Përgjigje të dobishme

Përgjigje të dobishme mbi disa pyetje të metodologjive të reja.

 

Autor: Shejh Dr. Salih ibn Feuzan ibn Abdullah Ali Feuzan.

Burimi: “el-Adxhibah el-Mufidah an As’ilat-il-Manahixh el-Xhadidah”, (faqe. 19-146)

Përgatiti: Stafi Perlatmuslimane.

01. Kampet verore apo ligjëratat në xhami?

Pyetja 1: “Çfarë i këshillon vëllezërit e ndershëm të cilët marrin pjesë në kampet verore, nëse se koha e tyre ndeshet me kohën kur mbahen mësimet e dijetarëve? A duhet që ata të shkojnë në mësimet e dijetarëve apo të qëndrojnë në kamp? Ne shpresojmë për një përgjigje të detajuar pasi që shumë të rinj po flasin për këtë temë.”

Përgjigje: “Qëllimi i kampeve është për të pastruar dhe mësuar nxënësit. Unë mendoj se përgjegjësit e kampit duhet të përshtatin kohën në mënyrë që ata të munden t’i sjellin të rinjtë në xhami për të dëgjuar ligjëratat dhe mësimet. Sepse pjesëmarrja në ligjërata është pjesë e këtyre kampeve. Në vend se ligjeruesi të shkoj tek ta, ata vijnë tek ligjëruesi në xhami. Kjo është më mirë. Është më mirë që ata të gjenden në xhami, në shtëpin e Allahut, dhe ta dëgjojnë dijen se sa të qëndrojnë në kamp.1.

Si përmbledhje, është e detyrueshme për përgjegjësit e kampit që të organizojnë një program në mënyrë që ligjëratave në xhami tu ipet një kohë e programit të tyre dhe që ato të mos bien ndesh me kohën e programit. Kjo është siç thashë, një nga qëllimet e kampeve verore.

______________________________________________

1 - Në fillim xhamia ishte burimi i dijes dhe qendra e dijetareve. Nga atje erdhën dijetarët që ishin të shkëlqyer në dijen rreth Hadithit, Fikhhut dhe parimeve të tij, Tefsirit dhe parimeve të tij, gjihës dhe degët e saj. Ata që posedonin të gjitha këto aftësi erdhën në përgjithësi të gjithë nga studimet e xhamisë. Të gjithë duhet ta dinë se dija duhet të kërkohet dhe jo që dija ti kërkojë njerëzit. Prandaj mos e ndërro atë më të mirën me atë që është më e keqe.

02. Pjesët teatrale dhe ilahitë nepër kampet verore.

Pyetja nr 2: “Në kampet verore mbahen pjesë teatrale dhe këndohen ilahi. Çfarë do të thoni për këtë?”

Përgjigje: “Përgjegjësit e kampit janë të detyruar që të ndalojnë të gjitha gjërat e padobishme ose të dëmshme për nxënësit. Ata duhet t’ua mësojnë atyre Kur’anin, Sunnetin, Hadithin, Fikhun dhe gjuhën arabe. Kjo është e mjaftueshme dhe merrë kohë të mjaftueshme. Ata duhet gjithashtu t’u mësojnë atyre ato shkenca që u sjellin dobi në jetën e kësaj bote, sikurse shkrimin, matematikën dhe shkathtësi të dobishme. Ndërsa gjërat që ata i quajnë “argëtuese”, në realitet ato nuk duhet të përfshihen në program1. Sepse ato janë një humbje kohe. Madje ndoshta edhe i preokupojnë me gjëra që i bën të harrojnë qëllimin e vërtetë për të cilin ata kanë ardhur. Prej këtyre fenomeneve janë pjesët teatrale dhe ilahitë. Ato nuk janë asgjë më shumë se se argëtim dhe lojëra. Përveç kësaj, ato i shtyejnë studentët që të shikojnë teatër dhe të dëgjojnë muzikë e cila transmetohet në media të ndryshme.”

1 - Shejkh Salih el-Fauzan ka thënë:

“Ajo që duhet theksuar është fenomeni që shumë të rinj fetarë kanë rënë në të. Ata dëgjojnë ilahi që këndohen në kor dhe quhen “këngë islame”. Ato janë një lloj i muzikës dhe ndoshta nganjëherë këndohen me zëra provokues. Këto kaseta shiten së bashku me kaseta të Kuranit dhe ligjëratave fetare. Është gabim që ato të quhen “islame”, sepse Islami nuk ka ligjësuar ilahi për ne. Ajo që është ligjësuar për ne është dhikri, leximi Kur’anit dhe studimet e dobishme. Ilahitë i përkasin bidateve të fesë së Sufive. Ata e kanë bërë fenë një argëtim dhe lojë. Të lejohen ilahitë që të përbëjnë një gjë fetare na kujton të krishterët të cilët e kanë bërë fenë e tyre kore dhe melodi.

Pra, është e detyrueshme për të qëndruar larg nga këto këngë ilahi dhe të ndalojmë shitjen dhe shpërndarjen e tyre. Përveç kësaj, këto ilahi mund të nxisin në entuziazëm të pamatur dhe provokime mes myslimanëve.

Ata që përhapin këto ilahi argumentojnë me atë se nodhte që Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem të ndëgjoj poezi dhe t’i miratojë ato. Kundërargumenti është se poezia që lexohej në praninë e Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem nuk këndohej në kor sikurse këngët. Ajo as nuk u quajt “islame”. Ishin poezi arabe të cilat përbëheshin nga urtësitë, fjalë të urta, përshkrim i guximit dhe bujarisë. Sahabët i lexonin ato poezi çdo njëri për veten e tij për shkak të kuptimeve që ato përmbanin. Ata lexonin ato poezi kur ishin duke punuar shumë në ndërtimin e shtëpive apo gjatë udhëtimeve natën. Kjo dëshmon se është e lejuar për të lexuar poezi të tilla në rrethana të tilla të ngjashme, e jo që kjo të bëhet art në edukim dhe në davet, e cila është bërë në momentin kur nxënësit mësojnë këto ilahi dhe i quajnë ato “këngë islame” ose “këngë fetare”. Kjo është një bidat në fe dhe buron nga Sufitë bidatçi. Është tipike për ta që të lejojnë ilahitë të përbëjnë një aspekt fetar.

Është e detyrueshme që t’i kushtojmë vëmendje këtyre komploteve dhe të ndalojmë shitjen e këtyre kasetave, sepse e keqja fillon me masë të vogël. Nëse nuk e ndalon atë menjëherë ajo zhvillohet dhe të rritet.” (El-Khutab el-Minbarijjeh (3/184-185))

Shejkhu i nderuar Muhamed bin Salih bin Uthejmin u pyet rreth “ilahive islame”. Më poshtë është pyetja dhe përgjigja.

Pyetje: “A është e lejuar për burrat që të këndojnë ilahi islame? A lejohet që ti këndojnë ato të shoqëruar me dajre? A lejohet këndimi i tyre jashta festave dhe gazmendeve?”

Përgjigje: “Ilahitë islamike” janë këngë të shpikura. Ato na kujtojnë bidate të Sufive.” Për këtë arsye duhet qëndruar larg prej tyre dhe të afrohet te këshillat Kur’anit dhe Sunnetit. Përjashtimi i vetëm do të ishte në luftë për hir të motivimit dhe Xhihad për hirë të Allahut Tebarake ue Te‘ala. Kjo është e mirë. Nëse ilahitë shoqërohen me dajre atëher janë edhe më largë së saktës. (Fataua esh-Shejkh Muhamed bin Salih bin Uthejmin (1/134-135))

03. Kutpimi i Fikh-ul-Uaki (aktualitetit) 

Pyetja 3: “A mund ta sqaroni konceptin e “Fikh-ul- Uaki” (të kuptuarit e çështjeve aktuale) duke qenë se ajo përmendet dhe është për qëllim si një përkufizim gjuhësor dhe jo një një fetar?”

Përgjigje: “Shpesh thuhet se është e vështirë për të sqaruar atë që është e qartë. Kuptimi i nevojshëm dhe i rekomanduar është ajo që rrjedh nga Kur’ani dhe Sunneti. Ky është të kuptuarit e nevojshëm.

Kurse sa i përket kuptimit gjuhësorë, ajo është një gjë e lejuar (mubah). Megjithatë, kjo nuk është diçka që kërkohet nga njerëzit. Që ta kuptosh gjuhën do të thotë ta dish se çfarë do të thotë një fjalë, rrënjët e saj, shkronjat e saj dhe kështu me radhë. Kjo quhet të kuptuarit e gjuhës. Për shembull, eth-Tha’alabi dhe libra të tjerë të quajtur “Fikh-ul- Lughah”. Kjo është një lëndë plotësuese.

Kur thuhet fjala “Fikh” siq është në fjalët e Allahut Tebarake ue Te‘ala:

لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي الدِّينِ

“E përse nga çdo grumbull i tyre të mos shkojë një grup për t’u aftësuar në diturinë fetare.” 1

فَمَا لِهَؤُلاء الْقَوْمِ لاَ يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ حَدِيثًا

“Ç’është me këtë popull që nuk kupton gati asnjë send?” 2

وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ

“Po, të Allahut janë pasuritë (depot) e qiejve e të tokës, por hipokritët nuk janë duke kuptuar.” 3

dhe në fjalët e Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem:

“Atij që Allahu ia dëshiron të mirën, ia mundëson atij që ta kuptojë fenë.” 4

Kjo është për qëllim të kuptuarit e fesë duke njohur dispozitat sheriatike. Kjo është e kërkuar. Për këtë duhet të kujdesen dhe janë të detyruar ta mësojnë myslimanët.

Megjithatë, këta njerëz nuk e kanë për qëllim të kuptuarit e gjuhës kur flasin për Fikh-ul- Uaki. Qëllimi i tyre është të merret me politikë dhe nxitje politike, kalimi i kohës në të dhe drejtimi i ambicieve kah politika.

Sa i përket të kuptuarit e dispozitave, ata e quajnë atë “të kuptuarit e cikërrimeve” dhe “të kuptuarit e ciklit mujor dhe lehonisë” për të nxitur mosinteresim për to 5.

______________________________________________________

1 - 9:122

2 - 4:78

3 - 63:7

4 - Bukhari (71) dhe Muslimi (1037).

5 - Kjo e qartëson se ka disa lloje të Fikhut të kërkuar (të kuptuarit):

1 - Fikh që do të thotë të kuptuarit Kur’anin dhe Sunnetin dhe nxjerrja e dispozitave nga to.

2 - Fikh në gjuhën arabe, e cila është gjuhë e Kuranit dhe Sunnetit, sikurse gramatika, morfologjia dhe retorika, dhe etimologjia dhe semantika e tyre.

3 - Fikhu i çështjeve të paqarta dhe ndodhive madhore, në mënyrë që të aplikohet gjykimi i duhur sheriatik dhe i përcaktuar për to.

Sa për atë që ata e quajnë “Fikh-ul- Uaki”, qëllimi është për ti nxitur njerëzit të merren me politikë, të kritikohen pushtetarët, nxijta e trazirave dhe cenimi i sigurisë. Ata ia kanë dhënë këtij fenomeni këtë emër për t’i mashtruar njerëzit. Kjo nuk është asgjë e re për njerëzit që fshihen prapa parollës “Fikh-ul- Uaki.” Parakaluesi dhe lideri i tyre Sejjid Kutbi e përdorë këtë fjalë në “Fi Dhilal-ul-Kur’an”, në lidhje me fjalët e Allahut Tebarake ue Te‘ala:

قَالَ اجْعَلْنِي عَلَى خَزَآئِنِ الأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ

“Ai (Jusufi) tha: “Më cakto mua përgjegjës të depove të vendit, unë jam besnik i dijshëm” 12:55

dhe tha:

“Të kuptuarit islam është zhvilluar në shoqëri myslimane, është zhvilluar përmes lëvizjeve të kësaj shoqërie të cilat janë bërë për tu përballur me të përditshmen aktuale islame… Fikh-ul-Harakah (të kuptuarit e lëvizjeve) ​​ndryshon rrënjësisht nga të kuptuarit e letrave… Fikh-ul-Harakah (të kuptuarit e lëvizjeve) merr parasyshë gjendjen aktuale për të cilën tekstet [në Kur’an dhe Sunnet] janë shpallur dhe janë vënë dispozitat sheriatike.” (4/2006)

04. A lejohet t’u bashkohemi xhemateve islamike? 

Pyetja 4 : “Në ditët e sotme ne shpesh dëgjojmë të flitet për “xhemate islamike” anekënd botës. Cila është baza e këtij emërtimi? A është e lejueshme për të shkuar tek ta dhe të marrim pjesë me ta në qoftë se ata nuk kanë ndonjë bidat?”

Përgjigje: “I Dërguari sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem na tregoi dhe na shpjegoi se si duhet të veprojnë. Nuk ka asgjë që e afron umetin më afër Allahut vetëm se ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem na e qartësoi atë 1 duke përfshirë edhe këtë pyetje. Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Ai që jeton prej jush do të sheh shumë kundërshtime.”

Si duhet të trajtohet kjo pasi kjo të ndodh?

Ai tha:

“Prandaj, kapuni për Sunnetin tim dhe Sunnetin e Khalifëve rashidin. Kapuni për të dhe shtrëngojeni sikurse me dhëmballë. Unë ua tërheq vërejtjen prej risive, sepse çdo risi është bidat dhe çdo bidat është devijim.” 2

Ne u bashkohemi xhemateve që pasojnë të Dërguarin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, sahabët dhe sidomos khulefai rashidinët dhe brezat e shkëlqyer. Ne asociohemi veten me ta, punojnë me ta.

Çdo gjë që devijon nga udhëzimi i të Dërguarit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, ne i shmangemi asaj. Nuk ka rëndësi nëse ata e quajnë veten “Xhemati islamik”. Çështja qëndron në realitetin e jo në emërtime. Sa u përket emërtimeve, ato mund të jenë shumë të mëdha, por brenda janë bosh dhe ndoshta edhe të rreme. I Dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Jehudët u ndanë në shtatëdhjetë e një grup, të krishterët u ndanë në shtatëdhjetë e dy grupe, ndërsa umeti im do të ndahet në shtatëdhjetë e tre grupe. Të gjithë ata do të hyjnë për në Zjarr përveç njërës.” Sahabët thanë: “Cili është ky grup o i Dërguari i Allahut?” Ai tha: “Ai që pason atë në të cilën jam unë dhe shokët e mi sot.” 4

Rruga është e qartë, ndërsa ai xhemat që ka këto shenja ne jemi me të. Ai që pason atë që veproi i Dërguari sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe shokët e tij, ky është grupi i vërtetë islamik.

Ndërsa ai që devijon nga kjo metodologji dhe pason një metodologji tjetër, atëherë ai nuk është prej nesh dhe ne nuk jemi prej tij. Ne nuk asociohemi me atë grupë dhe ai nuk asociohet me ne. Dhe ai nuk duhet të quhet një “grup (xhemat)”. Ai duhet të quhet “sekt i devijuar”. Sepse xhemati iu përmbahet vetëm të vërtetës dhe njerëzit janë të mbledhur rreth tij. Ndërsa e kota vetëm se përçan. Ajo nuk bashkon. Allahu Tebarake ue Te‘ala ka thënë:

وَّإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنَّمَا هُمْ فِي شِقَاقٍ فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللّهُ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

“E nëse refuzojnë, atëherë ata janë në ndarje.” 5

_____________________________________________________________

1 - Shejkhu (Allahu e ruajttë!) i referohet hadithit të konfirmuar në të cilin Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem thotë:

“Unë nuk kam lënë asgjë për ju që iu afron tek Allahu, vetëm se edhe ua kam urdhëruar atë.” (Abdurr-Rrazak në el-Musenef” (11/125) dhe el-Bejhaki në “Ma’rifat-us-Sunnen uel-Athar” (1/20))

2 - Autentik nëpër të gjitha rrugët e mbledhura. Ebu Davudi (4607 ), Tirmidhi (2676) dhe Ibn Maxheh (34). Saktësuar nga Imam Albani në “el-Irua” (2455).

3 - Është mirë të quhen të gjithë ata që shmangen nga Kurani, Sunneti dhe të kuptuarit e Selefëve “sekte”. Ky është një emër i ligjësuar për ta. Kështu i quajti i Dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ata. Kurse sa u përket xhemateve, atëherë s’ka xhemat tjetër pos xhematit të myslimanëve, të cilin ai e kishte për qëllim dhe Allahu e di më së miri.

4 - Tirmidhi ( 2641 ) dhe Hakim (1/129). Ky mbështetet nga hadithi: “Ata janë Xhemati.” Referoju “Tuhfat-ul-Ahuadhi” (7/398). Ky transmetim transmetohet nga Ibn Maxheh (3992) dhe Ebu Davudi (4597).

05. Bidatçitë janë më të këqinjë se mëkatarët. 

Pyetja 5: “Kush do të ketë dënimin më të rëndë – mëkatarët apo bidatçitë?”

Përgjigje: “Bidatçitë janë më të këqinjë se sa mëkatarët, sepse bidati është më i keq se mëkati, bidati është më i dashur për shejtanin sesa mëkati. Sepse mëkatari pendohet, ndërsa bidatçiu rrallë ndodhë të pendohet 1. Sepse ai beson se është duke vepruar drejtë, ndryshe nga mëkatari që e di se ai është mëkatar. Kurse bidatçiu mendon se është i nënshtruar në ibadet. Prandaj bidati është më i keq se mëkati Allahu na ruajtë. Prandaj Selefët paralajmëruan nga shoqërimi me bidatçitë, sepse ata ndikojnë në shoqërinë e tyre 2 dhe rreziku i tyre është shumë i madh.

Bidati është padyshim më i keq se mëkati. Rreziku i bidatçive për njerëzit është më i madh se rreziku 3 i mëkatit.

Prandaj Selefët kanë thënë:

“Është më mirë të punosh pak dhe me Sunnet sesa të jesh shumë i zellshëm e me bidate.”

01 - Sufjan eth-Theuri (Allahu e mëshiroftë) ka thënë:

“Iblisi e do më shumë bidatin se mëkatin. Njeriu pendohet për bërjën e mëkatit ndryshe nga bidati.” (Ibn-ul-Xha’d (1885) dhe Mexhmu-ul-Fataua (11/472))

02 - Hasan el-Basri (Allahu e mëshiroftë) ka thënë:

“Mos u ulë me bidatçiun. Ai do të shkaktojë sëmundje në zemrën tënde.” ( El-I’tisam (1/172) dhe el- Bid’a uen-Nahi anha, fq. 45)

esh-Shatibi (Rahimullah) ka thënë:

“Grupi i shpëtuar (Ehl-us-Sunneti) janë të urdhëruar që të urrejnë Pasuesit e Bidateve, të japin një paralajmërim për ata që duan t’i pasojnë ata dhe t’i dënojnë ata që iu bashkohen atyre, qoftë me anë të ekzekutimit apo ndryshe. Dijetarët kanë paralajmëruar kundër shoqërimit dhe të ndejurit me ta.” (El -I’tisam (1/158))

Them: Allahu i mëshiroftë Selefët. Nuk kanë lënë asnjë bidatçi vetëm se e kanë luftuar dhe kanë paralajmëruar ndaj tij.

03 - Shejkh-ul-Islam Ibn Tejmijeh (Rahimullah) ka thënë kur ai përmendi rrezikun e Pasuesve të Bidateve:

“Sikur të mos kishte lënë Allahu njerëz që refuzojnë dëmet e këtyre njerëzve do të ishte shkatërruar feja. Ky dëm do të kishte qenë më i madh se armiku kafir kur e rrethon një vend. Sepse kur ata të rrethojë vende me ta vie shkatërrimi i zemrave dhe fesë, ndërsa bidatçitë fillojnë së pari me shkatërrimin e zemrave.” (Mexhu-ul-Fataua (28/232))

Ai (Rahimullah) gjithashtu ka thënë:

“Sipas Sunnetit dhe konsensusit, Pasuesit e Bidateve janë më të këqinjë se mëkatarët epshorë.” (Mexhmu-ul-Fataua (20/103))

06. A është bidatçi ai i cili i bashkohet xhemateve (grupeve)? 

Pyetja 6: “A është bidatçi ai i cili i bashkohet xhemateve (grupeve)?”

Përgjigje: “Kjo varet nga xhematet. Ai që bashkohet me grupet që kanë kundërshtime me Kur’anin dhe Sunnetin është bidatçi 1.

1 - Shejkh Bekr Ebu Zejd bin Abdil-lah, në librin e tij “Gjykimi i bashkimit me xhematet, grupacionet dhe partitë islamike” ka thënë:

“Askush në umetin tonë përveç Profetit dhe të Dërguarit tonë Muhamedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem nuk i lejohet që të formojë një personalitet që duhet të pasohet dhe për të cilin duhet dashur dhe urryer. Ai i cili cakton një person të tillë është bidatçi i devijuar.” (Hukm-ul-intim ila el-Firak uel-Ahzab Uel-Xhama´at el-Islamijjeh, f. 96-97).

Shejkh-ul-Islam Ibnu Tejmijeh (Rahimullah) ka thënë:

“Askujt nuk i lejohet që të emërojë një personalitet përveç Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem në doktorinën e të cilit ai thërret dhe për hirë të cilit ai i do dhe i urren njerëzit. Askujt nuk i lejohet që të caktojë një fjalë përveç fjalës së Allahut, fjalës të Dërguarit të Tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe konsensusit të umetit për të cilën duhet dashur dhe urryer. Është tipike për Pasuesit e Bidateve që të emërojnë një person ose një numër njerëz me të cilin ata e përçajnë umetin. Ata duan dhe urrejnë përgjatë këtij fjalimi apo këtij personi.” (Mexhmu-ul-Fataua (20/164))

Shekjh Bekr tha pas këtyre fjalëve të Shejkh-ul-Islamit:

“E tillë është gjendja e shumë grupeve islamike dhe sekteve sot. Ata emërojë njerëz si lider të tyre. Ata i duan ata që janë me ta dhe i urrejnë ata që janë kundër tyre. Ata iu binden atyre në çdo gjë që ata thonë pa iu referuar Kuranit dhe Sunetit dhe pa i pyetur ata për provat për atë që ata thonë.”

07. Secili që kundërshton xhematin e Ehl-is-Sunnetit është i devijuar.

Pyetja 7: “Cili është mendimi i juaj lidhur me xhematet në përgjithësi?”

Përgjigje: “Secili që kundërshton xhematin e Ehl-is-Sunnetit është i devijuar, sepse ne kemi vetëm një xhemat, e ai është Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati1. Secili që kundërshton këtë xhemat e kundërshton edhe metodologjinë e të Dërguarit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.

Përveç kësaj, të gjithë ata që kundërshtojnë Ehl-us-Sunnetin dhe Xhematin janë Ehl-ul-Ahua (Pasues të Epsheve). Ndërsa kundërshtimet që i bëhen ehli sunetit kanë dispozita të ndryshme, sepse dikush është i devijuar apo kafir, në varësi se sa është i madh ai kundërshtim, se sa është larg apo afër së vërtetës.

1 - Ata janë Grupi i ndihmuar dhe grupi i shpëtuar, Ehl-ul-Hadith, Ehl-ul-Athar dhe Selefijjun, siç është thënë nga shumë prej dijetarëve parakalues dhe atyre pasardhës. Shembull i kësaj janë katër imamët dhe dijetarët nga mocanikët e tyre dhe pasardhësit e tyre që i pasuan ata edhe pse ata jetuan shumë kohë të gjatë pas tyre.

Nuk është e saktë për ti quajtur këto sekte që devijojnë nga grupi i vetëm i myslimanëve me emërtimin “xhemate”, e cila u përmend më herët dhe është bërë e qartë nga Shejkhu. Ata duhet të quhen “sekte” dhe “parti”.

08. A duhet të përziemi me xhematet tjera apo duhet t’i bojkotojmë?

Pyetje 8: “A duhet të përzihemi me grupet e ndryshme, apo duhet ti bojkotojmë?”

Përgjigje: “Nëse ke dije dhe njohuri1 dhe përzihesh me ta për ti thirrur në Sunnet dhe ti bësh ata që të braktisin gabimet, kjo është e mirë. Kjo është një formë e të thirurit për në fenë e Allahut. Dhe nëse përzihesh me ta për tu shoqëruar me ta dhe të jeshë mik me ta, pa i thirrur ata dhe pa ua shpjeguar atyre, kështu që kjo gjë nuk lejohet.

Pra nuk është e lejuar të shoqërohesh me kundërshtuesit përveç në qoftë se kjo sjell një dobi fetare sikurse ata të ftohen në Islamin e vërtetë dhe që e vërteta tu qartësohet atyre në mënyrë që ata të mund të kthehen në të2. Shembuj për këtë janë kur Ibn Mesudi (Allahu qoftë i kënaqur me të) shkoi tek bidatçitë në xhami dhe i qortoi ata për bidatet e tyre. Një shembull tjetër është Ibn Abbasi (radijAll-llahu anhu) i cili shkoi tek Hauarixhët për të diskutuar me ta dhe për tu´a shuar dyshimet e tyre. Si rezultat, ka pasur njerëz në mesin e atyre që u kthyen tek e vërteta.

Pra, nëse përzierja me ta bëhet me këtë qëllim kjo është e saktë. Por në qoftë se ata vazhdojnë të kapur në të kotën e tyre, është e detyrueshme për ti´u shmangur atyre dhe të luftohen ata për hir të Allahut.

1 - Kjo është e saktë duke pasur parasyshë individët. Është e mundur për ti thirrur ata dhe të ndikoshë në ta. Kurse është e pamundur që të ndryshoshë tërë metodologjinë e personaliteteve të tyre të shquar. Në vend të kësaj, ata munden të ndikojnë në atë që përziehet me ta. Kur është fjala për tek thirrja, këto sekte në parim nuk braktisin kurrë mësimet e udhëheqësve të tyre. Shembuj të këtyre sekteve janë të Ikhuanul Muslimin dhe Xhemati Tebligh. Sa shumë janë këshilluar nga njerëz të sinqertë! Sa shumë është shkruar në lidhje me ta! Megjithatë, ata qëndrojnë në të njëjtin vend. Këtu ju keni dëshmi për atë që unë po them. Themeluesi i sektit Ikhaunu Muslimin Hasan el-Bena ka thënë nën titullin “Maukifuna min ed-Dau’at”:

“Qëndrimi ynë ndaj thirrjeve të ndryshme është që ne i peshojmë ato me peshoren tonë të thirrjes; ajo që është në përputhje me të i urojmë mirëseardhje dhe ajo që nuk përputhet me të, ne nuk kemi asgjë të bëjmë me të.”(Mexhmu-e-Rasa’il, f. 24)

O Allah! Dëshmo se unë kam të bëjë asgjë me thirrjen apo themeluesin e Ikhuanu Musliminëve, të cilët janë në kundërshtim të Kur’anit, Sunnetit dhe metodologjisë së Selefëve të këtij umeti.

Bazuar në këtë, ata nuk pranojnë thirrjen e askujt. Ata duan që thirrjet e të tjerëve të pasojnë thirrjen e tyre dhe ti nënshtrohen tyre – dhe Allahu e di më së miri.

2 - Nëse vërtetë duhet të përziehesh me ta për ti thirrur ata dhe tu´a shpjegosh metodologjinë e Selefëve atyre, këtë duhet ta bëjnë vetëm dijetarët apo studentët të cilët janë të qëndrueshëm në akiden e saktë, në Sunnet dhe në metodologjinë Selefite dhe askush tjetër.

09. Ne nuk i pranojmë devijimet.

 Pyetja 9: “A ka ndonjë problem në paralajmërimin ndaj këtyre sekteve të cilët kundërshtojnë metodologjinë e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit?”

Përgjigje: “Ne në përgjithësi paralajmërojnë kundër atyre që kanë kundërshtuar1 dhe themi se ne i përmbahemi metodologjisë së Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit dhe se ne braktisim atë që ka kundërshtuar Ehl-us-Sunnetin dhe Xhematin, qoftë ai kundërshtim i madh apo i vogël. Sepse në qoftë se ne e marrim të lehtë devijimin, ka rrezik që ai të rritet. Pra devijimet nuk lejohen në asnjë rrethanë. Është i detyrueshëm pasimi i metodologjisë e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit në të gjitha çështje të vogla dhe të mëdha.”

1 - Kjo është edukata e Selefëve. Ata nuk heshtnin por dënonin ata që heshtin. Muhamed bin Bandar el-Xhurxhani i tha Imam Ahmedit: “Mua më vjen vështirë që të them se ky apo ai person është kështu e kështu.” Imam Ahmedi i tha: “Nëse ti hesht dhe unë heshti – kur to da kutpojë injoranti se çfarë është e shëndetshme dhe çfarë është e dëmshme?”(Shih “Mexhmu-ul-Fataua”(28/231) dhe “Sherh Ilal el-Tirmidhi”(1/350).)

Kur Imam Ahmedi është pyetur për Husejn el-Karabisin ai tha:

“Ai është bidatçi.”

Ai tha në një rast tjetër:

“Unë të paralajmërojë ndaj Husejn el-Karabisit! Mos folë me të! Mos fol me personin që flet me të!”

Ai e tha këtë katër ose pesë herë. (Shih “Tarikh Bagdad” (8/65).)

Selefët e konsideruan paralajmërimin ndaj Pasuesve të Bidatit të jetë më i mirë se agjërimit vullnetar, namazi vullnetarë dhe I’tikafi. Imam Ahmedi u pyet; a të agjërojë, të fali namaz vullnetarë dhe të bëjë I’tikafi apo të paralajmërojë kundër Pasuesve të Bidatit. Ai u përgjigj:

“Nëse ai agjëron, falet dhe bën I’tikaf ai i bënë dobi vetëm vetës së tij. Ndërsa, nëse ai paralajmëron ndaj Pasuesve të Bidateve kjo i sjell dobi myslimanëve.” (Shih “Mexhmu-ul-Fataua”(28/231).)

10. Cilësitë e mira të Pasuesve të Bidateve nuk duhet të përmenden. 

Pyetja 10: “A duhet ti përmendim cilësitë e mira të njerëzve ndaj të cilëve paralajmërojmë?”

Përgjigje: “Në qoftë se ti përmend cilësitë e tyre të mira kjo do të thotë se ti po bënë thirrje për ti pasuar ata 1. Jo, ti nuk duhet të përmend cilësitë e tyre të mira. Përmend vetëm gabimet e tyre 2. Ti nuk je përgjegjës për rekomanduar gjendjen e tyre. Ti je përgjegjës për të përmendur gabimet e tyre në mënyrë që ata të pendohen dhe që të tjerët të ruhen prej tyre. Të gjitha cilësitë e tyre të mira mund të shkojnë boshë në qoftë se gabimi i tyre është e mosbesim apo idhujtari. Ato gjithashtu mund të jenë më shumë se sa veprat e mira. Ndoshta vetëm ti mendon se ato janë cilësi të mira, kur në fakt ata nuk janë fare të mira tek Allahu.

1 - Edhe nëse personi përmend anët e këqija të bidatçiut ai mashtronë njerëzit nëse ai përmend anët e tij të mira. Për deri sa ti e lavdëronë atë ata nuk do të marrin parasysh anët e tij të këqija. Nuk ishte prej metodologjisë së Selefëve lavdërimi i Pasusve të Bidateve kur ata i kritikonin. Imam Ahmedi (Rahimullah) nuk e lavdëroi Husejn al-Karabisin kur ai shpjegoi gjendjen e tij. Ai tha:

“Ai është bidatçi.”

Ai paralajmëroi ndaj tij dhe shoqërimit me të. Po kështu, ai paralajmëroi ashpër ndaj shoqërimit me el-Muhasibi. Kur Ebu Zur’ah (Rahimullah) është pyetur në lidhje me el-Harith el-Muhasibi dhe librat e tij, ai tha:

“Unë të paralajmërojë ndaj atyre librave. Ato përbëhen nga bidate dhe devijime. Përmbaju transmetimeve.”

Megjithatë, ti plotësisht i vetëdijshëm se të dy el-Karabisi dhe el-Muhasibi ishin dy oqeane të diturisë. Ata vetë kanë pasuar Pasuesit e Bidateve. Megjithatë, i pari tha se shqiptimi i Kur’anit është i krijuar, ndërsa i dyti ra në një formë të skolastikës, kur ai refuzoi skolastikët me ndihmën e skolastikës dhe jo me Sunnet. Kjo është pika kryesore për të cilën Imam Ahmedi e dënoi atë. (Shih “et-Tahdhib” (2/117), “Tarikh Bagdad” (8 / 215-216), dhe “Sijar A’lam-in-Nubela” (13/110) dhe (12/89) edh-Dhehebi.)

2 - Librat e Shejkh-ul-Islam Ibnu Tejmijes, ku Shejkhu përmend bidatet e bidatçive, është dëshmi e madhe për të mos përmendur cilësitë e mira të bidatçive. Librat e tij janë plot me refuzimin dhe kritika. Ai refuzoi pasuesit e logjikës dhe skolasitkët. Ai refuzoi Xhehmitë, Mu’tezilitë dhe Esharitë. Megjithatë, ne nuk mund të shohim se ai përmendi ndonjë cilësi të tyre të mirë. Ai refuzoi individë sikurse el-Akhna’i, el-Bakri dhe të tjerë pa i lavdëruar ata. Sigurisht, se të gjithë këta njerëz kishin cilësi të mira, por kjo nuk është diçka që duhet të përmendet në lidhje me kritikat. Kije parasysh këtë!

Rafi bin Ashras (Rahimullah) ka thënë:

“Prej dënimit të bidatçiut mëkatarë është që cilësitë e tij të mira nuk përmenden.” (Shih ‘”Sherh Ilal el-Tirmidhi” (1/353).)

11. Si mundë të paralajmëroni ndaj Xhematit Teblig? 

Pyetja 11: “Për shembull, Xhemati-Teblig thonë se ata duan të pasojnë metodologjinë e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit dhe mund të ndodhë që disa prej tyre bëjnë gabime. Prandaj ata thonë pse na gjykoni dhe paralajmëroni kundër nesh?”

Përgjigje: “Reth Xhematit-Teblig është shkruar dhe është studiuar, rreth tyre kanë shkruar shum, dhe kanë detajuar gabimet në të cilat ata kanë rënë. Prandaj lexoni librat që janë shkruar për Xhematin-Teblig në mënyrë që gjykimi në këtë çështje t’u sqarohet juve 1.

Hamdi dhe lavdërimi i takon Allahut që Ai na ka dhënë aq shumë sa që ne të mos kemi nevojë për të pasuar njërin dhe tjetrin. Ne e kemi metodologjinë e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit të cilës i përmbahemi. Ne as nuk jemi në nevojë për Xhematin-Teblig apo për dikë tjetër. Ne nuk kemi nevojë për këtë.

Ndërsa sa i përket realitetit të tyre, ka shumë libra që janë shkru. Lexoni ato në mënyrë që ta dini. Ata që kanë shkruar rreth tyre kanë shkuar me ta, udhëtuar me ta, kanë kaluar kohë me ta dhe prandaj kanë shkruar për në bazë të dijes dhe qartësisë.

1 - Prej tyre që kanë shkruar bukur rreth sektit Xhematit-Teblig, kanë sjellur dobi dhe kanë qartësuar ideologjin e tyre është Shejkh fisnik Sad bin Abdirr-Rrahman el-Husejjin në librin “Hakikat-ud-Dauah ila Allah Te‘ala”, dhe u botua nën mbikqyerjen e Shejkh Falih bin Nafi el-Harbi. Ai tha kur foli rreth kuptimit të shahadetit sipas Xhematit Teblig:

“Kjo do të thotë nxjerrja nga zemra e bindjes së gabur në lidhje me gjërat dhe të zëvendësohet me një besim të shëndetshëm lidhur me esencën e Allahut dhe se nuk ka krijues, furnizues dhe drejtues i gjërave tjetër përveç Allahut. Kjo në fakt nuk është asgjë më shumë se Teuhid-ur-Rububijeh gjë të cilën paganët në kohën e Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem e pohuan. Megjithatë, ata nuk ishin myslimanë.” (faqe. 70)

Ai gjithashtu ka thënë:

“Ideologji e tyre është se ata janë Hanefij në Fikh, Eshari, Maturidi në besim, Xhishtijah, Nashbandijah, Kaderi dhe Sahrauardijjeh në Tasavuf.” (faqe. 80)

Edhe Shejkh Hamud bin Abdilah at-Tuvejxhiri (Rahimullah) ka shkruar një libër të veçantë rreth tyre. Libri i tij është më i thelli lidhur me këtë sekt. Libri përshkruan të vërtetën rreth tyre që vjen nga librat e tyre. Gabimet e tyre refuzohen poshtë në libër. Veç kësaj cituan dëshmitarë të besueshëm që kanë përvoja të veçanta me udhëheqësit e këtij sekti dhe pasuesit e tyre. Libri është shtypur dhe quhet “el-Kaul el-Beligh fit-Tahdhir min Xhama´at-it-Teblig“.

Edhe Pakistanezi Muhammad Aslam (Allahu e mëshiroftë!) ka shkruar një libër rreth tyre. Ai u diplomua në Universitetin Islamik në Medine el-Medina en-Nabauijjeh.

Gjithashtu, Shejkh Muhamed Takijj-ud-Din el-Hilali (Rahimullah) ka shkruar në librin e tij “es-Siraxh el-Munir fi Tenbih Xhama’at-it-Tablig min Akhta’ihim”. Libri është një nga më të detajuarit lidhur me librin Xhema’at-ut- Teblig. Ajo ofron një shpjegim të librit të Muhammed Aslamit.

Fytyra e tyre e vërtetë është bërë e qartë për shumë njerëz të cilët kanë qenë të mashtruar nga ata dhe pastaj ata i kanë bojkotuar Tebligët dhe paralajmërojnë kundër tyre. Mjafton gjykimi kundër tyre për faktin se ata nuk brengosen për të thirrur në Teuhid. Në fakt, ata edhe i irritojnë të tjerët nga Teuhidi dhe nga ata që thërrasin në Teuhid.

Prej atyre që janë mashtruar nga ky sekt i kamufluar Sufi dhe del me ta duhet ti thuhet që të shpërndajë për shembull librin “Kitabu Teuhid” të Imamit dhe Shejkhut Muhamed bin Abdil-Vehabit (Allahu e mëshirotë!) gjatë ekskursioneve të tyre dhe të shikojë reagimet e tyre dhe se si karakteri i tyre i mirë shndërrohet në vandalizëm të egër dhe mirësia në urrejte dhe armiqësi. Kjo ka ndodhë. Kështu i shihni fytyrat e tyre të vërteta.

Ish myftiu i Arabisë Saudite dhe kryegjykatësi Shejkh Muhamed bin Ibrahim Al esh-Shejkh (Rahimullah) ka thënë:

“Nuk ka asnjë të mirë në këtë organizatë. Ajo është një organizatë e përbërë nga bidate dhe devijime. Pasi kisha lexuar broshura të shumta, ne pamë se ato përbëhehen nga devijime, bidate dhe propagandë për adhurim e varreve dhe idhujtarisë, për të cilën është e pamundur të heshtësh. Prandaj ne – nëse Allahu dëshiron – do ta qortojmë atë dhe do të nxjerrim në pah devijimet e tyre dhe të refuzojmë të kotën e tyre.” (Mexhmu-ul-Fataua uer-Resa’il (1/267)).

Ish Myftiu i Arabis Saudite Shejkh Abdul-Aziz bin Baz (Rahimullah) ka thënë:

“Xhemati Teblig nuk kanë fare dituri në lidhje me besimin. Nuk është e lejuar për të dalë me ta nëse nuk ke dije dhe të kuptuar të besimit të Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit në mënyrë që ti këshilloshë dhe ti udhëzoshë ata dhe të bashkëpunosh në të mirën.” (ed-Dauah (1438) (03-11-1414)).

Ai tha kur u pyet nëse ata i përkasin shtatëdhjetë e dy sekteve:

“Ata janë prej tyre. Ata që devijojnë nga besimi i Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit janë prej shtatëdhjetë e dy sekteve.” (es-Selefijjeh (7/47) (1422)).

Alameh dhe muhadithi i Shamit, Shejkh Muhamed Nasir-ud-Din el-Albani (Rahimullah)  ka thënë:

“Xhemati Teblig nuk janë të bazuar në Kur’an, Sunnet dhe në metodologjinë e Selefëve. Si rezultat, nuk është e lejuar për të dalë me ta…” (el-Fataua el-Imaratijjah)

12. Ata hyjnë në mesin e shtatëdhjetë e dy sekteve.

Pyetja 12: “A hyjnë këto grupe (xhemate) në mesin e shtatëdhjetë e dy sekteve të cilat janë shkatërruar?”

Përgjigje: “Po. Të gjithë ata që i përkasin islamit por që devijojnë nga Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati në thirrje, besim apo ndonjë gjë brenda çështjeve themelore, hyn në mesin e shtatëdhjetë e dy sekteve. Ata preken nga kërcënimi. Ata qortohen dhe dënohen në varësi të madhësisë së devijimit të tyre.”

13. A konsiderohet i sektarizuar ai që quan vetën Selefi? 

Pyetja 13: “A konsiderohet i sektarizuar ai që e quan veten “Selefi”?”

Përgjigje: “Të emërtuarit me emrin “Selefizëm” 1 nuk ka të keqe nëse kjo bëhet në të vërtetë. Por nuk lejohet nëse ajo është vetëm pretendim, nuk lejohet të emërtohet me Selefizëm nëse nuk pason menhexhin e Selefëve. Për shembull, Esharitë thonë se ata janë Ehl-us-Sunneh dhe Xhemati. Kjo nuk është e vërtetë, sepse ideologjia e tyre nuk është aspak metodologjia e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit. Po kështu Mu’tezilitë quajn vetën e tyre “Muvahidun,” monoteistët.

Të gjithë pretendojnë se e duan Lejlën,

mirëpo Lejla nuk e do asnjërin prej tyre!

Kushdo që pretendon se pason metodologjinë e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit, duhet gjithashtu të ecë në gjurmët e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit dhe ti braktisë kundërshtuesit. Fjala e urtë thotë se është e pamundur që të bashkoshë hardhucën me peshkun, dmth kafshët e shkretëtirës me kafshët e detit. Nuk mund të bashkosh zjarrin me ujë. Ehl-us-Sunneti nuk mund të bashkohet me kundërshtuesit, sikurse janë Hauarixhët, Mu’tezilitë dhe Hizbitë siç edhe e quajnë ndër të tjerash “mysliman modern” që dëshirojnë të bashkojnë devijimet e sotme me metodologjinë Selefite. Asgjë përveç asaj që korrigjoi fillimin e këtij umeti nuk mund të korigjojë fundin e saj. Si përmbledhje, është një domosdoshmëri për të dalluar dhe filtruar çështjet.

1 - Shejkh-ul-Islam Ibnu Tejmijeh ka thënë:

“Ai i cili e shfaqë metodologjinë e Selefëve, asocion veten me të dhe i referohen asaj, nuk ka të keqe për këtë. Në të vërtetë ka pajtueshmëri se është e detyrueshme për ta pranuar këtë veprim të tij, sepse metodologjia Selefite nuk është asgjë tjetër përveç se e vërteta “(Mexhmu-ul-Fataua (4/149))

Mendon për fjalët e Shejkh-ul-Islamit të cilat ai i tha para 800 vjet më parë. Është sikurse ai po e refuzon një person që jeton sot dhe është i dedikohet dijes.

Ky person (Amër Khalid) tha: “Kushdo që obligon dikë tjetër që të jetë Ikhuani, Selefi, Teblighi apo Sururi duhet të kërkohet të pendohet. Ose ai duhet të pendohet ose të ekzekutohet.”

Këtë ai e tha në një audio kasetë që është e përhapur në mesin e të rinjve dhe është e njohur me titullin “Firr min el-Hizbijjeh Firarak min al-Asad”. I pa të meta është Allahu! Si mund ai të lejojë veten që të përmenden metodologjinë e vërtetë Selefite së bashku me këto metodologji të shpikura, të gabuara dhe të kota dhe sekte? Pyetja ime për këtë njeri që jeton në vendin e Teuhidit dhe ka diplomë master në hadith dhe kohët e fundit edhe ka doktoruar është: Çfarë duhet të jeshë në qoftë se jo Selefi?

Dijetari i madh Ibn Baz (Rahimullah) është pyetur:

“Çfarë thua në lidhje me personin i cili e quan veten” Selefi “ose” Etheri “? A është kjo lavdërim? “

Ai u përgjigj:

“Nuk ka asnjë problem nëse ai me të vërtetë është një Etheri ose Selefi. Për shembull disa prej Selefëve i quanin disa individë “Selefi” dhe “Etheri”. Një lavdërim i tillë është një domosdoshmëri. Është një lavdërim i detyrueshëm. “(Nga leksioni “Hak-ul-Muslim” 16/01-1413 në at-Taif).

Shejkh Bekr Ebu Zejd ka thënë:

“Nëse përmenden Selefët, Selefitë apo metodologjia e tyre, kjo do të thotë tu referohesh të gjithë sahabëve (radijAllahu anhum) dhe pasardhësve të tyre të drejtë dhe askujt që ka devijuar drejt epshëve të tyre… Ata që janë të qëndrueshëm i përmbahen metodologjis profetike që iu atribuohet Selefëve të drejtë në të. Prandaj ata quhen “Selefi” dhe “Selefijjun”. Ai që asociohet me ta quhet “Selefi”. Në bazë të kësaj, Selefi do të thotë Selefët e drejtë. Ky termi përfshinë të gjithë ata që veprojnë në përputhje me sahabët (radijAllahu anhum) duke përfshinë edhe njerëzit e sotëm, thonë dijetarët.

Ky nuk është asnjë asocijim me norma që devijojnë nga Kurani dhe Sunneti. Ky nuk është një asocijim që devijon sado pak nga brezi i parë; ai është prej tyre dhe me të. Këtë për fat të keq nuk mund ta themi për ata që devijojnë prej tyre, qoftë me emër apo norma, edhe nëse ata jetojnë në mesin e tyre dhe me ta. “(Hukm-ul-Intima”, fq. 46)

Ai gjithashtu ka thënë:

“Ji një Selefi në rrugën e drejtë.” (Hiljatu Talib-ul-ilm, fq. 8 )

Asocijimi përmendet në librat e historisë dhe biografitë.

Imam edh-Dhehebi ka thënë në lidhje me Muhamed bin Muhamed el-Bahrani:

“Ai ishte fetar, i mirë dhe Selefi.” (Mu’xham-ush-Shujukh (2/280))

Ai tha për Ahmad bin Ahmed bin Ni’mah el-Makdisin:

“Ai i përmbahej metodologjisë Selefite.” (Mu’xham-ush-Shujukh (1/34))

Asocijimi me Selefët pra është e domosdoshme, në mënyrë që një Selefi të dallohet nga i ai që fshihet dhe ai që ka dëshirë ti pasojë Selefët dhe metodologjinë e tyre të mos bie në paqartësi. Kur të shfaqen shumë drejtime dhe të devijuar dhe hizbi, atëherë Pasuesit e së Vërtetës asocijojnë veten e tyre haptazi me Selefët për tu distancuar nga kundërshtuesit. Allahu Tebarake ue Te‘ala i tha Profetit të Tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe besimtarëve:

فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُواْ اشْهَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ

“Bëhuni dëshmitarë se ne jemi myslimanë!” (3:64)

وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِّمَّن دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ

“E, kush flet më bukur se ai që thërret te Allahu, bënë vepra të mira dhe thotë: “Unë, me të vërtetë, jam mysliman!” (41:33)

قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَاْ وَمَنِ اتَّبَعَنِي وَسُبْحَانَ اللّهِ وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ

“Thuaj: “Kjo është rruga ime, unë thërras (në besimin) e Allahut, duke pasur argumente të qarta, unë dhe çdonjëri që më pason mua, dhe qoftë lavdëruar Allahu, unë nuk jam prej idhujtarëve!” (12:108)

Pasi kisha mbaruar këtë libër, mu dhanë disa fleta ku Aid el-Karni kishte hequr dorë nga disa prej gabimeve të tij duke përfshirë këtë që e cekëm më parë. Për të qenë i drejtë dhe i paanshëm, unë zgjedhi të përmendi se ai ka hequr dorë prej këtij, ndërsa disa gabime nga të cilat ka hequr dorë dhe disa metodologji duhet ti mbajmë në mend dhe të quhen shkujdesje.

Ai thotë:

“E katërmbëdhjeta: Audiokastea “Firr min el-Hizbijeh Firarak min el-Asad” aty ai thotë: “Kushdo që obligon dikë tjetër që të jetë Ihuani, Tebligi ose Selefi duhet të kërkohet që ai të pendohet. Ai ose pendohet ose duhet të ekzekutohet.” Unë kam gabuar dhe i kërkojë Allahun falje. Unë e kisha për qëllim se ai që thotë ashtu ai ka ligjësuar. Megjithatë, unë isha gabim sido koftë dhe kërkojë falje për këtë. Unë besoj se metodologjia Selefite është metodologjia e vërtetë të cilën njerëzit duhet ta pasojnë dhe të korigjohen përgjatë saj.”

Është e njohur gjerësisht nga akideja e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit se të gjitha gabimet duhet të tërhiqen dhe jo vetëm disa. Pranimi, korrigjimi dhe tërheqja duhet të shkruhet haptazi dhe të publikohet në mënyrë që të gjithë të kenë qasje në të – jo në disa faqe për të cilën kanë dije vetëm disa persona. Le ti mësojë lexuesi këto gafa!

Ibn-ul-Kajimi ka thënë:

“Një nga kushtet që të pendohet thirrësi i bidateve është që ai të sqaroj se e kishte zakon të thërriste në bidate dhe devijime dhe se e kundërta është e sakta” (Uddat-us-Sabirin, f. 93)

Për më tepër, unë pyes veten në qoftë se ishte i vetmi gabim që ky thirrës i cili kohët e fundit mori doktoraturën e tij ka bërë. Ai thotë në librin e tij “El-Misk uel-Enbar”:

“Çfarë që kemi arritur vitin e kaluar? Ju keni të drejtë të habiteni me mua. Është e mahnitshme se si ata asociohen me hixhretin e Muhamedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem. Ku janë gazetat e mëngjesit? Ku është telivizioni? Pse gazetat nuk e festojnë datëlindjen e Muhamedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem? Nuk ka asnjë vend ku njerëzit nuk e pranojnë atë, megjithatë, ata nuk e festojnë atë. Asnjë fjalë? As edhe një rresht të vogël? As edhe një shënim që feston reformatorin më të madh?” (1/189)

A nuk është kjo e ngjashme, nëse jo identike, festimin e Mevludit të shpikur që po festohet në të gjitha mediat, përveç këtij vendi Sunni, Arabis Saudite. Ky thirrës nënvizon qëndrimin e tij ekstrem në festimin e ditës së emigrimit të Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe pyet:

“Si do të justifikohen ata para tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem nesër?” (1/190)

Ai është duke iu referuar mediave që nuk kanë festuar emigriminin dhe nuk kanë folur për të. Para kësaj, ai ekzagjeron në lidhje me të Dërguarin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe thotë:

“Përsa i përket shpëtimtarit të parë, vetë krijimi dhe njeriu me të cilin Allahu e korrigjoi umetin, kështu që nuk ka asnjë fjalim dhe biografi.”

Kjo nuk është asgjë tjetër përpos akide e Sufive. Si mund që thirrësi të akuzoj umetin se nuk kan shkruar biografin e Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem? Kështu ai i akuzon Selefët tanë. Sa shumë libra ka folur për biografinë dhe cilësitë e tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem! Dhe në qoftë se ai e ka për qëllim që dita e emigrimit të tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem duhet të përmendet në të njëjtën mënyrë si festimi i Mevludit, kështu që unë e lus Allahun që të na mbrojë. Për më shumë informacion lexoni në faqen 253 për të parë se çfarë ai tha pasi ka qenë i censuruar për dhjetë vjet.

14. Dija sheriatike për të thirrur në fe. 

Pyetja 14: “Është e njohur përgjithësisht se thirrja në fenë e Allahut kërkon dije rreth Sheriatit. A është për qëllim me këtë mësimi përmendësh i Kur’anit dhe Sunnetit? A mjafton dija që arrihet në shkolla dhe në universitete (në Arabinë Saudite) për të thirrur në fenë e Allahut?”

Përgjigje: “Qëllimi i dijes është memorizimi i teksteve dhe të kuptoshë kuptimet e tyre. Nuk mjafton vetëm të mësosh përmendësh tekstet. Nuk mjafton vetëm të mësosh përmendësh tekstet në Kur’an dhe Sunnet. Përveç kësaj, duhet që ato të kuptohen drejtë. Të mësuarit përendësh pa të kuptuar nuk i jep të drejtën askujt për të thirrur në fenë e Allahut Azze ue Xhel.

Sa i përket programit mësimor në shkolla, ajo është e mjaftueshme në qoftë se bëhet fjalë për të mësuar përmendësh dhe të kuptohen tekstet. Por në qoftë se bëhet fjalë vetëm për memorizimin e teksteve pa i kuptuar ato, aëherë ata nuk janë kompetent për të thirrur në fe. Megjithatë, është e mundur që ti mësojnë studentët të mësojnë përmendësh tekstet para se ata t’ua shpjegojnë kuptimet atyre ose pa ia treguar ato.

15. Vetëm dijetarët thërrasin në islam. 

Pyetje 15: “Disa imagjinojnë se vetëm dijetarët duhet të thërrasin në fenë e Allahut dhe se të tjerët nuk obligohen të thërrasin me atë dije që kanë mësuar. Çfarë thoni për këtë?”

Përgjigje: “Kjo nuk është imagjinatë. Kjo është e vërteta. Vetëm dijetarët thërrasin në fe. Unë po e them këtë vetë. Megjithatë, ka çështje të qarta rreth të cilave të gjithë kanë dije. Secilit i lejohet që të urdhërojë në të mirën dhe të ndalojë nga e keqja sipas dijes së tij. Ai duhet të urdhërojë familjen e tij që ta falin namazin dhe gjëra tjera të qarta. Madje edhe njerëzit e thjeshtë e kanë obligim këtë. Ata duhet të urdhërojnë bijtë e tyre që të falen në xhami.

I Dërguari sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Urdhëroni fëmijët tuaj për namaz kur ata jtë kenë mbushur shtatë vjeç dhe rrahni ata kur ata të kenë mbushur dhjetë vjeç dhe ndani dyshekët e tyre veç e veç.” 1

“Ju jeni të gjithë barinj dhe të gjithë ju jeni përgjegjës për kopetë tuaja.” 2

Kjo quhet mbikqyrje. Kjo quhet të thirrurit në të mirë dhe ndalimi i së keqes.

Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Nëse dikush prej jush sheh diçka të keqe, ai duhet ta ndryshojë atë me dorën e tij. Nëse ai nuk mundet, ati duhet ta bëjë këtë me gojën e tij. Nëse ai nuk mund ta bëjë këtë, ai duhet ta bëjë këtë me zemër – dhe ky është besimi më i dobët.” 3

Njerëzit e thjeshtë, siç thashë janë të detyruar të urdhërojnë familjen e tyre dhe të tjerët që të falen, të japin lëmoshë, ti binden Allahut dhe ti shmangen mëkateve. Pos kësaj ai duhet të pastrojë shtëpinë e tij nga mëkatet dhe ti edukojë fëmijët e tyre në devotshmëri. Këtë e ka obligim ai edhe pse ai është vetëm një njeri i thjeshtë. Këtë të gjithë e dijmë; kjo është e qartë.

Sa u përket fetvave, gjërave të lejuara dhe të ndaluara, idhujtarisë dhe Teuhidit, vetëm dijetarët janë që mirren me këto.”

______________________________________________

1 - Ebu Davudi (495).Hadith është autentik. Shih ”Nasb-ur-Rejah” (1/298) me formulime të ngjashme.

2 - Bukhari (853).

3 - Muslimi (49).

16. Çështja qëndron në cilësi e jo në sasi. 

Pyetja 16: “Tani ka shumë grupe dhe thirrësa që thërrasin në fenë e Allahut, por përgjigjet e njerëzve janë të pakëta, cila është fshehtësia e kësaj?”

Përgjigje: “Para së gjithash, ne nuk i inkurajojmë fare të gjitha këto grupe në davet dhe gjëra tjera. Ne e duam vetëm një grup të vetëm që sinqerisht thërret në fenë e Allahut me dije. Shumë grupime dhe metodologji shkaktojnë vetëm humbje dhe mosmarrëveshje.

Allahu Tebarake ue Te‘ala ka thënë:

وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ

“Mos u grindni në mes vete, se do të demoralizoheni e do t’ju lë fuqia.” 1

وَلاَ تَكُونُواْ كَالَّذِينَ تَفَرَّقُواْ وَاخْتَلَفُواْ

“Mos u bëni si ata që pasi që u erdhën argumentet e dukshme, u shpërndanë dhe u distancuan në mendime.” 2

وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ

“Dhe të gjithë ju mbahuni fortë për litarin e Allahut (Kuranin) dhe mos u shpartalloni!” 3

Ne duam vetëm një grup të vetëm që pason metodologjinë e vërtetë dhe thirrjen e vërtetë, edhe nëse ato ekziston në vende të ndryshme, referenca e tyre është e njëjtë, ata referohen mes vete dhe e ndihmojnë njëri-tjetrin. Kështu duhet të bëhet daveti. Ndërsa shumë grupime që nuk janë të bazuara në një metodologji të vetme përfundojnë vetëm me mosmarrëveshje.

Së dyti, nuk ka dyshim se sinqeriteti i thirrësit ndikon në ata që i thërret. Nëse thirrësi është i sinqertë dhe thërret në metodologjinë e vërtetë në bazë të kuptuarit dhe dijes, atëherë kjo do të ndikojë në ata që i thërret. Por në qoftë se ai nuk është i sinqertë në thirrjen e tij dhe në vend të kësaj thërret në veten e tij ose në hizbizmin e tij ose tek një grup i devijuar ose në fanatizëm (edhe pse e gjithë kjo bëhet në emër të Islamit), kjo është pavlefshme dhe nuk ka të bëjë asgjë me thirrjen në Islam.

Dhe nëse thirrësi thërret në Kuran dhe Sunnet pa praktikuar atë që ai predikon, atëherë edhe kjo do të tërheqë njerëzit nga ai. Allahu e di ç’ka në zemrat dhe çfarë secili bën, pavarësisht nga vendndodhja. Nëse personi e kundërshton Allahun kur ai është i vetëm dhe i thërret njerëzit në të mirën kur ai është me ta, atëherë kjo nuk do të ndikojë asgjë dhe ai nuk do të fitojë pranimin e njerëzve. Sepse Allahu nuk e ka bekuar thirrjen e tij.

Vetëm shikoni thirrësat e sinqertë dhe si thirrja e tyre ka sjellë fryta. Ata ishin të vetëm dhe kishin kundërshtarët. Shembuj të tillë janë Shejkhul-Islam Ibn Tejmijeh, Shejkh-ul-Islam Muhamed bin Abdil-Vehabi dhe të tjerët. Pastaj, shikoni në të gjithë, shumë thirrësa dhe grupe që ekzistojnë sot dhe se sa i pakët është ndikimi i tyre dhe përfitimi, që ju ta dini se qëllimi qëndron në cilësi e jo në sasi.

____________________________________________

2 - 3:105

3 - 3:103

17. Metodologjia e thirrjes duhet të jetë vetëm sipas Kuranit dhe Sunnetit. 

Pyetja 17: “A duhet që metodologjia në thirrjen në fenë e Allahut të jetë sipas Kuranit dhe Sunnetit, apo kjo është ne dorën e çdo njërit?”

Përgjigje: “Metodologjitë e thirrjes duhet të jetë sipas Kuranit dhe Sunnetit. Kur’ani, Sunneti dhe stili i jetës së të Dërguarit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem1 e ka sqaruar këtë. Ne nuk duhet të shpikim diçka nga vetja jonë. Mënyra e davetit përmendet në Kur’an dhe Sunnet. Nëse ne fillojmë të shpikim, atëherë do të devijojmë dhe do t’u shkaktojmë devijimin edhe të tjerëve.

Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Ai që shpik diçka në çështjen (fenë) tonë, ajo i refuzohet.”

Megjithatë, është e vërtetë se daveti përdor sot mjete që nuk ekzistonin më parë, duke përfshirë edhe mikrofonat, stacionet e radiove, gazetat, revistat, transmetimet e televizionit. Ato janë mjete që i sjellin dobi davetit. Megjithatë, ato nuk janë metodologji. Metodologjia e Allahut Tebarake ue Te‘ala e bëri të qartë kur Ai tha:

ادْعُ إِلِى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ

”Ti (Muhamed) thirr për në rrugën e Zotit tënd me urtësi e këshillë të mirë dhe polemizo me ata (kundërshtarët) me atë mënyrë që është më e mira.” 1

قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَاْ وَمَنِ اتَّبَعَنِي

“Thuaj: “Kjo është rruga ime, e vënë në fakte të qarta, e që unë thërras te Allahu, unë dhe ai që vjen pas meje.” 3

Gjithashtu Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem qartësoi metodologjitë e davetit kur ai ishte në Meke dhe në Medine:

لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا

“Ju e kishit shembullin më të lartë në të dërguarin e Allahut, kuptohet, ai që shpreson në takimin me Allahun dhe me botën jetër, ai që atë shpresë e shoqëron duke e përmendur shumë shpesh Allahun.” 4

1 - Allahu Tebarake ue Te‘ala e ka plotësuar fenë për ne. Askush nuk ka të drejtë të shpik një rrugë të veten për të thirrur në Islam. Kushdo që e bën këtë thotë në mënyrë indirekte se Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem nuk e kumtoi mesazhin në mënyrë të mjaftueshme dhe se mënyra të tjera sjellin dobi dhe ndikojnë më shumë.

Kur i Dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem e dërgoi Muadh bin Xhebelin (radijAllahu anhu) në Jemen, ai i tha atij:

“Ti do të shkoshë tek një popull prej pasuesve të librit. Le të jetë gjëja e parë në të cilën i thërrisni ata ”se nuk meriton të adhurohet me të drejtë askush përveç Allahut (dhe në një formulim tjetër që ata vetëm ta adhurojnë Allahun). Nëse të binden në këtë, duhet ti mësoshë ata se Allahu i ka urdhëruar ata që të falen pesë herë në ditë. Nëse të binden në këtë, duhet ti mësoshë ata se Allahu i ka urdhëruar ata që të japin zekatin, që mirret nga i pasuri i tyre dhe i ipet të varfërve të tyre. Nëse të binden në këtë, ti duhet të qëndroshë larg nga pasuritë e tyre të mira. Shmangu nga lutja e të shtypurit; nuk ka asnjë pengesë mes tij dhe Allahut.” (el-Buhariu (1331))

Kjo dëshmon qartë dhe prerë se metodologjitë e davetit duhet të jenë sipas Kuranit dhe Sunnetit. Përndryshe Muadh bin Xhebeli ishte më meritori për davetin se sa njëmijë nga thirrësa të sotëm. Shejkh-ul-Islam Ibnu Tejmijeh u pyet në lidhje me personin që thërret në Islam përmes këngës. Më poshtë vijon përgjigja e kësaj pyetje:

“Egziston një grup që të bien dakord për të bërë mëkate të rënda në formën e vrasjeve, grabitjes, vjedhjes, abuzimit të alkoolit dhe gjëra të tjera. Një Shejkh i cili është i njohur për mirësi dhe Sunnet dëshiroi që ti parandalojë ata, por nuk mundi ndryshe përveçse ua lejoi atyre që të dëgjojnë këngë në formën e poezisë së ligjshme të shoqëruar me def, pasi e veproi këtë u pendua një grup dhe ata që nuk faleshin dhe nuk e paguanin lëmoshën dhe në vend të kësaj pinin alkool pastaj filluan ti shmangen gjërave të paqarta, duke bërë gjërat e detyrueshme dhe shmangeshin nga e ndaluara. A është e lejueshme për Shejkhun që të përdorë këtë metodologji duke pasur parasysh se ky veprimsjell dobi?”

Ai (RahimehUllah) u përgjigj:

“Hamdi dhe lavdërimi i takon Allahut, Zotit të krijesave.

Allahu dërgoi Muhamedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem me udhëzim të qartë dhe fe të vërtetë … Ai ia ka plotësuar fenë atij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe umetit të tij … Ai ka urdhëruar krijesat që të kthehet tek shpallja e tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem kur ata bien në mosmarrëveshje fetare. Ata që kapen pas Kur’anit dhe Sunnetit të Allahut i takojnë robërve të devotshëm, grupit të suksesshëm dhe ushtarët fitimtarë. Selefët sikurse Maliku thoshin:

“Sunneti është si anija e Nuhit alejhi-selam; ata që hipin në të shpëtojnë dhe ata që nuk hipin mbyten.”

“Tani kur ti e di këtë, duhet ta dish se ajo me të cilën Allahu i udhëzon të devijuarit, i liron të humburit dhe i falë mëkatarët kjo duhet të jetë përmes Kuranit dhe Sunnetit me të cilën Allahu e ka dërguar të Dërguarin e Tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem … Pasi kjo është sqaruar, unë i them pyetësit se Shejkhu, i cili donte ti bënte mëkatarët që të pendohen dhe mundi ta bëjë këtë vetëm nëpërmjet një metode të shpikur, ai është ose injorant në lidhje me metodat e Sheriatit që i bën mëkatarët që të pendohen ose është i paaftë për këtë. I Dërguari sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, sahabët dhe pasardhësit i thirrën kufarët, të padrejtët dhe kriminelët që ishin shumë më të këqinjë se këta njerëz. Ato përdorën metodat e bazuara në Sheriat kështu që ata nuk kishin nevojë që të përdorin këto metoda të shpikura.” (Mexhmu-ul-Fataua (11 / 620-624))

Medno lidhur me këto metoda të shpikura dhe krahaso ato me atë që bëjnë disa thirrësa dhe sekte sot dhe e quajnë “metodologjit e davetit”; futboll, të ashtu-quajtur Ilahi islame, të ashtu-quajtur spektakël islam, ekskursione dhe përralla.

_______________________________________________

2 - 16:125

3 - 12:108

4 - 33:21

18. Si duhet të këshillon pushtetarët?

Pyetja 18: “Si duhet të jetë këshilla korrekte dhe në veçanti këshilla për ata që janë në pushtet? A duhet të përmenden mëkatet e tyre në minbere? A duhet ata të këshillohen fshehurazi?”

Përgjigje: “Askush tjetër përveç të Dërguarit të Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem nuk është i pa gabuar (në fe). Pushtetarët myslimanë janë njerëz të zakonshëm që bëjnë gabime. Ata padyshim gabojnë dhe ata nuk janë të pagabueshëm.

Megjithatë, ne nuk duhet të shfrytëzojnë gabimet e tyre për të ti bërë publike ato dhe të ndalohemi nga bindja ndaj tyre edhe pse ata janë të padrejtë, shtypës dhe mëkatar për derisa nuk kan dalur nga feja haptazi 1. Ky është urdhëri i Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem 2. Nuk ka rëndësi nëse atë mëkatojnë, shtypin dhe janë të padrejtë. Durimi me bindje ndaj tyre 3 i bashkon myslimanët dhe mbron vendet myslimane. Ti kundërshtosh ata dhe të ngrihesh kundër sjell dëme4 të mëdha; dëme që janë më të mëdha se sa mëkatet e pushtetarëve për derisa ato nuk janë mosbesim dhe idhujtari.

Ne nuk jemi duke thënë se duhet të heshtim lidhur me mëkatet e pushtetarëve. Ato duhet të trajtohen, por trajtohen në mënyrën e shëndoshë. Ata duhet të këshillohen fshehurzai. Duhet tu shkruhet atyre fshehurazi 5. Nuk duhet të jetë letër që disa njerëz e nënshkruajnë dhe pastaj shpërndahet në mesin e njerëzve. Kjo nuk është e lejuar. Këshilla duhet të bëhet fshehurazi dhe ti dërgohet pushtetarit. Një tjetër mënyrë është që të flasësh drejtpërdrejt me të. Megjithatë, nuk është e lejuar për të shkruar, e pastaj të kopjohen dhe të shpërndahen në popull, sepse ky është publikim dhe madje edhe më keq se fjalimi nga minberet. Fjala mund të harrohet, por shkrimi mbetet dhe qarkullon në mesin e njerëzve. Pra, kjo nuk është e saktë.

Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Feja është sinqeritet.” Ata thanë: “ndaj kujt o i Dërguari i Allahut?” Ai tha: “Ndaj Allahut, Librit e Tij, të Dërguarit të Tij, udhëheqësit të myslimanëve dhe masës së gjerë.” 6

Në një tjetër hadith thuhet:

“Allahu kënaqet që ju të verponi tri gjëra: që ju ta adhuroni vetëm Allahun dhe të mos adhuroni dikë karshi Atij, që ju të gjithë të kapeni për litarin e Allahut dhe të mos përçaheni dhe që ti këshilloj ata që Allahu i ka dhënë pushtet.” 7

Ata që kanë më së shumti të drejtë që ti këshillojnë pushtetarët janë dijetarët dhe njerëzit me ndikim. Allahu Tebarake ue Te‘ala ka thënë:

وَإِذَا جَاءهُمْ أَمْرٌ مِّنَ الأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُواْ بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى أُوْلِي الأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلاَ فَضْلُ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لاَتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلاَّ قَلِيلاً

“Kur t’u vijë atyre ndonjë lajm i rëndësishëm që i përket sigurisë ose frikës, ata e përhapin atë, por në qoftë se ata këtë lajm ia përcjellin Profetit dhe parisë (bashkëpunëtorëve të afërm të tij) do të kuptonin prej tyre vetëm atë, që dëshirojnë ta marrin vesh. Sikur të mos ishte mirësia e Allahut dhe mëshira e Tij, përpos një numri të vogël, ju të gjithë do të ndiqnit shejtanin.” 8

Të gjithë nuk janë të përshtatshëm për këtë. Publikimi i mëkateve nuk është këshillë fare. Ato vetëm se përhapin të keqen dhe gjëra të turpshme në mesin e besimtarëve. Kjo nuk ishte metodologjia e Selefëve. Nuk ka rëndësi nëse personi ka një qëllim të mirë dhe vetëm dëshiron ta dënojë atë që ai pretendon të jetë e keqe. Akti i tij është më i keqë se e keqja që ai dënon. Dënimi i së keqes mund të jetë një e keqe në vetvete, nëse ajo devijon nga mënyra e përshkruar e Allahut dhe të Dërguarit të Tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem për shkak se mënyra e përshkruar nuk po pasohet. Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Çdo njëri prej jush që sheh një mëkat le ta ndryshojë atë me dorën e tij. Nëse ai nuk mundet ta bëjë këtë, ai duhet ta bëjë këtë me gojën e tij. Nëse ai nuk mund ta bëjë këtë, ai duhet të bëjë këtë me zemrën e tij dhe ky është imani më i dobët i besimit.” 9

I Dërguari sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem i ndaru njerëzit në tri grupe:

01 - Personi që mund të largoj të keqen me dorën e tij. Ky është pushtetari dhe zëvendësit e tij në mesin e komitetit, princave dhe udhëheqësve.

02 - Dijetari që nuk ka pushtet. Me ndihmën e urtësisë dhe këshillave të mira ai duhet të qartësojë dhe të këshillojë dhe të informojnë autoritetet.

03 - Personi i cili nuk ka dije dhe fuqi. Ai duhet të dënojë mëkatin me e zemrën e tij, ta urrej mëkatin dhe mëkatarin, dhe ti shmanget atyre.

____________________________________________

1 - Kjo është akideja (besimi) e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit në lidhje me pushtetarin mysliman.

Imam et-Tahaviu (RahimehUllah) ka thënë:

“Ne nuk lejojmë dhunën kundër askujt prej umetit të Muhamedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem për deri sa personi nuk e meriton atë. Ne nuk lejojmë rebelimin kundër udhëheqësve tanë dhe politikanëve edhe pse ata janë të padrejtë. Ne nuk lutemi kundër tyre. Ne nuk i sfidojmë ata. Ne besojmë se bindja ndaj tyre i përket bindjes së detyrueshme ndaj Allahut Azze ue Xhel përderisa ata nuk na urdhërojë të mëkatojmë. Ne lutemi për drejtësinë dhe prosperitetin e tyre. Ne pasojmë Sunnetin dhe xhematin dhe i shmangemi devijimit, mosmarrëveshjeve dhe përçarjes.” (El-Akideh et-Tahauijeh, f. 379)

Kjo është e vërteta të cilën e pasojnë thirrësat e së vërtetës deri me sot. Kjo thënie dhe thënie të ngjashme përsëriten shpesh në ligjeratat dhe leksionet e Shejkhut tonë Abdul-Aziz bin Abdil-lah bin Bazit (RahimehUllah). Shih librat ”el-Ma’lum min Uaxhib-il-Ilakah bejn el-Hakim uel-Mahkum” dhe ”Nasihat-ul-Ummeh fi Xhauab Asharah As’ilah Muhimmah” dhe parathënien e tij të librit të Abdul-Aziz el-Ashkarit e cila quhet ”Nubdheh fI Hukuk vVulat-il-Amër”. Po kështu, fjala e tij (RahimehUllah) janë të shtypura në revistën ”El-Buhuth el-Islamijeh” (50). Aty është refuzimi më i qartë i atyre që pretendojnë se ai (RahimehUllah) nuk besoj se duhet të flitet dhe të shkruhet lidhur me këtë temë.

2 - Ai (hafidhehullah) ka për qëllim hadithin e Ubadeh bin es-Samit (radijAllahu anhu) në të cilin ai tha:

“Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem na thërri ne dhe ne i premtuam atij se do ta dëgjojmë dhe do ti bindemi me dëshirë dhe pa dëshirë, në kohë të lehtë dhe kohë të vështira dhe kur të drejtat tona abuzohen dhe që ne të mos grindemi me ata në pushtet për deri sa të mos shihni një mosbesim të qartë për të cilën keni dëshmi nga Allahu.” (Fet´h-ul-Bari (5/13))

Ahmedi transmetoi shtojcën:

“Dhe në qoftë se ti supozonë se je në të drejtën në çështje, kështu që nuk duhet ta pasoshë supozimin. Dëgjo dhe binduni deri sa ta merrë atë pa sfiduar.”

Ibn Hibani dhe Ahmedi gjithashtu transmeton shtojcën:

“…Edhe nëse ata do ta marrin pasurinë tuaj dhe ta fishkëllonë shpinën.” (Fet´h-ul-Bari (8/13))

3 - Shejkhu (hafidhehullah) i referohet Ibn Abasit (radijAllahu anhum) hadith në të cilin Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Ai që sheh diçka të urryer tek pushtetari i tij duhet të bëjë durim me të. Sepse ai që devijon një pëllëmbë nga xhemati dhe vdes, vdesë një vdekje injorance.” (Buhariu (7054))

Enes bin Malik (radijAllahu anhu) ka transmetuar se Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Pas meje ju do të shihni privilegje dhe fenomene që ju do ti dënoni.” Ata thanë: “O i Dërguari i Allahut! Çfarë na urdhëronë?” Ai u përgjigj: “Jepu atyre të drejtat e tyre dhe lusne Allahun për të drejtat tuaja.” (El-Buhariu (7052) dhe et-Tirmidhi (2090))

4 - Mes tyre demonstratat të cilat po ndodhin në disa vende fqinje. Demonstratat që rrjedhin nga kufarët dhe jo myslimanët. Ato nuk kanë të bëjnë asgjë me Islamin. Ato shkatojnë gjakderdhje, poshtërime dhe abuzim i Sunnetit dhe Ehl-us-Sunnetit. A nuk mendojnë për këto pasoja njerëzit të cilët bëjnë vetëm nxitje politike?

5 - Është metodologjia Selefite të konsultuarit e pushtetarit për të minimizuar rrezikun e syefaqësisë dhe të rriten shanset e pranimit nga ata në pushtet dhe Allahut.

6 - Muslim (55).

7 - Muslim (1715), Maliku (2/756) dhe Ahmedi (2/367).

8 - 4:83

Shejkh-ul-Islam Ibnu Tejmijeh (RahimehUllah) ka thënë:

“Detyrimi në të mirë dhe ndalimi i së keqes duhet të bëhet me butësi. Prandaj, thuhet se të thirrurit në të mirë nga ana e dikujt duhet të jenë të shumta, ndërsa ndalimi i së keqes të mos dëmtojë. Nëse urdhërimi në të mirë dhe ndalimi nga e keqja është prej obligimeve më të mëdha apo rekomandimeve, dobia e tyre duhet të jetë ma e madhe se dëmi i tyre …

“Çdo gjë që Allahu urdhëron është e mirë. Ai ka lavdëruar drejtësinë dhe të drejtit dhe ka dënuar sabotimin dhe sabotuesit në disa vende. Nëse dëmi i urdhërimit dhe ndalimit është më i madh se sa dobia atëherë kjo nuk është diçka që Allahu ka urdhëruar edhe pse ka mungesë të diçkaje të detyrueshme ose ndonjë ndales veprohet. Besimtari duhet ti frikësohet Allahut në lidhje me robërit e Allahut. Detyra e tij nuk është që ti udhëzojë ata.”
(el-Amr bil-Maruf uen-Nahi en-Nakhi, f. 19)

9 - Muslimi (49).

19. A duhet të përmendi tiparet e mira kur të kritikojë? 

Pyetje 19: “Është përhapur në mesin e rinisë së sotme se është e detyrueshme të qenurit i balancuar në kontekstin e kritikës. Ata thonë se kur të përmend bidatet dhe gabimet e një personi atëherë është e detyrueshme për të përmendur cilësitë e tij të mira. Ata thonë se kjo është drejtësi dhe balancim. A është kjo metodë e kritikës e saktë? A duhet të përmendë cilësitë e mira kur unë kritikoj?”

Përgjigje: “Kjo pyetje ka marrë përgjigje. Por nëse personi që kritikohet është nga Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati njëkohësisht gabimi i tij nuk ka të bëj me gjëra që e cenojnë akiden (besimin), atëherë kjo është e vërtetë. Cilësitë e tij të mira dhe anët duhet të përmenden, dërsa gabimet e tij mbulohen nga përpjeka dhe përkrahja e tij për Sunnetin. Ndërsa, në qoftë se ai i takon të devijuarëve dhe kundërshtarëve të cilët posedojnë parime shkatërruese ose të paqarta, atëherë nuk na lejohet që të përmendim anët e tij eventuale të mira. Nëse ti përmend anët e mira atëherë ti i mashtron njerëzit dhe do të mendojnë mirë në lidhje me personin i cili është i humbur, bidatçi ose Hizbi dhe ata fillojnë të pranojnë mendimet e tij.

Allahu Xhela ue Ala refuzoi kufarët, mëkatarët dhe hipokritët pa përmendur cilësitë e tyre të mira 1. Po ashtu Imamët e Selefit refuzuan Xhehmitë, Mu’tezilitë dhe të devijuarit e tjerë pa përmendur cilësitë e tyre të mira. Sepse cilësitë e tyre të mira mposhten nga devijimi i tyre, mosbesimi, ateizmi apo hipokrizia. Është e papërshtatshme që të refuzoshë një person i cili është i devijuar, bidatçi dhe kundërshtarë dhe të përmendësh cilësitë e tij të mira dhe thuhet se ai është një njeri i mirë dhe ai ka cilësi të bukura që për fat të keq ka bërë gabim. Lavdërimi ytë që ia bën atij është më i keq sesa devijimi i tij, për shkak se njerëzit i besojnë lavdërimit tuaj për të. Ti i mashtron njerëzit kur e lavdëronë bidatçiun e devijuar. Kjo hap rrugën që mendimet e të devijuarëve të pranohen në mesin e njerëzve 2.

Ndërsa nëse i refuzuari është nga Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati, atëherë refuzimi duhet të jetë me edukatë. Ai duhet të këshillohet lidhur me gabimin që ai e ka bërë në Fikh- dhe çështjet e lidhur me Ixhtihadin. Ne themi se personi ka bërë Ixhtihad dhe ka gabuar në këtë çështje dhe se prova thotë diçka tjetër dhe Allahu e faltë atë. Kështu ishte refuzimi në mes të katër imamëve të methhebeve dhe të tjerëve. Kjo nuk e ulë pozitën e tij të dijes nëse ai është nga Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati. Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati nuk janë të pa gabueshëm, ata gabojnë, atyre mund tu ikin provat dhe të ngatërrojnë konkluzione. Ne nuk heshtim lidhur me gabimin. Ne e sqarojmë gabimin dhe e arsyetojmë atë. Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Nëse një gjykatës gjykon dhe jepë mundin maksimal dhe ia qëllon, ai merr dy shpërblime. Dhe nëse ai gjykon dhe jepë mundin maksimal dhe gabon, ai merr një shpërblim.” 3

Kjo vlen për çështje të fikhut.

Por në qoftë se gabimi është i lidhur me besimin, atëherë neve nuk na lejohet që ti lavdërojmë të devijuarit dhe të tjerët që kundërshtojnë Ehli Sunnetin dhe Xhematin sikurse Mu’tezilitë, Xhehmitë, heretikët, ateistët 4 në ditët e sotme. Ata janë të shumtë sot.

Themeli i dyshimit se, të dy anët të mirat dhe të këqijat duhet të përmendet në lidhje me kritikën, vie nga disa të rinj të cilët shkruan një libër mbi këtë temë. Rrjedhimisht filluan të fluturojnë nga gëzimi. Unë kam lexuar këtë libër të autorit, i cili obligon balansimin mes të mirave dhe të këqiave.

Unë kam lexuar edhe refuzmin që ia ka bërë Shejkh Rebi bin Hadi el-Medkhali. Është një refuzim i mjaftueshëm. Në të, ai shpjegon se teoria është e gabuar dhe se ajo detyron të miratohet e kota. Gjithashtu, ai shpjegon se Selefët refuzonin njerëzit e devijuar pa i lavdëruar ata, sepse një lavdatë në këtë rast është kontradiktore.

1 - Nuk ekziston askush, madje as jehudët dhe të krishterët, të cilët nuk kanë anë të mira. Përgjatë parimit të mbështetësve të balancimit ne duhet të përmendim cilësitë e mira të kufarëve kur bie fjala për ta. Këtë nuk e thotë njeri i mençur, e lëre më një student. Selefët nuk përmendën anët e mira në lidhje me kritikat. Dhe në qoftë se ata e bënë këtë, kjo ishte në mënyrë që njerëzit të mos mashtrohen nga ata dhe jo për shkak se kjo është një domosdoshmëri për ta bërë. Këtu sjellim disa nga shembujt më të fuqishëm, në të cilin ka udhëzim dhe dritë për atë që mendo:

I Dërguari sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë për Hauarixhët:

“Nga ky person do të vijë një popull që do ta lexojnë Kur’anin pa kaluar fytin e tyre. Ata depërtojnë nga feja sikurse shigjeta e penetron gjahun. Ata vrasin myslimanët dhe i lënë idhujtarët. Nëse unë do ti has ata, unë do ti mbysë ata sikurse u mbytën populli Ad.” (El-Buhariu (3166))

Në një tjetër formulim thotë:

“Ju do ta nënvlerësoni namazin tuaj në krahasim me namazin e tyre dhe agjërimin tuaj në krahasim me agjërimin e tyre.” (El-Buhariu (3414))

Në një tjetër formulim thuhet:

“Vrisni ata kudo që t’i gjeni.” (El-Buhariu (3415))

Betohem në Allahun se i Dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem nuk përmendte cilësitë e tyre për ti lavdëruar ata apo për ti mashtruar njerëzit; ai e bëri këtë për të paralajmëruar njerëzit në mënyrë që ata të mos mashtrohen nga veprimet e tyre të dukshme. Selefët e kuptuan këtë prandaj e praktikonin këtë në jetën e tyre dhe e bënë këtë një metodologji që ata e besonin. Imam Ahmedi e theksoi, për shembull, kur el-Karabisi tha se shqiptimi i Kur’anit është i krijuar. Imam Abdullah -Rahimullah - ka raportuar:

“Kam dëgjuar babai im duke thënë: “Është ligështi dhe nënçmim që të thuhet se shqiptimi ytë i Kur’anit është i krijuar. Kështu thonë: Xhehmitë. “Unë thashë: “Husejn al-Karabisi thotë kështu.” Ai tha: “…I neveritshmi – Allahu e zuloftë atë – ai gënjen.” (es-Sunnah (1/165))

Imam Ahmedi (Rahimullah) u deklarua më ashpër se kaq lidhur me el-Harith el-Muhasibi. Ali bin Ebi Khalid ka thënë:

“I thashë Imam Ahmedit për një Shejkh i cili ishte me ne: “Shejkhu është komshiu im. Unë e kam paralajmëruar atë ndaj një njeriu, por ai dëshiron të dëgjojë atë që ti ke për të thënë për Harithin e shkurtë (el-Muhasibi). Ti më ke pa me të shumë vite më parë dhe the: “Mos rri me të, mos folë me të.” Unë nuk kam ndejur me të që nga ajo kohë. Megjithatë, ky Shejhu rrinë me të. Çfarë i thua për të? “Imam Ahmedi u skuq në fytyrë dhe arteriet dhe sytë e tij u frynë. Unë kurrë nuk e kam parë atë kështu. Pastaj ai tha duke u dridhur: “Ai filani? Allahu e bëftë këtë dhe atë me të! Vetëm ai që ka përvojë dhe dije për të e njeh atë! Vetëm ai që ka përvojë dhe dije për të e njeh atë! Ai rrinte me el-Mughazilin, Jakubin dhe të tjerët dhe i bëri ata që të devijojnë për drejt besimit të Xhehmive. Ata u shkatërruan shkaku i tij.” Shejkhu tha: “Ebu Abdilah! Ai rrëfen hadithe dhe duket i përulur ndaj Allahut.” Ebu Abdilahi u zemërua dhe tha: “Mos u mashtro nga zemërbutësisa dhe butësia e tij. Mos u mashtro nga ajo se ai ec kokë ulur. Ai është një njeri i keq. Vetëm ai që ka përvojë me të, e njeh atë! Mos flisni me të. Ai duhet të trajtohet pa mëshirë. A ulesh me çdo bidatçi i cili transmeton hadithe nga i Dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem? Jo! Ai duhet të trajtohet pa mëshirë!” (Tabakat-ul-Hanabilah (1/233))

Ku është drejtësia e pretenduar tek Imam Ahmedi (Rahimullah)? Ai nuk e përmendi as edhe një cilësi të mirë të el-Karabisit apo të el-Muhasibit pavarësisht se el-Karabisi ishte një det i dijes. Shih biografinë e tij në “Tarikh Bagdad” (8/64) dhe “Sijar A’lam-in-Nubala” (12/79).

Allahu e mëshiroftë Imam Ahmedin. Në qoftë se kjo kishte ndodhur sot, ai do të akuzohej se është shumë i ashpër, agjent, sekular dhe emra të tjerë të cilët i përdorin Hizbitë kur ata rrethohen nga argumentet. Sepse ai as nuk bëri kompromi me bidatçitë e as nuk ju bër lajka atyre.

Rafi Bin Ashras (Rahimullah) ka thënë:

“Prej dënimit të bidatçiut mëkatar është që të mos përmenden cilësitë e tij të mira.” (Shih “Sherh Ilal el-Tirmidhi” (1/353).)

2 - Lexoje këtë histori për të parë se si njerëzit mund të mashtrohen kur Pasuesit e Bidateve lavdërohen. Imam edh-Dhehebiu dhe të tjerët transmetuan:

“Tha Ebul-Uelid në librin Ikhtisar Firak-ul-Fukaha”, Kur ra biseda lidhur me Ebu Bekr el-Bakilanin: “Më ka njoftuar Ebu Dherr el-Harauani, cili kishte anim kah besimi i tij Eshari- kur unë e pyta “Si ndodhi kjo?” Ai tha: “Një ditë unë isha duke ecur me Ebul-Hasan ed-Darakutni ne e takuam Ebu Bekr bin et-Tajjib el-Esh’ariun. Darakutni e përqafoi atë dhe e puthi në fytyrë dhe sy. Kur ata u ndanë, i thashë: “Kush është ai me të cilin veprove kështu? Kurrë nuk kam menduar se do të veproje një gjë të tillë. Ti je imam i kohës tënde.” Ai u përgjigj: “Ai është imami i myslimanëve dhe mbrojtësi i fesë; gjykatësi Ebu Bekr bin et-Tajjib. “Që nga ajo kohë kam filluar të shkoj tek ai dhe të ndjeki mësimet e tij.” (Tadhkirat-ul-Huffadh (3 / 1104-1105) dhe Sijar A’lam-in-Nubala (17/558 -559))

Kur Darakutni trajtoi el-Bakilani el-Esh’ariun në këtë mënyrë, dhe e vlerësoi atë si imam të myslimanëve dhe kështu me radhë, u mashtruan ata që e panë këtë dhe si rezultat i kësaj miratuan besimin Esharij. Kjo vlen për të gjithë ata që lavdërojnë Pasuesit e bidateve dhe të epsheve; ai do të shkaktojë rënien e shumë personave në besimin e tyre dhe në veçanti në qoftë se ata duken të drejtë nga ana e jashtme dhe Allahu e di më së miri.

3 - Bukhari (6919) dhe Muslimi (1716).

4 - Mund që dikush të pyet pse ne gjithmonë përmendim sektet e zhdukura Mutezilitë, Xhehmitë, heretikët, Esharitë, Hauarixhët dhe Murxhiat kur bie fjala për besimin dhe se cila është dobia nga kjo? Është e vërtetë se këto sekte janë zhdukur dhe se pasuesit dhe themeluesit e tyre ka ndërruar jetë kohë më parë. Megjithatë, mendimet e tyre ende ekzistojnë.

Mësimet e tyre ekzistojnë ende. Pasuesit e tyre të cilët janë të ndikuar nga ata jetojnë mes nesh. Besimi dhe ideologjitë e tyre përcillen nga brezi në brez. Ka njerëz që ende i përhapin ato. P.sh besimi i Mutezilive ekziston. Atë e kanë shumë njerëz të cilët asocijohen me Islamin. Të gjithë Shi’itët duke përfshirë Zejditë e kanë besimin e Mutezilive. Esharitë kanë një ekzistencë kolektive në mes të shumicës së myslimanëve sot. Ideologjia e Murxhiave gjithashtu ekziston. Hanefitë besojnë se besimi përbëhet nga konfirmimi me zemër dhe të shprehurit me gjuhë, dhe duke përjashtuar veprat. Megjithatë, ky besim është më i butë sesa besimi i Murxhiave ekstrem. Edhe pse çdo epokë përbëhet prej këtyre besimeve dhe drejtimeve të cilat e kundërshtojnë besimin e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit, kështu që gjithmonë ekziston dikush që i mbronë ata. Komiteti i Përhershëm për dije dhe hulumtime dhe fetva në Arabinë Saudite dha një fetva paralajmëruese kundër Irxhasë dhe thanë:

“Murxhiat përjashtojnë veprat nga besimi dhe thonë se ose besimi përbëhet vetëm prej konfirmimit me zemër, ose konfirmimit me zemrë dhe deklaratës me gojë. Sipas tyre veprat përbëjnë një kusht për një besim të përsosur dhe jo një pjesë të saj. Ata besojnë se ai që konfirmon me zemër dhe shqipton me gojë është një besimtarë i përsosur pavarësisht se çfarë obligime braktisë apo mëkatet që ai vepronë. Ata besojnë se ai meriton të hyjë në Xhenet edhe pse ai kurrë nuk e ka bërë asnjë vepër të mirë. Nuk ka dyshim se ky mendim është i gabuar dhe i rremë dhe që bie në kundërshtim me Kur’anin dhe Sunnetin, dhe Ehl-us-Sunnetin dhe Xhematin në të gjitha kohërat. Një ideologji e tillë ia hap rrugën për të këqinjëve dhe mëkatarëve…” (Fetvaja (21.436) 08/04-1421, në-Tahdhir min el-Irxha ue ba’dh el-Kutub ad-Da’aijah ilejh, fq. 8-9 )

Ka heretikë edhe në mesin e panenteistëve dhe të tjerëve. Ata ndjekin Ibn Arabi et-Ta’i dhe Sufitë ekstrem. Kur ne flasim për këto sekte, ne nuk po flasim për skelete të cilat janë kalbur.

Ne vërtetë po flasim për sektet që ekzistojnë në mesin e myslimanëve sot. Këtë e dinë studentët. Vetëm masa e thjeshtë e njerëzve janë ata që nuk e dijnë këtë, ose njerëz që duan ti mashtrojnë të tjerët dhe të përhapin besimet e tyre të rreme, që na kundërshtojnë neve, sepse ne paralajmërojmë kundër këtyre sekteve. Njerëz të tillë duhet të pyesin para se ata të fillojnë të kundërshtojnë. Ky ishte një sqarim i shkurtë, sepse kjo është një temë e gjatë, dhe Allahu e di më së miri. Me këtë desha të theksojë disa shembuj të sekteve shkatërruese dhe se ato ekzistojnë edhe tani:

01 - Sejid Kutubi thotë:

“Kur’ani është një fenomen universi sikurse fenomeni i qiejve dhe tokës.” (Fi Dhilal-il-Kur’an (4/2328))

Kjo është ideologjia se Kur’ani është i krijuar, të cilën e thonë Xhehmitë dhe të tjerët. Ai gjithashtu tha se Kur’ani ka një ritëm dhe stil muzikor, dhe dha shembuj të sureve “Esh-Shems”, ”El-Fexhr”, “el-Ghashijah”, “Et-Tarik” dhe “el-Kijame”. Ai gjithashtu përshkroi Allahun në formën e një prodhuesi në suren “el-Ala”. I pastër është Allahu nga ajo që thonë ata. Shih faqen 3883.

02 - Ai tha kur shpjegoi kapitullin e “el-Ikhlas”:

“Nuk ka realitet përveç realitetit të Tij, nuk ka ekzistencë reale përveç ekzistencës së Tij. E gjithë ekzistenca tjetër e ka burimin e saj në ekzistencën e vërtetë.” (Fi Dhilal-ul-Kur’an (6/4002))

Allamah Dhe Shejkh Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Rahimullah) ka thënë:

“Kam lexuar shpjegimin e tij të sures “el-Ikhlas ”. Ai vjen me një fjalë të rëndë që kundërshton metodologjinë e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit, sepse deklarata e tij sugjeron se ai flet sipas panenteismit.” (Bara’atu Ulema-ul-Umeti, f. 42)

Muhadithi dhe Shejkh el-Albani (Rahimullah) ka thënë:

“Sejjid Kutubi citoi Sufitë dhe nuk mund të kuptoshë asgjë tjetër përveç se ai besonte në panenteizëm.” (Bara’atu Ulema-ul-Umeti, f. 37)

Ai (Rahimullah) shkroi me dorë në fillim të librit të Shejkh Rebi bin Hadi el-Medkhaliut (Allahu e ruajttë!) “el-‘Auasim mima fi Kutub Sajjid Kutub min el-Kauasim”:

“Të gjitha refuzimet që ia ke bërë Sejjid Kutbit janë të vërteta dhe të sakta. Me anë të kësaj është bërë e qartë për çdo njërin që zotëron një formë të dijes islame se Sejjid Kutbi nuk kishte dijeni për degëzimet e Islamit dhe parimet e tij. Allahu të shpërbleftë me bollëk, o vëlla Rebi, sepse ti ke marrë mbi vete obligimin për të qartësuar dhe zbuluar injorancën e tij dhe devijim e tij nga Islami.” (F. 3, edicioni i dytë, 1421, dhe në revistën” es-Selefijjeh ”7 / 1422, f. 46)

03 - Muhamed Kutb tha:

“Njerëzit duhet të thirren përsëri në Islam. Këtë herë, ata nuk duhet të thirren në Islam sepse nuk pranojnë të shqiptojnë shahadetin, të cilën ata e bënë herën e parë. Këtë herë ata duhet të thirren përsëri sepse ata refuzuan obligimet e shahadetit, domethënë sundimin me librin e Allahut.” (Uaki’una el-Mu’asir, f. 29)

Ky është një Tekfir i përgjithëshëm mbi të gjithë njerëzit. Si mund të thuhet përndryshe se ata refuzojnë ligjin e Allahut? Përndryshe si mundet ai ti krahasoj ata me periudhën pagane para islamit? Ai nuk përmend asnjë detajim dhe as nuk përjashton ata (Arabin Saudite) që qeverisin me ligjin e Allahut dhe që nuk kanë kushtetutë tjetër përveç Kuranit. Këta autorë shprehen shpesh në këtë mënyrë. Është sikurse ata nuk e miratojnë vendin islamik përgjatë Selefizmit në Gadishullin Arabik. Është sikurse ata nuk i miratojnë myslimanët në gjithë botën në mesin e Ehl-ul-Hadithit, Ensar-us-Sunneh dhe të tjerët që pasojnë metodologjinë e Selefëve. Ajo që është e çuditshme është se si disa të cilët flasin kështu jetojnë në këtë vend islamik në Arabin Saudite. Mendimet e tyre janë të rrezikshme për lexuesit, sepse lexuesi i thjeshtë mund të merr idenë se nuk ka vend islamik sot që e shqipton shahadetin, vepron sipas tij dhe e aplikon librin e Allahut, dhe se nuk ka individë ose grupe që adhurojnë vetëm Allahun mbi sipërfaqen e tokës. Kështu ata mashtrojnë lexuesit në mënyrë që ata të bien në Tekfir, gjë të cilën shumë e kanë bërë. Prandaj, studenti duhet të jetë i vëmendshëm me këtë fenomen të përhapur që lind nga shumë prej këtyre shkrimtarëve – Allahu i udhëzoftë atë në të saktën.

04 - Një person i cili asocijohet me davet tha:

“Prej mëkateve të hapura është që të mburresh para miqve tu dhe të thuash se ke bërë këtë dhe atë dhe ta cekësh një listë me mëkate që ke bërë. Personi i tillë nuk do të falet nëse ai nuk pendohet! Sepse Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha se ky person nuk do të falet kur ai tha:

“I tërë umeti im do të falen…” (Audio kaseta “Xhalsah’alar-Rasif”)

Ku në hadith thuhet se Allahu nuk do ta falë atë? Kush nga Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati thotë se mëkatari që madje mëkatoi hapur dhe vdiq, nuk do të falet nëse ai nuk pendohet para vdekjes? A nuk është çështja në dorën e Allahut nëse Ai dëshiron ta falë atë ose ta dënoj atë në qoftë se Ai dëshiron? Megjithatë, kjo është doktorina e Hauarixhëve dhe e Mutezilivie. Thirrësi vazhdon të thotë:

“Më e shëmtuar dhe më serioze se kjo është se disa tregojnë se si ata kanë marrëdhënie të ndaluara dhe të dashura dhe se udhëtojnë rreth e rrotull. Ai kënaqet nga mëkatet. Disa regjistrojnë mëkatet e tyre. Ata nuk kanë nder. Ata janë renegat për shkak të kësaj. Ai e regjsitron se si ai e mashtron një vajzë dhe pastaj mëkaton me të. Kjo është dalje nga islami. Nëse ai nuk pendohet, do të mbetet në Xhehnem.”(Audio kaseta “Xhalsah alar-Rasif ”)

Ai tha lidhur me këngëtarët, kasetat e të cilëve përhapen nga të rinjtë dhe që përmbajnë këngë poshtëruese që mashtrojnë djemtë dhe vajzat:

“Unë mund të them me qetësi se ky njeri së paku e nënvlerëson mëkatin. Nuk ka dyshim se është kufër nënvlerësimi i një mëkati, veçanërisht në qoftë se ai është i madh dhe për ndalimin e të cilit nuk ka mosmarrëveshje mes dijetarëve. Veprimet e këtyre njerëzve janë pa dyshim dalje nga feja. Unë e them këtë me qetësi dhe me zemër të kënaqur.” (Audio kaseta “esh-Shabab; As’ilah ue Mushkilat).

Të bërit tekfir dhe të shpjegohen mëkate të përhapura dhe të treguara si degradim i atyre që shpien në kufër, provon një guxim tjetër kur vjen puna për të bërë tekfir për mëkatet e mëdha dhe mungesa e devotshmërisë. Kjo i takon besimit të Hauarixhëve që bëjnë tekfir për mëkatet e mëdha. Të folurit për mëkatet dhe marrëdhëniet e ndaluara të dikujt mund të varet nga gjëra të ndryshme. Personi nuk është shprehur se ai beson se këto veprime janë të lejuara. Ai ndoshta është injorant në lidhje me to. Prandaj, duhet përkujtuar e jo të bëhet tekfir. Kështu veprojnë Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati uel-Xhemati. Nënvlerësimi i një mëkati nuk do të thotë se ai tallet me mëkatin. Nuk ka asnjë njeri që bën një mëkat, të madh apo të vogël, pa e nënvlerësuar atë më parë. Ai që bën këtë nuk do të thotë se bën tallje. Kush është i pagabueshëm? Dhe Allahu e di më së miri.

05 - Një tjetër tha kur edhe shtroi një pyetje edhe iu përgjigj asaj:

“A mund të imagjinoni se mëkatet e sotme në shoqërinë tonë janë vetëm si mëkate? Shumë sot besojnë se kamata, droga, pijet alkoolike dhe ryshfeti janë vetëm mëkate apo mëkate të mëdha … Jo o vëllezër! Unë kam hulumtuar çështjen dhe e kam kuptuar se shumë njerëz në shoqërinë tonë besoj se kamata është e ligjshme. A e dini se bankat në vendin tonë kanë më shumë se një milion konsumatorë? A e din i gjith ky milion se kamata është e ndaluar dhe se ata vetëm po bëjnë një mëkat? Jo, Pasha Allahu! Për shkak të përhapjes së mëkateve sot është një nga rreziqet që shumë i konsiderojnë mëkatet e mëdha të lejuara.” (Audiokaseta “er-Teuhid Auualen”)

Unë them atë që thashë më parë dhe po ia shtoj aty se ky shembull është më i rrezikshëm për folësin kur ai e tepron dhe thotë se mëkatet e shoqërisë sonë sikurse kamata, pijet alkoolike dhe droga nuk janë vetëm mëkate apo mëkate të mëdha.

Të thuhet se personi që kryen këto mëkate i konsideronë ato si të ligjshme pa e dëgjuar dikë në mënyrë të qartë duke thënë se ato janë të ligjshme është një tekfir i caktuar. Vetëm të spekulohet pa dëgjuar ndonjë indikacion të qartë se mëkatet janë shpallur të ligjshme, kjo provon devotshmërinë e dobët të folësit. Ky është besimi i Hauarixhëve dhe e Mutezilive.

I këshilloj ata dhe shokët e tyre që të tërheqin këto deklarata që i vë ata në rrezik para gjithë të tjerëve. Është më mirë të kthehesh në të vërtetën se sa të vazhdosh në të kotën.

06 - Një i treti (Sefer el-Hauali dhe ai posedon titullin dr në akide) ka thënë, ndërsa ai mbante në dorë një reklamë të një hoteli në Gjirin Persik (dhe ai e bëri këtë në xhami dhe e injoroi shenjtërinë e xhamisë):

“Është një hotel në një nga vendet e Gjirit, Dubai, i cili quhet “Metropolitan Hotel”. Në këtë hotel thuhet haptazi se ka alkool në të. Përveç kësaj, në të ka shtëpiza, video filma dhe gjëra tjera. Kjo është një ftesë e hapur plotësisht. Ata madje kanë bërë edhe fotot që vërtetojnë se ka valle me gra të zhveshura dhe konsumim të alkoolit. Ne kërkojmë mbojtjen e Allahut kundër këtij kufri. Është pa dyshim një kufër i qartë për të lejuar diçka që Allahu ka ndaluar.” (Sherh et-Tahauijjah (2/272))

Ai tha gjithashtu në një nga librat e tij:

“Është shfaqur mosbesimi dhe ateizmi në gazetat tona. Mëkatet janë përhapur në koleksionet tona. Radio stacionet dhe kanalet tona televizive thërrasin në zina. Dhe ne kemi deklaruar kamatën të ligjshme.”

Ky libër është botuar me tituj të ndryshëm. Në Pakistan, quajtur “Keshf-ul-Ghummah an Ulema-ul-Ummeh” në Shtetet e Bashkuara quhet “Ua’du Kissinger,” dhe në Egjipt quhet “Haka’ik haul Ahdath-il-Khalixh”.

Në çdo rast, ju e shihni se si folësi lufton për të provuar se ne besojmë se kamata dhe mëkatet e bashkangjitura janë të lejuara. As ne as shoqëria jonë nuk e konsideron kamatën të jetë e ligjshme. As ne nuk besojmë se alkooli në vendet e fqinjëve tanë janë kufër i madhë që e nxerr personin nga feja. Të gjitha këto gjëra të cilat i kanë përmendur këta njerëz të cilët asocijohen me davetin janë mëkate e jo mosbesim. Ato janë një formë e mosbesimit të vogël, mosbindje dhe mëkate të mëdha të cilat zvogëlojnë besimin e plotë të personit dhe jo tërë besimin e tij.

Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Zinaqari nuk bën zina ndërsa ai është besimtar, hajduti nuk vjedh ndërsa ai është besimtar…” (el-Buhariu (2243))

Nuk ka dyshim se besimi i plotë është mohuar në këtë hadith e jo i tërë besimi. Ka shumë raste të ngjashme në sheriatin tonë.

Tani ju keni lexuar shembuj të ideve të cilat i posedojnë disa thirrësa, e të mos flasim për të rinjtë që janë ndikuar prej tyre, të cilët ulen pranë këtyre thirrësave dhe mësojnë këto teori dhe këto doktorina që grisin metodologjinë Selefite. A mund që në fund të fundit të pyesësh veten pse ne flasim për sektet e zhdukura dhe të devijuara që kanë devijuar në akide dhe metodologji kur edhe doktorina dhe devijimet e tyre ekzistojnë? Prandaj mendo lidhur me rëndësinë e të thirrurit për në Teuhid dhe praktikimin e tij, paralajmëro kundër të gjitha sekteve pavarësisht kohës dhe vendit dhe kthehu në Kur’an dhe Sunnet në përputhje me metodologjinë e Selefëve.

20. A është konfliki ynë me jehudët për gjëra të tokave? 

Pyetja 20: “Çfarë thuar në lidhje me personin i cili thotë:

“Konflikti jonë me jehudët nuk është konflikt fetar. Sepse Kurani na urdhëron që tu shprehim atyre për zemërsi dhe miqësi.” 1

Përgjigje: “Kjo fjalë përbëhet nga konfuzioni dhe devijimi. Jehudët janë mosbesimtarë. Allahu ka thënë se ata janë kufarë dhe i ka mallkuar ata, i Dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë se ata janë kufarë dhe i ka mallkuar ata. Allahu Tebarake ue Te‘ala ka thënë:

لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُواْ يَعْتَدُونَ

“Ata që mohuan të vërtetën nga beni israilët, u mallkuan prej gjuhës së Davudit dhe Isait, të birit të Merjemes. Kështu u veprua sepse kundërshtuan dhe e tepruan.” 2

Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Mallkimi i Allahut është mbi jehudët dhe mbi të krishterët.” 3

Allahu Tebarake ue Te‘alaka thënë:

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُوْلَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ

“S’ka dyshim se ata, të cilët nuk besuan nga ithtarët e librit dhe nga idhujtarët, do të jenë në zjarrin e Xhehenemit, aty do të jenë përgjithmonë. Të tillët janë krijesa më e dëmshme.” 4

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِيَاء بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ

“O ju që besuat! Mos zini miq as jehuditë, e as të krishterët. Ata janë miq të njëri-tjetrit. E kush prej jush i miqëson ata, ai është prej tyre. Vërtet All-llahu nuk vë në rrugë të drejtë popullin zullumqar.” 5

Armiqësia jonë ndaj jehudëve është fetare. Nuk lejohet që të kesh miqësi me ta ose që ti duash ata. Sepse Kurani na ka ndaluar këtë, siç është bërë e qartë në ajetet e mëparshme.

1 - Kështu ka thënë Hasan el-Benna, themeluesi Ikahuanu-Musliminëve. Referoju librit “el-Ikhuan el-Muslimun Ahdath san’at et-Tarikh” (1/409) nga Mahmud Abdul-Halim.

Po aq fjalë të rrezikshme tha Harixhiu i devijuar Muhamed el-Mas’ari. Edhe pse të dy burrat kanë metodologji të ndryshme fjalët e tyre të kujtojnë njëri-tjetrin. E vetmja gjë që i bashkon ata është ideologjia e lëvizjeve. Ky njeri zëvendësoi të mirën me të keqën kur ai u zhvendos nga vendi i dy xhamive të shenjta dhe nga vendi i Teuhidit për tu vendosur në një vend kufri dhe kënaqet që të udhëhiqet nga kufarët. Ai tha:

“Aktualisht Arabia Saudite nuk lejon të krishterët dhe jehudët që të shfaqin ritualet e tyre haptazi. Kjo do të ndryshojë kur komiteti (i ashtuquajturi komiteti për mbrojtjen e të drejtave të njeriut), do të merr pushtetin dhe do ti´a jap pakicave të drejtat e tyre. Ata duhet të kenë mundësinë që të martohen përgjatë ritualeve të tyre dhe të bëjnë çdo gjë tjetër. Ata duhet të jenë në gjendje të praktikojnë besimet e tyre lirisht dhe plotësisht. Nuk ka rëndësi nëse ata janë jehudë, të krishterë apo hindus.” (Gazeta “esh-Shark el-Eusat” (2670), e diel 8 Ramazan 1416)

Ai gjithashtu ka thënë:

“Sipas legjislacionit islam lejohet ndërtimi i kishave.” (Po aty)

Në radion britaneze drejtuesi i programit tha:

“Disidenti saudit Muhamed el-Mas’ari i cili jeton në Londër dhe e quan veten “Xhihadist” tha se ai do të organizojmë një konferencë për shtyp para përfundimit të muajit bashku me disidentët Shi’itë për të shpallur një bllok unifikiues me ta.”

Pastaj vetë el-Mas’ari tha:

“Do të kemi një bashkëpunim dhe ndoshta madje edhe një bllok të gjerë. Ne punojmë dhe luftojmë për këtë. Kjo është një lëvizje islamike dhe nuk është as një lëvizje Sunnite apo një lëvizje Shi’ite. Kjo është një lëvizje islamike, e cila është themeluar në atë që ka përputhje definitivisht në Islam. Ajo do të bashkoj të gjithë myslimanët; Sunnitë dhe Shiit. Përveç kësaj, ne gjithashtu do të ruajmë të drejtat e myslimanëve dhe qytetarëve. Ne i pranojmë të drejtat e tyre si qytetarë; jehudë, të krishterë, adhurues zjarri dhe të tjerët në vendet islamike. Në këtë mënyrë, lëvizja jonë është politike që është themeluar mbi parimet islame dhe nuk ka grupe ose drejtime.” (1417/06/29)

A ka një verbëri më të madhe dhe guxim se kjo? Si i përmbahet el-Mas’ari fjalëve të Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem:

“Largoni idhujtarët nga Gadishulli Arabik.” (El-Buhariu (2888))

dhe:

“Nuk lejohet egzistimi i dy religjioneve në Gadishullin Arabik.” (Malik (1862) dhe Bejhaki (9/208))?

A e meriton një person i cili është injorant i këtyre haditheve të qarta të jetë një instruktor përveç nëse dëshiron të jetë një lider në devijim dhe epsh? Është sikurse ai po iu nënshtrohet fjalëve të poetit:

Shkoju për qefi për derisa je në shtëpinë e tyre

shkoju për qefi për derisa je në në vendin e tyre

Myftiu më i lartë, Imam dhe Shejkh Abdul-Aziz bin Baz (RahimehUllah) ka thënë:

“Këto fletushka që burojnë nga el-Fakih, el-Mas’ari apo nga dokush tjetër prej misionerëve të së kotës dhe të keqës, duhet të shkatërrohen, shqyen dhe të injorohen. Është e detyrueshme që të këshillohen ata, ti drejtosh ata në të vërtetën dhe ti paralajmërosh ndaj devijimit. Nuk është e lejuar për askënd që të bashkëpunojnë me ta në këtë të keqe. Është e detyrueshme që ata të këshillohen dhe që ata të kthehen tek e vërteta. Është e detyrueshme që ata të largohen dhe të braktisin të kotën.

Këshilla ime për el-Mas’arin, el-Fakihun, Bin Ladenin dhe të gjithë ata që ecin në metodologjinë e tyre, është që ata të largohen nga kjo rrugë e keqe, dhe në vend të kësaj të kenë frikë për atë që kanë bërë më parë.” Mexhmu-ul -Fataua (9/100))

2 - 5:78

3 - Bukhari (425) dhe Muslimi (531).

4 - 98:6

5 - 5:51

21. A është e saktë për të lexuar gazetat në xhami për të paralajmëruar njerëzit ndaj mëkateve?

Pyetja 21: “A është e saktë që të lexohen gazeta dhe revista në xhami për të kundërshtuar gabimet e përfshira në to dhe për të paralajmëruar njerëzit?”

Përgjigje: “Gazetat dhe revistat nuk duhet të lexohet në publik. Ato duhet të shqyrtohen me dijetarët dhe autoritetet. Sjellja e tyre në xhami është vetëm një publikim i tyre 1 dhe nuk është kundërshtim. Kjo madje ndoshta edhe e kënaq personin e paralajmëruar 2. Disa njerëz kënaqen nga gabimet që ata mund ti përhapin. Mund të ndodhë qe një hipokrit ti´u bashkangjitet atyre për të përhapur të keqen dhe të kotën. Pra, kjo është shumë e rrezikshme dhe nuk është zgjidhje. Betohem në Allahun se nuk është zgjidhje.

Ai që dëshiron ti këshillojë myslimanët dhe udhëheqësit e tyre dhe njerëzit e thjeshtë nuk duhet të veprojë në këtë mënyrë. Ai nuk duhet ti mbledhë gabimet në xhami, ti publikojë ato. Kjo vetëm shton guximin për ë vepruar të kotën. Shumë njerëz nuk janë të vetëdijshëm për këto gjëra. Ti po ua hap rrugën atyre në këtë mënyrë dhe po u tregon atyre gjëra që ata nuk i dinë. Përveç kësaj, kjo shpie në dëm.

01 - Mos harro se shtëpitë e Allahut abuzohen kur imazhet futen në to.

Ish-Myftiu i Arabisë Saudite Shejkh Muhamed bin Ibrahim Al esh-Shejkh i (RahimehUllah) ka thënë:

“Sa i përket përdorimit të fotove, kështu që dijetarët (rahimahumullah) janë deklaruar në mënyrë të qartë se është e ndaluar për të përdorur fotografi të qenieve të gjalla. Nuk ka rëndësi nëse ato janë në xhami apo diku tjetër. Megjithatë, është e qartë se përçmimi i ndalesave të Allahut dhe përdorimi i imazheve në shtëpitë e Tij është edhe më keqe dhe më e rëndë. Më keq dhe më e guximshme është përdorimi i fotografive apo veshja e tyre gjatë namazit.” (Mexhmu-ul-Fataua (1/193))
02 - Një metodë e tillë vetëm se i nxitë njerëzit e thjeshtë dhe i mbush qytetarët me urrejtje kundër atyre në pushtet. E keqja e madhe dhe dëmi që rezulton nga një veprim i tillë është i kuptueshëm dhe i qartë. Kjo nxitje politike shpie në kaos dhe jostabilitet. Menjanimi i të këqijave ka përparësi përfitimeve të arritura – nëse vërtet ka ndonjë përfitim në veprim.

22. A nuk duhet të kundërshtojmë dhe t’ua shpjegojmë njerëzve gabimet në gazeta?

Pyetja 22: “A nuk duhet të kundërshtojmë dhe t’ua shpjegojmë njerëzve gabimet në gazeta?”

Përgjigje: “Gabimet në gazeta dhe madje edhe në individët nuk duhet të trajtohen në xhami apo në minbere. Megjithatë, është e saktë për të qortuar një gabim përgjithësisht por pa përmendur një individ. Kështu veproi Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem. Një praktikë e tillë përbëhet nga dobia e jo nga dëmi. Nëse ka gabime në një gazetë apo tek një shkrimtar, ti refuzoje gazetën apo shkrimtarin përmes shkrimit ose dërgoja refuzimin gazetës. Nëse ajo nuk e publikon refuzimin, dërgoja atë një gazete tjetër. Kjo është zgjidhja 1.

Që ti sjellësh gazetat me vete në xhami ose gjatë predikimit të xhumasë dhe të lexosh ato në minber, kjo do të thotë që ti vetëm se po ua mëson njerëzve të keqen, po përhap mëkatet dhe po u bën marketing mëkatarëve.

01 - Kjo është metodologjia e Selefëve të cilën thirrësat në fe duhet ta aplikojnë kur ata dënojnë gabime të ngjashme; refuzime dhe shkrime. Pra nuk duhet heshtur lidhur me mëkatet, është e detyrueshme për të mbrojtur Sheriatin – dhe Allahu e di më së miri.

23. Sa e vërtetë është se Imam Ahmedi RahimehUllah është falur prapa Xhehmive?

Pyetja 23: “Sa e vërtetë është se Imam Ahmedi RahimehUllah është falur prapa Xhehmive?”

Përgjigje: “Unë nuk di asgjë për këtë. Imam Ahmedi ishte një nga kundërshtarët më të mëdhenj të Xhehmive. Unë nuk e di që ai të jetë falur prapa Xhehmive 1.

Nëse imami ka devijime që nuk janë kufër, atëherë duhet falur prapa tij pavarësisht nëse ai është i devotshëm apo mëkatar. Përderisa imami nuk e ka lënë fenë dhe nuk ka rënë në kufër të qartë duhet falur prapa tij edhe pse ai është mëkatar. Sahabët faleshin prapa el-Haxhaxhit dhe udhëheqësve të tjerë mëkatarë për të mos u përçarë. Kështu ata praktikonin urdhërin e të Dërguarit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem për të dëgjuar, bindur dhe për të mos kundërshtuar 2. Nuk duhet provokuar në kaos dhe në të keqen. Uniteti dhe bashkimi duhet të promovohet.

01 - Kështu është pra. Është konfirmuar nga biri i tij Abdullahi se ai nuk ka lejuar faljen prapa Xhehmive. Abdullahi ka thënë:

“E pyeta babain tim RahimehUllah për faljen e namazit prapa Pasuesve të Bidateve pas së cilës ai u përgjigj: “Nuk duhet falur pas tyre nëse ata janë Xhehmi ose Mutezili.” (Es-Sunneh (1/103)).

Ai u pyet gjithashtu rreth faljes së namazit prapa Xhehmive dhe u përgjigj:

“Nuk duhet falur pas tyre, ska respekt për ta.” (Masa’il-ul-Imam Ahmed (1/63) nga Ibn Hani)

Muhamed bin Jusuf et-Tabba ka thënë: “Kam dëgjuar një njeri duke pyetur Ahmed bin Hanbelin: “O Ebu Abdil-lah! A të falem prapa një personi që pi alkool?” Ai tha: “Jo.” Burri pyeti: “A të falem pas atij që thotë se Kur’ani është i krijuar?” Ai u përgjigj: “I pa të meta është Allahu! Unë po të ndaloj ty që të falesh prapa një myslimani e ti po më pyet për një kafir!?” (Esh-Sheriah (81) nga el-Axhuri)

02 - Ai Allahu e ruajttë i referohet hadithit të transmetuar nga Muslimi nga Auf bin Malik el-Ashxha’i nga Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem i cili ka thënë:

“Ai që ka nje pushtetarë mbi, dhe e sheh se ai po e kundërshton Allahun, duhet ta urrej kundërshtimin që ai ia bën Allahut por nuk duhet të braktis bindjen ndaj tij.” (Muslimi (1855))

24. Cili është gjykimi për tu asocijuar me ndonjë prej grupeve që kanë ardhur tek ne, ti mbështesim ato dhe ti mbrojmë ato? 

Pyetja 24: “Cili është gjykimi për tu asocijuar me ndonjë prej grupeve që kanë ardhur tek ne (në Arabinë Saudite), ti mbështesim ato dhe ti mbrojmë ato?”

Përgjigje: “Ky vend përbëhet nga një grup i vetëm. Është i bazuar në Teuhid dhe Islam, dhe është nën një udhëheqje myslimane. Vendi është i sigurt dhe stabil dhe përbëhet nga shumë të mira. Ne jemi një grup i vetëm dhe nuk pranojmë asnjë ndarje. Grupet e shumta janë në vendet që nuk kanë stabilitetin e duhur dhe sigurinë. Vendi ynë dallon nga vendet e tjera, sepse Allahu ia ka dhuruar atij një thirrje për në Teuhid, likuidimin e idhujtarisë dhe një qeveri Islame që gjykon me Sheriat. Kështu është që nga ditët e imamit dhe reformatorit Muhamed bin Abdil-Vehabit (RahimehUllah) deri në kohën e shkrimit – dhe hamdi dhe lavdërimi i takon Allahut.

Ne nuk jemi duke thënë se vendi është i përsosur, por ende qëndronë në një bazë të shëndoshë. Egziston thirrja në të mirë dhe ndalohet e keqja. Dënimet e përshkruara aplikohen. Qeverisja është në përputhje me shpalljen e Allahut. Gjykatat janë ato që veprojnë përgjatë Sheriatit. Trashëgimia ndahet përgjatë librit të Allahut. Askush nuk ka të drejtë të ndërhyjë në të. I tillë nuk është rasti në vendet e tjera.

Pra ne jemi një grup në këtë vend. Ne nuk pranojmë asnjë grup apo drejtime që dallojnë nga doktorina Selefite. Sepse ato na përçajnë të gjithë ne, helmojnë të menduarit e të rinjve tanë dhe shkaktojnë armiqësi dhe urrejtje brenda reshtave tonë 1. Nëse këto grupe vijnë tek ne, ne humbasin lumturinë që ne përjetojmë tani 2. Ne nuk i duam këto grupe. Të gjitha të mira që gjenden në to, ne i kemi tashmë dhe më shumë. Të gjitha të këqijat që gjenden në to, ne i refuzojmë. Ne jemi të detyruar që t’i furnizojmë njerëzit me të mirën 3.

01 - Të menduarit e të disa prej të rinjve tanë është helmuar për shkak të këtyre sekteve të shpikura, orientimeve destruktive dhe sektarizmeve të urryera. Si pasojë, urrejtja është bërë evidente në mesin e shumë të rinjve tanë. Ka shkuar aq larg sa që vëllezërit e gjakut nën një çati e urrejnë njëri-tjetrin. Një e asocijon veten me një sekt për të cilin ai do dhe urren, një tjetër asocijon veten e tij me një tjetër sekt për te cilin ai do dhe urren. Në fakt, edhe thirrësat në fe kan filluar të urrejnë njëri-tjetrin për shkak të asocjimimit me sektet dhe për shkak të epsheve devijuese. Allahu e mëshiroftë Shejkh-ul-Islam Ibn Tejmijen i cili tha:

“Bidati është i lidhur me përçarje (Furkah) dhe Sunneti është i lidhur me koleksionin (Xhematin). Prandaj thuhet: Ehl-us-Sunneh uel-Xhema´ah dhe Ehl-ul-Bid’a uel-Furkah.” (El-Istikamah (1/41))

02 - Sekte moderna sikruse Xhemat-ut-Tebligh, el-Ikhuan el-Muslimun, Kutbijjah, Sururijjah dhe Hadadijjah i përkasin sekteve që kanë ardhur tek ne. Thirësat Selefi që ia atribuojnë veten metodologjisë Selefite dhe pasojnë transmetimet janë të detyruar që ti luftojnë këto sekte të shpikura që devijojnë nga rruga e Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe e sahabëve të tij. Nuk lejohet të përkrahet metodologjia e tyre, është e detyrueshme për ti shtrënguar ato dhe të shfarrosen lëvizjet e tyre duke përhapur diturin Sheriatike sipas provave në Kur’an dhe Sunnet dhe të kuptuarit e Selefëve. Duhet tu mësohet Teuhidi njerëzve gjë të cilën këto sekte e lënë pas dore dhe distrahojnë me ndihmën e politikës dhe eksitim politik.

Disa (Xhemati-Teblig) vetëm se se i kushtojnë rëndësi, siç thonë ata vetë, të shpëtuarit njerëzit nga mëkatet dhe sjelljen e tyre në xhami ndërsa njëkohësisht i lënë ata të kenë mësimet e tyre pagane kur kërkojnë bekimin e varreve, bëjnë tavaf rreth tyre dhe i luten të vdekurve.

Disa (Ikhuanu-Musliminët) vetëm se se i kushtojnë rëndësi, siç thonë ata vetë, bashkimit të njerëzve dhe të kenë tolerim me mospërputhjet në akide. Sipas tyre përçahen myslimanët nëse mospërputhjet në akide trajtohen. Prandaj ju shihni adhurues të varreve, Hauarixhët, Mutezilitë, Xhehmitë dhe Shiat në mesin e tyre. Qëllimi i metodologjsë së tyre është grumbullimi. Ata janë të interesuar vetëm që të kenë me vete një numër të madh të pasuesve. Parimi i tyre thotë:

“Së bashku ne zbatojmë atë për të cilën ne jemi dakord dhe justifikojmë njëri-tjetrin në atë që nuk pajtohemi.”

Ehli Sunneh uel-Athar, Selefitë, janë të detyruar që të ekspozojnë gjendjen e këtyre sekte devijante dhe të mbështetësve të tyre, ta paralajmërojnë umetin ndaj tyre, të refuzojnë dyshimet e tyre dhe ti likvidojnë ato me prova të bazuara në Sheriat. Gjithashtu, ata janë të detyruar të thërrasin në metodologjinë Selefite (radijAllahu anhum) dhe të mbjelljen doktorinën Selefite në zemrat e brezit të ardhshëm sikurse e mbollën paraardhësit tanë atëtek ne.

Kjo i përket të folurit për dhuratat e Allahut për ne në formë të Teuhidit, dijetarëve që i përmbahen Selefëve dhe pushtetarët që gjykojnë me Librin e Allahut dhe iu referohen Kuranit dhe Sunnetit dhe jo ligjeve të themeluara nga njerëzit- dhe hamdi dhe lavdërimi i takon Allahut.

25. Si duhet të sillemi karshi fjalëve të dijetarëve? 

Pyetje 25: “Disa njerëz janë fanatik në një medhheb apo ndaj një dijetari, ndërsa disa të tjerë injorojnë dijetarët dhe këshillat e imamëve. Çfarë thoni për këtë?”

Përgjigje: “Kjo është e saktë. Këto dy grupe janë në kontrast me njëri-tjetrin.

Një grup pasojnë verbërisht deri në një shkallë të tillë, sa që ata janë fanatikë për mendimet e njerëzve edhe nëse ato kundërshtojnë argumentet. Kjo është e qortuar dhe mund të shpie në kufër (dalje nga feja) 1.

Një tjetër grup refuzon fjalët e dijetarëve dhe nuk përfitojnë prej tyre, edhe pse ato janë në përputhje me Kuranin dhe Sunnetin. Kjo është cungim.

Grupi i parë bie në ekzagjerim dhe tjetri në cungim.

Ka mirësi në fjalët e dijetarëve, dhe sidomos në fjalët e Selefëve; në të kuptuarit e Sahabëve dhe të pasuesve të tyre, pastaj të katër imamët dhe dijetarët tjerë, për të kuptuarit e të cilëve umeti dëshmon. Duhet përfituar nga fjalët e tyre. Megjithatë, ato nuk duhet të pranohen si një çështje e kryer. Në qoftë se ne e dimë se një mendim bie në kundërshtim me provat, ne jemi të detyruar të pasojmë provat. Dhe në qoftë se ne e dimë se ai nuk bie në kundërshtim me provat në Kur’an dhe Sunnet, atëherë është në rregull që ta pasojmë atë. Ky nuk është fanatizëm fare. Është një mënyrë për të përfituar nga të kuptuarit e Selefëve dhe ta kuptosh Kur’anin dhe Sunnetin. Ky është mendimi i saktë dhe mesatarë. Ne pranojmë fjalët e dijetarëve kur ato janë në përputhje me provat në Kuran dhe Sunnet dhe braktisim atë që i kundërshton ato. Përveç kësaj, ne duhet të justifikojmë dijetarët për gabimet e tyre, duke e ditur pozitën e tyre dhe nuk i denigrojmë ata. Profeti salAllahu alejhiue selem ka thënë:

“Nëse një gjykatës gjykon dhe jep mundin e tij maksimal dhe ia qëllon, ai merr dy shpërblime. Dhe nëse ai gjykon dhe jep mundin e tij maksimal dhe gabon, ai merr një shpërblim.” 2

Gabimi është i falur nëse ai vie nga një person i cili ka të drejtë të bëjë Ixhtihad. Injoranti dhe studenti fillestarë nuk ka të drejtë të bëjë Ixhtihad. Atyre nuk i lejohet që të bëjnë Ixhtihad. Ata mëkatojnë nëse bëjnë Ixhtihad pavarësisht nëse ndodhë që ti´a qëllojnë apo të gabojnë. Sepse ata kanë bërë diçka që nuk u lejohet.

01 - Shejkh-ul-Islam Ibn Tejmijeh (RahimehUllah) ka thënë:

“Ai që është fanatik për një individ, përveç Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, si Imam Malikun, esh-Shafi’in, Ahmedin dhe Ebu Hanifen dhe beson se mendimi i tij është i saktë që duhet pasuar dhe jo fjalët e asnjë dijetari tjetër i cili mendon ndryshe, personi i tillë është injorant dhe i humbur. Ai madje mund të jetë edhe kafir. Ai që beson se është e detyrueshme për të pasuar një nga këta katër imamët dhe askë tjetër, ai është i detyruar që të pendohet, dhe ose pendohet ose ekzekutohet.” 3 (Mexhmu-ul-Fataua (22 / 248-249))

2 - Bukhari (6919) dhe Muslimi (1716).

3 - Kush i zbaton gjykimet dhe dënimet e sheriatit? Shih: 

Kush i zbaton gjykimet dhe dënimet e sheriatit?

Imam Ibn Kudameh el-Makdisi dhe Imam Beha’-ud-Din el-Makdisi (RahimehUllah)

Burimi: Umdet-ul-Fikh, faqe. 120, Maktebeh ar-Rushd, 1422/2001 dhe el-Uddeh fi Sherh-il-Umdeh (2/285), Muesseseh err-Riisaleh 1421/2001

Është obligim ekzekutimi i dënimit ndaj një personi, vetëm nëse ai është përgjegjës për veprën e kryer dhe ai e di se veprimi i caktuar është i ndaluar sipas sheriatit.

Ndërsa, ekzekutimi i dënimit bëhet vetëm nga sundimtari ose zëvendësi i tij. I vetmi përjashtim është kur zotëria ndëshkon skllaven e tij për zina. I Dërguari i Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë:

“Nëse ndonjë nga skllavet tuaja bën zina, atëherë ndëshkoni ato (me dënim të caktuar).” [1]

Megjithatë, askush nuk ka të drejtë që të prej dorën hajdutit, të ekzekutojë renegatin, të ndëshkoj me rrahje me kamxhik të fejuarën e tij apo skllaven me të cilën është martuar.

Ndërsa Imam Beha-ud-Din el-Makdisi (RahimehUllah), ka shpjeguar fjalët vijuese të Imam Ibn Kudames (RahimehUllah), duke thënë:

“Është obligim ekzekutimi i dënimit ndaj një personi, vetëm nëse ai është përgjegjës për veprën e kryer…” – që do të thotë se, një fëmijë ose një person i çmendur nuk dënohen nëse ata bëjnë zina.

“…dhe ai e di se veprimi i caktuar është i ndaluar sipas sheriatit.” – që do të thotë se, një person i cili ka bërë zina dhe pretendon se ka qenë i paditur se veprimi i tillë është i ndaluar dhe me të vërtetë është e mundur që ai të ketë qenë injorant në këtë gjë, p.sh. për shkak se ai është një mysliman i ri në fe ose jeton në shkretëtirë, atëherë arsyeja e tij pranohet

Në raste të tjera, ky arsyetim pranohet, sepse gjykimi për zinanë nuk është i panjohur nga personi që jeton në një vend mysliman.

“Ndërsa, ekzekutimi i dënimit bëhet vetëm nga sundimtari ose zëvendësi i tij.” – Sepse Allahu ka caktuar se këto gjëra i takojnë vetëm sundimtarit apo atij që e zëvendëson atë.

[1] - El-Buhari (6839), Muslim (1703), Ebu Davudi (4469), Ibn Maxheh (2565), ed-Darimi (2240) dhe et-Tajalisi (952).

26. Studentët largohen nga mësimet e fesë, për të mos bartë më shumë përgjegjësi! 

Pyetje 26: “Disa studentë të rinj shpesh mendojnë se aq më shumë që ata të prezentojnë në mësime aq më shumë kanë përgjegjësi për ta kumtuar dijen dhe për ta praktikuar atë. Kjo i shtyen disa që të tërhiqen nga kërkimi i dijes Sheriatik. Çfarë thoni për këtë?”

Përgjigje: “Këto janë vesvese nga shejtani. Ai të thotë ty që të mos mësosh që dija të mos jetë argument kundër teje tënd.

Por a nuk është argument kundër teje edhe fakti që të mbetesh injorant ndërsa dijetarët janë preznet? Të mbetesh injorant kur dija, dijetarët dhe mësimet ekzistojnë është më e rrezikshme se sa të shkosh në leksion dhe të mësoshë dhe mund të ndodhë që të mos e praktikoshë atë që ke mësuar. Është e natyrshme që njerëzit janë të pakujdesshëm në lidhje me veprat dhe se mëkatojnë. Shpresojmë që ai të pendohet për mëkatet e tij dhe të përmirësohet pasi ka marrë pjesë në leksionet e dijetarëve në xhami. Këto tubime mësimi i japin jetë zemrës. Mos lejo shejtanin që të largojë nga dija e dobishme dhe fetare me këtë dyshim dhe me këtë vesves.”

27. Si duhet të jetë qëndrimi ynë ndaj besimeve që vijnë nga jashtë? 

Pyetja 27: “Si duhet të sillemi me një grup i të rinjve dhe studentëve që hyjnë në çështje të ciat i pengojnë nga studimet, fyejnë disa dijetarë dhe janë fanatik ndaj disa të tjerëve? Kjo çështje është e rëndësishme dhe është shpërndarë në mesin e studentëve. Çfarë na këshilloni në lidhje me këtë?”

Përgjigje: “Në të kaluarën, kur të gjithë në këtë vend, të rinj dhe pleq, u përmbaheshin dijetarëve, ishin në gjendje të mirë dhe të saktë. Asnjë mendim nuk erdhi prej jashtë vendit. Kjo është ajo që sjell unitet dhe miqësi. Njerëzit i besonin dijetarëve të tyre, liderëve dhe intelektualëve. Ata ishin një grup i vetëm dhe gjendja e tyre ishte e mirë deri sa mendimet dhe njerëzit erdhën nga jashtë 1 dhe ata filluan të lexojnë në disa libra dhe revista 2. Të rinjtë i pranuan ato dhe kështu ndarja ishte një fakt. Këta të rinj të cilët kanë devijuar nga metodologjia Selefite në lidhje me thirrjen e kanë bërë këtë për shkak të mënyrës së të menduarit që erdhi nga jashtë.

Sa u përket të rinjve dhe thirrësave që mbajtën kontakt me dijetarët e tyre dhe nuk u ndikuan nga kjo mënyrë e të menduarit që vie nga jashtë, kështu që gjendja e tyre është e saktë, sikurse edhe e paraardhësve të devotshëm – El-hmdulilah

Arsyeja e kësaj përçarjeje është për shkak të mënyrës së të menduarit dhe të propagandës së marrë nga të tjerë përveç dijetarëve të vendit 4. Ajo mirrej nga njerëz të dyshimtë ose të devijuar 5 që duan të likuidojë lumturinë e këtij vendi, sigurinë, stabilitetin, të gjykuarit sipas Sheriatit dhe shumë mirësi tjera që nuk ekzistojnë në vendet e tjera. Ata duan të na ndajnë dhe largojnë rininë tonë. Ata duan që dijetarët tanë të duken si të pabesueshëm. Pasi të ndodhë kjo, përfundimi nuk dotë jetë i mirë.

Ne – dijetarët, thirrësat, të rinjtë dhe njerëzit e rëndomtë – jemi të detyruar që t’i kushtojmë vëmendje kësaj dhe të mos e pranojnë këtë mënyrë të të menduarit që vie nga jashtë apo parime të paqarta edhe pse ata duken si të vërteta dhe diket se janë sipas Sunnetit. Ne nuk dyshojmë në gjendjen tonë6. Metodologjia jonë është e shëndoshë, besimi ynë është i shëndoshë. Ne kemi të gjitha të mirat – El-hamdulilah. Pse ne duhet të pranojmë mendime nga jashtë dhe ti përhapim ato në mes nesh dhe rinisë sonë?

Kjo përçarje mund të shmanget vetëm nëse ndalojmë të të mënduarit që vie nga jashtë dhe të pranojmë mirësinë që ne kemi, të praktikojmë atë dhe të thërrasim në të.

Vërtetë, ne kemi lëshime, por ne nuk mund ti rregullojmë ato përmes të menduarit që vie nga jashtë dhe që kundërshtojnë Kuranin dhe Sunnetin dhe të kuptuarit e Selefëve. As nuk kemi nevojë për njerëz të dyshimtë ose të devijuar edhe pse ata janë nga vendi ynë.

Tani jemi në kohë sprovash. Aq më shumë që kalon koha, aq më të mëdha bëhen sprovat. Ju duhet ta kuptoni këtë dhe të mos dëgjoni mendimet e njerëzve të dyshimtë dhe atyre të devijuar. Ata duan të likuidojnë lumturitë në të cilën po jetojmë ne. Ata duan që ne të kemi gjendjen si në vendet e tjera të karakterizuara nga plaçkitjet, shkatërrimet, derdhja e gjakut, humbja e të drejtave, akidet e prishura, armiqësia dhe sektarizmi.

Së fundi, ka vetëm tre lloje të njerëzve që fyejn dijetarët e vërtetë:

01 -  Një hipokrit, hipokrizia e të cilit është e qartë.

02 - Një mëkatar që urren dijetarët, sepse ata e ndalojnë atë të mëkatojë.

03 - Një Hizbi që urren dijetarët për shkak se ata nuk pajtohen me të lidhur me hizbizmin e tij dhe ideologjit e tij të devijuara.

1 - Shembuj të këtyre sekteve janë el-Ikhuan el-Muslimun, sprova e të cilëve është gjithëpërfshirëse. Ata e marri me lehtësi akiden dhe devijojnë nga metodologjia Selefite. Një shembull tjetër janë Xhemati-Tebligh dhe të tjerët.

2 - Shembuj të këtyre janë librat e el-Ikhuan el-Muslimunëve dhe revista “Ikhuanijjeh” dhe “Kutbijjeh” e quajtur “es-Sunneh” që përzien helm në mjaltë.

3 - Ata janë Ehl-ul-Athar dhe Selefijjun që i përmbahen Sunnetit. Për shkak të injorancës së Sunnetit, antagonistët e tyre mund ti akuzojnë ata si shumë të ashpër, agjentë dhe servilë. Kjo vërtet nuk është e çuditshme. Selefët u akuzuan për gjëra më të këqija sikurse “Hashuijjeh” dhe “Muxhesimah”. Fyerja e Ehl-ul-Athar i përket cilësive të Pasuesve të Bidateve.

4 - Ne e theksojmë se dijetarët e këtij vendi janë të kapur për akiden dhe menhexhin e Selefëve. Po ashtu, ka dijetarë jashtë vendit që bëjnë të njëjtën gjë, por tema e bisedës ishte rreth krahasimit në mes të dijetarëve të këtij vendi në veçanti dhe dijetarëve të vendeve të tjerë në tërësi.

5 - Një shembull i këtyre është Surur Muhamed bin Najif Zein-ul-Abidin, autor i librit “Menhexh-ul-Enbija”. Unë do të citojë për ty disa prej ideologjive të tij të paqarta.

Një shembull tjetër është Muhamed el-Mas’ari dhe Sa’di al-Fakih që mbylli sytë e tij ndaj dhuratave të Allahut, braktisi xhematin e myslimanëve, iku në vendin e kufarëve dhe filloi të thërras në devijim. Më në fund ata filluan të mallkojnë dhe të zbulojnë njëri-tjetrin publikisht në gazeta.

Një shembull tjetër është Ibn Laden i cili gjithashtu ua ktheu shpinën dhuratave të Allahut, u largua nga rruga e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit, miratoi akiden e Hauarixhëve dhe filloi të përhap kaos, trazira dhe shkatërrime në botë. Zoti yt është, megjithatë, është i Vetëdijshëm për të dhe shokët e tij.

6 - Një burrë erdhi tek el-Hasan el-Basri (RahimehUllah) dhe tha:

“O Ebu Said! Unë dua të debatoj me ty.” Hasani tha: “Qëndro larg nga unë. Unë e njohë fenë time. Vetëm një njeri që dyshon në fenë e tij debaton me ty.” (Sherh Usul I’tikad Ehl-Sunneh uel-Xhema´ah (1/128))

Ma´n bin Isa ka thënë:

“Një ditë, Malik bin Enes (RahimehUllah) më kapi për dore dhe shkuam në xhami. Gjatë rrugës e zuri atë një njeri me emrin Ebu Haurijjeh. Njeriu ishte i dyshuar se kishte akiden e Murxhiave. Ai tha: “O Ebu Abdil-lah! Dëgjoni atë që kam për ta thënë ty. Më lejo të argumentojë me ty dhe të informojë për mendimin tim.” Imam Malik tha: “Çfarë ndodh në qoftë se ti më mposht mua?” Njeriu u përgjigj: “Nëse unë të mundi ty, ti duhet të më pasosh mua.” Imam Maliku tha: “Çfarë nëse një tjetër vjen dhe më mposht mua dhe ty?” Njeriu tha: “Atëherë e pasojmë atë.” Atëherë Imam Maliku (RahimehUllah) i tha: “O rob i Allahut! Allahu Azze ue Xhel e dërgoi Muhamedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem me një fe të vetme dhe unë mendoj se ti shkon nga një fe në tjetrën.” (esh-Shariah (62) nga el-Axhuri)

7 - Akideja e vërtetë dhe metodologjia Selefite e drejtë që burojnë nga Kur’ani dhe Sunneti sipas të kuptuarit të Selefëve.

28. Çfarë thoni në lidhje me atë se librat e besimit janë të ngurta? 

Pyetje 27: “Kam lexuar një libër me emrin “Menhexh-ul-Enbija dif Daueti ila Allah” nga Muhamed bin Najif Surur Zejn-ul-Abidin, në të cilën ai thotë:

“Kam shikuar në librat e akides dhe e pash se ato nuk janë shkruar në kohën tonë. Ato e kishin zgjidhjen për problemet e atëhershëm. Sot, ka probleme që kanë nevojë për zgjidhje të reja. Prandaj është mënyra e librave e ngurtë. Sepse ato përbëhen nga ajete, hadithe dhe dispozita. Prandaj, shumica e të rinjve ia kan kthyer shpinën atyre dhe i kanë braktisur ato.” 1

Çfarë thoni për këtë?”

Përgjigje: “Ka njerëz që largojnë nga mësimet e këtyre librave dhe librave të Selefëve. Ata largojnë nga punimet e imamëve. Ata duan që në vend të kësaj ti bëjnë rininë që të lexojnë librat e tyre, librat e atyre që janë injornat si ta dhe librat e propagandistëve të devijuar. Ky person është një nga propagandistët e devijuar. Ne jemi të detyruar që të kemi kujdes nga libri i tij dhe të paralajmërojmë kundër tij.

Unë mund t’ju them se Shejkh Muhamed Aman el-Xhami e ka regjistruar një kasetë të tërë në lidhje me këtë frazë:

“Prandaj është mënyra e librave të vjetra shpesh e ngurtë. Sepse ato përbëhen nga tekste dhe dispozita.”

Ai e ka refuzuar atë siç duhet. Kërkoje këtë kasetë dhe përhape atë në mesin e myslimanëve në mënyrë që ata mund të ruhen nga kjo gjë e neveritshëm dhe e keqja që vjen në vendet myslimane. Kjo kasetë është shumë e vlefshme. Allahu e shpërbleftë Shejkh Muhamed Aman el-Xhamin me shumë të mira dhe e mbështet Islamin dhe myslimanët me të 2.

Pse e marrim mënyrën tonë të të menduarit nga jashtë vendit? Pse i marrim këto mënyra të të menduarit nga Muhamed Surur Zejn-ul-Abidin në Londër apo ndonjë tjetër?

Përse ne nuk i referohemi librave të Selefëve dhe librave të shkruar nga dijetarët e monoteistëve? Përse i referohemi librave të shkruar nga autorë apo intelektualët, agjenda dhe nivelet dhe aftësitë e të cilëve janë të panjohura?

Ky njeri me emrin Muhamed Surur devijon të rinjtë me deklaratën e tij dhe i largon ata nga librat me akide të shëndoshë dhe librat e Selefëve. Ai i devijon ata në mënyra të reja të të menduarit dhe të libra të reja që përmbajnë ideologji të paqarta. Sipas Muhamed Sururit, janë ajetet, hadithet dhe dispozitat që përbëjnë problemin në librat e akides; libra që citojnë Allahun dhe të Dërguarin e Tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem. Ai dëshiron ideologjitë e filan dhe filan personit. Ai nuk dëshiron tekste dhe dispozita. Kujdes nga këto komplote të rreme që synojnë të largojnë të rinjtë tanë nga librat e Selefëve.

El-hamdulilah që Selefët kanë lënë pas tyre libra të mjaftueshme lidhur me akiden dhe menhexhin. Në kontrast me fjalë e autorit, ato nuk janë aspak të ngurta. Ato janë me dituri dhe burimet e tyre janë Kur’ani dhe Sunneti. Përveç Kur’anit, të cilit gënjeshtra nuk mund ti dedikohet në asnjë mënyrë, janë librat si “Sahihu” i Bukhariut, “Sahihu” i Muslimit dhe libra të tjerë të hadithit. Përveç këtyre librave janë librat e Sunnetit sikurse “es-Sunnah” nga Ibn Ebi Asim, “esh-Sheriah” nga el-Axhuri, “es-Sunneh” nga Imam Abdullah bin Imam Ahmedi, librat e Shejkh-ul-Islam Ibnu Tejmijes, librat e nxënësit të tij Ibn -ul-Kajimit dhe librat e reformatorit Shejkh-ul-Islam Muhamed bin Abdil-Vehabit – përmajuni këtyre librave!

Vetëm një person i verbër thotë se Kur’ani, Sunneti dhe fjalët e dijetarëve të njohur janë të ngurta. Poeti ka thënë:

Ndoshta syri nuk e sheh shkëlqimin e diellit për shkak të inflamaciot të syve

ndoshta goja nuk e ndihen ujin për shkak të sëmundjes

Akidja pranohen vetëm nga Kur’ani dhe Sunneti, jo nga ideologjitë e individëve.

1 - Menhaxh-ul-Enbija fid-Daueti ila Allah, fq.8

Ideologjia devijuese e këtij njeriu është zbuluar në shkrimet e tij dhe armiqësia e tij ndaj Ehl-us-Sunnetit në Arabinë Saudite. E vetmja gjë që ne kemi parë është ajo që ai ka shkruar. Shembujt vijues vëretojnë në këtë:

01 - Urrejtja e tij ndaj librave të akides, siç tregohet në çështjen e përmendur.

02 - Ai e ka akiden e Hauarixhëve kur ai bën tekfir mbi pushtetarët dhe qytetarët për mëkatet e tyre. Lidhur me pushtetarët, artikujt i tij në revistën e tij “es-Sunneh” janë të mbushura me këtë. Lidhur me qytetarët, ai beson se populli i Lutit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem nuk do të kishte dobi nga besimi në Allahun, nëse ata nuk ishin ndalur nga mëkatet e tyre të turpshme. Ai tha:

“Nuk është çudi se homoseksualiteti ishte detyra më e rëndësishme në thirrjen e Lutit alejhi-selam. Pranimi i tyre eventual i besimit në Allahun dhe refuzimit të idhujtarisë do të ishte të pakuptimta nëse ata nuk ishin ndalur nga praktikat e tyre çnjerëzore në të cilat ata ishin të bashkuar.” (Manhaxh-ul-Enbija fid-Daueti ila Allah, f.158)

Ai bën tekfir të pakufizuar mbi mëkatet e rënda megjithëse vepruesi nuk e konsideron mëkatin të lejuar.

03 - Armiqësia e tij ndaj Ehlus-Sunnetit dhe Selefive. Tani do të lexosh se si ai tallet, fyen dhe i nënçmon dijetarët Selefi në Arabinë Saudite dhe në veçanti Komisionin e Fetvave. Ai tha nën titullin “el-Musa’dat er-Rasmijjeh”:

“Një grup tjetër merr grante qeveritare dhe lidhin qëndrimet e tyre me qëndrimet e zotërinjve të tyre… Kur zotërinjve do të kërkojnë ndihmën e amerikanëve, skllevërit shpejt i mbledhin provat që e lejojnë veprimin dhe dënojnë të gjithë ata që mendojnë ndryshe. Kur zotërinjtë kanë mosmarrëveshje me Iranin skllevërit shpejt përmendin gjërat e turpshme të Rafidave… Dhe kur mosmarrëveshja mbaron, skllevërit heshtin dhe ndalen nga shpërndarja e librave që ata kanë marrë.

Ky grupë gënjen… bën spiunazh… merrë vendime… dhe të bëjnë çdo gjë që zotërinjtë e tyre i urdhërojnë. Këta njerëz janë të pakët elhamdulilah. Ata të paautorizuar fshehurazi janë futur në davet dhe në veprimtarinë islame. Ata janë zbuluar edhe pse kanë mjekra të gjata dhe rroba të shkurtra dhe të pretendojnë se ata po e mbrojnë Sunnetin. Ky grupë nuk e dëmton thirrjen islamike. Hipokrizia është e vjetër. Vëllezër! Mos u mashtronu nga ana e dukshme. Kjo shoqëri e dijetarëve është e formuar nga njerëz të padrejtë. Detyra e Shejkhut fisnik është e njëjtë me detyrën e shefit të policisë.” (Revista “es-Sunneh”, edicioni 23, Dhul-Hixheh 1412, f. 29-30)

Është e qartë se grupi i dytë, të cilët ai ka për qëllim janë dijetarët Saudit, ndërsa zotërinjtë janë pushtetarët e Arabisë Saudite. Kjo dëshmohet nga fjalët e tij:

“Kur zotërinjve do të kërkojnë ndihmën e amerikanëve, skllevërit shpejt i mbledhin…”

Ai e ka për qëllim luftën e Gjirit. Skllevërit për të cilët ai po flet janë dijetarët tanë – Allahu ia dhëntë atij atë që ai e meriton. Po kështu, ai i akuzon ata për hipokrizi.

Ai tha gjithashtu nën titullin “el-Mustabiddun uel-Abid”:

“Skallavëria e sotme është ndërtuar nga klasa në formën e një piramide:

Klasa e parë: Në fron është ulur presidenti i SHBA;s, Xhorxh Bush dhe nesër do të jetë Clintoni.

Klasa e dytë: Udhëheqësit në botën arabe. Ata besojnë se dobia dhe dëmi i tyre është në dorën e Bushit.”

Si e dinë ai këtë? Ai mos ia ka hapur zemrën e tyre? A kanë thënë ata këtë?

سُبْحَانَكَ هَذَا بُهْتَانٌ عَظِيمٌ

”I lartë është Allahu ngatë metat, kjo është shpifje e madhe!” (24:16)

Ai vazhdon artikullin e tij, duke thënë:

“Kjo është arsyeja pse ata bëjnë peligrinazh tek ai dhe i dhurojnë atij zotime dhe sakrifikojnë për të dhurata.”

Kjo dëshmon se ai bënë tekfir mbi të gjithë pushtetarët. Ai vazhdon artikullin e tij, duke thënë:

“Kategoria e tretë: Pasuesit e liderëve arab në mesin e ministrave, zëvendës ministrat, gjeneralët dhe këshilltarët. Këta bëjnë hipokrizi para udhëheqësve të tyre dhe ua zbukurojnë atyre pa turp dhe të padenjë çdo kotësi.

E katërta, e pesta dhe e gjashta kategori: Nënpunësit e lartë tek ministrat.

Më parë skllavëria ishte e thjeshtë; skllavi kishte një pronar të drejtpërdrejtë. Tani skllavëria është e komplikuar. Dhe unë kurrë nuk ndalem të habitem me ata që flasin për Teuhidin dhe janë skllevër të skllevërve të cilët janë skllevër të skllevërve të cilët janë skllevër të skllevërve të cilët janë skllevër të skllevërve, zotëria i të cilëve është një njeri i krishterë.”

Cilët dijetarë flasin për Teuhidin? A nuk janë dijetarët saudite si Ibn Bazi, Ibn Uthejmin, Salih el-Luhejdan, Salih el-Feuzan dhe vëllezërit e tyre nga dijetarët e mëdhenj? Sot ka njerëz të cilët i akuzojnë ata për të qenë skllevër të liderëve dhe si rrjedhim edhe skllevër të Bushit. I Dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem e kishte të drejtë kur tha:

“Nëse nuk turpërohesh vepro çfarë të duash.” (El-Buhariu (3296))

Ai është gjithashtu kontradiktor. Ai ndalon ndihmën nga kufarët në raste urgjente, ndërsa ai kërkon strehim tek ta dhe jeton në vendin e tyre dhe nën mbrojtjen e tyre. Cili është dallimi në mes të kufarëve të SHBA;s dhe kufarëve të Londrës në mesin e të cilëve ai jeton pa nevojë?

أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِّنْ أُوْلَئِكُمْ أَمْ لَكُم بَرَاءةٌ فِي الزُّبُرِ

”A jobesimtarët tuaj janë më të vlefshëm se ata që u përmendën, apo ju keni ndonjë kontratë në librat e qiellit?” (54:43)

A nuk ka turp për veprimet e tij? Apo ai hynë nën fjalët e të Dërguarit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem:

“Nëse nuk turpërohesh vepro çfarë të duash.” (El-Buhariu (3296))

Nuk duhet hedhur gurë në shtëpin e ndërtuar nga xhamat.

2 - Audio kaseta quhet “Lejse min en-Nasihati fi Shejj”. Shejkh Muhamed Aman el-Xhami (rahimahullah) mes tjerash ka thënë:

“Fraza e fundit “Prandaj shumica e të rinjve ia kanë kthyer shpinën atyre dhe i kanë braktisur ata” është një gënjeshtër që të kujton gënjeshtrën e Ibn Batutas për Ibnu Tejmijen të cilin kurrë nuk e kishte parë. Ibn Batutah pohoi se erdhi në Bagdad dhe e pa se si Ibnu Tejmijeh zbriste poshtë nga minber duke thënë:

“Zoti im zbret poshtë sikurse zbres unë.”

Allahu lejoi dijetarët që ta argumentojnë gënjeshtrën e kësaj përallë në perspektivën e saj historike. Bahxhah el-Bajtar deklaroi në librin e tij “Hajatu Shejkh-ul-Islam” se Ibn Batutah dhe Ibnu Tejmijeh kurrë nuk janë takuar dhe që Ibn Batutah as nuk e ka parë Ibnu Tejmijen. Kur Ibn Batutah erdhi në Bagdad Ibnu Tejmijeh ishte në burg ku ai vdiq. Këtë gënjeshtër e përhapin më tej vetëm shkrimtarët.

Gënjeshtrat e sotme duhet të likuidohen dhe të refuzohen si mbrojtje e akides. Muhamed Surur nuk ka të drejtë të përcaktojë nëse të rinjtë mysliman janë larguar apo tërhequr tek akidja. Ai nuk është dijetarë. Ai nuk e studion akiden. Ai nuk ua mëson akiden të tjerëve. Si të merr një vendim të tillë ai? Dhe me ndihmën e kujt? Kjo është një gënjeshtër e qartë.

Ju e keni dëgjuar këtë xheloz të madh, Muhamed Surur duke denoncuar fqinjët e tij Hizb-ut-Tahrir. Nëse librat e tona nuk janë mjaft të mira për të, ai mund të shkruaj vete një libër tërheqës dhe të ri lidhur me Teuhidin e cila i tërheq të rinjtë. A e ka bërë ai këtë? Po të kishte qenë një student ai do ta kishte bërë këtë. Por duket se ky njeri – dhe Allahu e di më së miri – ushqen urrejtje ndaj Selefizmit dhe Selefive.

O Muhamed Surur! Në çfarë thërret ti? Profetët bezdiseshin për shkak se ata thërrisnin në Teuhid dhe në Islam. Në çfarë thërret ti? Ku është besimi nëtë cilin ti thërret? Ti vetëm se je një kundërshtar i cili konkurron kundër pushtetarëve për pushtet. Kur e kuptove se ti nuk ke asnjë shans fillove të fyesh, të mallkosh dhe të bëshë tekfir. A është ky davet? A është ky Islam? Ti thua se ti dhe ata si ti thërrisni në fenë e Allahut. Thirrja për në fenë e Allahut është një thirrje për në fenë e Tij, besimi dhe gjykimet. A ke bërë ndonjërën nga këto? Jo.”

29. Tekfiri i Muhamed Sururit mbi personat homoseksual.

Pyetje 29: “Muhamed Surur Zejn-ul-Abidin thotë në librin e tij “Menhexh-ul-Enbija fid-Dauah Ila Allah”:

“Populli i Lutit alejhi-selam nuk do të kishin përfituar nëse ata e kishin shqiptuar shahadetin dhe njëkohësisht kishin vazhduar në mëkatet e tyre.” 1

Çfarë thoni në lidhje me këtë deklaratë?

Përgjigje: Kjo thënie është e kotë 2. Homoseksualiteti është padyshim një krim dhe një mëkat i rëndë, por nuk është mosbesim. Ai që pendohet tek Allahu Azze ue Xhel për idhujtari dhe braktis idhujtarinë dhe njëkohësish ai bie në homoseksualitet, ai ka bërë një mëkat të rëndë. Por nuk ka dalë nga besimi. Nëse populli i Lutit alejhi-selam do ta kishin adhuruar vetëm Allahun Azze ue Xhel dhe nuk kishin adhuruar dikë karshi Tij dhe pos kësaj kishin vazhduar me homoseksualitetin, ata do të ishin mëkatar. Ose i kishte ndëshkuar Allahu ata në këtë jetë apo në tjetrën, apo Ai i kishte falur ata. Megjithatë, ata nuk do të kishin qenë kufarë. Allahu Tebarake ue Te‘ala ka thënë:

إِنَّ اللّهَ لاَ يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَن يَشَاء وَمَن يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلاً بَعِيدًا

“Është e vërtetë se All-llahu nuk falë t’i bëhet Atij shok, e pos këtij (mëkati), të tjerat i falë atij që dëshiron. Ai që i përshkruan shok Allahut, ai ka humbur dhe bërë një largim të madh (prej të vërtetës).” 3

Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë në një hadith autentik:

“Në Ditën e Gjykimit, Allahu do të të urdhëroj atë që kishte iman në zemër sa fara e sinapit që të del nga Zjarri.” 4

Kjo do të thotë se monoteistët mëkatare që hyjnë në Xhehnem për shkak të mëkateve të tyre. Ata do të ndëshkohen dhe pastaj do të dalin prej tij falë monoteizmit dhe besimit të tyre. Një monoteist nuk mbetet në Xhehnem. Është gjithashtu e mundur që Allahu ta falë atë, kështu që ai të mos hyjë në Xhehnem fare. Ashtu shprehet vetëm një injorant. Kjo është më e mira që ne mund ta konsiderojmë atë.

Injoranca është një sëmundje serioze. Shumë thirrësa vuajnë prej saj sot. Ata thërrasin në fenë e Allahut me injorancë. Prandaj ata bëjnë tekfir mbi njerëzit pa të drejtë, duke injoruar Teuhidin 5. Vetëm shikoni këtë injorant! Ai injoron akiden dhe e rritë çështjen e homoseksualitetin. Cila është më e keqe? A është idhujtaria më keqe sesa homoseksualiteti?

1 - Faqe. 170

2 - Shejkh Muhamed Aman el-Xhami RahimehUllah ka thënë:

“Ndoshta shumë të rinj nuk e kuptojnë çfarë do të thotë kjo. Kjo do të thotë se personi i cili vazhdimisht mëkaton pa u penduar nuk i bën dobi besimit të tij eventual. Pra, nëse një pagan i cili bën mëkate të rënda, të tilla si kurvëri dhe homoseksualiteti, i përgjigjet thirrësit dhe të fillon të besojë, kështu që ai nuk përfiton nga besimi përderisa e bën atë mëkat. Me fjalë të tjera, mëkatet e anulojnë besimin. Me fjalë të tjera, mëkatari nuk është besimtarë. Akideja e kujt është kjo? Është akidja e Hauarixhëve. Në çfarë thërret ky thirrës në Londër dhe bashkëfetarëve e tij? Ata thërrasin në akiden e Hauarixhëve. Ata duan të krijojnë një vend përgjatë akides së Hauarixhëve. Hauarixhët janë ata që thonë se mëkatari i madh i cili vdes para se të pendohet vdes si pagan dhe mosbesimi i tij nuk i bën dobi. Hauarixhët janë ata të cilët u rebeluan kundër Ali ibn Ebi Talibit radijAllahu anhu dhe bënë tekfir mbi të.” (Kaseta ku Muhamed Surur Zejn-ul-Abidin refuzohet)

3 - 4: 116

4 - Bukhari (22):

5 - Një prej tyre tha kur ai e injoroi studimet e Teuhid në të cilën Profetët dhe të dërguarit i thirrën popujt e tyre për vite të gjata:

“Teuhidi dhe e drejta sovrane për ta adhuruar Allahun Tebarake ue Te‘ala është çështja më e rëndësishme dhe themelore që ekziston. Të gjithë profetët thirrën në të….

Ai është i thjeshtë dhe i qartë dhe i pa komplikuar.

Të gjithë e kuptojnë atë … Një pjesë e lehtësimit është besimi i lehtë.

Kjo do të thotë që ti mund ti´a shpjegoshë fenë çdo personi vetëm për dhjetë minuta në mënyrë që ai e kupton atë në mënyrë të lehtë.” (Hakadha al-lam-El-Enbija ‘, f. 43-44)

Nëse është me të vërtetë kështu, mund të pyesim veten pse Sejjid Kutubi, Hasan el-Benna dhe përkrahësit e tyre gabuan në akide dhe e keqkuptuan Teuhidin pas dhjetë vitesh, jo vetëm për dhjetë minuta. Pse disa prej jush fillojnë leksionet e tyre duke iu lutur për ndihmë gjakut dhe zemrës së tij?

Nëse është me të vërtetë kështu, mund të pyesim veten pse Allahu dërgoi të dërguarit një pas tjetrit dhe lejoi Nuhun alejhis-selam ta thërret popullin e tij për në Teuhid për 950 vite:

وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلاَّ قَلِيلٌ

” “Edhe kush ka besuar, po përveç një pakice nuk i kishin besuar atij.” (11:40)

Nëse është me të vërtetë kështu, mund të pyesim veten pse Muhamedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem thirri në Teuhid për trembëdhjetë vite në Mekke. Pse ai përsëriste në çdo predikim të xhumasë:

“Unë iu paralajmërojë ndaj risivie, sepse çdo risi është bidat dhe çdo bidat është devijim dhe çdo devijim është në Zjarr.”? (Muslimi (867))

Pse tha ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem në shtratin e vdekjes:

“Allahu i mallkoftë jehudët dhe të krishterët. Ata i bënë varret e profetëve të tyre si vendfalje.”? (Buhariu (1265))

Rrugës për në Hunejn thanë disa sahabë të Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem :

“O i Dërguar i Allahut! Le të varim armët në pemës sikurse ata varnin armët në pemë.” (Ibn Hibban (6702))

Përse nuk i mjaftuan këta arabë (që kuptuan dhe e zotëruan gjuhën arabe më mirë se të tjerët) me dhjetë minuta apo dhjetë apo njëzet ditë që Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem i shpenzoi me ta pas pushtimit dhe para Hunejnit?

Prandaj thirrësat dhe të tjerët duhet të jenë të vetëdijshëm se studimet e Teuhidit janë shumë të rëndësishme dhe edhe më e rëndësishme për ti përsëritur ato. Këtë e dëshmon jeta e përditshme dhe historia. Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dëshmoi gjithashtu se kur ai tha:

“Çdo njëqind vjet Allahu dërgon dikë për të reformuar fenë e këtij umeti.” (Ebu Davudi (4291). Shih “Fath-ul-Bari” (13/295))

Sikur të ishte aq e lehtë për të mësuar Teuhidin, Allahut nuk do të kishte dërguar dikë që e reformon atë që ka humbur nga feja – dhe shumica që e kanë humbur njerëzit është Teuhidi.”

30. Si duhet të jetë qëndrimi ynë ndaj librit të përmendur “Menhexh-ul-Enbija”? 

Pyetja 30: “Si duhet të jetë qëndrimi ynë ndaj librit të përmendur “Menhexh-ul-Enbija”?”

Përgjigje: “Sëmundjet në këtë libër duhet të theksohen. Gjithashtu duhet kërkuar që libraritë të pastrohen prej tij dhe që ky libër të ndalohet në Arabinë Saudite 1.

01 - Pyetja në vazhdim iu shtrua Shejkh Abdul-Aziz bin Abdil-lah bin Bazit (RahimehUllah):

Pyetje: “Autori i librit “Menhexh-ul-Enbija fid-Daueti ila Allah” ka thënë:

“Unë kam lexuar librat e besimit dhe e kam kuptuar se ato të gjithë janë të ngurta. Sepse ato përbëhen vetëm prej haditheve, tekste dhe dispozitave.”

Çfarë thoni për këtë?”

Përgjigje: “Ky është një gabim shumë i madh. Të gjitha janë të ngurta? E lus Allahun për mbrojtje. Librat e besimit të cilat janë korrekte nuk janë aspak të ngurta. Në to citohet Allahu dhe i Dërguari i Tij. Nëse ai e ka për qëllim se Kur’ani dhe Sunneti janë të ngurta kështu që deklarata e tij është dalje nga feja. Është e neveritshme që ti´a kthesh shpinën fesë së Allahut. Kjo është e neveritshme.

Është e neveritshme që ti´a kthesh shpinën fesë së Allahut dhe të braktisësh praktikimin e Librit të Allahut. Nga ana tjetër, teprimi është ekstremizëm. I neveritshëm është ai që ia kthenë shpinën fesë së Allahut, e jo ai i cili shkruan për akiden, i thërret njerëzit në akidën e vërtetë dhe në metodologjinë e Selefëve. Kjo nuk është e neveritshme. Kjo është feja e profetëve. Është metodologjia e profetëve në thirrjen për në fenë e Allahut; Akidja e vërtetë duhet të sqarohet dhe nuk duhet të qortohet ai që kundërshton atë. Kjo është një deklaratë e sëmurë.”

Pyetje: “Cili është gjykimi për ta shitur këtë libër?”

Përgjigje: “Nëse kjo gjendet në të, nuk është e lejuar për ta shitur atë. Është e detyrueshme grisja e saj nëse kjo gjendet në të. (Ligjerata: “Afat-ul-Lisan”, 1413/12/29, në Taif)

er-Turabi u shpreh ngjashem me Muhamed Sururin kur ai tha:

“Besimi i sotëm duhet të çlirohet nga dituria e vjetër dhe të miratojë një dituri të re që ishte i huaj për Selefët.” (Taxhdid-ul-Fikr el-Islami, f. 25)

Ai gjithashtu ka thënë:

“Ne duhet ti kemi parasysh parimet islame. Sipas meje fillojnë teoritë e të kuptuarit të shëndosha me Kuranin i cili me sa duket ka nevojë për një interpretim të ri. Nëse lexojmë në interpretimet tona të Kur’anit, vërejmë se ato janë të lidhura me realitetin e asaj kohe. Çdo interpretim Kur’ani shprehet sipas të menduarit e asaj kohe. Megjithatë, ne nuk mund të gjejmë një interpretim të mjaftueshëm të Kuranit i cili i përshtatet situatës aktuale.” (Taxhdid-ul-Fikr el-Islami, f. 42)

Me këtë thënie, ai dëshiron ta shpjegojë Kuranin përgjatë mendimeve të njerëzve në të gjitha kohët. Ai nuk e di se Kur’ani mund të interpretohet vetëm si vijon; Kur’ani me Kur’an, Kur’ani me Sunnet, Kur’ani me deklaratat e sahabëve dhe Kur’anit me gjuhën arabe. Interpretimi i Kur’anit nuk ndryshonë përgjatë kohës, gjendjes së njerëzve apo konkluzioneve teorike.

31. A është e lejuar për ta quajtur shoqërinë e sotme islame “koha pagane”?

Pyetja 31: “A është e lejuar për t’i quajtur Injorante (pagane) shoqëritë e sotme islame?”

Përgjigje: “Injoranca e përgjithshme pagane ka përfunduar kur i Dërguari sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem u dërgua. Prandaj nuk është e lejuar për të përgjithësuar shoqëritë islame në këtë mënyrë përfshirëse 1. Megjithatë, është e lejueshme për të aplikuar këtë përshkrim mbi disa individë të caktuar, grupe ose komunitete. Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem i tha njërit prej shokëve të tij:

“Ti je një person me tipare të kohës së injorancës.” 2

Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë gjithashtu:

“Në umetin tim janë katër gjëra nga koha e injorancës që ata nuk do ta braktisin; mburrja me prejardhjen familjare, shpifja mbi baza të prejadhrdhjes, astrologjia dhe vajtimi për të vdekurin” 3

1 - Ky është Tekfir mbi shoqërit myslimane. Sejjid Kutubi deklarohet kështu shumë herë në librat e tij. Për shembull, Sejjid Kutubi thotë:

“Brena kornizave pagane hyjnë ato shoqëri që pretendojnë të jenë myslimane. Ata nuk hyjnë brenda kurnizave islame sepse mendojnë se dikush tjetër përveç Allahut e meriton të adhurohet, apo që ibadetet i bëjnë për dikë tjetër pos Allahut – por ata hyjnë në këtë sepse nuk i nënshtrohen Allahut në sistemin e jetës së tyre. Edhe pse ata nuk besojnë se dikush tjetër përveç Allahut meriton të adhurohet por ata ia kushtojnë aspektin më specifik dikujt tjetër përveç Allahut, kur ata nuk gjykojnë me ligjin e Allahut …

Pasi kjo është sqaruar, atëherë qëndrimi i islamit ndaj këtyre komuniteteve përkufizohet me një shprehje: Islami refuzon islamizmin e këtyre shoqërive dhe legjitimitetit të tyre.” (Ma’alim fit-Tarik, f. 101)

Ai gjithashtu ka thënë:

“Kur ne marrim parasysh të gjithë botën sipas këtij përkufiaimi të Allahut rreth të kuptuarit të drejtë të Islamit, ne e shohim se kjo fe nuk ka ekzistencë … Ekzistenca ka përfunduar kur myslimanët e fundit u ndaluan nga të gjykuarit në jetën e njeriut me ligjin e Allahut Subhanah të vetëm.” (El-Adalah el Ixhtima’ijjeh, faqe 250)

Sejid Kutubi gjithashtu ka thënë:

“Koha është rrotulluar ashtu siç ishte kur shahadeti i erdhi njerëzimit. Njerëzimi është kthyer sikur në kohën kur ka zbritur Kurani. Njerëzimi e kan braktisur shahadetin edhe pse ende ka grupe që e përsërin shehadetin “la ilahe ilAllah” nga minaret pa e kuptuar kuptimin e tij. Njerëzimi në përgjithësi, duke përfshirë edhe ata lartë në të gjitha minaret e botës që e përsërin frazën “la ilahe ilAllah”, pa të kuptuar dhe njohuri … janë mëkatarë të mëdhenjë dhe e meritojnë të ndëshkohen edhe më keq në Ditën e Gjykimit. Sepse ata kanë rënë në adhurimin e robërve pasi iu kishte arritur udhëzimi dhe ishin në fenë e Allahut.” (Fi Dhilal-ul-Kur’an (2/1057))

Muhammad Surur shfrytëzoi këto deklarata për ti fyer dijetarët dhe për ti akuzuar ata të jenë skllevër të skllevëre të cilët janë skllevër të skllevërve të cilët janë skllevër të skllevërve të cilët janë skllevër të skllevërve. Një nga ata që dëshmojnë tekfirin e Sejjid Kutbit mbi shoqëritë islame është Jusuf el-Karadaui i cili ka thënë:

“Në këtë fazë u shfaqën librat e Sejjid Kutubit që përfaqësojnë fazën e tij të fundit ideologjike. Këtu ai bëri tekfir mbi shoqëritë, e shtyu thirrjen për në sistemin islam … dhe bëri thirrje për në xhihadin sulmues ndaj të gjithë njerëzve … Kjo është diçka që është aq e qartë sa të jetë e mundur në librat e shehidit “Fi Dhilal-ul-Kur’an”, “Ma ‘ alim fi-Tarik”, “el-Islam ue Mushkilat-ul-Hadharah” dhe libra të tjerë.” (Aulauijjat-ul-Harakah el-Islamijjeh, fq. 110)

Të njëjtën gjë e dëshmoi Farid Abdul-Khalik, një nga udhëheqësit e Ikhuanu-Musliminëve kur ai tha:

“Ideologjia e Tekfirit u shfaq në mesin e disa të rinjëve nga Ikhaunu-Musliminët kur ata ishin në burg. Kjo ndodhi në fund të viteve 50-të dhe në fillim të 60-së. Ata ishin të ndikuar nga ideologjia Sejjid Kutbit dhe librat e tij. Në to ata sollën se shoqëritë janë nga kohët pagane dhe Tekfiri mbi pushtetarët që refuzojnë ligjin suprem të Allahut duke gjykuar me diçka tjetër dhe Tekfirin mbi qytetarët e tij, sepse ata janë të kënaqur me të.” (el-Ikhuan el-Muslimun fi Mizan -il-Hak, fq. 115)

2 - Bukhari dhe të tjerët raportuan nga Uasil bin el-Ahdab, nga el-Maruf i cili tha:

“Unë u takova Ebu Dherrin në er-Rabadhah. Ai dhe skllavi i tij ishin të veshur me ka një pallto. E pyeta se pse dhe ai u përgjigj: “Unë e fyeva një njeri dhe e ofendova për shkak të nënës së tij. Atëherë Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem më tha: O Ebu Dherr! A e fyeve atë për shkak të nënës së tij?” Ti je një person me tipare të kohës së injorancës.” (Bukhari (30))

3 - Ahmed (5/344) dhe Muslimi.

32. Çfarë thoni për atë që thotë se umeti islam i sotit mungon? 

Pyetja 32: “Çfarë thoni për atë që thotë se umeti islam sot mungon?”

Përgjigje: “Kjo nënkupton tekfirin mbi të gjitha vendet islame1. Kjo deklaratë do të thotë se nuk ka vende islame. Kjo kundërshton fjalët e të Dërguarit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem:

“Kurrë nuk do të pushojë së ekzistuari një grup nga umeti im i cili janë të vërtetën. Ata nuk dëmtohen nga ata që e braktisin atë ose e kundërshtojnë atë deri sa të vijë urdhëri i Allahut Tabarak ue Tebarake ue Te‘ala dhe ky grup do të jetë në të njëjtën gjendje.”

Pa marrë parasysh se sa shumë devijme, përçarje, dhe kufër ekziston, kështu që gjithmonë do të ekzistojë ky grup mysliman.

Pra umeti islam fare nuk mungon elhamdulilah. Nuk është kusht që shoqëria islame, apo edhe ky grupi i ndihmuar, të jetë pa mëkate. Mëkatet ekzistonin edhe në kohën e Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe në kohën e kalifëve të tij, por ato u rezistuan dhe u kundërshtuan.

1 Kështu u shpreh për fat të keq një person (Sefer el-Hauali) që i atribuohet davetit dhe të ashtuquajtur udhëheqja ringjallëse. Disa kohë më parë ai kishte një ligjëratë në Taif e quajtur “el-Umah el-Gha’ibah,” umeti i cili mungon.

33. Çfarë mendoni për librin “Kutbijjeh? 

Pyetja 33: “Çfarë mendoni për librin “Kutbijjeh”? A e rekomandoni atë? A i përkasin librat refuzuese metodolgjisë Selefite?”

Përgjigje: “Refuzimi ndaj kundërshtarëve i përket metodologjisë së Selefëve. Selefët refuzonin kundërshtarët. Librat e tyre janë në dispozicion. Imam Ahmedi refuzoi heretikët dhe bidatçitë. Shejkh-ul-Islam refuzoi filozofët dhe skolastikët, Sufitë dhe adhuruesit e varreve. Imam Ibn-ul-Kajjim dhe shumë imamë të tjerë refuzuan kundërshtarët për ti´a sqaruar të vërtetën njerëzve në mënyrë që umeti të mos devijoj. Ata që ishin gabim dhe kundërshtarët i hulumtonin. Qëllimi është ti´a duash të mirën umetit.

Lidhur me librin “Kutbijjeh” dhe libra të tjerë, e vërteta në to duhet të pranohet. Pse nuk duhet një person të refuzoj në qoftë se refuzimet citojnë librat apo kaseta e tij, dhe përmend titujt e librave dhe të kasetave, faqet dhe të vëllimt? Motivet e tyre janë këshillimi i umetit dhe jo skandalizimi i individit. Ata vetëm se duan që ti këshillojnë njerëzit dhe t’ua shpjegojnë të vërtetën atyre. Cili është problemi përderisa libri “Kutbijjeh” dhe libra të tjerë nuk gënjejnë për njerëzit, vetëmse citojnë njerëzit fjalë për fjalë duke përmendur volumin, numrin e faqes dhe madje edhe rreshtin pa u mjaftuar me kuptimin e tekstit, ose me përmbledhjen e fjalës së disidentit?

Është tradhti e umetit që ne të fshehim nga njerëzit, është mashtrim dhe tërheq të rinjtë dhe njerëzit nga këto libra duke thënë se ato janë të përbëra nga helmi dhe gabimet. Kjo nuk është e lejuar. Sqarimi është i detyrueshëm. Këshillimi është i detyrueshëm. Është i detyrueshëm thirrja në të mirë dhe ndalimi nga e keqja. Edhe pse librat refuzuese kanë ekzistuar nga fillimi i ditëve, askush nuk i ka kritikuar ato El-hamdulilah. Prandaj këshillimi është i detyrueshëm.

 

34. Çfarë i këshillon rininë të cilët e kanë neglizhuar besimin?

Pyetje 34: “Në kohët e fundit ka dalur në shesh disa të rinj që lënë pas dore studimin e çështjeve të lidhura me besimin për çështje të tjera. Çfarë i këshillonë këta të rinj?”

Përgjigje: “I këshilloj të rinjtë dhe të gjithë myslimanët që së pari dhe më kryesorja të kujdesen për besimin 1. Besimi është baza e veprave dhe se në bazë të besimit pranohen apo refuzohen ato. Nëse besimi është i shëndoshë dhe vepra i përkushtohet vetëm Allahut dhe sipas ligjësimit të dërguarëve dhe në veçanti Profetit të fundit, ligjësimit të Profetit tonë Muhamedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, atëherë të gjitha veprimet e tjera pranohen gjithashtu. Dhe në qoftë se besimi është i prishur ose i devijuar, bazuar në zakonet stërgjyshore dhe zakoneve apo pagane, kështu që veprat refuzohen edhe pse ato do ti përkushtohen vetëm Allahut të Vetëm. Sepse Allahu Tebarake ue Te‘ala nuk pranon një vepër derisa ajo të mos bëhet vetëm për hir të Tij dhe sipas Sunnetit të të Dërguarit të Tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem. Ai i cili dëshiron të shpëtojë veten e tij, që veprimet e tij të pranohen dhe të jetë mysliman i vërtetë duhet të kujdeset për besimin. Ai duhet ta dijë besimin e vërtetë dhe faktorët që e anulojnë atë në mënyrë që ai mund të ndërtojë veprimet e tij mbi të. Megjithatë, këtë nuk mund ta bëshë nëse nuk e studiojnë besimin tek dijetarët të cilët e kanë mësuar atë nga parardhësit e umetit 2. Allahu Tebarake ue Te‘ala i tha Profetit të Tij Muhamed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem: 

فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ

“Atëherë, dije se nuk meriton të adhurohet me të drejtë askush pos Allahut, kërko falje për mëkatin tënd, për të besimtarëve e të besimtareve.” 3

Imam Bukhari shkroi titullin “Dituria vie para fjalimit dhe veprës” 4 dhe përmendi ajetin e lartëpërmendur. Allahu Tebarake ue Te‘ala ka thënë:

 

وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ

“Pasha kohën! Nuk ka dyshim se njeriu është në një humbje të sigurt. Me përjashtim të atyre që besuan, që bënë vepra të mira, që porositën njëri-tjetrin t’i përmbahen të vërtetës dhe që këshilluan njëri-tjetrin të jenë të durueshëm.” 5

Ai përmendi katër gjëra që e shpëtojnë njeriun nga shkatërrimi:

01 - Besimi, që është akidja e saktë.

02 - Veprat e mira dhe fjalët. Edhe pse veprat janë pjesë e besimit ai përmendi ato të ndara nga besimi për të theksuar rëndësinë e tyre.

03 - Nxitja për në të vërtetën. Do të thotë që ata të thërrasin në fenë e Allahut, të urdhërojnë në të mirën dhe të ndalojnë nga e keqja.

04 - Nxitja për durim me problemet dhe vështirësitë që shfaqen gjatë rrugës.

Myslimani nuk mund të përjetojnë lumturi derisa ai të mos plotësoj këto katër pika. Njeriu mund të kujdeset për arsim të përgjithshëm, të lexojë gazetat dhe të hulumtojë se çfarë ndodh në botë, vetëm kur ai ta dij Teuhidin dhe besimin e drejtë. Vetëm atëherë ai mund ta bëjë dallimin në mes të mirës dhe të keqes dhe të kundër së keqes dhe propagandës së devijuar. Megjithatë, ai së pari duhet të pajiset me dije dhe besim në Allahun dhe në të Dërguarin e Tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem. Nuk sjell dobi fare leximi i revistave, gazetava dhe politika pa pasur dituri për besimin dhe fenë. Kjo është një punë e kotë e cila nuk i sjell të kuptuarit e dallimit midis të drejtës dhe të gabuarës. Shumë njerëz të cilët janë injorantë rreth besimit hynë në këto çështje pastaj devijojnë vetë dhe i devijojnë të tjerët. Ata i mashtrojnë njerëzit6, sepse ata janë injorantë dhe nuk kanë dije lidhur me gjërat e dobishme dhe të dëmshme, se çfarë duhet bërë dhe çfarë nuk duhet bërë dhe se si gjërat duhet të trajtohet. Shumë prej tyre kanë pësuar defekte dhe mashtrime vetëm për shkak se ata lexojnë revista dhe peokupojnë veten me politikën pa pasur dije rreth besimit dhe fesë. Kështu ata mendonin se e sakta është gabim dhe gabimi është i saktë.

1 - Shejkhu ynë e bazoi këtë metodologji në fjalët e Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem të transmetuara nga Tamim ed-Dari radijAllahu anhu:

“Feja është snqeritet.” Ata thanë: “Ndaj kujt, o i Dërguari i Allahut?” Ai tha: “Ndaj Allahut, Librit të Tij, të Dërguarit të Tij, udhëheqësit e myslimanëve dhe ndaj njerëzve të thjeshtë (masën e gjërë).” (Muslimi (55))

gjithashtu fjalët e Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem të cilat ia tha Muadh bin Xhebelit radijAllahu anhu kur e dërgoi atë për në Jemen:

“Le të jetë gjëja e parë në të cilën i thërret ata se nuk meriton të adhurohet me të drejtë askush përveç Allahut.” (El-Buhariu (6937))

2 - Përveç kësaj, dijetarët mirëdashës i rekomandojnë ata qëtë jenë të udhëzuar, të sinqertë dhe të thelluar në dije. Ata nuk do t’i përkasin partizanëve e Pasusve të Epsheve dhe sekteve të devijuara.

3 - 47:19

4 - Bukhari (1/37).

5 - 103:1-4

6 - Kjo është tipik i aktivistëve politikë dhe Hizbive të cilët i preokupojnë shoqëritë myslimane me nxitje politike në ligjëratat, predikimet, artikuj dhe librat e tyre.

35. Cilat libra duhet lexuar dhe mësuar?

Pyetje 35: “Të rinjtë janë larguar nga leximi i librave të Selefëve, të cilat saktësojnë besimin e saktë, sikurse libri “Kitab-us-Sunneh” nga Ibn Ebi Asim i cili sqaron metodologjinë e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit lidhur me Sunnetin dhe Ehl-us-Sunnetin, si dhe bidatet dhe Pasuesit e Bidateve. Në vend të kësaj, ata u përkushtohen librave të shkruar nga të ashtu quajturit mendimtarë dhe thirrësa që flasin në një mënyrë që bie ndesh me librat e Selefëve. Çfarë i këshillonë këta të rinj? Cilat libra Selefite u rekomandonë?”

Përgjigje: “Kur e dijmë se është obligative kujdesja dhe mësimi i besimit të drejtë, shtrohen pyetjet “Ku ta mësojmë këtë besim” dhe “Nga kush ta mësojmë atë”?”

Burimet e besimit janë Kurani, Sunneti dhe metodologjia e selefëve. Kurani e ka sqaruar besimin mjaftë dhe atë që e kundërshton atë, atë që i kundërvihet atij dhe e cenon atë. Ai ka vënë në dukje të gjitha sëmundjet që e cenojnë atë 1. E njëjta gjë vlenë edhe me Sunnetin e të dërguarit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, jetën e tij, thirrjen e tij dhe hadithet 2. Gjithashtu vlejnë edhe selefët 3: sahabët, tabiinët dhe etba tebiinët. Ata janë brezat e admirueshëm. Ata u kujdesën për interpretimin e Kuranit, shpjegimin e Sunnetit dhe sqarimin e besimit të saktë njerëzve. Pas Kuranit dhe Sunnetit duhet t’u referohemi fjalëve të Selefëve të cilat janë ruajtur në librat që interpretojnë dhe shpjegojnë Kuranin dhe Sunnetin. Ato janë shkruar edhe në librat e besimit.

Për sa u përket atyre nga të cilët duhet mësuar besimin (akiden), ajo duhet bërë nga njerëzit dhe dijetarët që praktikojnë Teuhidin dhe që e kanë studiuar këtë besim në detaje dhe e kanë kuptuar atë. Ata ekzistojnë, dhe veçanërisht në këtë vend që aplikon Teuhidin 4. Dijetarët e drejtë në përgjithësi dhe dijetarët në këtë vend në veçanti kujdesen për besimin. Ata e studiojnë atë dhe e kuptojnë atë dhe ia sqarojnë atë njerëzve dhe i thërrasin në të. Prandaj besimi duhet të mësohet nga njerëzit dhe dijetarët që e aplikojnë Teuhidin dhe kanë besim të shëndoshë dhe të pastër.

Të largohesh nga mësmi i besimit duke mësuar libra sipërfaqësorë dhe ideologji të importuara, kjo nuk bën dobi aspak. Nuk është e dëmshme për të qenë i paditur në lidhje me këto libra dhe se nuk është e shëndetshme të pasurit dije rreth tyre5. Por në qoftë se një person është mjaft i informuar lidhur me Teuhidin, besimin dhe njohuri të tjera Sheriatike dhe dëshiron të lexojë libra të tjera në mënyrë që ta dijë se çfarë dhurate i ka dhënë Allahu Tebarake ue Te‘ala atij me anën e besimit të vërtetë nga e cila këta njerëz që janë të privuar për shkak të thashethemeve dhe fjalë të kota në libra dhe revista që përbëhen prej më shumë dëmeve sesa dobive, kështuqë kjo lejohet për të me kusht që ai të mos largohet nga leximi i dobishëm. Nuk është e lejuar për një student (dhe sidomos për një fillestar) që të lexojë këto libra. Sepse ato janë të padobishme dhe një humbje kohe që i shkakton lexuesit hutim dhe humbje kohe.

Prandaj është e detyrueshme për njeriun që të zgjedh libra të shëndetshme dhe të dobishme që kujdesen për Kuranin dhe Sunnetin dhe shpjegojnë interpretimin e Selefëve për të dyja (Kuranin dhe Sunnetin). Dituri është që të citosh fjalët e Allahut dhe të Dërguarit të Tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.

Ibn-ul-Kajim (RahimehUllah) ka thënë:

Dituria është të citosh fjalët e Allahut, të Dërguarit të Tij dhe të sahabëve ata janë dijetarët Dituria nuk është mendjelehtësi të emëroshë veten tënde si mospajtues ndërmjet teksteve dhe mendimit6 të një individi.

1 - Allah Tebarake ue Te‘ala ka thënë:

وَمَا بَيْنَ ذَلِكَ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا

”Dhe Zoti yt nuk harron asgjë.” (19:64)

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” (5:3)

Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Unë po ju lë në një qartësi; nata e saj është si dita e saj. Vetëm i shkatërruari devijon nga ajo.” (El-Hakim (1/95))

Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë gjithashtu:

“Unë po ua lë dy gjëra, nuk do të devijoni përderisa kapeni për to; Librin e Allahut dhe Sunnetin tim.” (El-Hakim (1/93))

3 - Abdullah bin Mesudi radijAllahu anhu ka thënë:

“Paso dhe mos shpik në fe. Ajo që ju keni është e mjaftueshme.” (es-Sunneh (28) nga Ibn Nasr dhe es-Sunnen (1/80) nga ed-Darimi).

4 - Arabia Saudite.

5 - O Allah! shtoje injorancën tonë lidhur me to dhe zgjeroje dijen tonë lidhur me Teuhidin!

6 - Nga poezia e Imam Shems-ud-Din bin Kajim-il-Xheuzijeh “en-Nunijjeh”.

36. Çfarë i këshilloni të rinjtë që largohen nga mësimet e dijetarëve dhe shkojnë në ligjëratat moderne?

Pyetja 36: “Disa të rinj nuk kanë interesim t’i përcjellin mësimet e inçizuara dhe mësimet e dijetarëve të besueshëm, sepse ata mendojnë se ato janë të parëndësishme ose pakë të rëndësishme. Ata janë orientuar në ligjëratat moderne që flasin për politikë dhe gjendjen botërore, sepse mendojnë se këto janë më të rëndësishme, për shkak se ato kujdesen për çështjet bashkëkohore. Çfarë i këshillonë këta të rinj?”

Përgjigje: “Të preokupohesh me ligjërata të përgjithshme, media dhe lajme ndërkombëtare pa patur dituri lidhur me akiden (besimin) dhe Kuranin, është siç thashë një devijim dhe mashtrim. Një person i tillë vetëm se do të hutohet, për shkak se ai ka lënë diçka të mirë për diçka të keqe. Allahu Subhanehu ue Te‘Ala së pari dhe më kryesorja na ka urdhëruar që të mësojmë dituri të dobishme. Ai Tebarake ue Te‘ala ka thënë:

فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ

“Atëherë, dije se nuk meriton të adhurohet m të drejtë askush pos Allahut, kërko falje për mëkatin tënd, për të besimtarëve e të besimtareve.”1

قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ

“A janë të barabartë ata që dinë dhe ata që nuk dinë?” Po, vetëm të zotët e mendjes marrin mësim.”2

إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاء

“Askush nuk robërit e Tij nuk ia ka frikën Allahut përveç atyre që kanë dije.”3

وَقُل رَّبِّ زِدْنِي عِلْمًا

”Zoti im, më shto dituri!”4

Ka ajete të ngjashme që e nxisin njeriun të kërkojë dituri ashtu siç është shpallur në Kur’an dhe Sunnet. Kjo dije është e dobishme edhe në këtë jetë dhe në tjetrën. Kjo dije është drita që e ndriçon udhëtimin e njeriut drejt Xhenetit dhe lumturisë; për një jetë të mirë dhe të pastër në këtë jetë dhe lumturi në të ardhmen.

Allahu Tebarake ue Te‘ala ka thënë:

يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءكُم بُرْهَانٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَأَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُّبِينًا فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُواْ بِاللّهِ وَاعْتَصَمُواْ بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَفَضْلٍ وَيَهْدِيهِمْ إِلَيْهِ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا

“O ju njerëz, juve ju erdhi nga Zoti juaj argument dhe Ne ju zbritëm dritë të qartë. Ata që i besuan Allahut dhe iu përmbajtën Atij (librit të Tij), Ai do t’i fusë në mëshirën (Xhenetin) e Tij dhe do t’i gradojë e do t’i udhëzojë për në rrugë të drejtë.”5

Në çdo rekat në namazet tona, lexojmë suren “el-Fatiha”, e cila përbëhet nga një lutje mdhështore:

اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ صِرَاطَ الَّذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ غَيرِ المَغضُوبِ عَلَيهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ

“Udhëzona (përforcona) në rrugën e drejtë! Në rrugën e atyre, të cilët i begatove me të mira, jo në të atyre që kundër veti tërhoqën hidhërimin, e as në të atyre që e humbën veten!”6

Ata që janë begatuar nga Allahu janë ata që kombinojnë dijen e dobishme me vepra të mira;

وَمَن يُطِعِ اللّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقًا

E kush do që i bindet Allahut dhe të dërguarit, të tillët do të jenë së bashku me ata që Allahu i shpërbleu: (me) profetët, besnikët e dalluar, dëshmorët dhe me të mirët. Sa shokë të mirë janë ata!”7

غَيرِ المَغضُوبِ عَلَيهِمْ

“…jo në të atyre që kundër veti tërhoqën hidhërimin…”

Këta janë ata që nuk e praktikojnë dijen e tyre.

وَلاَ الضَّالِّينَ

“…e as në të atyre që e humbën veten!”

Këta janë ata që praktikojnë pa dije.

Grupi i parë janë goditur nga hidhërimi për shkak se ai e kundërshton Allahun duke e ditur.

Grupi i dytë është i humbur dhe ai vepron pa dije.

Ata të shpëtuarit janë vetëm ata që marrin begatinë e Allahut; ata që kanë një dituri të dobishme dhe vepra të mira. Ne jemi të detyruar që ta kujtojmë këtë.

Përsa i përket angazhimit me çështjet aktuale, ose siç thonë ata “Fikhu-ul-Uaki”, kjo është diçka që bëhet pasi ta kuptosh Sheriatin. Njeriu i cili e kupton Sheriatin mediton për çështjet aktuale dhe se çfarë ndodh në botë dhe se cilat teori dhe ideologji janë në të. Pastaj ai i studion ato me anë të dijes së vërtetë dhe dijes Sheriatike për të dalluar të mirën nga e keqja. Pa dije sheriatike ai nuk mund të dallojë në mes të vërtetës dhe të kotës, udhëzimit dhe devijimit 8. Një person që nuk ka dije lidhur me fenë e tij dhe preokupohet me një kulturë dije të përgjithshme, me lajme dhe politikëm do të devijoj në këtë mënyrë. E gjitha që përmenda përmbanë në pjesë të madhe devijimi, propaganda të devijimit dhe zbukurim me fjalë dhe mashtrim.”

___________________________________________________

1 - 47:19

2 - 39:9

3 - 35:28

4 - 20:114

5 - 4:174-175

6 - 1:6-7

7 - 4:69

8 - Ata që preokupohen me të ashtu-quajtur “Fikh-ul-Uaki” janë zbuluar në lidhje me Luftën e Gjirit, kur ata kundërshtuan fetvan e Komisionit të Fetvave dhe besuan se supozimet e tyre do të japin fryte dhe se dija e tyre politike dhe ideologjike do të mbizotërojë. Vërtet, kjo nuk ndodhi!

37. Cili është gjykimi mbi aktrimet e ashtuquajtura “fetare” dhe ilahitë e ashtuquajtura “islame”, të cilat praktikohen nga disa të rinj në kampet verore?

Pyetje 37: “Cili është gjykimi mbi aktrimet e ashtu quajtura ”fetare” dhe ilahitë e ashtu quajtura ”islame”, të cilat praktikohen nga disa të rinj në kampet verore?

Përgjigje: “Unë nuk mendoj se aktrimet1 nuk lejohen për shkak të arsyeve të mëposhtme:

01 - Ajo i tërheqë në dëfrim publikun2 të cilët shikojnë veprimet e aktorit dhe qeshin3. Pjesët teatrale në parim kanë për qëllim argëtimin dhe dëfrimin e publikut dhe asgjë tjetër.

02 - Ndoshta ata luajnë role të personaliteteve të mëdha islame, të tillë si p.sh sahabët. Kjo ulë pozitën e tyre4 pavarësisht nëse ia vë vëmendjen kësaj apo jo. Nuk është e lejuar për një fëmijë apo një të rritur që të luajë rolin e një prej dijetarëve apo një sahabiu, për shkak se kjo është një denigrimin i personalitetit islam me një aktor mëkatar ose të shëmtuar.

A kënaqesh që dikush të imitoj ecjen tënde dhe të folurit tuaj? A mendon se kjo është denigruese? Edhe pse aktori pretendon se ai vetëm ka qëllim të mirë, kështu që askujt nuk i pëlqen që të imitohet.

03 - Kjo është më e rrezikshmja, domethënë të luhet një personalitet pabesimtar, si Ebu Xhehli dhe Faraoni, të filten fjalë të kufrit, duke pretenduar se ata duan për të hedhur poshtë këto personalitet, ose me pretendimin për të treguar se si ishte periudha pagane. Ky është një përngjasim me ta, ndërsa i dërguari (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka ndaluar përngjasimin me idhujtarët5. Nuk ka rëndësi nëse përngjasimi ka të bëjë me një personalitet apo me fjalët e tij.

04 - I dërguari (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) nuk ka thirrur në këtë mënyrë. As Selefët, ose muslimanët e hershëm.

Këto aktrime kanë ardhur nga të tjerët, nëpërmjet jomusilmanëve, më pas ka hyrë tek ne në emër të thirrjes islame. Nuk është e saktë që këto të konsiderohen si mjet i thirrjes, sepse mjetet e thirrjes janë të mbështetura në Kuran dhe Sunnet6, dhe nuk kan nevojë për këtë metodë. Gjatë kohërave të ndryshme, thirrja ka qenë e suksesshme edhe pa këto aktrime. Kur erdhi kjo metodë e thirrjes, nuk u shtoi gjë njerëzve, e as nuk ndikuan asgjë, gjë që dëshmon se ato janë negative, të pa dobishme dhe të dëmshme.

Nëse dikush thotë se engjëjt shfaqen në formën njerëzore, kjo është për shkak se njeriu nuk është në gjendje për të parë engjëjt në formën e tyre të vërtetë. Kjo është në dobi të njeriut. Njeriu nuk kishte arritur për të folur me melaiket dhe as t’i shikojnë engjëjt në qoftë se ata ishin shfaqur në formën e vet7. Qëllimi i transformimit të engjujve në formën e një personi nuk është qëllimi që këta njerëz thonë. Engjëjt transformohen në formë të njeriut me qëllim të dobisë, sepse engjëjt kanë forma ndryshe nga njerëzit. Ndërsa si është e mundur që forma e një njeriu të transformohet në formën e njeritu tjetër? Cila është asryesa e saj?

1 - Shejh Bekr Ebu Zejdi ka thënë:

“Disa studiues kanë arritur në përfundimin se bërthama e aktrimit ishte simbol i adhurimeve idhujtare tek grekët.” (Et-Temthil, fq. 18)

Shejh-ul-Islam Ibn Tejmije ka thënë kur ai iu drejtua të krishterëve praktikojnë gjatë një feste të tyre:

“Ata dalin me fletat e ullirit dhe të ngjashme për të marrë shëmbëlltyrën e asaj që i ndodhi Isait.” (Iktidha’-ne-Sirat el mustakim, fq. 191)

Citimi është nga libri Shejkh Bekr Ebu Zejdit në Et-Temthil”. Shejkh Bekr Ebu Zejdi ka thënë në të njëjtin libër:

“Kur ti e din se aktrimi nuk ka ekzistuar në mesin e gjeneratave më të mira të Islamit dhe se ato u futën në dia periudha kohore, dhe se në shekullin 14 h u pranuan klubet e dëfrimit dhe teatrot, dhe pastaj u hodhën nga kishat e krishtera tek njerëzit që kërkojnë “drama fetare” në shkolla dhe nga disa grupe islamike, ti duhet ta dish se principet dhe parimet e Sheriatit që e ngrisin në nderë dhe përsosje praktikuesin e saj i refuzojnë ato.

Veprat janë ose adhurime apo zakone. Adhurimi nuk është ligjësuar për derisa Allahu nuk e ka ligjësuar atë, dhe zakonet nuk janë të ndaluara për derisa Allahu nuk i ndalon ato. Bazuar në këtë, nuk është e lejuar për të adhuruar me “aktrime fetare”, ose ta kesh si zakon argëtimin me to. Nuk ka asnjë dëshmi në Sheriat për “aktrimet fetare”. Kjo është një metodë e shpikur. Një nga shprehjet më përfshirëse të Islamit, janë fjalët e profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem:

“Ai që kryen një veprim që nuk është në përputhje me çështjen tonë, ai veprim i refuzohet.” (Muslimi (1718))

Pasi që mëson lidhur me prejardhjen e aktrimit, dhe se ato janë shfaqur në mesin e myslimanëve pa argumente të caktuara dhe se ato i përkasin adhurimeve të paganëve grek dhe të inovatorëve të krishterëve, atëhere e dini se “aktrimi fetar” që ju shihni në disa shkolla dhe universitete nuk janë asgjë tjetër pos aktrim i shpikur. Sepse ato nuk kanë bazë në Islam. Prandaj ato janë bidate. Gjitha gjërat e shpikura në fe janë bidate që kundërshtojnë fenë. Prandaj, është plotësisht e saktë për ti quajtur ato “aktrime të shpikura”.

Lidhur me aktrimet jo fetare, ato janë përngjasim me jomuslimanët të cilët janë armiqë të Allahut. Aktrimet nuk njihen vetëm përmes tyre dhe ne jemi të ndaluar që t’i imitojmë ata.”

Shembuj të grupeve të nënkuptuara islamike janë Ikhuanul-Muslimun.

Të ashtuquajturit “aktrim islam” që zhvillohet në kampe verore dhe në shkolla, është konsideruar si një mënyrë për të thirrur dhe për të ndikuar në rininë e tyre. Ashtu besojnë ata, por mendimi i tyre refuzohet nga Sheriati. Mënyra e davetit dhe mjetet duhet të jenë në përputhje me Kuranin dhe Sunnetin. Askujt nuk i lejohet të shpik vetë diçka.

Nëse dikush pohon se metoda e davetit varet nga rrethanat e dobive, ne pyesim veten nëse Sheriati ka dështuar në dobitë e robërve? Shejkh-ul-Islam Ibn Tejmijeh iu përgjigj kësaj pyetjeje dhe tha:

“Sheriati kurrë nuk ka neglizhuar ndonjë dobi. Allahu Tebarake ue Te‘ala ka plotësuar fenë tonë dhe na la në një rrugë, nata e të cilës është e qartë si dita e saj. Askush tjetër përveç të shkatërruarit nuk devijon prej saj.” (El-Huxhaxh el-Kauijjeh ala enna Uasa’il-ed-Dauah Taukifijjeh, fq. 40, nga Shejkh Abdus-Selam bin Barxhas

Pse duhet thirrësi ti kthehet metodave që nuk përmenden në Sheriat nëse shumë njerëz janë penduar nga kufri, mëkati, dhe kundërshtimet përmes metodave të ligësuara? Ajo që ekziston në Sheriatit është e mjaftueshme për të arritur qëllimet e davetit, domethënë pendimin e mëkatarit dhe udhëzimin e të devijuarit. Ata që thërrasin në fenë e Allahut duhet të jenë të kënaqur me atë që Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe shokët e tij radijAllahu anhum ishin të kënaqur. Ata vepruan çdo gjë përgjatë dijes. Ibn Mesudi radijAllahu anhu ka thënë:

“O Njerëz! Ju do të shpikni dhe do të shpikin për ju. Nëse ju e shihni një bidat ju duhet ti përmbaheni çështjes së parë (Sunnetit).”

Ai gjithashtu ka thënë:

“Ua tërheqi vërejtjen ndaj bidateve, Ua tërheqi vërejtjen ndaj shtirjeve, Ua tërheqi vërejtjen ndaj thellimit në gjëra. Përmbajuni asaj të vjetrës (fesë së Selefëve).” (Tabakat-ul-Hanabilah (1 / 69-71))

Shejkh Abdus-Salam tha:

“Është jashtëzakonisht e vështirë për të përcaktuar dobinë e një çështje të caktuar. Një person mund të konsiderojë diçka të jetë e dobihme kur në fakt ajo nuk është e tillë fare. Si rezultat, janë Muxhtehidunët ata që vendosin se çka është dobia. Këta njerëz janë të devotshëm dhe të ditur në lidhje me rregullat e Sheriatit dhe dobitë e kësaj bote.

Kërkimi i gjërave të dobishme kërkon veprim me rezerva kur është fjala për dobinë në mënyrë që të mos biesh në epshe. Shpesh epshet e zbukurojnë jo të dobishmen në mënyrë që ajo të duket si e dobishme. Nun ndodhë shpesh që të mashtrohesh nga diçka që dëmi të jetë me i madh se sa dobia. Si mundet një person që pason verbërisht të tjerët të thotë se ai ndjen fuqishëm se çka përmbanë dobinë? Kjo nuk është asgjë tjetër pos guxim i pamatur në fenë dhe hyrje në vendimet Sheriatike pa bindje.”

Ai citoi Shejkh Hamud bin Abdil-lah et-Tuvejxhirin (RahimehUllah) i cili tha:

“Aktrimet në thirrjen për në fenë e Allahut Tebarake ue Te‘ala nuk i përkasin as Sunnetit të dërguarit të Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, e as Sunnetit të Khalifëve të drejtë dhe të udhëzuar. Ato janë prej bidateve të sotme. Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka paralajmëruar kundër bidateve, urdhëroi që ato të refuzohen dhe tha se ato janë të këqija dhe devijim.” (El-Huxhaxh el-Kauijjeh, f. 54-55)

2 - aktrimet janë humbje kohe. Myslimani është përgjegjës për kohën e tij. Ai është i obliguar të kujdeset për të dhe ta shpenzojnë atë në atë që e kënaq Allahun Azza ue Xhel dhe që i sjell dobi në të dy jetët. Ebu Barzah el-Aslami radijAllahu anhu transmeton se i dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Këmbët e robit nuk do të lëvizin në Ditën e Gjykimit derisa të pyetet për katër gjëra; për jetën e tij dhe se si e kaloi, rininë e tij, pasurinë e tij dhe se si ai e fitoi atë dhe ku e shpenzoi atë, diturinë e tij dhe se si ai e ka praktikuar atë.” (Tirmidhi (2417 ) i cili e vërtetoi hadithin).

3 - Aktrimet në esencë janë gënjeshtra. Në fakt, i gjithë aktrimi është një gënjeshtër për të ngjallur vëmendjen e publikut dhe për të ndikuar tek ai ose për ti bërë që të qeshin. Aktrimet ndërtohen mbi tregime të shpikura. Ka ardhur një kërcënim i ashpër nga i dërguari sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem kundër atyre që gënjejnë për të bërë njerëzit të qeshin. Muaviu bin Hejdeh radijAllahu anhu transmeton se i dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“I mjeri ai që flet dhe gënjen në mënyrë për t’i bërë njerëzit që të qeshin! I mjeri ai! I mjeri ai!” (Ahmed (5 / 3-5), Tirmidhi (2315) dhe el-Hakim (1/46)).

Hadithi është i mirë.

Shejkh-ul-Islam Ibnu Tejmijeh ka thënë lidhur me hadithin e mësipërm:

Ibn Mesudi ka thënë:

“Gënjeshtra nuk lejohet as kur flitet seriozisht e as me shaka.”

Nëse pos gënjeshtrës përbën një sulm ndaj myslimanëve dhe dëmton fenë, atëherë ajo është më e rrezikshme. Në çdo rast, personi meriton (dmth ai që gënjen për ti bërë njerëzit të qeshin), ti ipet një dënim të ligjësuar në mënyrë që ai të mos rikthehet në këtë veprim më.”(Mexhmu-ul-Fataua (32/256))

Lidhur me përallat, Selefët i urrenin përralat dhe rrëfimin e tyre. Ata paralajmëronin ashpër kundër tyre dhe të luftonin treguesit e përrallave në mënyra të ndryshme. Shih librin “el-Mudhekkir uet Tadhkir Uedh-Dhikr” fq. 26, nga Ibn Ebi Asim me shqyrtimin e Khalid er-Radadit.

Ibn Ebi Asim raportoi me një zinxhir të saktë transmetimi se Aliu radijAllahu anhu pa një burrë duke treguar përralla. Ai e pyeti: “A ke dijeni për ajete që shfuqizojnë dhe ato të shfuqizuarat?” Njeriu u përgjigj: “Jo!” Atëherë Aliu i tha: “Ti je shkatërruar dhe u ke shkaktuar shkatërrimin të tjerëve.” (el-Mudhekir uet Tadhkir Uedh-Dhikr, fq. 82)

Maliku ka thënë:

“Unë i urrej përrallat në xhami.”

Maliku ka thënë:

“Unë nuk mendoj se ne duhet të ulemi me tregues të përrallave. Përrallat janë risi.”

Selim ka thënë:

“Ibn Umeri ishte jashtë xhamisë dhe tha: “E vetmja gjë që shtyu që të dal jashtë nga xhamia ishte zëri i një treguesi të përrallave.”

Imam Ahmedi ka thënë:

“Gënjeshtarët më të mëdha janë treguesit e përrallave dhe lypësit.” Ai u pyet: “A merrë pjesë në ndejat e tyre?” Ai u përgjigj: “Jo.” (el-Bid´ah uel-Hauadith, fq 109-122, nga Tartushi)

4 - Aktrimet janë gjithashtu një imitim i një personi. Ka një hadith autentik që dënon dhe ndalon imitimin. Aisha radijAllahu anha ka transmetuar se Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Nuk më pëlqen të imitojë një njeri edhe nëse më ipet kjo dhe ajo.” (Ahmed (6/136) dhe Tirmidhiu (2503))

5 - Hadithet që ndalojnë përngjasimin e paganëve dhe kufarëve janë të shumta, duke përfshirë:

“Dallohuni nga jehudët dhe të krishterët…” (Ibn Hibani (2186))

“Dallohuni nga idhujtarët …” (Muslimi (259))

“Dallohuni nga maxhusët (adhuruesit e zjarrit)…” (Muslimi (260))

6 - Ka dalur një libër nga Shejkh Abdus-Selam bin Barxhas Al Abdil-Kerim me emrin “el-Huxhaxh el-Kauijjeh’ala enna Uasa’il-ad-Da´uah Taukkifijjeh”. Ky libër e trajton këtë temë dhe rekomandohet nga ne.

7 - Engjujt nuk citojnë fjalët e njeriut që transformohen në formën e tij, e as nuk i imitojnë ata në ecje të tyre apo në diçka tjetër sikurse veprojnë aktorët e sotëm. Shih “Ikaf-un-Nabil ala Hukm-it-Temthil” nga Shejkh Abdus-Selam bin Berxhas.

38. Çfarë mendoni për të rinjtë që fyejn udhëheqësit e këtij vendi nëpër ndejat e tyre?

Pyetje 38: “Çfarë mendoni për të rinjtë që fyejn udhëheqësit e këtij vendi nëpër ndejat e tyre?”

Përgjigje: “Është zakonisht e njohur se ky veprim nuk është i saktë. Ose ata kanë qëllim keqdashës ose janë të ndikuar nga njerëz që i përkasin thirrjeve të devijuara që duan të likuidojnë begatinë në të cilën po jetojmë.

Ne kemi besim në udhëheqësit tanë. Ne kemi besim në metodologjinë që pasojmë. Megjithatë, kjo nuk do të thotë se ne jemi të përsosur apo se nuk kemi mangësi. Ne sigurisht kemi mangësi, por ne jemi duke i përmirësuar dhe duke i trajtuar ato – nëse do Allahu – në mënyra sheriatike.

Ka pasur hajdutë edhe në kohën e profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, disa kryen kurvëri, ndërsa të tjerët pinë alkool. Prandaj profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem realizoi ndëshkimet e përcaktuara mbi ta. Ne zbatojë dënimet e përcaktuara për ata që i meritojnë ato. Ne ekzekutojmë vrasësit. Kjo është e mirë edhe pse ka mangësi1. Mangësitë janë të pashmangshme për shkak se ato janë të natyrshme. Lusim Allahun që të përmirësojë gjendjen tonë, të na ndihmojë me vetet tona, të na udhëzojë dhe të plotësojë të metat tona me faljen e Tij.

Të shfrytëzuarit e mangësive dhe gabimeve të pushtetarëve për ti denigruar ata, për ti fyer ata, apo për ti bërë njerëzit që ti urrejnë ata, kjo nuk i përket metodologjisë së Selefëve dhe Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit2. Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati kujdesen për t’iu bindur pushtetarit mysliman, për t’i bërë njerëzit që ta duan atë dhe të bashkohen. Kështu duhet të jetë. Fyerja e pushtetarëve konsiderohet të jetë përgojim dhe bartje fjalësh. Këto dy mëkate i përkasin mëkateve më të rënda pas shirkut, dhe veçanërisht nëse janë dijetarët dhe pushtetarët ata që fyhen. Kjo është edhe më e keqe për shkak të pasojave duke përfshirë përçarjen, mendimet e këqija për pushtetarët dhe përhapjen e humbjës së shpresës në mesin e njerëzve3.

1 - Kjo është evidente në vendin tonë dhe zbatohet në gjykatat tona. Vetëm ata që janë verbuar nga Allahu apo vuajnë nga një zemër e sëmurë dhe epsharake e mohojnë këtë.

2 - Alameh Abdul-Aziz bin Bazit (RahimehUllah) iu shtrua pyetja e mëposhtme:

“A i përket metodologjisë Selefite të qortuarit e liderëve, përmendja e gabimeve të tyre dhe fyerja e tyre në minbere? Si duhet këshilluar pushtetarët sipas metodologjisë Selefite? Si duhet të bëhet kjo?”

Ai (RahimehUllah) u përgjigj:

“Kjo pyetje është shtruar disa herë. Nuk i përket metodologjisë Selefite të përmendurit e metave të pushtetarëve në minbere. Kjo shpie në revoltë dhe që njerëzit refuzojnë të dëgjojnë dhe të binden në atë që është e lejuar. Kjo shpie në diçka që vetëm dëmton dhe nuk sjell dobi. Metodologjia Selefite është të këshilluarit e pushetatit fshehurazi, ti shkruash atij dhe ti lësh dijetarët që ta kontaktojnë atë në mënyrë që ata të mund ta udhëzojnë atë në të mirën.” (Ligjerata “Afat-ul-Lisan”, 29/2-1413)

Shejkh Muhammed bin Salih bin Uthejmin (RahimehUllah) ka thënë:

“Disa nga të drejtat e pushtetarëve mbi qytetarët është që ata ti këshillojnë ata, t’i udhëzojnë dhe të mos shfrytëzojnë gabimet e tyre për t’i fyer dhe për t’i turpëruar në mesin e njerëzve. Kjo shkakton neveri ndaj tyre dhe urrejtje ndaj tyre dhe veprimeve të tyre, edhe pse ato janë të sakta. Kjo gjithashtu shkakton që ata të kundërshtohen. Çdo këshilltar, dhe veçanërisht këshilltari i pushtetarit, është i detyruar që të këshillojë me mençuri dhe të thërret në fenë e Zotit të tij me urtësi e këshillë të mirë.” (Hukuk-ur-Ra´i uer-Ra ´ijjeh, fq. 11)

Këta dijetarë fisnik i bazojnë fjalët e tyre në udhëzimin e të dërguarit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe të kuptuarit e Selefëve. Shembuj të këtyre haditheve autentike është hadithi i Ijadh bin Ghunmit radijAllahu anhu nga i dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem i cili ka thënë:

“Ai që ka për ta këshilluar diçka pushtetarin, nuk duhet a  bëjë këtë publikisht. Ai në vend të kësaj duhet ta kapë atë për dore dhe të veçohet me të. Ose ai e pranon këshillën ose këshilluesi e ka përmbushur obligimin e tij dhe të drejtën e tij.” (Ahmedi (3/404), Ibn Ebi Asim (1096) dhe Hakim në “el-Mustedrek” (3/290). El-Hejthem e ka përmendur atë në “Mexhma-uz-Zaua’id” (5/229) me formulimin “Ai që dëshiron të këshillojë…”. Formulimi është transmetuar nga el-Hakim dhe është i mirë.)

Bukhari transmeton në Sahihun e tij nëpërmjet Ebu Ua’il Shekikit dhe gjithashtu Muslimi:

“I është thënë Usameh bin Zejdit: “Pse nuk shkon tek Uthmani?” Ai u përgjigj: “Ju mendoni se unë nuk flas me të, e as nuk ju lë juve që të dëgjoni. Unë flas me të në sekret.”

Tek Muslimi thuhet:

“A nuk do të hysh tek Uthmani dhe të flasësh me të?” Ai u përgjigj: “Betohem në Allahun se unë kam folur me të në sekret pa qenë i pari që e hapur derën për këtë (rebelim).” (Bukhari (3094) dhe (6675) dhe Muslimi (2989))

Hafidh Ibn Haxheri (RahimehUllah) ka thënë:

“El-Muhallab ka thënë: “Ata donin që Usame të flet me Uthmanin. Ai ishte një prej burrave që i qëndronin më së afërmi Uthmanit dhe e kishin zakon të flisnin me të në lidhje me Uelidi bin Ukbah, i cili u bë i njohur për shkak të erës që i vie nga pirja e alkoolit. Ai e kishte Uthmanin vëlla prej nëne dhe ishte i punësuar prej tij. Usameh tha: “Unë kam folur me të fshehurazi pa hapur këtë derë (qortimit publikisht).” Kjo është dera e qortimit në publik kundër udhëheqësit nga frika e përçarjes.”

Ijadh ka thënë: “Usama kishte për qëllim se ai nuk do të hapë derën për këshillim në publik kundër udhëheqësve nga frika e pasojave. Duhet sillur me butësi ndaj tyre dhe duhet këshilluar ata në sekret. Atëherë mundësia është me e madhe që të pranohet.” (Fet´h-ul-Bari (13/52))

Imami i Ehlul-us-Sunnetit Imam Ahmed bin Hanbel (RahimehUllah) u fshikullua, u zvarritë dhe u burgos në lidhje me sprovën se a është Kurani i krijuar. Megjithatë, ne nuk mund të gjejmë madje edhe një transmetim të dobët ku ai nxit në rebelim kundër pushtetarit të keq dhe të padrejtë. Në fakt, transmetimet nga ai që thërrasin në durim, bindje dhe unitetit janë jashtëzakonisht të njohura dhe të shumta. Ai e kishte zakon ti fliste pushtetarit në formën  “Ti o prijës i besimtarëve!” A mendoni se ai e bëri këtë nga servilizmi dhe frika? A nuk janë Selefët model për ne? Apo ne jemi më të ditur dhe më të guximshëm se ata?

Imam Ibn Rexheb el-Hanbeli (RahimehUllah) tregoi se Ibn-us-Salah ka thënë:

“T’ua duash të mirën udhëheqësve myslimanë do të thotë të bashkëpunosh me ta në të vërtetën, t’u bindesh atyre në të, t’ua kujtosh atë atyre, ti informosh butësisht dhe me mirësi, të mos i sulmosh ata, të lutesh për suksesin e tyre, dhe ti nxisësh njerëzit vigjilent në të njëjtën gjë.” (Xhami-ul-Ulum uel-Hikam, fq. 113)

Imam esh-Shaukani ka thënë:

“Është ligjësuar në librin madhështorë se duhet bindur pushtetarit. Allahu ka urdhëruar që duhet ti bindemi pushtetarit pasi që urdhëroi që ti bindemi Atij Subhanah dhe të dërguarit të Tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem. Sunneti i pastër përmban urdhëra të shumta që tregojnë se është e detyrueshme që t’u bindemi atyre, dhe të durojmë me padrejtësitë e tyre. Disa hadithe që urdhërojnë bindje ndaj pushtetarëve thonë: “Dëgjoje dhe bindju liderit edhe në qoftë se ai ta rrah shpinën dhe ta uzurpon pasurinë.”

Është transmetuar në të vërtetë se ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Jepu atyre atë që është e tyre, dhe lutne Allahun që t’ju japë atë që është e juaja.” (Raf-ul-Asatin fi Hukm-il-Ittisal bil-Salatin, fq. 81-82)

3 - Disa që asocijohen me dijen dhe shpallin veten e tyre thirrësa, kanë përhapur dyshime për dijetarët tanë dhe pushtetarët. Si pasojë, disa të rinj naiv dhe të mashtruar, kanë devijuar nga rruga e drejtë. Ata ua kanë kthyer shpinën dijetarëve, sikurse Komisionit të Fetvave në vendin tonë, deri në atë masë saqë, në qoftë se thua se një Shejkh ka thënë ose ka dhënë fetva lidhur me diçka, ata përgjigjen duke thënë se ata janë dijetarët e regjimit me të cilët bëjnë lajka, ose ata janë nën presion nga qeveria. Para Ditës së Gjykimit, vërtetë njerëzit e thjeshtë flasin në lidhje me çështjet e umetit.

39. Cfarë thoni lidhur me kometimin e shahadetit nga Muhammed Kutbi?

Pyetja 39: “Muhammed Kutb shkruan në librin e tij “Haul Tetbik-ish-Shari” se kuptimi i shahadetit është” nuk ka të adhuruat tjetër të vërtetë përveç Allahut, nuk ka gjykues tjetër përveç Allahut”1. A është ky interpretim i saktë?”

Përgjigje: “Allahu Subhanehu ue Te‘Ala ka shpjeguar domethënien e dy shahadeteve në Librin e Tij. I dërguari sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem gjithashtu ka shpjeguar domethënien e tyre. Allahu Tebarake ue Te‘ala ka thënë:

وَاعْبُدُواْ اللّهَ وَلاَ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئًا

“Adhurojeni Allahun e mos i shoqëroni Atij asnjë send.”2

وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولاً أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَاجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ

“Ne dërguam në çdo popull të dërguar që t’u thonë: “Adhuroni vetëm Allahun, e largojuni djajve (adhurimit të tyre)!”3

وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاء وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ

“E duke qenë se ata nuk ishin të urdhëruar me tjetër, pos që ta adhuronin Allahun me një adhurim të sinqertë ndaj Tij, që të largohen prej çdo besimi të kotë, ta falin namazin, të japin zeqatin, se ajo është feja e drejtë.”4

Allahu Tebarake ue Te‘ala tha për Ibrahimin alejhi-selam:

وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاء مِّمَّا تَعْبُدُونَإِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ

“(Përkujto, o i dërguar) Kur Ibrahimi babait të vet dhe popullit të tij i tha: “Unë jam i larguar prej asaj që adhuroni ju, përveç Atij që më krijoi, dhe që Ai do të më drejtojë!”5

Ky është kuptimi i shahadetit: “La ilahe ilAllah” Allahu Teala ka thënë:

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ

“Unë nuk i krijova xhinët dhe njerëzit për tjetër pos që të më adhurojnë.”6

Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Unë jam urdhëruar që të luftojë njerëzit derisa ata të thonë “La ilahe ilAllah.”

Në një formulim tjetër thuhet:

“Unë jam urdhëruar që të luftojë njerëzit derisa ata tëderisa ata të adhurojnë vetëm Allahun.” 7

Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem e qartësoi pra se kuptimi “La ilahe ilAllah –Nuk meriton të adhurohet me të drejtë askush përveç Allahut” do të thotë se i gjithë adhurimi duhet t’i kushtohet vetëm Allahut, dhe jo vetëm ligji. Shahadeti se “La ilahe ilAllah” do të thotë se askush tjetër përveç Allahut nuk ka të drejtë të adhurohet. Kjo do të thotë që adhurimi duhet t’i kushtohet sinqerisht vetëm Allahut. Kjo përfshin edhe të gjykuarit sipas Librit të Allahut. Shahadeti se “La ilahe ilAllah” – Nuk meriton të adhurohet me të drejtë askush përveç Allahut” është më i gjerë se vetëm ligji. Është më i rëndësishëm për të eliminuar idhujtarinë nga sipërfaqja e tokës dhe të adhurohet vetëm Allahut Subhanah sesa të gjykuarit me ligjin e Allahut në rast të mosmarrëveshjeve. Ky është interpretimi i saktë.

Ta kufizozh kuptimin e shahadetit tek ligji është një interpretim i mangët. Kjo është e pasaktë dhe jo vetëm e mangët. Sepse “La ilahe ilAllah” nuk ka ardhur për të përcaktuar se nuk ka krijues tjetër përveç Allahut. Këtë e besonin madje edhe mushrikët. Në qoftë se kuptimi i saj kishte qenë se nuk ka krijues përveç Allahut, atëherë edhe mushrikët do të kishin qenë besimtarë monoteist. Allahu Tebarake ue Te‘ala ka thënë:

وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ

“Po nëse ti i pyet: Kush i krijoi ata, me siguri do të thonë: “Allahu!”8

Kjo do të thotë se edhe Ebu Xhehli dhe Ebu Lehebi ishin besimtarë monoteistë!

Gjithashtu interpretimi se “nuk ka të adhuruar përveç Allahut” është i kotë. Një interpretim i tillë nënkupton panteizmin, sepse ka shumë zota sikurse statujat dhe varret që adhurohen. A është Allahu Ai që adhurohet kur ata adhurohen?

Interpretimi i detyrueshëm siç thamë është se “Nuk ka të adhuruar me të drejtë askush po Allahut. Allahu Tebarake ue Te‘ala ka thënë:

ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ

“Kjo (dokumenton) se Allahu është Ai (Zoti) i vërtetë, dhe se ajo që ata adhurojnë pos Tij është gënjeshtër, e Allahu është Ai i larti, i madhi.”9

________________________

1 - Ai e thotë këtë në dy vende në librin e specifikuar. Shih faqet 81-82. Të njëjtën domethënie vendos në librin e tij “Uaki una el-Mu’asir”, dhe thotë për atë të cilën ai e quan “Xhahillijah/Injoranca e sotme”:

“Njerëzit duhet të thirren përsëri në Islam. Këtë herë, ata nuk duhet thirren sepse ata nuk pranojnë të shqiptojnë shahadetin, të cilën ata e bënë herën e parë. Këtë herë, ata duhet të thërriten përsëri për shkak se refuzojnë kërkesat e shahadetit, që domethënë të gjykuarit me Librin e Allahut.” (Uaki una El-Mu’asir, fq. 29)

2 - 4:36

3 - 16:36

4 - 98:5

5 - 43:26-27

6 - 51:56

7 - Bukhari (1335) dhe (2786) dhe Tirmidhi (2606).

8 - 43:87

9 - 31:30

40. A ishte thirrja e Shejkh Muhammed bin Abdul-Vehabit një thirrje sektare islame, sikurse thirrja e el-Ikhuanu Musliminëve dhe thirrja e Xhematit Teblig?

Pyetja 40: “A ishte thirrja e Shejkh Muhammed bin Abdul-Vehabit një thirrje sektare islame, sikurse thirrja e el-Ikhuanu Musliminëve dhe thirrja e Xhematit Teblig? Çfarë e këshilloni atë që thotë kështu, dhe e publikon këtë në libra?”

Përgjigje: “Thirrja e Shejkh Muhammed bin Abdil-Vehabit (RahimehUllah) ishte në përputhje me metodologjinë e Selefëve sa i përket bazave dhe degëve1. Qëllimi i tij nuk ishte i kufizuar në tjetër gjë, përveç besimit të Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit në çdo kohë.

Lidhur me grupet e tilla si el-Ikuan el-Musliminët, Xhematin Teblig dhe grupet e tjera2, ne i thërrasim që ti referojnë metodologjitë e tyre në Kuran, Sunnet dhe të mësuarit dhe të kuptuarit e Selefëve dhe ti krahasojnë ato me ta. Nëse ndonjë prej tyre përputhet me ta, atëherë elhamdulilah, por nëse ata e kundërshtojnë atë, gabimet duhet të korigjohen. Kjo është ajo në të cilën ne thërrasim.

1Librat e tij (RahimehUllah) janë në dispozicion. Ato e sqarojnë besimin e duhur, Teuhidin (që është obligimi i robërve ndaj Allahut), dhe atë që e kundërshton Teuhidin. Ai i thirri njerëzit që ta adhurojnë vetëm Allahun, dhe të refuzojnë çdo gjë tjetër. Kjo është thirrja e të dërguarëve (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem). Kjo është  thirrja e këtij Imami ripërtëritës. Edhe sot ne gëzojmë bereqetin e thirrjes së tij – elhamdulilah.

A kanë shkruar themeluesit2 e Ikhaunu Musliminëve, ose dikush nga pasuesit e tij, deri në këtë kohë, ndonjë libër për Teuhidin dhe besimin e vërtetë? A ka thirrur Hasan el-Benna për të adhuruar sinqerisht Allahun Tebarake ue Te‘ala dhe  se çdo lloj i idhujtarisë të refuzohet? A i largoi ai tyrbet? A ndaloi Teuesulin përmes të ashtuquajturit personalitete të devotshëm dhe besimtarë? A e ngriti Sunnetin? Asnjë nga këto pyetje nuk kanë përgjigje pozitive. Përgjigja gjendet tek ata që e njohin besimin e Selefëve, e krahasojnë atë me thirrjen e përfaqësuar nga Ikhuanu Musliminët themeluesi i saj Hasan el-Benna dhe lexuar librat e tij.

Ai do ta kuptojë se el-Benna nuk kishte thirrje të qartë dhe serioze për ta luftuar idhujtarinë dhe bidatet. Përkundrazi! Hasan el-Benna ka thënë:

“Unë isha me vëllezërit Hassafijjeh në Damanhur. Çdo natë, unë isha u pranishëm në xhaminë Teube.” (Mudhakkirat-ud-Dauah ued-Da´ijeht, fq. 24)

A është kjo një thirrje në filtrimin e besimit? Ai tha në të njëjtin libër:

“Es-Sejjid Abdul-Vehab (i cili lejon anëtarësimin në tarikatin Hassafijjeh), ishte i pranishëm. Kam marrë tarikatin Hassafijjehh-Shadhilijjeh prej tij. Ai më dha leje për t’ua mësur të tjerëve lutjet dhe Tesevufin.” (P. 24)

Ai gjithashtu ka thënë:

“Ditët në Damanhur ishin plot pasion për Tesevuf. Ishte një kohë plotë adhurim dhe Tesevuf.” (fq. 28)

Ai gjithashtu ka thënë:

“Kaluam shumë ditë të premte në Damanhur. Ne e kishim zakon që të udhëtonim për të vizituar një nga varret e burrave të devotshmë dhe besnik në Damanhur. Ndonjëherë e vizitonim Dusukin. Ne mund të shkonin menjëherë pas namazit të sabahut dhe arrinin atje gati në ora 08:00 në mëngjes. Ne ecnim për tre orë. Distanca ishte gati 20 km. Ne e vizitonim varrin, e falnim namazin e xhumasë dhe pushonim. Pastaj ne u kthenim në Damanhur.” (fq. 30)

Ai nuk i dëgjoi ai fjalët e profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem:

“Nuk duhet udhëtuar diku tjetër përveç për në tri xhamitë …”? (Bukhariu (1132) dhe Muslimi (1397))

Hasan el-Benna ka thënë:

“Ndodhte të vizitonim Uzbeh en-Nevveum për shkak se ai u varros në të njëjtën varrezë si Shejkh Sejjid Sinxhari, një prej personaliteteve të shquara të tarikatit Hassafijjeh, të cilët ishin të njohur për drejtësin dhe devotshmërin e tyre. Ne e kalonin gjithë ditën aty dhe pastaj ktheheshim.” (fq. 30)

Ai gjithashtu ka thënë:

“Më kujtohet se si ne zakonisht bënim festival për të festuar ditëlindjen e të dërguarit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem. Ne e bënim këtë çdo natë nga data 1 Rabi el-Auuel deri me dymbëdhjetë Rabi el-Auuel. Ne bënim festë dhe këndonim këngë dhe përjetonim një lumturi të plotë dhe gëzim.” (fq. 52)

Një prej këngëve ishte:

Ky i dashur ka qenë i pranishëm me të dashurit

dhe fali të gjitha mëkatet e tyre të kaluara

Ai gjithashtu ka thënë:

“Të kërkuarit afërsinë e Allahut nëpërmjet një krijese, Tevesul, është një çështje e diskutueshme sekondare, që nuk është e ndërlidhur me mënyrën e lutjes. Kjo nuk është një çështje e besimit.” (Mexhmu Rasa’il Hasan el-Benna, fq. 392)

Kjo nuk ka nevojë për koment. Ky burrë ishte një Sufi, Hassafi dhe adhurues i varreve. Ai i dha profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem cilësinë e Krijuesit kur tha se profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem falë mëkatet. Asgjë nuk është lënë për Allahun. Larg është Allahu nga ajo që thonë ata. Ai tha gjithashtu, kur ai foli për emrat dhe cilësitë e Allahut:

“Sado që të flitet për këtë çështje ajo shpie në fund të fundit në një rezultat të vetëm, domethënë se vetëm Allahu Subhanehu ue Te‘Ala e di se çka do të thotë ajo.” (Mexhmu Rasa’il Hasan el-Benna, fq. 452)

Kam gjetur se si Shejkh-ul-Islam Ibnu Tejmijeh (RahimehUllah) ka folur për Mufauuidhat që thonë se vetëm Allahu e di se çfarë do të thonë cilësitë e Tij dhe se ata janë prej Pasusve të Bidateve më të këqinj. Ai tha:

“Lidhur me Tafuidh, Allahu Tebarake ue Te‘ala na ka urdhëruar që të marrin në konsideratë Kuranin dhe na nxiti për ta kuptuar atë. Atëherë si është e mundur që ne të detyrohemi që të mos e kuptojnë atë, të mos e njohim atë … Kjo sqaron se Mufauuidhah, që pretendojnë se pasojnë Sunnetin dhe Selefët, i përkasin llojit më të keq të Pasuesve të Bidateve dhe të devijuarëve.” (Dar’ Ta’arudh-il-Akl uen-Nakl (6/201-205)

A është e mundur për personin i cili posedon njohurinë më të vogël dhe mençurinë për të bërë krahasimin më të vogël në mes të thirrjes së Imamit ripërtëritësit Muhammed bin Abdil-Vehabit (RahimehUllah) dhe thirrjes e cila zbatohej nga ripërtëritësi i bidateve? Ekziston një dallim i madh në mes të yllit dhe tokës.

Imami, dhe Shejkh Abdul-Aziz bin Baz bin Abdil-lah (RahimehUllah) është pyetur në lidhje me el-Ikhuan el-Musliminët. Pyetja vijon dhe përgjigja:

Pyetje: “el-Ikhuan el-Muslimun kanë hyrë në Arabinë Saudite që nga një kohë dhe qartë se janë aktiv në mesin e studentëve. Sa përputhet lëvizja e tyre me metodologjinë e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit?”

Përgjigje: “Lëvizja e el-Ikhuan el-Musliminëve është kritikuar nga elita e dijetarëve. Sepse ajo nuk është e bazuar në një thirrje për në Teuhid dhe paralajmërimin kundër idhujtarisë dhe bidateve. Ata kanë metodologji të veçanta, nuk kanë aktivitete për thirrje për në fenë e Allahut dhe në besimin e saktë që mbahet nga Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati. Prandaj, el-Ikhuan el-Musliminët duhet të kenë përkushtim për thirrje Selefite, që do të thotë thirrje në Teuhid, qortimin e adhurimeve të varreve dhe mbështetja në të vdekurit dhe lutjet drejtuar të vdekurve, si Hasanit, Husejnit dhe el-Badeuiut. Ata janë të detyruar të kujdesen për këtë bazë themelore, pra kuptimi i fjalës “La ilahe ilAllah” është baza e fesë. Gjëja e parë në të cilin thirri profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem e banorët e Mekës ishte që të adhurohet vetëm Allahu dhe kuptimi i fjalës “La ilahe ilAllah”.

Shumë dijetarë i kritikojnë Ikhuanu Musliminët për shkak të kësaj. Prandaj ata nuk i nxisin njerëzit që sinqerisht ta adhurojnë vetëm Allahun dhe as nuk i qortojnë injorantët të cilët iu mbështeten të vdekurve duke iu kërkuar ndihmë atyre, duke u zotuar për ta, duke therrur kurban për ta. Këso veprime janë idhujtari të mëdha.

Ata gjithashtu i kritikojnë ata për mospasim Sunnetin, moskujdesjen për hadithin fisnik dhe për mospërputhjen me metodologjinë e Selefëve brenda gjykimeve të ligjësuara.

Ka shumë gjëra të tjera. Kam dëgjuar shumë nga Ikhuanët për të cilat dijetarët i kritikojnë ata. Lusim Allahun që t’i udhëzojë ata. (el-Mexhallah (tirazhi 806, f.24, 1416/02/25))”

Një kundërshtar protestoi ndaj kritikës së Alameh Ibn Bazit (RahimehUllah) dhe tregoi mungesë respekti. Ai shkroi këtë:

“Unë të respektoj ty, të vlerësojë ty dhe të dua për hir të Allahut. Megjithatë, unë kam një ankesë kundër teje. Sot kam lexuar në “el-Mexhellah” një artikull për i Ikhuan el-Musliminët i cili tu atribua ty. Autori shkroi se Ikhuanu Musliminët nuk kujdesen në lidhje me besimin, e festojnë ditëlindjen e profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe bëjnë shumë bidate të tjera. Unë u shokova kur e lexova këtë. Unë jam marrë me Ikhuanu Musliminët në Egjipt për disa vite dhe nuk jam i vetëdijshëm se ata veprojnë diçka nga këto gjëra. Unë nuk kam parë ndonjë bidat fare tek ata apo ndonjë gjë tjetër të përmendur në këtë artikull. Prandaj, unë shpresoj që ti të korigjoshë deklaratën tuaj. ”

Allahu është më i madhi! Ai dëshiron që Shejku të ndryshojë deklarata e tij që është e bazuar në dije dhe njohuri. A flet Imam Ibn Bazi pa dije? I pa të meta është Allahu! Si pasojë Shejkhu dhe Imami e Ehl-us-Sunnetit u përgjigj:

“Po, shumë thonë kështu për Ikhuanët. Kam cituar disa dijetarë dhe vëllezërit se Ikhuanu Musliminët nuk kujdesen shumë seriozisht për të paralajmëruar kundër çdo gjëje që ka të bëjë me idhujtarinë dhe thirrjen e adhuruesvë të varreve. Megjithatë, kjo duket në librat e tyre dhe në metodologjinë e tyre. Ai që i referohet librave të tyre e sheh këtë. ” (Nga një kasetë që ishte regjistruar në et-Taif, Sefer 1416)

Pyetësi tregoi mungesë respekti dhe gënjeshtra dhe trillime për Shejkhun. Së pari, ai fillon pyetjen me:

“Unë të respektoj ty, të vlerësojë ty dhe të dua për hir të Allahut.”

Kujt i drejtohet në këtë mënyrë? Një nga imamëve të Ehl-us-Sunnetit që mbështet Sunnetin dhe lufton bidatet.

Së dyti, ai thotë:

Megjithatë, unë kam një ankesë kundër teje. Sot kam lexuar në “el-Mexhellah” një artikull për i Ikhuan el-Musliminët i cili tu atribua ty.

Është mungesë respekti. Duket se pyetësi nuk ka lexuar se si studentët duhet të sillen me mësuesit e tyre, si Imam esh-Shafi’i (RahimehUllah) u soll me mësuesin e tij Imam Malik bin Enesin, ose si Imam Ahmed bin Hanbeli u soll me mësuesin e tij Imam ash- Shafi´iun (rahimahumullah). Pyetësi dhe të tillët duhet së pari të mësojnë rregulla të mirësjelljes para se të fillojnë për të kërkuar dituri. Ai thotë:

“…një artikull për i Ikhuan el-Musliminët i cili tu atribua ty.”

Kjo do të thotë se imam (RahimehUllah) është i pakujdesshëm për shkak se çështja do të thotë se ai diktohet për diçka që ai nuk mendon ose di. Mos harroni se kjo ishte një intervistë e zyrtare dhe një artikull që nuk mund të ndryshohet nga gazetari. Dhe në qoftë se kjo kishte ndodhur Shejkhu kurrë nuk do të kishte heshtur në lidhje me të dhe sidomos duke pasur parasysh se Shejhu kishte kohën e tij të lirë dhe se lexonte gazetat.

Së treti, ai thotë:

“Autori shkroi se Ikhuanu Musliminët e festojnë ditëlindjen e profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe bëjnë shumë bidate të tjera…”

Ai vazhdon të jetë i pasjellshëm ndaj Imam Ibn Bazit (RahimehUllah) kur thotë: “Autori shkroi…”. Përveç kësaj, ai gënjen për Shejkhun kur e akuzon atë se ka thënë se ata e festojnë ditëlindjen e profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe se bëjnë shumë bidate të tjera.

Artikulli i Shejkhut në lidhje me Ikhuanu Musliminët që bëri pyetësin dhe të tillët që të vlojnë nga hidhërimi është një kopje e origjinalit. Lexuesi nuk është naiv që të mashtrohet nga gënjeshtrat. Lexo artikullin dhe referoju origjinalit. Ku shkruan se ata e festojnë ditëlindjen e profetit salAllau alejhi ue selem, dhe bëjnë shumë bidate të tjera? Por të kuptuarit është verbëruar dhe nuk mund të pranojë të vërtetën dhe udhëzimin! Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Një njeri do të vazhdojë të gënjejë derisa ai është shkruhet si një gënjeshtar tek Allahu.” (Muslimi (2.607))

Së katërti, ai thotë:

“Unë jam marrë me Ikhuanu Musliminët në Egjipt për disa vite dhe nuk jam i vetëdijshëm se ata veprojnë diçka nga këto gjëra.”

I kërkoj pyetësit të shokuar që të lexoj librat e këtij sekti, të cilën Imami fisnik e vuri në pah në përgjigjen e tij ndaj teje. Nëse ti nuk mund ti lexosh ato për shkak të mungesës së kohës, kështu që referoju faqeve të mëparshme. Aty do të gjesh shkurtimisht çfarë Ikhuanul Musliminët bëjnë me udhëheqësin e tyre Hasan el-Bennën në hark. Atë që ti nuk e di përfshihet nga rrëfimet e tyre.

Po ti kishe njohur dhe kuptuar rregullat “Ai që e mëson përmendsh ka përparësi para atij që nuk ka mësuar përmendësh”, “Kritika ka përparësi mbi lavdërimin” dhe “shtojca e të besueshmit pranohet” dhe se folësi është udhëheqës i kohës së tij në kritikë dhe lavdërim dhe nuk kritikonë derisa ai është i bindur, ti nuk do ti kishe hyrë kësaj çështje.

Së pesti, ai thotë:

“Unë nuk kam parë ndonjë bidat fare tek ata apo ndonjë gjë tjetër të përmendur në këtë artikull. Prandaj, unë shpresoj që ti të korigjoshë deklaratën tuaj.”

I pa të meta është Allahu! Çfarë guximi dhe sulmi në këtë mal të lartë është kjo! Ai kërkon që referimi i sotëm për umetin që të devijojë nga e vërteta. Betohem në Allahun se unë njohë dijetarë fisnik në mesin e kolegëve të tij (RahimehUllah) që turpërohen të flasin në xhami në praninë e tij ose në një seancë ku ai është ulur derisa ata të kërkojnë leje ose të lejohen. Disa prej tyre madje janë edhe anëtarë të Komisionit të Fetvave. Çfarë të themi, pra, për të bërë një kërkesë të tillë?

Së gjashti  

Imami (RahimehUllah) dha një përgjigje dërrmuese, kur ai theksoi atë që ai tha në artikull të caktuar dhe shtoi se pyetësi dhe shokët e tij duhet t’i referohen librave të sektit për t’u siguruar për atë që është thënë.”

41. A është e saktë për të bërë dallime në mes të Grupit të ndihmuar dhe Grupit të Shpëtuar?

Pyetje 41: “Disa bëjnë dallimin ndërmjet Grupit të ndihmuar (et-Ta’ifah el-Mansurah) dhe Grupit të Shpëtuar (el-Firkah en-Naxhijeh). A është i saktë dallimi? Kush, pra, është Grupi i Shpëtuar? Dhe kush është Grupi i ndihmuar?”

Përgjigje: “Këta njerëz duan të bëjnë dallime në çdo gjë. Ata duan të bëjnë dallime mes muslimanëve. Ata madje edhe duan që të bëjnë dallime mes cilësive të muslimane. Ky mendim pra nuk është i saktë. Grupi i ndihmuar është Grupi i Shpëtuar1. Ai nuk mund të jetë i ndihmuar në qoftë se nuk është i shpëtuar. Ai nuk mund të jetë i shpëtuar në qoftë se nuk është i ndihmuar. Domethënë këto dy cilësi janë të pandashme. Dallime bënë ose një injorant ose një person me qëllim të keq i cili dëshiron ti bëj të rinjtë musliman që të dyshojnë në Grupin e ndihmuar dhe të Shpëtuar2.

1 - këtë mendim e kanë imamët e Ehl-ul-Hadithit. Grupi i Shpëtuar është Grupi i ndihmuar dhe ata janë Ehl-ul-Hadithi, Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati, el-Xhema´ah dhe Selefitë. Kjo është thënë në mënyrë të qartë nga shumë prej Selefëve dhe pasardhësve të tyre. Desha të theksoj disa shembuj të tyre:

Imam Ahmedi (RahimehUllah) ka thënë në lidhje me hadithin “Umeti im do të ndahet…”

“Në qoftë se ata nuk janë të Ehl-ul-Hadith kështu që unë nuk e di se kush janë ata.”

Transmetuar nga Hakimi në “Ma’rifatu Ulum-il-Hadith”. 3, me një zinxhir të saktë transmetimi.

el-Mubarakfuri e përmendi në parathënien e “Tuhfat-ul-Ahuadhi” se Ebul-Jumn bin Asakir tha:

“Le të gëzohen Ehl-ul-Hadithi për këtë lajm të mirë … Ata janë – insh-Allah – grupi i shpëtuar.” (fq. 13)

Tirmidhi ka thënë në lidhje me hadithin “Kurrë nuk do të pushojë së ekzistuari një grup nga umeti im …”

“E kam dëgjuar Bukharin të thotë se e ka dëgjuar Ibn-ul-Medinin të thotë: “Ata janë Ehl-ul-Hadith.” (2229)

Bukhari ka thënë në “Khalq Af’al-il-‘Ibad” në lidhje me hadithin e Ebu Sa’idit për fjalët e Allahut Tebarake ue Te‘ala:

وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا

“Ne u bëmë juve një pupull mesatarë.” (2:143)

“Ata janë i njëjti grup si në hadithin “Kurrë nuk do të pushojë së ekzistuari një grup nga umeti im … ”.” (P. 61)

Shejkh-ul-Islam Ibn Tejmijeh nuk bëri dallime mes grupit të ndihmuar dhe grupit të shpëtuar. Ai tha në fillim të librit “el-Akidah el-Uasitijeh”:

“Ky është besimi i grupit të shpëtuar dhe të ndihmuar, Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit deri në Ditën e Gjykimit.”

Të njëjtën gjë ai tha në “Mexhmu-ul-Fataua” (3/129). Ai tha se në lidhje me hadithin në lidhje me ndarjet e umetit:

“Ata janë Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati, Grupi i ndihmuar.” (Mexhmu-ul-Fataua (3/159))

Ai gjithashtu tha:

“Mendimi im është besimi i grupit të shpëtuar. Ky grup ka marrë këtë përshkrimin nga profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem. Ky besim është transmetuar nga profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe shokët e tij radijAllahu anhum. Ata dhe pasuesit e tyre janë grupi i shpëtuar.” (Mexhmu-ul-Fataua (3/179))

2 - Një person i cili i atribuohet dijes, e ka lodhur veten kot, ka humbur kohën e tij dhe ka hutuar rininë kur ai shkroi një libër në të cilin ai dëshiroi që të përcaktoi dallimin në mes të Grupit të ndihmuar dhe Grupit të Shpëtuar. Por ai nuk pati sukses dhe kurrë nuk do të ketë sukses. Megjithatë, u bë edhe më keq kur ai gënjeu në lidhje me Shejkh-ul-Islam Ibnu Tejmijen dhe pohoi se ai bën dallim në mes këtyre dy emërtimeve, pa ndonjë referencë. Këtë autori Selman el-Audeh e ka shkruar në librin e tij të titulluar “el-Ghuraba el-Auualun”. Pastaj ai shkoi edhe më tej, duke pretenduar se edhe Imam Abdul-Aziz bin Bazi e ka këtë mendim. Kur ai gjatë një ligjërate u pyet në lidhje me dallimin në mes të Grupit të ndihmuar dhe Grupit të Shpëtuar ai tha:

“Shejkh Abdul-Aziz bin Bazi pajtohet me mua në lidhje me këtë. Ai më ka premtuar mua se do ta shkruaj një koment që përmban këtë.”

Hamdi dhe lavdërimi i takon Allahut që e ekspozoi atë kur Shejkh Abdul-Aziz bin Bazi nuk u pajtua fare me të në lidhje me këtë çështje. Më poshtë janë pyetjet dhe përgjigjet e tij (Bin Bazit):

Pyetje: “A është e vërtetë se ju bëni dallim mes Grupit të Shpëtuar dhe Grupit të ndihmuar?”

Përgjigje: “Grupi i Shpëtuar është Grupi i ndihmuar. Ata janë një dhe të njëjtë.”

Pyetje: “Pra ti nuk i ndan ato?”

Përgjigje: “Ata janë një dhe të njëjtë.”

Pyetje: “Selman el-Audeh kishte një ligjëratë mbrëmë dhe tha se Shejkh Abdul-Aziz bin Bazi pajtohet me të në lidhje me këtë.”

Përgjigje: “Jo, jo. “Grupi i Shpëtuar” është “Grupi i ndihmuar” dhe ata janë “Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati”. Ata janë “Ehl-us-Sunneh,” “Grupi i Shpëtuar” dhe “Grupi i Mbështetur.”

Pyetje: “Dhe ata janë Selefitë?”

Përgjigje: “Dhe ata janë “Selefitë”. Ata janë të shpëtuar, sepse ata janë të shpëtuar nga Zjarri, ata janë të mbështetur për shkak se atyre i është premtuar mbështetja dhe ata janë Ehl-us-Sunneti sepse ata pasojnë hadithet e profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.

42. A përjashtohet nga Ehl-us-Sunneti personi i cili e kundërshton atë në një çështje të besimit?

Pyetja 42: “A konsiderohet të jetë përjashtuar prej grupit të shpëtuar dhe të ndihmuar, personi i cili e kundërshton atë në lidhje me dashurinë dhe urrejtjen për hir të Allahut dhe bindjen ndaj pushtetarëve përderisa ata nuk urdhërojnë në mëkate, dhe nëse ai pajtohet me atë në të gjitha çështjet e tjera të besimit?”

Përgjigje: “Po. Nëse ai i kundërshton ata në diçka dhe bie dakord me ta në lidhje me diçka tjetër, kështu që ai nuk është prej tyre në atë që ai i kundërshton ata në krahasim me atë që pajtohet me ta. Një person i tillë është në problem shumë të madh dhe rrezikon të përfshihet nga hadithi:

“Umeti im do të ndahet në shtatëdhjetë e tre grupe. Të gjithë ata do të hyjnë pnë zjarr përveç njërit.”

Ai mund të hyjë në zjarr për shkak të kundërshtimit. Nuk ka rëndësi edhe nëse bëhet fjalë vetëm për një kontradiktë të vetëm në besim. Fjalët e profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem:

“Të gjithë do të hyjnë në zjarr përveç njërit.”

nuk do të thotë se të gjithë janë kufarë të cilët do të mbeten në zjarr. Ata do të hyjnë në zjarr sipas kundërshtimeve të tyre. Ndonjëherë kundërshtimi i praktikuesit e nxjerr atë prej fesë dhe nganjëherë jo.

43. A bën kufër ai që ua zbukuron njerëzve gjërat e turpshme dhe të pamoralshme?

Pyetja 43: “A bën kufër ai që ua zbukuron njerëzve gjërat e turpshme dhe të pamoralshme?”

Përgjigje: “Ata që thërrasin në kufër, bëjnë kufër. Ata që thërrasin në mëkate që nuk janë kufër dhe shirk ata nuk bëjnë kufër1. Ata mëkatojnë me veprimin e tyre. Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Ai që thërret në udhëzim shpërblehet sikurse shpërblehen ata që i përgjigjen, pa iu mangësuar gjë nga shpërblimi i tyre. Dhe ai i cili thërret në devijim ka mëkatin sikurse ata që i përgjigjen, pa iu mangësuar gjë nga mëkati i tyre.” 2

Allahu (Subhanehu ue Te'Ala) ka thënë:

لِيَحْمِلُواْ أَوْزَارَهُمْ كَامِلَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَمِنْ أَوْزَارِ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُم بِغَيْرِ عِلْمٍ أَلاَ سَاء مَا يَزِرُونَ

“(E thonë atë shpifje) Sa për t’i bartur në ditën e gjykimit mëkatet e veta të plota dhe një pjesë të mëkateve të atyre që, pa farë arsye i mashtruan dhe i humbën. Sa e keqe është ajo me çka ngarkohen.” 3

1 - Ligjëruesi në kasetën “esh-Shabab; As’ilah ue Mushkilat” tha:

“Është një grup njerëzish i përbërë nga një ose më shumë artistë të njohur. Kasetat e tyre shpërndahen nga të rinjtë e këqinjë. Kasetat janë jashtëzakonisht të pista dhe të këqija. Ato përbëhen nga mëkatet, gjëra të turpshme dhe imoralitet. Ata mburren me to. Ata dëshirojnë që të gjithë njerëzit të jenë të tillë.

Unë sigurt mund të them se ky person të paktën e nënvlerëson mëkatin. Nuk ka dyshim se është mosbesim të nënvlerësohet një mëkat, dhe veçanërisht nëse ai është i madh, për ndalimin e të cilit ka konsensus. Bëhet fjalë për një grup të artistëve të njohur, një person ose disa persona, kasetat e të cilëve shpërndahen nga disa të rinj. Ky është një marketing i poshtër që paturpësisht kundërshton Allahun (Azze ue Xhel) me pacipë dhe  me mburrje. Kjo i bën njerëzit të konstatojnë se këta njerëz nuk besojnë se Allahu Tebarake ue Te‘ala i ka ndaluar këto mëkate. Veprimet e këtyre njerëzve janë padyshim dalje nga Islami. Unë e them këtë i sigurtë dhe me zemër të qetë.”

Imam Feuzan vazhdon: Një person mund të mëkatoj gabimisht. Një person i tillë shpejt kthehet nga mëkati dhe kërkon falje prej Allahut për gabimin.

Ai mund edhe të mëkatojë me dashje për shkak të epshit, shejtanit dhe egos që tenton kah e keqja. Ndërsa njëkohësisht ai pranon se mëkati është i ndaluar. Një mëkatarë i tillë e nënvlerëson dhe e zë të vogël mëkatin e tij, përndryshe ai kurrë do ta kishte bërë atë. Një person i tillë nuk bën kufër.

Lidhur me mëkatarin që mëkaton dhe pranon se mëkatet si amoraliteti, konsumimi i alkoolit dhe kamata janë të ligjshme, ai është pa dyshim  është kafir. Pyetja ime për ligjëruesin është: Kush para teje kanë thënë se është mosbesim dhe kufër të nënvlerësosh një mëkat?

Ne e adhurojmë Allahun duke konstatuar se veprimet e përmendura janë mëkate për të cilat duhet penduar dhe duhet braktisur. Kur personi mendon se ato janë të lejuara ai bën kufër.

_______________________

2 - Muslimi (2674), Ahmedi (2/397), Ebu Davudi (4609) dhe Tirmidhi (2674) përmes Ebu Hurejrës (radijAllahu anhu).

3 - 16:25

44. A ka ndonjë dallim në mes besimit dhe metodologjisë?

Pyetja 44: “A ka ndonjë dallim në mes akides (besimit) dhe menhexhit (metodologjisë)?”

Përgjigje: “Metodologjia është më e gjërë se besimi. Metodologjia gjendet në besim, sjelljen, moral, raporte ndërnjerëzore dhe çdo gjë tjetër ka të bëjë me jetën e muslimanit. Çdo hap që muslimani e merr është metodologji.

Sa i përket besimit, me të janë për qëllim bazamentet e besimit dhe domethënia e shahadetit. Kjo është domethënia e besimit.”

45. A janë dijetarët të detyruar që t’ua shpjegojnë të rinjve dhe xhematit të thjeshtë rreziqet e sektarizmit, përçarjeve dhe grupacioneve?

Pyetja 45: “A janë dijetarët të detyruar që t’ua shpjegojnë të rinjve dhe xhematit të thjeshtë rreziqet e sektarizmit, përçarjeve dhe grupacioneve?”

Përgjigje: “Po. Është e detyrueshme për të sqaruar rreziqet e sektarizmit, ndarjes dhe përçarjeve. Kjo duhet të bëhet në mënyrë që kjo çështje të jetë e qartë për njerëzit. Xhemati i thjeshtë po mashtrohen. Sa njerëz nga xhemati i thjeshtë janë mashtruar dhe mendojnë se këto grupe janë në rrugën të drejtë!

Ne duhet në fakt t’ua qartësojmë njerëzve – nxënësve dhe masës së thjeshtë – rrezikun e sekteve dhe grupacioneve. Nëse ata heshtin njerëzit thonë:

“Dijetarët e dinin këtë dhe heshtën në lidhje me të.”

Kjo hap rrugën për në devijim. Kur këto çështje lindin, është e detyrueshme për të bërë sqarim. Masa e gjerë janë në një rrezik më të madh se sa nxënësit e dijes. Sepse kur masa e gjerë e shohin se dijetarët po heshtin, ata mendojnë se ajo që po ndodh është e saktë dhe e vërtetë.”

46. Cili është gjykimi për të shikuar ndeshjet e futbollit dhe të ngjashme?

Pyetje 46: “Cili është gjykimi për të shikuar ndeshjet e futbollit dhe të ngjashme?”

Përgjigje: “Koha e njeriut është e vlefshme1. Ai nuk duhet ta humbë atë në ndeshje. Ndeshjet e largojnë atë nga ibadeti ndaj Allahut2. Ekziston edhe rreziku që ajo të fitojë simpati për sportin dhe pastaj të filloj ta ushtrojë atë. Kështu, ai ka shkon nga veprat serioze dhe të dobishme për në vepra të padobishme.

1 - Muslimani është i detyruar të kujdeset për kohën e tij dhe ta shpenzojë atë dhe jetën e tij për Allahun, me adhurim dhe me kërkimin e dijes të dobishme. Le të kujtojmë hadithin e Ibn Abasit (radijAllahu ‘anhu) i cili ka thënë se i zgjedhuri (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) i tha një burri, kur ai e qortoi atë:

“Kujdesu për pesë gjëra para se të vien pesë gjëra tjera: Rininë tënde para pleqërisë, shëndetit tënd para sëmundjes, pasurinë tënde para varfërisë, kohën e lirë para se të bëhesh i zënë me punë, jetën tënde para vdekjes.” (Transmetuar nga Hakimi (4/306) që e vërtetoi atë dhe u mbështet nga Dhehebiu)

2 - Njeriu do të jetë përgjegjës për çdo gjë të mirë dhe të keqe që ka bërë. Profeti (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë:

“Këmbët e robit nuk do të lëvizin në Ditën e Gjykimit derisa të pyetet për katër gjëra; për jetën e tij dhe se si ai e kaloi atë, rininë e tij dhe se si ai e ka kaloi atë, pasurinë e tij dhe se si ai e fitoi atë dhe se si ai e ka shpenzuar atë, diturin e tij dhe se si ai e ka praktikuar atë.” (Transmetuar nga el-Bejheki nëpërmjet Muadh bin Xhebelit dhe Tirmidhiut (2417) nga Ebu el-Barzah el-Eslem me formulimin “trupin e tij” në vend të “rinisë së tij”.” Shiko “Sahih-ut Targib uet-Tarhib” (1/126))

47. A e përcakton metodologjia (menhexhi) e personit nëse ai do të hyjë në Xhenet apo në Xhehnem?

Pyetja 47: “A e përcakton metodologjia (menhexhi) e personit nëse ai do të hyjë në Xhenet apo në Xhehnem?”

Përgjigje: “Po. Nëse metodologjia është e saktë pasuesi i saj hynë në Xhenet. Nëse ai e ka metodologjinë e të dërguarit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe të Selefëve, ai hynë në Xhenet me lejen e Allahut. Dhe në qoftë se ai e ka metodologjinë e të devijuarëve, ai rrezikon të hyjë në Xhehnem. Metodologjia, e saktë si dhe e pasaktë, është vendimtare për hyrjen e personit në Xhenet dhe Xhehnem1.

1Ai hyn nën vullnetin e Allahut (Subhanehu ue Te'Ala). Ky është besimi i Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit. Nëse metodologjia nuk është vendimtare për hyrjen e dikujt në Xhenet apo në Xhehnem, atëherë çfarë është kuptimi i fjalëve të profetit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem):

“Dhe umeti im do të ndahet në shtatëdhjetë e tre grupe. Të gjithë do të hyjnë në Zjarr përveç njërit.” Ata thanë: “Cilët janë ata, o i dërguari i Allahut?” Ai tha: “Ai që pason atë që unë dhe shokët e mi pasojmë sot.”?

Ai që ka të njëjtin drejtim si profeti (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe shokët e tij (radij-Allahu ‘anhum) i takon banorëve të Xhenetit. Ai që nuk ka të njëjtin drejtim rrezikon që të dënohet.

Është e njohur në besimin e Ehli-Sunnetit dhe Xhematit se shtatëdhjetë e dy grupet nuk mbesin në Xhehnem. Askush nga Ehl-ul-Hadithi nuk e thotë këtë, prandaj mendo për këtë. Përjashtimi i vetëm është nëse bidati është mosbesim dhe sekti janë të dalur nga feja – dhe Allahu e di më mirë.

48.Cila është e saktë në lidhje me leximin e librave të shkruara nga bidatçitë dhe për të dëgjuar ligjërimet e tyre?

Pyetje 48: “Cila është e saktë në lidhje me leximin e librave të shkruara nga bidatçitë dhe për të dëgjuar ligjërimet e tyre?”

Përgjigje: “Nuk është e lejuar për të lexuar librat e bidatçive apo të dëgjohen ligjërimet e tyre, përveç atij që ka për qëllim për t’i refuzuar ato dhe për të sqaruar devijimet e tyre.

Një fillestar, student, një njeri i thjeshtë ose një person i cili vetëm dëshiron të lexoj dhe jo për t’i refuzuar ato dhe për të sqaruar gjendjen e tyre, atëherë nuk i lejohet që ti lexojë ato. Ekziston rreziku që ai të ndikohet prej tyre dhe t’i keqkuptoj gjërat në mënyrë që sherri i tyre ta godet atë1.

1 - Janë transmetuar nga Selefët paralajmërime të shumta kundër Pasuesve të Bidateve dhe të Epsheve. Më poshtë janë disa …

Ebu Kilabeh tha për Pasuesit e Bidateve:

“Mos rrini me ta dhe mos u përzieni me ta. Kam frikë se do t’u fundosin në deivjimin e tyre dhe do t´u mashtrojnë në shumë gjëra që ju i dinit.” (El-Lalaka’i (1/134), el-Bid´a uen-Nahi anha (55) dhe el I’tisam (1/172))

Ibrahim En-Nakha’i ka thënë:

“Mos u ul me bidaçitë dhe mos fol me ta. Kam frikë se zemrat tuaja do të ndryshohen.” (El-Bid´a uen Nahi anha (56) dhe el-I’tisam (1/172)

Abu Kilabeh ka thënë:

“O Ejub! Mos i lejo Pasusve të Epsheve të kenë qasje në dëgjimin tënd.” (El-Lalaka’i (1/134))

Al-Fudejl bin Ijadh ka thënë:

“Nëse e sheh një bidatçi duke ecur në një rrugë, ti merr një rrugë tjetër.” (El-Ibanah (2/475))

Hafidh Seid bin Amr el-Barda’i ka thënë:

“Isha me Ebu Zur´an kur ai u pyet në lidhje me el-Harith el-Muhasibin dhe librat e tij. Ai iu përgjigj pyetësit: “Unë ta tërheq vërejtjen kundër këtyre librave. Ato përbëhen nga bidatet dhe devijimet. Përmbahu transmetimeve (të Selefëve). Ato janë të mjaftueshme për ty.” Atëherë iu tha atij: “Në to ka mësime.” Pastaj ai tha: “Ai që nuk ka një mësim në Librin e Allahut, ai nuk ka mësime në këto libra. Sa shpejt njerëzit bien në bidate!” (et-Tehdhib (2/117) dhe Tarikh Baghdad (8/215))

Imam Ahmedi u shpreh ashpër në lidhje me el-Muhasibin kur ai tha:

“Mos u mashtro nga përulësia dhe butësia e tij. Mos u mashtro nga koka e tij ulur. Ai është një njeri i keq. Vetëm ai që ka përvojë me të e njeh atë! Mos folë me të. Ai duhet të trajtohet pa mëshirë. A ulesh me çdo bidaçi i cili transmeton hadithe nga i dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem? Jo! Ai duhet të trajtohet pa mëshirë!” (Tabakat-ul-Hanabilah (1/233))

I tillë ishte qëndrimi i Selefëve ndaj Pasuesve të Bidatit. I tillë ishte qëndrimi i tyre ndaj librave dhe fjalëve të tyre. E njëjta gjë mund të thuhet për kasetat e sotme. Fjalët cicëruese në kaseta janë edhe më të rrezikshme. A do ta kuptojnë rinia jonë këtë metodologji dhe të qëndrojnë larg nga kasetat dhe librat e Pasuesve të Bidateve dhe të Epsheve të sotme?

49.Kush është grupi i shpëtuar dhe i mbështetur sot?

Pyetja 49: “Kush është grupi i shpëtuar dhe i mbështetur sot? Cilat janë tiparet dhe karakteristikat e tij?”

Përgjigje: “Grupi i shpëtuar dhe i mbështetur sot dhe deri në Ditën e Gjykimit është ai të cilin e përshkroi i dërguari sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem kur ai tha:

“Jehudët u ndanë në shtatëdhjetë e një grupe. Të krishterët u ndanë në shtatëdhjetë e dy grupe. Dhe umeti im do të ndahet në shtatëdhjetë e tre grupe. Të gjithë do të hyjnë në zjarr përveç njërit.” Ata thanë: “Cili është ai grup o i Dërguari i Allahut?” Ai tha: “Ai që pason atë që unë dhe shokët e mi të pasojmë sot.”

Allahu (xhele shanuhu) ka thënë në lidhje me të:

وَالسَّابِقُونَ الأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالأَنصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُم بِإِحْسَانٍ رَّضِيَ اللّهُ عَنْهُمْ وَرَضُواْ عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

“Allahu është i kënaqur me të hershmit e parë prej muhaxhirëve (migruesve) dhe prej ensarëve (vendasve-ndihmëtarë) dhe prej atyre që i pasuan ata me punë të mira, e edhe ata janë të kënaqur ndaj Tij. Atyre u ka përgatitur Xhenete, në të cilët rrjedhin lumenj, ku do të jenë përjetë të pasosur. E ky është fitim i madh.” 1

Një nga tiparet e tij është se i përmbahen asaj në të cilën qëndronte profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe sahabët e tij.

Një tjetër është se ai duron në rrugën e vërtetë dhe nuk shqetësohet për ideologjitë kundërshtuese. Për hir të Allahut, ata nuk shqetësohen se kush bezdiset nga kjo. Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Nuk do të pushojë së qeni një grup i vetëm nga umeti im në të Vërtetën, fitimtarë; ata s’do të dëmtohen nga ata që ua kthejnë shpinën dhe ata që i kundërshtojnë. Ata do të mbesin (në umetin tim në gjendje të tillë) derisa të vie urdhëri i Allahut dhe ata do të jenë në gjendje të njejtë.” 2 

Një tipar i tretë është se ata i duan Selefët, i lavdërojnë ata, luten për ta dhe i pasojnë ata.

Një tipar i katërt është se ata nuk e nënçmojnë dikë nga Selefët, as prej sahabëve apo tebiinëve3.

Një prej tipareve të grupit kundërshtues është se ata i urrejnë Selefët dhe metodologjinë e Selefëve dhe paralajmërojnë kundër saj4.

_________________________________

1 - 9:100

2 - Muslimi (1920).

3 - Imam Ebu Muhammed el-Hasan bin Ali el-Berbehari ka thënë:

“Nëse e sheh një person që e do Ebu Hurejrën, Enes bin Malikun, Usejd bin Hudhejrin, dije se ai është – insha Allah – një Sunni.

Nëse e sheh një person që e do Ejubin, Ibn Aunin, Junus bin Ubejdin, Abdullah bin Idris al-Audin, esh-Sha’bin, Malik bin Mighualin, Jezid bin Zurejin, Muadh bin Muadhin, Uehb bin Xheririn, Hammad bin Selemen, Hammad bin Zejdin, Malik bin Enes el-Euzain dhe Za’idah Kudamen, dije se ai është një Sunni.

Nëse e sheh një person i cili e do Ahmed bin Hanbelin, el-Haxhaxh bin Minhal dhe Ahmed bin Nasrin, flet mirë për ta dhe pason mendimin e tyre, dije se ai është një Sunni.” (Sherh-us-Sunneh, fq. 120 121)

4 - el-Berbahari ka thënë:

“Nëse e sheh dikë që e fyen ndonjë prej sahabëve të të dërguarit të Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, duhet ta keshë të qartë se ai ka një besim të keq dhe pason epshet e tij.” (Sherh-us-Sunneh, fq. 115)

Ai gjithashtu ka thënë:

“Nëse e sheh një person që fyen ose refuzon transmetimet apo se dëshiron diçka tjetër përveç transmetimeve,  duhet të dyshoshë në Islamin e tij dhe mos dysho se ai pason epshin e tij dhe është një bidatçi.” (Sherh-us-Sunneh, fq. 115-116 )

Kutejbeh bin Seid ka thënë:

“Nëse e sheh një njeri që i do Ehl-ul-Hadithin dije se ai është pasues i Sunnetit. Ai që mendon ndryshe është bidatçi.” (Shi’ar As’hab-ul-Hadith, fq. 7)

Ebu Hatim er-Rrazi ka thënë:

“Karakteristika e Pasuesve të Bidateve është se ata fyejnë Ehl-ul-Athar.” (El-Lalaka’i (1/179))

Për më shumë informata shih “Lamb-ud-Durr” dhe kapitullin në lidhje me Ehl-us-Sunnetin dhe karakteristikat e Pasusve të Bidateve.

50.Si duhet nxënësi të këshillojë mësuesin e tij?

Pyetje 50: “Si duhet nxënësi të këshillojë mësuesin e tij?”

Përgjigje: “Në fakt, është mësuesi ai i cili duhet ta këshillojë nxënësin e tij. Mësuesi është më i ditur dhe më i mësuar. Nxënësi është ende duke marrë dije nga mësuesi i tij. Ndoshta nxënësi mendon se diçka është gabim, kur në fakt ajo nuk është gabim fare.

Nëse nxënësi gjen diçka të paqartë, ai duhet ta pyes mësuesin me mirësjellje1.

Nëse mësuesi është i devijuar ose kundërshtues (i së vërtetës), atëherë nuk është e lejuar për të studiuar tek ai.

Nëse mësuesi i përmbahet të vërtetës dhe gabon, duhet ta këshillosh atë në formën e një pyetjeje. Pyete atë, për shembull, lidhur me gjykimin mbi një çështje. Kjo do t’i tërheqë vëmendje atij dhe kështu përmbushet qëllimin – insha Allahu.

1 - Selefët e kishin zakon që ti çmonin dhe vlerësonin mësuesit e tyre, i dinin të drejtat ndaj tyre dhe sillesh mirë me ta. Kjo është e detyrueshme. Ali bin Ebi Talibi radijAllahu ‘anhuka thënë:

“E drejta e dijetarit mbi ty, është kur të hysh tek ai ti japësh selam në mënyrë të veçantë dhe të gjithë të tjerëve në përgjithësi, të ulesh pranë tij, të mos gjestikulosh me duar ose me sy. Mos thuaj se dikush tjetër ka një mendim të ndryshëm. Mos e kap për rrobat e tij. Mos këmbëngul kur ia shtron pyetjet tuaja. Ai është si palma që mban hurma të freskëta; vazhdimisht bie ndonjë prej saj në ty.” (Xhami Bejan-ul-Ilm ue Fadhlih, fq. 231)

51.Çfarë i këshilloni studentët fillestarë?

Pyetje 51: “Çfarë i këshilloni nxënësit fillestarë?”

Përgjigje: “I këshilloj nxënësit fillestarë që të studiojnë tek dijetarët1 e njohur për besimin e tyre të besueshëm, dijën dhe sinqeritetin. Unë gjithashtu i këshilloj ata që të fillojnë me libra të shkurtëra, t’i mësojnë përmendësh ato dhe gradualisht të mësojnë shpjegimet e tyre. Kjo vlenë mbi të gjitha për librat nga planprogrami shkollorë në kolegje dhe fakultete. Në to ka planprograme shkencore të cilat studenti i mëson gradualisht dhe kjo është shumë mirë.

Nëse studenti nuk ka mundësinë të mësojë në shkollat e rregullta ai duhet të shkojë tek dijetarët në xhami dhe të studijoj fikh, gramatikë, besim, dhe gjëra tjera.

Në lidhje me atë që rinia e sotme veprojnë kur ata lexojnë libra të mëdha apo blejnë libra dhe të rrinë në shtëpi dhe i lexojnë ato, kjo është e papërshtatshme. Nuk ka studim në këtë mënyrë, kjo është mashtrim. Kjo është ajo që ka bërë që disa njerëz të flasin për Allahun pa dije, sepse ata nuk kanë një bazë të dijes. Kjo është një domosdoshmëri për t’u ulur me dijetarët në mësimet e tyre dhe të përballojë sfidat dhe të duroj.

Këtu është e rëndësishme për të përcaktuar kuptimin e saktë se çfarë do të thotë dijetarë. Për shkak se shumë nuk e dinë këtë, atëherë njerëz të paautorizuar përvidhen në mesin e dijetarëve. Si rezultat, është shkaktuar një kaos akademik, shija e hidhur e të cilit mund të ndihet tani. Shumica e njerëzve të thjeshtë sot në përgjithësi dhe studentët në veçanti, besojnë se menjëherë kur dikush shkruan një libër, publikon një dorëshkrim, predikon ose e jepë një ligjëratë, ai është dijetarë. Fare pak njerëz sot meritojnë të quhen dijetarët. Dijetari ka cilësi që pak njerëz i kanë sot që asocijohen me dijen dhe që i përmbushin ato. Nuk është predikuesi dhe ligjëruesi elokuent dhe retorik dijetarë. As ai që shkruan një libër, redakton një studim apo një dorëshkrim dhe pastaj e botonë atë. Shumë të rinj nga masa e gjerë mendojnë se vetëm këto e karakterizojnë një dijetar.

Hafidh Ibn Rexheb el-Hanbeli (RahimehUllah) ka thënë:

“Ne jemi sprovuar me njerëz injorantë që besojnë se individët e kohës së mëvonshme që flasin shumë, janë më të ditur se sa brezat e mëparshëm. Disa besojnë se ai që shkruan dhe flet shumë është më i ditur se të gjithë sahabët dhe ata që erdhën pas tyre.”

Ai gjithashtu ka thënë:

“Shumë njerëz të më vonshëm janë sprovuar me këtë. Ata mendojnë se ai që flet dhe debaton shumë për çështjet fetare është më i ditur se sa ata që nuk janë të tillë.”

Kështu ishte në kohën e Ibn Rexhebit (RahimehUllah). Çfarë kishte thënë ai nëse ai kishte parë se si imituesit sot mbushin kaseta dhe libra me fjalët e tyre? Njerëzit mashtrohen nga ajo se ata paraqesin kaseta të reja çdo javë dhe shkruajnë libra të reja çdo muaj. Si rezultat, ata mendojnë se ata janë dijetarë.

Ibn Rexhebi (RahimehUllah) ka thënë:

“Ti duhet të dish se vetëm për shkak se një person flet shumë kjo nuk do të thotë se ai është më i ditur se personi i cili nuk është i tillë.” (Bejan Fadhl Ilm-is-Selef ala ilm-ul-Khalaf, fq. 38-40)

Ajo që i dallon dijetarët e sotëm është mosha. Duhet të jetë kusht që dija të merret nga dijetarët e mëdhenj dhe sidomos sot. Dijetari i moshuar ka njohuri më të thellë, mendje më të pjekur, mbrojtje më të fortë kundër epshit dhe më shumë.

Ibn Mesudi (radijAllahu ‘anhu) ka thënë:

“Njerëzit do të jenë në gjendje të mirë përderisa marrin dijen nga dijetarët e tyre të mëdhenjë dhe të besueshëm. Kur ata e marrin dijen nga të vegjlit e tyre dhe të këqinjtë ata shkatërrohen.”

El-Khatib el-Baghdadi (RahimehUllah) ka transmetuar se Ibn Kutejbeh (RahimehUllah) është pyetur për domethënien e transmetimit të Ibn Mesudit për të cilën ai u përgjigj:

“Ata do të jenë në gjendje të mirë përderisa dijetarët e tyre janë të moshuarit dhe nuk janë të rinjtë.”

Pastaj ai shpjegoi interpretimin e tij, duke thënë:

“I moshuari ka humbur kënaqësinë e rinisë, vrazhdësin, nxitimin dhe mendjelehtësinë dhe në vend të kësaj ka fituar përvojë dhe pjekuri. Diturisë së tij nuk i hyjnë dyshimet. Ai nuk dominohet nga epshet. Atë nuk e tërheq lakmia. Ai nuk bie pre e shejtanit ashtu sikurse të rinjtë. Me moshën, vie madhështia, dinjiteti dhe fisnikëria. I riu mund të bie në gjitha ato nga të cilat i moshuari është i mbrojtur. Kur ai e bën këtë dhe i jep fetva, ai shkatërrohet dhe shkakton shkatërrimin e të tjerëve.” (Nasihatu Ehl-ul-Hadith, fq. 7)

Në librin “Xhami Bejan-ul-Ilm ue Fadhlih” Ibn Abdil-Berr ka sjellë një kapitull të tërë se kush meriton të quhet dijetar dhe i ditur dhe cilëve dijetarë ju lejohet të japin fetva. Lere personin që synon dijen dhe të vërtetën ti referohet këtij kapitulli, sepse është i rëndësishëm – dhe Allahu e di më mirë.”

52. Thirrësi i cili bën më shumë dëm sesa dobi dhe zgjimi islamik.

Pyetje 52: “Vërehet se disa thirrësa të rinj të “rizgjimit”1 marrin një eufori të madhe në thirrje, kur ata dëgjojnë se çfarë shpërblimi merr thirrësi. Pastaj ajo eufori shuhet shpejt. Çfarë këshilloni ju?”

Përgjigje: “Unë kam rezerva rreth termit “zgjimi islamik” (الصحوة الإسلامية). Ky term është shfaqur disa herë në gazeta. Ky term sikur mohon përpjekjet që janë bërë nga dijetarët përmirësues në të gjitha kohërat si dhe mohon të mirat që kanë mbetur akoma në këtë umet. Këto të mira do të ekzistojnë në tokë deri në ditën e gjykimit.

Euforia në thirrje është e mirë. Njeriu mund të ketë dëshira për punë të mira dhe thirrje. Megjithatë, nuk është e lejuar për të thirrur përpara se të mësosj. Ai duhet ta dij se si duhet të thërrasë për në fenë e Allahut (Azze ue Xhel) dhe të ndjeh metodologjinë e thirrjes. Ai duhet të dij se në çfarë po thërret:

قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ

Thuaj: “Kjo është rruga ime, unë thërras (në besimin) e Allahut, duke pasur argumente të qarta.” 2

Do të thotë të ketë dije.

Injoranti nuk bën për davet. Së pari, ai duhet të jetë i pajisur me dije, sinqeritet, durim, këmbëngulje dhe urtësi. Ai duhet ta dij se si duhet bërë davet dhe se çfarë metodologjie i dërguari (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka sjellur.

Ama të kihet vetëm eufori dhe vetëm dashuri për thirrje, dhe menjëherë të futet në thirrje, kjo në fakt bën më shumë dëm sesa dobi. Ai mund të has në probleme dhe të jetë shkak që të tjerët të bien në probleme. Për një person të tillë është e mjaftueshme që ai të nxisë në të mirën. Ai shpërblehet – nëse do Allahu – për këtë. Por, nëse ai dëshiron të hyjë në davet ai duhet para së gjithash të mësojë. Të gjithë nuk janë të aftë për davet. Çdo euforik nuk është i aftë për davet. Euforia me injorancë dëmton dhe nuk sjell dobi3.

___________________________________

1 - Termet si “zgjim”, “rinia e zgjimit” dhe “zgjimi islamik” përsëriten shpesh nga disa thirrësa dhe të rinj. Kjo jep një ndjenjë se umeti islam ka fjetur ose ka qenë në gjendje kome dhe i ka munguar një thirrje. Kjo nuk është e vërtetë. Ka pasur gjithmonë mirësi në mesin e muslimanëve, e sidomos në këtë vend. Profeti (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) tha:

“Nuk do të pushojë së qeni një grup i vetëm nga umeti im që janë fitmitarë në të vërtetën.”

Profeti (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) tha:

“Umeti im nuk pajtohet në devijim.” (Keshf-ul-Khifa (2999) dhe Tadhkirat-ul-Muhtaxh (51))

Umeti i Muhammedit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) kanë qenë gjithmonë i zgjuar dhe i ngritur. Dijetarët kanë ekzistuar gjithmonë, brez pas brezi. Kurrë nuk ka egzistuar një kohë që ka qenë e zbrazët nga dijetarët. Kushdo që thotë ndryshe përgënjeshtron fjalët e të përzgjedhurit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem):

“Nuk do të pushojë së qeni një grup i vetëm nga umeti im që janë fitmitarë në të vërtetën, ata s’do të dëmtohen nga ata që ua kthejnë shpinën dhe ata që i kundërshtojnë. Ata do të mbesin ashtu derisa të vie urdhëri i Allahut (Tabarak ue Tebarake ue Te‘ala).” (Muslim (3/1037))

Ata që flasin për zgjim dhe historinë e tij, datojnë nga koha kur sekti el-Ikhuan el-Muslimun është themeluar në Egjipt nga Hasan el-Benna. Kjo është vërtetuar mes tjerash nga Muhammed Kutbi. Ai tha se “Uaki’una el-Mu’asir”:

“Ne e studiojmë vetëm fenomenin “zgjimit islamik”. Ajo filloi në zemrën e një njeriu të vetëm (dmth Hasan el-Bennës). Allahu i dha atij sukses dhe e furnizoi atë me një shpirtë të ndritur dhe një lidhje të pastër me Allahun.” (fq. 401)

Them: Kështu shprehen Sufitë. Elhamdulilah që ai nuk tha se ai ka studiuar me dijetarë të njohur. Kjo e kishte bërë xhematin që të besojnë se ai ishte i ditur gjithashtu. Njerëzit e mençur u besojnë vetëm dijetarëve, ndërsa injorantët u besojnë të gjithëve dhe besojnë në çdo gjë. Ai gjithashtu ka thënë:

“Ky ndriçim në zemrën dhe shpirtin e Hasan el-Bennës ishte një fitore hyjnore … Në të njëjtën kohë ishte një reagim ndaj e gjithë asaj që kishte ndodhur në një kohë të një gjenerate të tërë të botës islame në përgjithësi dhe në Egjipt në veçanti.” (fq. 403 )

Kjo dëshmon se thirrja e el-Ikhuan el-Musliminëve ishte vetëm një reagim. Ata vetë e pranojnë këtë. Muhammedi Kutubi ka shkruar edhe një libër të quajtur “es-Sahuah el-Islamijjeh”. Botuesi tha në parathënien e tij:

“Zgjimi islam që ka ndriçuar botën islame konsiderohet të jetë gjëja më e madhe që ka ndodhur gjatë gjysmës së dytë të viteve 1900”.

Muhammed Kutub ka thënë:

“Edhe pse zgjimi islamik ka befasuar qytetarët këtu dhe atje, por ai ka ardhur në përputhje me kohën e caktuar nga Allahu.” (fq. 75)

Natyrisht, çdo gjë është vendosur nga Allahu. Megjithatë, nuk ka asgjë të mirë në këtë zgjim. Çfarë surprize gjendet në të?

Ai gjithashtu ka thënë:

“Lëvizja e imamit dhe shehidit të umetit erdhi kur pothuajse i tërë umeti ishte në gjumë.” (fq. 63)

Ai gjithashtu ka thënë:

“Grupet e sotme vepruese kanë mospajtime në lidhje me metodologjinë e lëvizjes që është e detyrueshme për të ndjekur. Lëvizja ishte në përputhje me metodologjinë që ishte miratuar nga imami dhe shehidi dhe mbi të cilën ai e kishte themeluar grupin e tij. Nuk kishte asnjë grup tjetër aktiv pos tij.” (P. 96)

Çfarë ndodhi me davetin Selefij në Arabinë Saudite dhe në vendet e tjera? Mu atëherë – dhe madje edhe tani – ai ishte më i fortë. Edhe sot muslimanët shijojnë frytet e tij të bekuara. Ndryshe nga të gjitha thirrjet e tjera, nuk ka asgjë negative në të. Këta njerëz përfshihen, megjithatë, nga fjalët e poetit:

E vërteta është dielli dhe sytë janë shikuesi

por të verbërit nuk mund të shohin atë

Ose me fjalët e të tjetrit:

Ndoshta syri nuk e sheh diellin për shkak të vërbimit

Ndoshta goja nuk e ndien ujin për shkak të sëmundjes

Bekr Ebu Zejd ka thënë në librin e tij “Mu’xhem-ul-Manahi el-Lafdhijjeh”, kur ai trajtoi termin “zgjimi islam”:

“Ky është një përshkrim me të cilën Allahu nuk e ka lidhur me ndonjë gjykim. Ky është një term i ri. Ne nuk dimë që Selefët ta kenë përdorur atë. Ai u shfaq në vitin 1400 h, pasi që ndër të tjera, të krishterët ishin kthyer në kishë. Pastaj erdhën muslimanët. Muslimanëve nuk iu lejohet ti imitojnë ata në çështjet fetare. Atyre nuk i lejohet që të shpikin parulla që nuk kanë lejen e Allahut dhe të dërguarit të Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem). Emërtimet e ligjësuara janë të bazuara në argumente në Kuran dhe Sunnet: islam, iman, ihsan dhe takua, musliman, mumin, muhsin dhe taki. Sikur ta kisha ditur unë se nga rrjedh bidati “zgjim islamik”. A rrjedh nga “Zgjohu” (صاح) apo nga?” (fq. 209)

2 - 12:108

3 - Dhirar bin Amr ka thënë:

“Betohem në Allahun se kurrë nuk vepron një person nga injoranca, vetëm se bën më shumë dëm sesa dobi.” (el-Fakih uel-Mutafakih (1/19)).

53. A është e detyrueshme për të paralajmëruar kundër metodologjive që janë të ndryshme me metodologjinë Selefite?

Pyetja 53: “A është e detyrueshme për të paralajmëruar kundër metodologjive që janë të ndryshme me metodologjinë Selefite?”

Përgjigje: “Po. Ne jemi të detyruar që të paralajmërojmë kundër metodologjive që janë të ndryshme nga metodologjia Selefite1. Kjo i përket sinqeritetit ndaj Allahut, librit të Tij, të dërguarit të Tij, udhëheqësve muslimanë dhe masës së gjerë të tyre.

Ne duhet të paralajmërojmë kundër të këqinjve. Ne duhet të paralajmërojmë kundër metodologjive që janë ndryshe nga metodologjia islame. Ne duhet t’ua qartësojmë njerëzve se këto çështje janë të dëmshme. Ne duhet t’u bëjmë thirrje atyre që ti përmbahen Kuranit dhe Sunnetit. Kjo është e detyrueshme.

Por kjo duhet të bëhet nga dijetarët. Janë ata që janë të obliguar që ta trajtojnë këtë temë dhe me lejen e Allahut, të sqarojnë në mënyrë të përshtatshme, të ligjësuar dhe të suksesshme.

1Kjo është metodologjia e Selefëve. Ata (rahimehumullah) ishin të ashpër, kur paralajmëronin kundër metodologjive që kundërshtojnë Kuranin dhe Sunnetin. Ata i sulmuan edhe ata që i lavdëruan ato ose librat e tyre.

Shejkh-ul-Islam Ibnu Tejmijeh (RahimehUllah) ka thënë:

“Është e detyrueshme për ti ndëshkuar të gjithë ata që asocijohen me ta, i mbrojnë ata, i lavdërojnë ata, ngrisin lart librat e tyre, urren të folurit kundër tyre apo i justifikion ata dhe thonë se kuptimi i fjalës së tyre është i panjohur, apo thonë se ai ka shkruar këtë libër, apo justifikime të ngjashme që rrjedhin vetëm nga një person injorant apo hipokrit. Çdo njëri që e di gjendjen e tyre duhet ti qortojë ata. Është një nga obligimet më të mëdha kundërshtimi i këtyre njerëzve.” (Mexhmu-ul-Fataua (2/132))

54. A është më mirë për të studiuar apo për të thirrur në fenë Allahut?

Pyetja 54: “A është më mirë për të studiuar apo për të thirrur në fenë Allahut (Subhanehu ue Te‘Ala)?”

Përgjigje: “Studimet vijnë së pari. Njeriu duhet të ketë dituri për të thirrur në fenë e Allahut. Ai nuk mund të thërret në fenë e Allahut pa dije. Përndryshe, ai vetëm se do të bëjë më shumë gabime se sa t’ia qëllojë:

قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَاْ وَمَنِ اتَّبَعَنِي وَسُبْحَانَ اللّهِ وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ

“Thuaj: “Kjo është rruga ime, unë thërras (në besimin) e Allahut, duke pasur argumente të qarta, unë dhe çdonjëri që më pason mua, dhe qoftë lavdëruar Allahu, unë nuk jam prej idhujtarëve!” 12:108

Megjithatë, ka çështje të qarta në të cilat mund të thërret edhe një njeri i thjeshtë, siç është namazi. Atij i lejohet që t’i qortojë njerëz (meshkujt) që nuk falen me xhemat. Ai mund ti bëjë davet familjes së tij dhe ti urdhërojë bijtë e tij që të falen. Çështje të tilla i di edhe njeriu i thjeshtë edhe studenti (i dijes islame). Por çështjet që kërkojnë të kuptuar dhe njohuri, çështjet në lidhje me hallallin dhe haramin, Teuhidin dhe idhujtarinë, kërkojnë dije.”