Libri i Teuhidit
Libri i Teuhidit.
Autor: Shejkh Muhammed Ibn AbdulUehab.
Punoi dhe përktheu: Sadetin Fani.
Kapitulli i parë: Teuhidi, Njëshmëria e Allahut.
Allahu i plotfuqishëm, thotë: “Dhe Unë (Allahu) nuk i krijova njerëzit dhe xhindet, veçse që ata duhet të më adhurojnë vetëm Mua.” (Edh-Dharijat 51:56)
Allahu, i Lartësuar dhe i Madhëruar qoftë Ai, thotë: “Dhe me të vërtetë që Ne kemi dërguar te çdo Ummet (bashkësi njerëzish, popull, komb) të Dërguar (duke shpallur): “Adhuroni vetëm Allahun dhe shmanguni dhe i rrini larg Tagutit (shejtanëve ose çdo gjëje tjetër që adhurohet pos Allahut).” Pastaj, pati prej atyre popujve të cilët Allahu i drejtoi, pati edhe të tjerë të cilët e merituan dhe iu bë e pashmangshme rruga e gabuar. Udhëtoni pra nëpër tokë dhe shikoni se si ishte fundi i atyre të cilët përgënjeshtruan (të vërtetën).” (En-Nahl 16:36)
Allahu i Plotfuqishëm, thotë: “Ndërsa Zoti yt ka përcaktuar që ti të mos adhurosh akënd e asgjë veç Atij dhe që të jesh i përkushtuar ndaj prindërve të tu. Në qoftë se njëri prej tyre ose që të dy arrijnë moshën e pleqërisë dhe ti je gjallë me ta, mos u thuaj atyre ndonjë fjalë pakënaqësie e mosrespekti, as mos e ngritni zërin (duke u thënë “uf!”), por t’u drejtoheni atyre me shprehje nderuese e me respekt. Dhe ule mbi ta krahun e nënshtrimit, të mirësisë e të përuljes me mëshirë dhe thuani: “Zoti im! Dhuro mbi ta Përkujtimin Tënd siç më rritën mua, kur unë isha i mitur.” (El-Isra 23:24)
Allahu, i Lartësuar dhe i Madhëruar qoftë Ai, thotë: “Adhuroni Allahun dhe mos i vini Atij shok në adhurim, dhe u bëni mirësi prindërve, të afërmve, jetimëve, të varfërve që lypin, fqinjit të afërt, fqinjit të ardhur, shokut pranë, udhëtarit (që takoni) dhe atyre (robërve) që i keni nën pushtetin tuaj. Vërtet Allahu nuk i do ata që janë kryepërpjetë e që mburren.” (En-Nisa 4:36)
Allahu i Plotfuqishëm, thotë: “Thuaj: “Ejani, unë do t’ju shpall çfarë ju ka ndaluar Zoti juaj: Mos të bashkoni kënd në adhurim me Të dhe të jeni të mirë dhe të përkushtuar ndaj prindërve; dhe mos i vrisni fëmijët tuaj nga varfëria - Ne ju furnizojmë ju dhe ata; dhe mos iu afroni gjynaheve të turpshme (marrëdhënieve të paligjshme të tradhtisë bashkëshortore ose jashtë martesës etj) të hapura e të fshehura dhe mos vrisni atë njeri që ua ka ndaluar Allahu, përveç për një çështje të drejtë (sipas ligjit Islam). Këtë jua ka urdhëruar Ai me qëllim që të kuptoni. Dhe mos iu afrohuni pasurisë së jetimëve, përveç në rast se doni ta përmirësoni atë, deri sa ata të arrijnë moshën e pjekurisë dhe matni e peshoni saktësisht dhe me drejtësi. Ne nuk ngarkojmë ndokënd përveçse aq sa ka mundësi ai. Po kështu, kurdoherë që të flisni (për të dhënë fjalën, për dëshmi, për gjykim etj), thoni të vërtetën, edhe në qoftë se çështja mund t’i takojë një të afërmi tuaj dhe përmbushni Besën e Allahut. Këtë Ai jua urdhëron që të mund të përkujtoni. Dhe vërtet, kjo është Rruga Ime e Drejtë, kështu që ndiqeni atë dhe mos ndiqni rrugë të tjera pasi ato do t’ju ndajnë e t’ju largojnë nga Udha e Tij. Këtë jua ka urdhëruar Ai që të mund të bëheni Muttekinë (të përkushtuar në Besimin e Pastër Islam).” (El-En’am 6:151-153)
Ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu ka thënë: Kushdo që dëshiron të konstatoj vullnetin e vërtetë të Profetit Muhamed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, në të cilën Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka vënë vulën, le të lexojë deklaratën e Allahut të Plotfuqishem: “Thuaj: “Ejani, unë do t’ju shpall çfarë ju ka ndaluar Zoti juaj: Mos të bashkoni kënd në adhurim me Të… Dhe vërtet, kjo është Rruga Ime e Drejtë…” (El-En’am 6:151-153) [Tirmidhiu (3080), Et-Taberani në El-Muxhemul-Euset (1208) dhe Ebu Isa ka thënë është hasen gharib.
Transmetohet se Muadh ibn Xhebeli radijAllahu ‘anhu ka thënë: Isha hipur pas Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem mbi një gomar dhe ai më tha: “O Muadh, a e di cila është e drejta e Allahut të Plotfuqishëm, mbi robërit e Tij dhe cila është e drejta e robëve mbi Allahun e Plotfuqishëm?” Unë iu përgjigja: “Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më mirë.” Ai vazhdoi: “E drejta e Allahut mbi robërit e Tij është që ata të adhurojnë vetëm Atë dhe kurrë mos ti bëjnë shok. E drejta e robërve të Tij mbi Të është, që të mos ndëshkojë askënd që nuk i bën shok Atij.” I thashe: “O i Dërguari Allahut, a mos t’ia jap lajmin e mirë njerëzve?” Ai u përgjigj: “Jo. Mos i informo ata që të mos mbështeten në të (në këtë premtim dhe nuk kryejnë detyrimet ndaj Tij).” [El-Buhari (2856) dhe Muslimi (30)]
Kapitulli i dytë: Superioriteti i Teuhidit dhe cilat gjynahe fshin.
Allahu më i Lartësuari thotë: “Janë mu ata që besojnë (në Njësinë e Allahut dhe nuk adhurojnë tjetër përveç Atij) dhe nuk e përziejnë besimin e tyre me Dhulm (me të gabuarën), për të cilët ka siguri të plotë. Mu këta janë të udhëzuarit.” (El-En’am 6:82)
Transmeton Ubadeh bin Es-Samit radijAllahu ‘anhu se Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kushdo që dëshmon që ska të adhuruar tjetër me të drejtë përveç Allahut, i Cili ska shok, dhe se Muhamedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem është rob dhe i Dërguari i Tij, dhe se Isa alejhi selam është rob i Allahut, i Dërguari i Tij, dhe Fjala e Tij, të cilën ia dhuroi Merjemes dhe një shpirt (i krijuar) nga Ai, dhe se Xheneti dhe Xhehnemi janë të vërteta, Allahu do ta pranojë atë në Xhenet, si do që të jenë veprat e tij.” [El-Buhari (3435), Muslimi (28), Et-Tirmidhi (2640) dhe Ahmedi në librin e tij, El-Musned (5/314)]
Itban ibn Malik radijAllahu ‘anhu transmeton se Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Me të vërtetë Allahu e ka ndaluar nga Xhehnemi personin i cili dëshmon: ‘Nuk ka të adhuruar tjetër me të drejtë perveç Allahut’, duke mos kërkuar gjë tjetër përveç Fytyrës (kënaqësisë) së Allahut.” [El-Buhari (425), Muslimi (33) dhe Ahmedi në librin e tij, El-Musned (5/449)]
Ebu Seid El-Khudri radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Musa alejhi selam ka thënë: ‘O Zoti im, më mëso mua diçka që nëpërmjet saj të kujtoj dhe të të lus Ty.’ Allahu tha: ‘O Musa, në qoftë se shtatë qiejt dhe çfarë ka në ta përveç Meje (Ghairi) dhe shtatë tokat po ashtu, të vendosen në një anë të peshores dhe La ilahe il-la Allah në anën tjetër kjo e dyta do rëndonte më shumë.” [Hadithin e transmeton Ibn Hibani dhe El-Hakimi e deklaron Sahih]
Et-Tirmidhiu transmeton nga Enesi radijAllahu ‘anhu se ai e ka dëgjuar të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem të thotë: “Allahu më i Lartësuari ka thënë: ‘O biri Ademit, sikur të vije te Unë me gjynahe plot sa bota, dhe më takon Mua duke mos më bërë ortak (Shirk), Unë do të vija te ti me falje në madhësi të ngjashme.” [Et-Tirmidhi (3534), Ed-Daremi (2791), Ahmedi (5/172), dhe Et-Tirmidhiu e klasifikon hasen.]
Kapitulli i tretë: Kush e pastron Teuhidin (nga Shirku, etj) do të hyjë në Xhenet pa dhënë llogari.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Me të vërtetë që Ibrahimi ishte Ummet (shembull i besimit, udhëheqës me cilësitë e virtytet më të larta, ose një komb i vetëm përballë një populli mosbesimtar, ose besimi i tij qe aq i madh sa vlente sa besimi i një populli të tërë), i bindur ndaj Allahut, Hanif (i vërtetë në besim, që adhuronte Vetëm Allahun Një e të Vetëm) dhe ai nuk ishte prej Mushrikëve (politeistëve, paganëve, mohuesve të Njësisë së Allahut, që i vënë shokë dhe ortakë Allahut).” (En-Nahl 16:120)
Dhe Ai, i Plotfuqishmi më tej thotë: “Edhe ata që nuk bashkojnë kënd (në adhurim) si shokë me Zotin e tyre;” (El-Muminun 23:59)
Husejn bin Abdur-Rahman transmeton: Një herë isha me Seid bin Xhubeirin radijAllahu ‘anhu, dhe ai pyeti: “Cili nga ju e ka parë yllin që këputet (meteorin) mbrëmë?” Unë iu përgjigja: “Unë e kam parë atë,” dhe pastaj shpjegova se nuk isha duke u falur në atë kohë por isha thumbuar nga një akrep helmues. Ai tha: “E çfarë bëre pastaj?” Iu përgjigja: “Bëra Rukje (këndim Kurani) për ta shëruar!” Ai tha: “Çfarë të shtyu ta bësh atë?” I thashë: “Një hadith që e kam dëgjuar nga Esh-Shabi radijAllahu ‘anhu.” Ai tha: “Cilin hadith ka treguar Shabi?” Iu përgjigja: “Ai e tregonte nga Burejdeh bin El-Husejb, radijAllahu ‘anhu, i cili ka thënë që Rukja nuk është e lejuar përveç se për trajtimin e ‘syrit të keq’ (‘Ain) dhe thumbimit (helmues).” Ai (Seid bin Xhubjeri) tha, “Ai ka vepruar mirë që është ndalur te ajo që ka dëgjuar.” (p.sh. të veprojë me dije dhe jo me injorancë.) Sidoqoftë Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu, na ka tregur ne se Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Të gjithë popujt u bënë që të kalonin para meje, dhe Unë pashë nje Profet me një grup të vogël njerëzish, dhe një Profet me dy apo tre veta dhe një Profet me asnjë. Pastaj u shfaq një grup i madh njerëzish të cilët mendova se jane Umeti im. Por mu tha se ata janë të Musës alejhi selam. Më vonë, një grup edhe më i madh u shfaq dhë mu tha se ata ishin njerëzit e mi. Midis tyre ishin shtatëdhjetë mijë, të cilët do hynin në Xhenet pa llogari apo dënim.” Pastaj Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, shkoi në shtëpinë e tij dhe njerëzit filluan të diskutonin se kush mund të ishin ata njerëz. Disa thane: “Ka mundësi që ata janë shoket e Pejgamberit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.” Tjerë thane: “Ndoshta ata janë të cilët kanë lindur në Islam dhe nuk i kanë bërë asnjëherë shok Allahut.” Ndërsa ata po hamendësonin dhe shkëmbenin mendime në lidhje me këtë, Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem doli nga shtëpia dhe u informua për lajmin. Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Ata njerëz, janë ata të cilët nuk e shërojnë veten e tyre me Rukje, as nuk besojnë në shenjat e mira ose të keqija (nga zogjt etj.), as nuk i bëjnë vetes djegie (shërim i plagës me djegie), por i mbështëten Zotit të tyre.” Pas kësaj ‘Ukasheh bin Mihsan radijAllahu ‘anhu u ngrit dhe i tha Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem: “Lute Allahun që unë të jem njëri nga ata.” Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Ti je njëri nga ata.” Pastaj një tjetër u ngrit dhe tha: “Lute Allahun të më bëjë një prej tyre.” Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Ukashe ta ka paraprirë.” [El-Buhari (3410), Muslimi (220), Et-Tirmidhi (2448), Ed-Darimi (2810) dhe Ahmedi (1/271).]
Kapitulli i katërt: Frika nga Shirku (Politeizmi)
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Vërtet, Allahu nuk fal që të adhurohet dikush apo diçka tjetër veç Atij, por gjynahet e tjera më të vogla ia fal kujt të dojë…” (En-Nisa 4:48, 116)
Për më tepër, Allahu, i Lartësuar qoftë Ai, rrëfen në Kuranin Famëlartë se Ibrahimi alejhi selam, shoku i Tij i afërt, e ka lutur atë duke thënë: “Dhe përkujto kur Ibrahimi tha: “Zoti im! Bëje këtë qytet (Mekën) të paqës dhe të sigurisë dhe më largo e më ruaj mua dhe bijtë e mi nga adhurimi i idhujve.” (Ibrahim 14:35)
Transmetohet në hadith se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Ajo çfarë kam më shumë frikë për ju është një formë Shirku.” Kur e pyetën për të, ai tha: “Er-Rija (syfaqësia).” [Ahmedi në El-Musned (5/428 dhe 429), dhe Et-Taberani në El-Mu’xhem El-Kebir (4/253 Nr. 4301)]
Ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu alejhu ue sel-lem ka thënë: “Kushdo që vdes duke i bërë shok Allahut, hyn në zjarrin e Xhehnemit.” [El-Buhari (4497)]
Muslimi tregon nga Xhabiri radijAllahu ‘anhu se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kushdo që e takon Allahun (në ditën e Gjykimit) pa bashkuar askënd (asgjë) me Të (në adhurim), do të hyjë në Xhennet; dhe kushdo që e takon Atë dhe ka bërë Shirk në çfarëdo lloj mënyre, do të hyjë në zjarrin e Xhehnemit.” [Muslimi (95) dhe Ahmedi në El-Musned (3/345)]
Kapitulli i pestë: Thirrja për të dëshmuar se asgjë nuk meriton të adhurohet me të drejtë përveç Allahut.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Thuaj: “Kjo është rruga ime: të ftoj drejt Allahut me dituri të plotë, unë dhe çdokush që më pason mua. I përlëvduar qoftë Allahu; unë nuk jam prej idhujtarëve!” (Jusuf 12:108)
Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu transmeton: “Kur i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem e dërgoi Muadhin radijAllahu ‘anhu në Jemen, i tha: “Atje do të gjesh Ithtarët e Librit, le të jetë gjëja e parë që ti i thërret ata dëshmia se – Ska të adhuruar tjetër me të drejtë perveç Allahut.”
Dhe në një tranmetim tjetër tha: “Ta veçojnë Allahun në adhurim, p.sh të përmbushin Njëshmërinë (Teuhidin) e Allahut – në qoftë se të binden në këtë, atëherë lajmëroji se Allahu ka urdhëruar që të falin pesë vakte Namaz çdo dite dhe natë. Në qoftë se të binden në këtë, atëherë lajmëroji se Allahu ka urdhëruar që të merret Zekati nga të pasurit e tyre dhe tu shperndahet të varfërve të tyre. Në qoftë se të binden në këtë, atëherë bëj kujdes dhe mos i merr pjesën më të mirë nga pasuritë e tyre (për Zekat), dhe bëj kujdes nga lutja e atij që i bëhet padrejtësi sepse nuk ka perde midis lutjes së tij dhe Allahut.” [El-Buhari (1389/1425) dhe Muslimi]
Sahl bin Sad radijAllahu ‘anhu ka thënë: Në ditën e Khajberit, i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem shpalli: “Neser, me të vërtëtë unë do t’ia jap flamurin një personi i cili e do Allahun dhe të Dërguarin e Tij dhe atë e do Allahu dhe i Dërguari i Tij. Allahu do të mundësojë fitore nën udhëheqjen e tij.” Njerëzit kaluan natën të zhytur në diskutime se kujt mund ti jepej flamuri! Në mëngjes ata erdhën me padurim te i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, secili prej tyre duke shpresuar që ti jepej flamuri. I Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem pyeti: “Ku është Ali ibn Ebu Talib?” Ata u përgjigjën: “Ai është duke vuajtur nga sëmundja e syve.” Dikush u dergua te ai dhe e sollën. I Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, i pështyu lehte mbi sy dhe u lut për te, ndërsa ai u shërua sikur mos të kishte qënë asnjëhere sëmurë. Atëherë i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ia dha flamurin dhe i tha: “Avanco me urtësi dhe butësi derisa të arrish në mesin e tyre, pastaj thirri ata në Islam dhe informoji për detyrat e tyre ndaj Allahut në Islam. Pasha Allahun, në qoftë se Ai udhëzon një njeri të vetëm nëpërmjet teje, është më mirë për ty se devetë e kuqe.” [El-Buhari (2942) dhe Muslimi (2406)]
Kapitulli i gjashtë: Shpjegim i Teuhidit dhe Dëshmisë: La ilahe il-la Allah.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Ata të cilëve u thërrasin (si Isai - biri i Merjemes, Uzeiri ose ndonjë tjetër) vetë kërkojnë mënyrë e rrugë për të drejtë hyrje e afrimi tek Zoti i tyre (Allahu), secili prej tyre do të dëshironte të jetë më i afërti dhe ata vetë shpresojnë për Mëshirën e Tij dhe kanë frikë Ndëshkimin e Tij. Vërtet që Ndëshkimit të Zotit tënd është për t’ju frikësuar!” (El-Isra 17:57)
Dhe Ai, i Plotfuqishmi thotë: “Dhe (kujto) kur Ibrahimi i tha babait të tij dhe popullit të tij: “Me të vërtetë që unë jam i pafajshëm nga çfarë ju adhuroni, në vend të Atij i Cili më krijoi mua dhe padyshim që Ai do të më udhëzojë mua. Dhe ai (Ibrahimi) e bëri atë (Fjalën La ilahe il-la Allah - nuk ka tjetër të adhuruar të merituar përveç Allahut Një e të Vetëm) Fjalë të jetonte ndër pasardhësit e tij, që ata të mund të riktheheshin (me pendim tek Allahu ose të merrnin mësim).” (Ez-Zuhruf 43:26-28)
Dhe Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Ata (jehuditë dhe të krishterët) morën rabinët dhe murgjit e tyre si perëndi të tyre në vend të Allahut (duke iu bindur atyre në gjërat që i bënë ata vetë të ligjshme ose të paligjshme sipas dëshirave të tyre pa u urdhëruar nga Allahu dhe në kundërshtim me Ligjet e Allahut), (morën për Zot të tyre) edhe Mesihun, birin e Merjemes, ndërkohë që ata (jehuditë dhe të krishterët) qenë urdhëruar (në Teurat dhe Inxhil) të mos adhurojnë kënd tjetër por vetëm Një Ilah (një të adhuruar të vetëm - Allahun), La ilahe il-la Huve (Askush nuk meriton, nuk ka të drejtë e nuk duhet të adhurohet përveç Atij) Lavdi e Madhështi i qoftë Atij. (I Lartë është Ai) nga të pasurit shokë ato që ata ia mveshin Atij!” (Et-Teube 9:31)
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “E megjithatë, disa njerëz zgjedhin (për të adhuruar) në vend të Allahut (zota) të tjerë, (duke i konsideruar) si të barabartë me Atë dhe duke i dashur siç duhet Allahu. Por ata që besojnë, e duan shumë më tepër Allahun (se sa ç’i duan idhujtarët idhujt e tyre). Sikur keqbërësit të shihnin që tani çastin kur të përballen me ndëshkimin, do ta kuptonin se e tërë fuqia i përket Allahut dhe se dënimi i Tij është fort i ashpër.” (El-Bekare 2:165)
Në Sahihun e Muslimit transmetohet se Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Ai i cili shpall se nuk ka Zot tjetër që duhet të adhurohet përveç Allahut dhe mohon gjithçka tjetër që njerëzit adhurojnë përveç Atij (Allahut), pasuria dhe gjaku i tij bëhën të pacënueshëm, dhe çështja e tij i takon Allahut.” [Muslimi (23) dhe Ahmedi në El-Musned (3/472)]
Kapitulli i shtatë: Të vësh nje unazë, lidhës, apo diçka të ngjashme me të për parandalimin ose heqjen e dëmit apo ndonjë të keqe, është vepër Shirku.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Dhe padyshim, nëse i pyet ata: “Kush i krijoi qiejt dhe tokën”, sigurisht që do të thonë: “Allahu.” Thuaju: “Më thoni pra, gjërat që ju i lutni në vend të Allahut, nëse Allahu do të donte të më bënte mua ndonjë të keqe, a do të mundeshin ata ta largonin të keqen e Tij, apo nëse Ai do të donte të më bënte mua ndonjë të mirë, a do të mundeshin ata ta ndalonin Mëshirën e Tij?” Thuaju: “Më se i Mjaftueshëm për mua është Allahu dhe ata që i mbështeten, le të mbështeten vetëm tek Ai.” (Ez-Zumer 39:38)
Imran bin Husejn radijAllahu ‘anhu transmeton: “Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, një herë pa një njeri me një unazë bronzi në dorën e tij dhe e pyeti: “Cfarë është kjo?” Njeriu u përgjigj: “Për të kapërcyer dobësinë e moshës së vjetër.” Ai i tha: “Hiqe atë, sepse, ajo mundet vetëm të ta shtojë dobësinë. Të të kishte zënë vdekja duke e mbajtur atë, ti sdo kishe pasur kurrë sukses.” [Ahmedi në El-Musned (94/445), Ibn Hibani në Mauarid Ez-Zam’an Nr. (1410 dhe 1411), Ibn Maxhe (3531) dhe El-Hakimi ne El-Mustedrek (4/216) e cilëson Sahih po ashtu edhe Edh-Dhehebiu]
Ukbe bin Amir radijAllahu ‘anhu transmeton se Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kushdo që var një hajmali nuk do ti plotësohen dëshirat e tij nga Allahu. Dhe kushdo që var një guackë deti sdo të gjejë kurrë paqe dhe qetësi.” [Ahmedi në El-Musned (4/154), Ibn Hibani në Mauarid Ez-Zam’an (1413) dhe El-Hakimi ne El-Mustedrek (4/417)]
Në një transmetim tjetër Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kushdo që var një hajmali ka bërë Shirk.” [Ahmedi në El-Musned (4/156) dhe El-Hakimi ne El-Mustedrek (4/417)]
Ibn Ebi Hatimi transmeton nga Hudhejfe radijAllahu ‘anhu se: Ai pa një njeri me një copë spango në dorë (si mbrojtje apo kurë nga temperatura) kështu që ia preu spangon dhe i lexoi ajetin: “Shumica e tyre nuk besojnë në Allahun, pa i shoqëruar Atij njëkohësisht (idhuj të rremë) në adhurim.” (Jusuf 12:106) [Ibn Ebi Hatim]
Kapitulli i tetë: Rukja (yshtje), Hajmalitë dhe Stolitë (varëset).
Ebu Beshir El-Ensari radijAllahu ‘anhu transmeton: Isha në shoqërinë e të Dërguarit të Allahut sal-lAllahu alejhu ue sel-lem në një prej udhëtimeve të tij. I Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dërgoi një lajmëtar me urdhër që: “Mos të mbetet asnjë gjerdan prej lidhësave ose çdo lloj tjetër gjerdani në qafat e deveve, veç se duhet ta prisni.” [El-Buhari (3005), Muslimi (2115) dhe Ebu Daudi (2552)]
Ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu tregon se e ka dëgjuar të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem të thotë: “Er-Ruka (yshtje e paligjëruar), Et-Teme’im (hajmali, stoli) dhe Et-Tiualeh (një lloj magjie që përdoret për ta bërë gruan të dojë burrin) janë të gjitha vepra Shirku (idhujtarie).” [Ahmedi (1/381), Ebu Daudi (3883), Ibn Maxhe (3530), El-Hakimi në El-Mustedrek (4/418) i cili e bën Sahih dhe Edh-Dhehebiu bie dakord]
Et-Teme’im është vendosja e një hajmalie rreth qafës së fëmijës, që ta ruaj atë nga syri i keq! Në qoftë se hajmalia përmban ajete nga Kurani ose Emrat e Allahut apo Cilësitë e Tij atëherë lejohet nga disa prej të parëve dhe ndalohet nga disa tjerë. Ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu është nga ata që e ndalojnë.
Er-Ruka ose El-Aza’im është leximi i yshtjeve, magjepsje etj. Këto lejohen kur nuk ka në to gjurmë Shirku, Profeti Muhamed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem e ka lejuar atë në rastin kur thumbohesh nga insekte helmuese apo kur ke shqetesime nga syri i keq.
Et-Tiualeh (magji) është diçka që bëhet nga ata të cilët pretendojnë se mund të shkaktojnë që burri apo gruja ta duan njëri tjetrin më shumë.
Abdullah bin Ukejm radijAllahu ‘anhu transmeton një hadith Marfu: “Kushdo që përdor, e ngjit apo e var një hajmali, do të lihet nën kujdesin e saj.” [Ahmedi në El-Musned (4/211) dhe Et-Tirmidhiu (2073)]
Ahmedi transmeton nga Ruuajfi’ radijAllahu ‘anhu se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem i ka thënë: “O Ruuaifi’, mund të ndodhë që të jetosh më gjatë se unë, kështu që lajmëroji njerëzit se kushdo që lidh një nyje në mjekër, var në qafë ndonjë lidhëse apo varëse (si hajmali), apo e pastron veten (pas nevojës) me bajgat e bagëtive apo me kocka, atëhërë Muhamedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem e ka mohuar atë (ska të bëjë me të).” [Ahmedi (4/108, 109) dhe Ebu Daudi (36)]
Uaki’ tregon se Seid bin Xhubejri radijAllahu ‘anhu ka thënë: “Kushdo që ia këput (heq) një hajmali dikujt, ajo do të jetë e barabartë për të sikur të ketë liruar një skllav.”
Uaki’ tregon se Ibrahimi ka thënë: “Ata (ndjekësit e Abdullah Ibn Mesudit) nuk i kanë pëlqyer anjë nga format e hajmalive; qoftë edhe ato të cilat përmbanin ajete Kurani.”
Kapitullli i nëntë: Kushdo që kërkon bekime përmes një peme, guri apo të ngjashme.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “A e keni parë Latën dhe Uzzën? Po Menatën, të tretën, të fundit? Vallë, për ju janë djemtë, ndërsa për Atë vajzat?! Kjo ndarje është e padrejtë. Këta janë vetëm emra që ua keni ngjitur (idhujve) ju dhe të parët tuaj, kurse Allahu nuk ju ka dërguar për ata asnjë provë. Ata ndjekin vetëm hamendjet dhe atë që ua ka qejfi, ndonëse u ka ardhur prej Zotit të tyre udhëzimi (për rrugën e drejtë).” (En-Nexhm 53:19-23)
Ebu Uakid El-Lejthi radijAllahu ‘anhu ka thënë: U nisëm me të dërguarin e Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem në fushatën e Hunejnit, ndërsa ne sapo e kishim lënë mosbesimin (Kufr) për Islamin. Mushrikinët kishin një Sidra (pemë) që ata shkonin dhe qëndronin aty dhe i varnin armët e tyre në të, të quajtur Dhat Anuat. Kur kaluam një Sidra, ne pyetem: “O i Dërguari i All-llahut, sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, a nuk do të bëni për ne një Dhat Anuat ashtu si Dhat Anëati i tyre?” I Dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Allahu Ekber (All-llahu është më i Madhi)! Pasha Atë (Allahun) i cili mban shpirtin tim në dorën e Tij, me të vërtetë këto janë rrugët e kombeve të mëparshme, ju keni thënë saktësisht ashtu siç i thanë Beni Israilët Musait alejhi selam:” Ata i thanë Musait: “Na bëna edhe neve një zot, ashtu si kanë ata zota.” Musai tha: “Ju qenkeni vërtet një popull i paditur!” (El-A'raf 7:138) “Sigurisht që ju do të ndiqni rrugët e atyre që shkuan para jush.” [Et-Tirmidhiu (2181), Ahmedi në El-Musned (5/218), Et-Tirmidhiu e cilëson hasen Sahih]
Kapitulli i dhjetë: Therja e Kurbanit për dikë tjetër përveç Allahut.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Thuaj: “Në të vërtetë, namazi im, kurbani im, jeta ime dhe vdekja ime, i përkasin vetëm Allahut, Zotit të botëve. Ai nuk ka asnjë ortak. Kështu jam urdhëruar dhe unë jam i pari që i nënshtrohem Atij.” (En-Nam 6:162-163)
Allahu i Plotfuqishëm gjithashtu thotë: “Andaj, falu (vetëm) për Zotin tënd dhe ther kurban!” (El-Keuther 108:2)
Ali ibn Ebu Talib radijAllahu ‘anhu ka thënë: I Dërguari Allahut më informoi mua në lidhje me katër vendime (të Allahut):
01. Mallkimi i Allahut është mbi atë i cili ther (flijon, bën kurban) për çdo gjë tjetër përveç se për Allahun.
02. Mallkimi i Allahut është mbi atë i cili i mallkon prindërit e vet.
03. Mallkimi i Allahut është mbi atë i cili strehon një heretik (që ka sjellë një bidat në fe).
04. Mallkimi i Allahut është mbi atë që ndryshon kufijtë (vijat e kufirit të tokës). [Muslimi (1978)]
Tarik bin Shihab radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Një burrë hyri në Xhennet për një mizë, dhe një burrë hyri në Xhehnem për një mizë.” Ata (shokët) e pyetën: “Si është kjo e mundur o i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem?” Ai tha: “Dy burra kaluan andej nga disa njerëz, që kishin një idhull të cilin e adhuronin dhe nuk lejonin askënd të kalonte pa sakrifikuar diçka për atë (idhullin).” Ata e urdhëruan njërin që të sakrifikonte diçka. Ai tha: “Nuk kam asgjë për të sakrifikuar.” Njerëzit i thanë atij: “Sakrifiko (flijo) ç’farë të duash, qoftë ajo edhe një mizë.” Kështu ai paraqiti (flijoi një mizë) për idhullin e tyre. Ata e hapën rrugën për të, dhe kështu ai hyri në Zjarrin e Xhehennemit. Ata i thanë njeriut tjetër: “Sakrifiko diçka.” Ai tha: “Unë kurrë nuk do të sakrifikoj asgjë për ndonjë tjetër pos All-llahut, më Madhështorit dhe më të Lëvduarit.” Kështu e goditën në fyt dhe e mbytën dhe ai, për këtë arsye hyri në Xhennet.” [Ahmedi në librin e ez-Zuhd (Asketizmi) (p.22). Ebu Nua'im në El-Hiljah (Stoli (1/203), dhe Ibn Ebu Shejbe në El-Musenef (Përmbledhja) (6/477 Nr.33028) duke e cilësuar atë mauquf (të ndërprerë) hadithi i përshkruhet Selman El-Farisiut.]
Kapitulli i njëmbëdhjetë: Mos therni Kurban në ato vende që ështe therur kurban për dikë tjetër përveç Allahut.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Ti në atë xhami kurrë mos fal namaz. Ndërsa xhamia e themeluar në përkushtim (ndaj Allahut) që në ditën e parë, pa dyshim që është më e denjë për të falur namaz në të. Aty ka njerëz që duan të pastrohen. Allahu i do ata që pastrohen shpesh.” (Et-Teube 9:108)
Tabit bin Dahak radijAllahu ‘anhu ka thënë: Një njeri u betua për të sakrifikuar një deve në vendin e quajtur Bu’uaneh, kështu që ai e pyeti Profetin sal-lAllahu aljehi ue sel-lem në lidhje me të. Ai tha: “A ka qënë ndonjë idhull që adhurohej në atë vend në kohën e xhahiljetit?” Ata u përgjigjën: “Jo.” Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem e pyeti përsëri: “A kanë festuar jobesimtarët festat e tyre në atë vend?” Ata u përgjigjën: “Jo.” I Dërguari Allahut sal-lAllahu alehi ue sel-lem i tha. “Përmbushë betimin tënd. Me të vërtetë nuk përmbushet betimi në qoftë se të çon në mosbindje ndaj Allahut, as kur është përtej mundësive të një personi.” [Ebu Daudi (3313) sipas kushteve të Buharit dhe Muslimit]
Kapitulli i dymbëdhjetë: Të betohesh në dicka tjetër perveç Allahut ështe vepër Shirku.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Ata (janë të cilët) përmbushin betimet (e tyre) dhe i frikësohen një Dite, e keqja e së cilës ka përmasa të mëdha.” (El-Insan 76:7)
Allahu i Plotfuqishëm gjithashtu thotë: “Dhe çfarëdo që të jepni për shpenzimet (p.sh., për Sadaka - lëmoshë për Çështjen e Allahut etj), apo për çfarëdo që të betoheni, të jeni të bindur se vërtet Allahu e di plotësisht. Dhe për Dhalimunët (keqbërësit, mosbesimtarët) nuk ka asnjë ndihmues.” (El-Bekare 2:270)
Transmeton Aishja radijAllahu anha se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kushdo që betohet se do ti bindet Allahut, duhet ti bindet Atij; dhe kushdo që betohet se do nuk do ti bindet Allahut, ai nuk duhet ta kundërshtojë Atë.” [El-Buhari (6696), Ebu Daudi (3289), Et-Tirmidhi (1526), Ibn Maxhe (2126), dhe Ahmedi në El-Musned (6/36, 41)]
Kapitulli i trembëdhjetë: Të kërkosh strehim te dicka tjetër përvec Allahut është Shirk.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Në të vërtetë, ka pasur njerëz që kërkonin mbrojtje nga xhindet, por kjo vetëm sa i çoi më tej në gabime.” (El-Xhin 72:6)
Khaulah bint Hakim radijAllahu anha ka thënë se e ka dëgjuar të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem duke thënë: “Kushdo që shkon në një banesë dhe thotë (duke u futur në të): ‘Kërkoj strehim në fjalët e përsosura të Allahut nga e keqja (e krijesave), të cilat Ai ka krijuar,’ asnjë e keqe nuk do ti ndodhë atij deri sa të largohet nga ai vënd.” [Muslimi (2708), Et-Tirmidhi (3433), Ibn Maxhe (3547) dhe Ahmedi në El Musned (6/377,409)]
Kapitulli i katërmbëdhjetë: Të kërkosh ndihmë në diçka tjetër perveç Allahut (Istighadha), apo të lutesh dikë tjetër pos Tij është vepër Shirku.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Përveç Allahut, mos iu lut tjetërkujt nga ata që nuk të sjellin as dobi, as dëm. Nëse do ta bëje këtë, atëherë, ti do të ishe vërtet keqbërës.” (Junus 10:106)
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Nëse Allahu vendos që të të godasë ndonjë e keqe, askush nuk mund të ta largojë atë, përveç Tij e, nëse Ai do të të bëjë ndonjë të mirë, s’ka kush që ta pengojë mirësinë e Tij. Ai ia jep atë mirësi kujt të dojë prej robërve të Tij. Ai është Falës dhe Mëshirëplotë.” (Junus 10:107)
Dhe i Plotfuqishmi thotë: “Vërtet, ata që ju i adhuroni në vend të Allahut, janë vetëm idhuj. Ju po shpifni gënjeshtra. Në të vërtetë, ata që ju i adhuroni në vend të Allahut, nuk kanë pushtet t’ju furnizojnë, andaj, vetëm tek Allahu kërkoni risk dhe adhuroni e falënderoni vetëm Atë. Tek Ai do të ktheheni.” (El-Ankebut 29:17)
Ai i Plotfuqishmi thotë: “Kush është më i humbur se ai, i cili, në vend Allahut, u lutet atyre që nuk mund t’u përgjigjen deri në Ditën e Kiametit e që janë krejt të pavetëdijshëm ndaj lutjes së tyre?! Kur të tubohen njerëzit (në Ditën e Gjykimit), idhujt do të jenë armiq të tyre dhe do ta mohojnë adhurimin e tyre.” (El-Ahkaf 46:5-6)
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “A ka më të mirë se Ai që i vjen në ndihmë nevojtarit të këputur, kur i lutet Atij, që jua largon të keqen dhe ju bën juve trashëgimtarë në tokë?! Vallë, a ka krahas Allahut zot tjetër?! Sa pak që reflektoni!” (En-Naml 27:62)
Ubade ibn Samit radijAllahu ‘anhu transmeton: Gjatë kohës së Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ishte një hipokrit që vazhdimisht i dëmtonte besimtarët, disa nga ata (besimtarët) thane: “Ejani me ne (në mbështetje), që të kërkojmë te i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ndihmë kundër këtij hipokriti.” Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem u përgjigj: “Me të vërtetë, askush nuk duhet të më kërkojë mua për ndihmë. Në të vërtetë, është Allahu ai Cili duhet ti kërkohet ndihmë dhe mbështetje.” [Et-Taberani – El-Hajthemi ka thënë në Maxhma Ez-Zaëa'id (10/109): Ky hadith është transmetuar nga Taberaniu dhe transmetuesit e tij janë në mesin e atyre të hadithit të transmetuar nga El-Buhari dhe Muslimi, me përjashtim të Ibën Lai'ah i cili vlerësohet si një transmetues i pranueshëm i Hadithit.]
Kapitulli i pesëmbëdhjetë: Krijesa nuk mund te jetë objekt adhurimi.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “A mos vallë ata i veshin Atij si ortakë idhuj që nuk mund të krijojnë asgjë, ndërkohë që vetë janë të krijuar?! Idhuj, që nuk mund t’u japin ndonjë ndihmë atyre e as veten nuk mund ta ndihmojnë?!” (El-Araf 7:191-192)
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Ai e bën natën të kalojë në ditë dhe ditën të kalojë në natë. Ai i ka nënshtruar Diellin dhe Hënën, kështu që secili lëviz për një kohë të caktuar. Ky është Allahu, Zoti juaj. Pushteti është i Tij! Kurse ata që ju i adhuroni krahas Tij, nuk zotërojnë as sa cipa e bërthamës së hurmës. Nëse ju u luteni atyre, ata nuk e dëgjojnë lutjen tuaj, por edhe sikur ta dëgjonin, nuk do t’ju përgjigjeshin. Në Ditën e Kiametit, ata do ta mohojnë adhurimin që u bënit atyre. Askush nuk mund të të njoftojë ty (o Muhamed) ashtu si Ai që është i Gjithëdijshëm.” (El-Fatir 35:13-14)
Transmetohet në dy Sahihet (El-Buhari dhe Muslimi) nga Enesi radijAllahu ‘anhu: I Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem u godit në betejën e Uhudit dhe iu thyen dhëmbët. Kështu ai tha: “Si mund të kenë sukses disa njerëz të cilët godasin Profetin e tyre?” Atëherë u shpall Ajeti (3:128): “Ti nuk ke asgjë në dorë, nëse do t’ua pranojë Ai pendimin apo do t’i dënojë, se ata janë vërtet keqbërës.”
Transmetohet nga Ibn Omeri radijAllahu ‘anhu se e ka dëgjuar të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem duke thënë pasi që e ka ngritur kokën nga sexhdeja në rekatin e fundit të Namazit: “O Allah, mallkoje filanin e filanin” pasi tha: “All-llahu e dëgjon atë që e lavdëron Atë. Zoti ynë, gjithë lavdërimi është për Ty!” Pastaj Allahu shpalli: “Ti nuk ke asgjë në dorë, nëse do t’ua pranojë Ai pendimin apo do t’i dënojë, se ata janë vërtet keqbërës.” [El-Buhari (4069)]
Në një transmetim tjetër: “Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem iu lut Allahut kundër Safuan bin Umejeh dhe Suhejl bin Amr dhe El-Harith bin Hisham”, pastaj u shpall Ajeti: “Ti nuk ke asgjë në dorë, nëse do t’ua pranojë Ai pendimin apo do t’i dënojë, se ata janë vërtet keqbërës.” [El-Buhari (4070)]
Transmetohet nga Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu: I Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem u ngrit në këmbë kur iu shpall atij: “Paralajmëroje farefisin tënd më të afërm.” (26:214) dhe Ai sal-lAllahu aljehi ue sel-lem tha: “O Kurejshë” – apo fjalë të ngjashme – “bleni (ruajini) shpirtrat tuaj. Unë nuk mund t’ju vi në ndihmë para Allahut; O Abas ibn Abdul-Muttalib, unë nuk mund të vi në ndihmë para Allahut; O Safijeh, halla e të Dërguarit të Allahut, unë nuk mund të vi në ndihmë para Allahut; O Fatime, vajza e Muhamedit, kërko nga pasuria ime çfarë të duash, unë nuk mund të bëj dobi për ty para Allahut.” [El-Buhari (2753), Muslim (206) dhe Et-Tirmidhiu (3184)]
Kapitulli i gjashtëmbëdhjetë: Çfarë ka thënë Zoti.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Asnjë ndërmjetësim tek Ai nuk bën dobi, përveçse për atë që Ai jep leje. Kur t’u hiqet frika nga zemrat e tyre, ata do të thonë: “Çfarë tha Zoti juaj?” dhe do të përgjigjen: “Të vërtetën! Ai është i Lartësuar dhe i Madhërishëm.” (Sebe 34:23)
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kur Allahu cakton disa urdhra në qiell, engjëjt valëvisin krahët e tyre duke treguar dorëzim të plotë në fjalët e tij, e cila tingëllon si zinxhirët e qenit duke u zvarritur mbi shkëmb. Dhe kur frika të hiqet nga zemrat e tyre, ata thonë: “Çfarë tha Zoti juaj?” dhe do të përgjigjen: “Të vërtetën! Ai është i Lartësuar dhe i Madhërishëm.” (34:23) Pastaj dëgjuesit e fshehtë (djajtë) dëgjojnë këtë urdhër, dhe këto dëgjuesit e fshehtë janë si kjo, njëri mbi tjetrin (Sufjani, një nën-transmetues tregoi duke e mbajtur dorën e tij drejtë dhe duke i ndarë gishtat). Një dëgjues i fshehtë dëgjon një fjalë të cilën ia përcjellë atij që është poshtë tij, dhe i dyti ia përcjellë atij që është poshtë tij, derisa i fundit prej tyre do t’ia përcjellë një magjistari apo një falltori. Ndonjëherë një flakë (zjarr), mund ta godasi djallin para se ai mund të përcjellë atë, dhe nganjëherë ai mund të përcjellë atë para se flaka (zjarri) ta godasi atë, pastaj magjistari i shton kësaj fjale njëqind gënjeshtra. Njerëzit pastaj thonë: “A nuk tha (magjistari) një gjë të tillë se, keshtu kështu dhe në këtë datë kështu kështu?” Kështu që magjistarit i thuhet se ka thënë të vërtetën për shkak të Caktimiti (deklaratës) që është dëgjuar në qiell.” [El-Buhari (4701)]
En-Nauas bin Sim’an radijAllahu ‘anhu ka transmetuar se i Dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kur Allahu dëshiron t’i zbulojë diçka njëriut, Ai flet fjalët e zbulesës. Në këtë kohë, qiejt dridhen fort nga frika e Tij. Kur fjalët e Allahu bien mbi banorët e qiellit, ata i zë shoku dhe bien në përulje. I pari prej tyre që ngre kokën është engjëlli Xhibril alejhi selam të cilit Allahu i flet jashtë zbulesës atë që Ai dëshiron. Pastaj Xhibrili alejhi selam kalon nga engjëjt e tjerë në qiej të ndryshëm, dhe pyetet në ç’do ndalesë: ‘Çfarë ka thënë Zoti ynë, o Xhibril?' ai përgjigjet: “Të vërtetën! Ai është i Lartësuar dhe i Madhërishëm.” dhe të gjithë përsërisin të njëjtën gjë pas tij. Pastaj Xhibrili alejhi selam mbërrin në destinacion me zbulesën, për ku është urdhëruar nga Allahu, më i Lartësuari.” [Ibn Khuzejme në librin e tij me titull Et-Teuhid (monoteizmi) (206), dhe Ibn Ebu Asim në librin e tij Es-Sunneh (Tradita Profetike) (515), dhe el-Axhurri në librin e tij Esh-Sheriah (Ligji Islam)]
Kapitulli i shtatëmbëdhjetë: Ndërmjetësimi.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Paralajmëroji (me Kuran) ata që i frikësohen daljes para Zotit të tyre, se atëherë nuk do të kenë as mbrojtës, as ndihmës tjetër përveç Tij, me qëllim që të ruhen nga gjynahet.” (El-En’am 6:51)
Allahu i Plotfuqisëhm thotë: “Thuaju: “Ndërmjetësimi është i gjithi në duart e Allahut; Atij i takon pushteti i qiejve dhe i Tokës e pastaj tek Ai do të ktheheni.” (Ez-Zumer 39:44)
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Kush mund të ndërhyjë tek Ai për ndokënd pa lejen e Tij?” (El-Bekare 2:255)
Ai i Plotfuqishmi thotë: “Sa engjëj ka në qiej, ndërmjetësimi i të cilëve nuk bën asnjë dobi, veçse pasi të japë leje Allahu, për kë të dojë e të pëlqejë Vetë!” (En-Nexhm 53:26)
Ai i Plotfuqishmi thotë: “Thuaju (o Muhamed): “Thirrini ata që i hyjnizoni krahas Allahut! Ata nuk kanë pushtet as sa pesha e një thërrmije, qoftë në qiej apo në Tokë; për ata nuk ka pjesë as në qiej, as në Tokë dhe Allahu nuk ka asnjë ndihmës nga radhët e tyre.” Asnjë ndërmjetësim tek Ai nuk bën dobi, përveçse për atë që Ai jep leje. (Sebe 34:22-23)
Ebul-Abasi (Ibn Tejmije) RahimehUllah ka thënë: “All-llahu i Plotfuqishëm, i ka mohuar në mënyrë të barabartë të gjitha ato që mushrikinët i kanë bashkangjitur (zotave të tyre të rremë). Sepse Ai ka mohuar se dikush ka ndonjë sundim, apo ndonjë pjesë prej tij përveç Atij, apo se ka ndonjë ndihmës ndaj Allahut më të Lartësuarit, dhe se nuk ka asgjë që të mbetet me përjashtim të ndërmjetësimit.” Është e qartë se nuk do të ketë dobi për të gjithë me përjashtim të kujt i është dhënë leje nga Zoti siç Ai tha: “Ata nuk mund të ndërhyjnë përveç për ata me të cilët Ai është i kënaqur.” (El-Enbija 21:28)
Dhe për këtë arsye, ndërmjetësimi që mushrikinët besojnë do të refuzohet në Ditën e Ringjalljes, ashtu siç është refuzuar nga Kur'ani.
Dhe siç na ka informuar Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem: Ai do të vijë dhe dhe do ti bëjë sexhde Zotit të tij dhe do ta lavdërojë Atë, dhe ai nuk do të fillojë me ndërhyrje që në fillim. Më pas do ti thuhet: “Ngrije kokën, fol dhe do të dëgjohesh, kërko dhe do të jepet, ndërmjetëso dhe ndërmjetësimi do të pranohet.” [El-Buhari (3340) dhe Muslimi (194)]
“Kush do të jetë më i lumturi prej njerëzve me ndërmjetësimin tuaj?” Ai (Pejgamberi, sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) tha: “Kushdo që thotë La ilahe illa Allah sinqerisht me qëllim të pastër nga zemra e tij.”
Pra, ky ndërmjetësim është për ata njerëz me qëllim të pastër, nëse All-llahu më i Lartësuari kështu dëshiron, dhe nuk do të jetë për ata që kryejnë Shirk.
Thelbi i çështjes është Allahu më i Lartësuari, i Cili është mbi çdo të metë, i favorizon njerëzit e sinqertë në adhurimin e tyre dhe i falë ato permes atij që i ka dhënë leje për të ndërmjetësuar si një nder për të dhe për t'i dhënë atij vendin më të lartë (El-Makam-el-Mahmud).
Ndërmjetësimi i cili është refuzuar dhe mohuar në Kur'an është ai që përfshin
Shirk, dhe kjo është arsyeja pse ndërmjetësimi është konfirmuar dhe afirmuar me lejen e All-llahut të Plotfuqishëm në shumë vende. Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem e bëri të qartë se ky ndërmjetësim sdo jetë për tjetër pos njerëzve të Teuhidit (monoteizmit islam) dhe Ihlasit (sinqeritet në fenë Islame).
Kapitulli i tetëmbëdhjetë: Allahu udhëzon atë që Ai dëshiron.
“Vërtet, ti (Muhamed) nuk mund të udhëzosh kë të duash, por është Allahu Ai që udhëzon kë të dëshirojë. Ai i njeh më mirë ata që janë të udhëzuar.” (El-Kasas 28:56)
Ibn El-Musejeb radijAllahu ‘anhu transmeton nga i ati: Kur iu afrua vdekja Ebu Talibit, i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem erdhi te ai dhe gjeti Abdullah bin Ebu Umejeh dhe Ebu Xhehlin në shoqërinë e tij. Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem i tha: “O xhaxha, thuaj: ‘Nuk ka te adhuruar tjetër të vërtetë perveç Allahut.’ Një fjalë e cila do të më lejojë të ndërhyj për ty te Ai.” Ata dy thanë: “A do ta braktisësh fenë e (babait) AbdulMuttalibit o Ebu Talib?” Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem e përsëriti (kërkesën) edhe ato dy e përsëritën (pyetjen e tyre). Fjala e fundit e Ebu Talibit ishte se ai është në fenë e AbdulMuttalibit dhe refuzoi të thoshte: La ilahe il-la Allah. Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Unë do të vazhdoj të lutem për faljen tënde derisa të mos më ndalohet.” Ishte ky çasti kur Allahu i Plotfuqishëm shpalli Ajetin: “Nuk i takon të Dërguarit dhe besimtarëve që të kërkojnë falje për idhujtarët, qofshin këta edhe të afërmit e tyre, pasi u është bërë e qartë se ata janë banorë të Xhehenemit.” (Et-Teube 9:113) [El-Buhari (1360), Muslimi (24) dhe Ahmedi në El-Musned (5/168, 433)]
Allahu i Plotfuqishëm, gjithashtu shpalli në lidhje me Ebu Talibin: “Vërtet, ti (Muhamed) nuk mund të udhëzosh kë të duash, por është Allahu Ai që udhëzon kë të dëshirojë. Ai i njeh më mirë ata që janë të udhëzuar.” (El-Kasas 28:56)
Kapitulli nëntëmbëdhjetë: Teprimi me njerëzit e drejtë, është rrënja dhe shkaku i mosbesimit të njerëzimit dhe devijimit nga besimi i vërtetë.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “O ithtarët e Librit! Mos e kaloni kufirin në besimin tuaj dhe për Allahun thoni vetëm të vërtetën!...” (En-Nisa 4:171)
Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu ka komentuar për ajetin: “Dhe thanë: ‘Mos i lini kurrsesi zotat tuaj! Mos e lini kurrsesi as Veddin, as Suvain, as Jeguthin, as Jaukën, as Nesrin’!” (Nuh 71:23)
Ai radijAllahu ‘anhu ka thënë: “Këta janë disa persona të drejtë nga populli i Nuhut alejhi selam. Kur ata ndërruan jetë, shejtani i shtyu njerëzit e tyre ti bëjnë statuja për nderim dhe ti vendosin në vendet ku ata mblidheshin, dhe ia vendosën këtyre statujave emrat e tyre. Ata e bënë këtë por nuk i adhuruan ata deri sa disa breza ndërruan jetë dhe dija e origjinës së tyre u harrua, atëhërë njerëzit filluan ti adhurojnë ata.” [El-Buhari (4920)]
Ibn El-Kajim RahimehUllah ka thënë: “Shumica e parardhësve tanë kanë thënë: Pas vdekjes (së njerëzve të drejtë), ata veçoheshin te varret e tyre dhe i bënë statuja dhe pas shumë kohësh ata filluan t’i adhurojnë ata.”
Omer ibn El-Khattabi radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Mos e ekzagjeroni duke më lavdëruar mua siç bënë të krishterët duke ekzagjeruar me Jezusin, të birin e Merjemes. Unë jam veç një rob, kështu që më thirrni robi Allahut dhe i Dërguari i Tij.” [El-Buhari (3445). Ahmedi (1/23, 24, 47 dhe 55)]
I Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Ruhuni nga ekzagjerimi. Paraardhësit tuaj u zhdukën nga ekzagjerimi i tyre.” [Ahmedi (1/215, 347), Ibn Maxhe (3029), Ibn Khuzejmeh (2867) dhe El-Hakim (1/466) dhe e cilëson Sahih, dhe Dhehebiu është dakord me El-Hakimin.
Abdullah ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Ekstremistët (në fe) janë të shkatërruar.” Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem e tha këtë tre herë. [Muslimi (2670), Ebu Daudi (4608) dhe Ahmedi (1/386)]
Kapitulli njëzetë: Dënimi i atij që adhuron Allahun te varri i një njeriu të drejtë dhe se si pastaj kjo kalon në adhurimin e njeriut.
Aishja radijAllahu ‘anha transmeton: “Um Selemeh radijAllahu anha i përmendi të Dërguarit të Allahut sal-lAllahu aljehi ue sel-lem se në Abasini kishte parë një kishë plot me figura dhe statuja. Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Kur një njeri i drejtë apo një adhurues i devotshëm vdes në mesin e tyre ata I ndërtojnë një faltore mbi varrin e tij dhe vendosin aty çdo lloj figure dhe statuje. Ata janë krijesat më të këqija nga të gjitha para Allahut.” [El-Buhari (427) Muslimi (528) dhe Ahmedi (6/51)]
Shejkhul Islam ibn Tejmije RahimehUllah, në lidhje me hadithin ka thënë: “Ata bashkojnë dy të këqijat; adhurimin në varreza dhe bërjen e pikturave dhe statujave.”
Aishja radijAllahu ‘anhatransmeton: Kur iu afrua vdekja të Dërguarit të Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, ai e vendoste një copë në fytyrë, (herë mbulohej herë zbulohej nga shqetësimi), ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) tha kur ishte në këtë gjëndje: “Mallkimi i Allahut qoftë mbi Çifutët dhe të Krishtërët që i bënë varret e Profëtëve të tyre vënde adhurimi.” Kështu ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) i paralajmëroi njerëzit nga ky veprim. Sikur mos të ishte frika se varri i tij mund të kthehej në vend adhurimi, varri i tij do të ishtë i hapur sikur varret e shokëve të tij radijAllahu ‘anhum. [El-Buhari (435) dhe Muslimi (531)]
Xhundub bin Abdullah radijAllahu ‘anhu transmeton: E kam dëgjuar Profetin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem të thotë vetëm pesë ditë para vdekjes: “Jam i lirë dhe i pastër ndaj Allahut që të kem ndonjërin prej jush si Khalil (mik shumë i afërt). Vërtet, Allahu më ka bërë mua Khalil-in e Tij ashtu siç e ka bërë më parë Ibrahimin alejhi selam Khalil. Në qoftë se unë do kisha bërë dikë Khalil nga Umeti im, ai do të ishtë Ebu Bekri radijAllahu ‘anhu. Kujdes! Mos i ktheni varret në vende adhurimi. Unë ju ndaloj ta bëni ktë.” [Muslimi (532)]
Duke komentuar mbi hadithet më lart, Shejkhul Islam ibn Tejmije RahimehUllah ka thënë: “Menjëherë para vdekjes së tij, Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ndaloi Muslimanët që ti bëjnë varret vënde adhurimi, dhe i mallkoi ata që e bëjnë këtë gjynah të madh. Ngjashëm, të falësh Namazin në varreza është e njëjta gjë edhe në qoftë se nuk ka faltore të ndërtuar, dhe ky është kuptimi i thënies së Aishes: “Por frikësoheshin se mund të kthehej në vend adhurimi”, pasi Sahabët s’do ndërtonin kurrë një xhami mbi varrin e Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.
Gjithashtu, çdo vend ku falet Namazi quhet xhami, siç përmendet në hadith: “…dhe toka është bërë për mua (dhe ndjekësit e mi) vend falje dhe mjet pastrimi.” [El-Buhari (355) dhe Muslimi (521)]
Ahmedi transmeton me zinxhir të mirë transmetimi se Ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu tregon në një hadith Marfu’: “Njerëzit më të këqinj janë ata të cilët (shenjat) Dita (e ringjalljes) vjen ndërsa ata janë gjallë, dhe ata të cilët i marrin varret si vende adhurimi (xhami).” [Ahmedi dhe Ibn Hibbani (340) Sahih]
Kapitulli njëzetënjë: Ekzagjerimi në varret e njerëzve të drejtë i drejton ata drejt adhurimit të idhujve krahas Allahut.
Imam Maliku RahimehUllah, transmeton në librin e tij Muuata’ se Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “O Allah! Mos e kthe varrin tim asnjëherë në një idhull për tu adhuruar. Zemërimi i Allahut intensifikohet mbi një popull, që kthejnë varret e Profetëve në Xhami.” [Malik në Muuata’ (85), dhe Ahmedi në El-Musned (2/246)]
Në lidhje me ajetin: “A e keni parë Latën dhe Uzzën?” (En-Nexhm 53:19)
Ibn Xheriri (Et-Tabari) transmetuar nga Sufjani, prej Mensurit, nga Muxhahidi: “Ai (Lati) u shërbentë haxhilerëve duke u përgatitur Sauik (majë mielli elbi ose gruri i përzier me ujë). Pas vdekjes së tij, njërëzit filluan të qëndrojnë dhe veçohen te varri i tij me qëllim shpërblimi.”
Ebul Xheuzi transmeton se Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu ka thënë: “Al-Lat ka qënë një burrë që përziente Sauik për haxhilerët.”
Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu transmeton: “I Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka mallkuar gruan që viziton varret. Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem gjithashtu ka mallkuar ata që bëjnë xhamia dhe ndriçojnë mbi varre.” [Ebu Daudi (3236), Et-Tirmidhi (320), Ibn Maxhe (1575) dhe Ahmedi në El-Musned (1/229, 287, 324 dhe 337)]
Kapitulli njëzetëdy: Mbrojtja e të Dëguarit të Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ndaj Teuhidit dhe bllokimi i tij ndaj çdo rruge që të çon në shirk.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Tashmë ju ka ardhur një i Dërguar nga gjiri juaj. Atij i vjen rëndë për gjynahet që bëni ju, jua dëshiron të mirën me gjithë zemër që ju të shkoni rrugës së drejtë dhe është i butë e i mëshirshëm me besimtarët. Nëse ata largohen (nga e vërteta), thuaj: “Më mjafton Allahu, s’ka zot tjetër përveç Tij. Unë mbështetem tek Ai që është Zot i Fronit të Madh!” (Et-Teube 9:128-129)
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Mos i bëni shtëpitë tuaja varreza. Mos e bëni varrin tim vend kremtimi. Dërgoni Salauat mbi mua. Salauti juaj do të përcillet mua, kudo që mund të jeni.” [Ebu Daudi (3042) dhe Ahmedi në El-Musned (2/367)]
Ali bin Husejn radijAllahu ‘anhu tregon: Ai pa një burrë në një hapsirë që ndodhej te varri i Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe i cili hynte dhe lutej. Kështu ai (Ali bin Husejn) e ndaloi atë dhe e këshilloi duke i thënë: “A të tregoj një hadith të cilin e kam dëgjuar nga babai im, i cili e ka dëgjuar nga gjyshi im (Aliu radijAllahu ‘anhu) i cili e ka dëgjuar prej të Dërguarit të Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem se ka thënë: ‘Mos i bëni shtëpitë tuaja varreza. Mos e bëni varrin tim vend kremtimi. Dërgoni Salauat mbi mua. Salauti juaj do të përcillet mua, kudo që mund të ndodheni.’” [El-Mukhtadrah (përmbledhja e Imam El-Makdisit)]
Kapitulli njëzet e tre: Disa njerëz nga ky Umet do të adhurojnë idhuj.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “A nuk i ke parë ata që u është dhënë një pjesë e Librit? Besojnë në idhuj dhe hyjni të rreme dhe thonë për jobesimtarët: “Këta janë në rrugë më të drejtë se ata që besojnë64”.” (En-Nisa 4:51)
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Thuaj: “A doni t’ju tregoj kush do të marrë dënimin më të rëndë nga Allahu? Ata që Allahu i ka mallkuar dhe me të cilët është zemëruar, duke i shndërruar në majmunë dhe derra, si dhe ata që adhurojnë djallin. Ata janë në vendin më të mjerueshëm dhe janë më larg rrugës së vërtetë”. (El-Maide 5:60)
Allahu më i Lartësuari thotë: “Dhe kështu, Ne bëmë që ata të zbuloheshin, me qëllim që të dihej se premtimi i Allahut është i vërtetë dhe, që të mos ketë asnjë dyshim për Orën (e Kiametit, se ajo do të vijë). Kur ata (banorët e qytetit) po haheshin me njëri-tjetrin për këtë rast, disa thoshin: “Ndërtojini atyre (në hyrje të shpellës) një ndërtesë! Zoti i tyre i njeh më mirë ata”. Ata që e fituan çështjen e tyre, thanë: “Ne do të ndërtojmë një faltore mbi ta!” (El-Kehf 18:21)
Ebu Said radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguri Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Me siguri, ju do të ndiqni rrugët e atyre kombeve që ishin para jush, në çdo gjë si një shigjetë që i ngjan tjetrës, (dmth ashtu si ato), aq shumë në mënyrë që edhe nëse ata hynë në një vrimë të një hardhucë, ju do të hyni në të.” Ata thanë: “O I Dërguari i Allahut, sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem! A do të thotë se ne do të ndjekim hebrenjtë dhe të krishterët?” Ai u përgjigj: “Kë tjetër?” (Dmth, natyrisht çifutët dhe Të krishterët).” [El-Buhari (3456) dhe Mulimi (2669)]
Muslimi transmeton nga Teubani radijAllahu ‘anhu se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Allahu Më i Lartësuari e palosi për mua tokën, aq shumë në mënyrë që unë pashë lindjet e saj dhe perëndimet (dmth ekstremet). Mbretëria e Umetit tim do të arrijë aq larg sa toka që u palos për mua. Të dy thesaret, i kuqi (ari) dhe i bardhi (argjendi) më janë dhuruar mua, unë iu luta Zotit tim që ai mos ta shkatërrojë Umetin tim nga uria mbizotëruese, dhe mos T’ia japi kontrollin e tyre një armiku i cili i asgjëson ato masivisht me përjashtim nga mesi i tyre. Zoti im më tha: “Muhammed, nëse unë jap një urdhër, ai nuk tërhiqet; Unë kam premtuar për Ummetin tënd që nuk do të shkatërrohet nga uria mbizotëruese, dhe nuk do T’ia jap kontrollin e tyre një armiku - përveç se nga mesi i tyre - që i asgjëson ato në masë, edhe nëse ata sulmohen nga të gjitha anët e tokës; vetëm se një pjesë prej tyre do të shkatërrojë një pjesë tjetër, dhe një pjesë do të marrë si të burgosur një pjesë tjetër.” [Muslimi (2889)]
El-Barkani RahimehUllah e ka shkruar në Sahihun e tij këtë hadith me disa fjalë shtesë: “Unë jam i frikësuar për Umetin tim nga ata udhëheqës të devijuar që do t’i çojnë në rrugë të gabuar. Kur shpata të përdoret në mesin e popullit tim, ajo nuk do të tërhiqet prej tyre deri në Ditën e Ringjalljes, dhe Ora e fundit nuk do të vijë deri kur fiset e populli tim t’i bashkëngjiten politeistëve dhe fiset e popullit tim të adhurojnë idhuj. Do të dalin nga mesi i popullit tim tridhjetë gënjeshtarë të mëdhenj ku secili prej tyre duke pohojë se është një profet, ndërsa unë jam vula e Profetëve, pas të cilit (mua) nuk do të ketë profet; dhe një pjesë e popullit tim do të vazhdojë të mbahet për të vërtetën dhe ata do të jetë fitimtarë dhe ata nuk do të dëmtohen nga ata që i kundërshtojnë derisa të vijë caktimi i All-llahut.”
Kapitulli njëzet e katër: Magjia (Es-Sihr).
Allahu më i Lartësuari thotë: “Në të vërtetë, ata e dinin se ai që e përvetësonte këtë mjeshtëri (magjinë), nuk do të kishte kurrfarë të mire në jetën tjetër.” (El-Bekare 2:102)
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Ata besojnë në El-Xhibt dhe Et-Taghut (idhuj dhe hyjni të rremë).” (En-Nisa’ 4:51)
Omeri radijAllahu ‘anhu transmetohet të ketë thënë: “El-Xhibt është magjia ndërsa Et-Taghut është Shejtani.”
Xhabiri radijAllahu ‘anhu transmetohet të ketë thënë: “Et-Tagut janë magjistarët mbi të cilët i fryn shejtani (i ndez) dhe çdo fis e ka nga një.”
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu transmeton se e ka dëgjuar të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem të thotë: “Ruajeni veten nga shtatë shkatërrueset.” Sahabet radijAllahu ‘anhum e pyeten: “O i Dërguari Allahut kush janë ato?” Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Ti bashkangjitësh ndonjë gjë Allahut, magjia, të marrësh jetën me të pa drejtë që e ka ndaluar Allahu, kamata, marrja me pa të drejtë nga pasuria e jetimit, arratisja nga fushëbeteja, dhe të akuzosh për imoralitet gruan e ndershme por të shkujdesur.” [El-Buhari (2766), Muslimi (89) dhe Ebu Daudi (2874)]
Xhundubi radijAllahu ‘anhu transmeton: “Dënimi për magjistarin është të ekzekutohet me shpatë.” [Et-Tirmidhi (1460), El-Bejhekiu në përmbledhjen e tij Es-Sunen El-Kubra (8/136), dhe El-Hakimi në El-Mustedrek (4/360)]
Në Sahih El-Buhari, Bexheleh bin Abadeh radijAllahu ‘anhu transmeton: “Omeri bin El-Khatab radijAllahu ‘anhu shkroi: Ekzekutoni çdo magjistar ose magjistare.” Kështu, Bexheleh radijAllahu ‘anhu vazhdon: “Ekzekutuam tre magjistarë.” [El-Buhari (3156) dhe Ahmedi në El-Musned (1/190)]
Transmetohet se Hafsah radijAllahu ‘anhu të ketë urdhëruar ekzekutimin e një robëreshe që i kishte bërë magji dhe e ekzekutuan. Një rast si ky është transmetuar edhe nga Xhundubi radijAllahu ‘anhu. [Malik në El-Muuata (2/872)]
Sipas Imam Ahmedit RahimehUllah: Ekzekutimi i magjistarëve është dëshmuar nga tre Sahabë të të Dërguarit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, Omeri, Hafsah dhe Xhundubi radijAllahu ‘anhum.
Kapitulli njëzet e pesë: Sqarim i llojeve të magjisë.
Imam Ahmedi RahimehUllah transmeton; Muhamed bin Xhafar tregon nga Aufi, nga Hajan bin El-Ala’, nga Katan bin Kabisah, nga babai i tij se ai e ka dëgjuar Profetin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem të thotë: “Vërtet, El-'liafah (të lëshosh zogjtë të fluturojnë për të parathënë një ngjarje) dhe Et-Tark (vizatimi i vizave në tokë për të parashikuar ngjarjet) dhe Et-Tijarah (të vështrosh ndonjë objekt si një shenjë e keqe) janë El-Xhibt (magji).” [Ahmedi në El-Musned (3/477), Ebu Daudi (3907), dhe Ibn Hibani në Mauarid Ez-Zam’an (1426)]
Aufi RahimehUllah ka thënë: “El-‘liafah është të lëshosh zogjt të fluturojnë për të parathënë një ngjarje ndërsa Et-Tark është vizatimi i vizave në tokë.”
Hasan Basriu RahimehUllah ka thënë: “El-Xhibt është ë bërtitura e shejtanit.”
[Hadithet më sipër janë transmetuar nga Ebu Daudi, En-Nesai dhe Ibn Hibani me zinxhir transmetimi të mirë.]
Ebu Daudi transmeton në librin e tij me Sahih se Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu tregon se e ka dëgjuar të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem duke thënë: “Kushdo që mëson një pjesë nga astrologjia (të marrësh njohuri nga yjet) ka mësuar një pjesë nga magjia. Ata që mësojnë më shumë marrin më shumë (gjynah mbi vete).” [Ebu Daudi (3905), Ibn Maxhe (3726) dhe Ahmedi (1/277, 311)]
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu transmeton se Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kushdo që lidh një nyje dhe fryn në të, ka bërë magji dhe kushdo që bën magji ka bërë Shirk. Kushdo që vendos një hajmali do të lihet në dorë të saj.” [Këtë hadith e transmeton En-Nesai dhe pjesa e fundit e tij mbështetet dhe nga të tjerët, Et-Tirmidhi (2703), Ahmedi (4/310, 311) dhe El-Hakimi (4/216)]
Ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu transmeton se e ka dëgjuar të Dërguarin e Allahu sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem të thotë: “A mos t’ju tregoj çfarë është El-‘Adh (fjalë për fjalë: gënjeshtër, magji etj.)? Është percjellja e thashemeve të rreme me qëllim shkaktimin e mosmarrveshjeve midis njerëzve.” [Muslimi(2606)]
Ibn Omer radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Disa të folura elekuente (janë aq të bukura sa) mund të jenë magji.” [El-Buhari (5146) dhe Muslimi (869)]
Kapitulli njëzet e gjashtë: Për magjistarët dhe të ngjashmit.
Njëra nga gratë e Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tregon se Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kushdo që shkon te falltori e pyet për diçka dhe i beson fjalët e tij, s’do ti pranohet namazi për dyzet ditë.” (Muslimi)
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu tregon se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kushdo që shkon te magjistari dhe i beson fjalët e tij, ka mohuar shpalljen e Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem (p.sh. Kuranin).” [Ebu Daudi (3904) dhe Ahmedi në El-Musned (2/408, 429 dhe 476)]
Katër përmbledhësit e tjerë të hadithit dhe El-Hakimi kanë transmetuar këtë hadith (nga Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu) dhe e klasifikojnë Sahih: “Kushdo që shkon te falltori apo magjistari dhe i beson fjalët e tij, ka mohuar atë që i është shpallur Muhamedit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem).” [Katër përmbledhësit e hadithit janë Ebu Daudi, Ibn Maxhe, Et-Tirmidhi dhe En-Nesai. El-Hakimi në El-Mustedrek dhe Ahmedi në El-Musned (2/429)]
Ebu Ja’la transmeton një hadith të ngjashëm nga Ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu me zinxhir të mirë por si Maukuf (i pamundur të gjendet).
[Ebu Ja’la në Musnedin e tij (5408). El-Bazar në El-Kafsh (2067), dhe El-Hajthami në Maxhma Ez-Zauaid (5/118)] Hadithi është i afërt nga El-Bazari, dhe transmetuesit janë ata që transmetojnë hadithet e Buharit ose Muslimit apo të dyve përvec Hubejre ibn Jarim, por ai është një transmetues i bësueshëm.]
Imran bin Husejn radijAllahu ‘anhu tregon në në hadith Marfu se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Nuk është prej nesh ai i cili shikon për shenja të këqija apo kërkon t’i interpretohen atij (p.sh. Et-Tijarah); ose kush praktikon fallin apo kërkon ti tregohet e ardhmja; ose kush praktikon magjinë apo kërkon ta bëjnë për të; dhe kushdo që shkon te një Kahin (falltor) dhe beson çfarë thotë ai, ka mohuar atë që i është shpallur Muhammedit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem).” [Transmeton El-Bazar me zinxhir transmetimi të mirë]
I njëjti hadith transmetohet nga Et-Taberani në El-Ausat me zinxhir të mirë transmetimi nga Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu, pa fjalët: “Kushdo që shkon…”
Imam El-Baghaui RahimehUllah ka thënë: “El-'Arraf është një person i cili pretendon të dijë çështjet me shenja të para me të cilat ai mund të tregojë për sendet e vjedhura, vendin e gjërave të humbura dhe të ngjashmeve. “Disa thanë, ky është Kahin; dhe Kahin është ai që parathotë çështje të papara që do të ndodhin në të ardhmen. Thuhet gjithashtu se ai është ai që informon për sekretet e brendshme”.
Ebul-Abas bin Tejmije RahimehUllah ka thënë: “El-‘Arraf është emri i falltorit dhe astrologut (El-Munaxhim), dhe parashikuesit (Er-Rammal), dhe të ngjashmëve me ta që thonë se kanë njohuri për këto çështje.”
Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu ka thënë për ata njerëz që shkruajnë Abe-xhed (germa alfabeti – për ta përdorur në fall, magji etj.) dhe i shikojnë yjet p.sh besojnë në ndikimin e tyre mbi tokë: “Nuk shoh se ai që e bën diçka të tillë ka ndonjë pjesë te Allahu.”
Kapitulli njëzet e shtatë: Kurimi me magji (En-Nushrah)
Xhabiri radijAllahu ‘anhu transmeton: I Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem u pyet për En-Nushrah (shërimi me magji), ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Është një nga veprat e shejtanit.” [Ebu Daudi (3868) dhe Ahmedi në El-Musned (3/294)]
Imam Ebu Daudi transmeton se kur është pyetur nga Imam Ahmed bin Hanbeli për këtë (En-Nushrah), ai ka thënë: “Ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu se ka pëlqyer gjithë këtë.”
Katade RahimehUllah ka thënë: I thashë Ibn El-Musejibit RahimehUllah: “Një burrë është nën ndikimin e një magjie ose nuk mundet të bashkjetojë me gruan e tij, a ta shërojmë me En-Nushrah apo të përdorim ndonjë mënyrë tjetër për të prishur magjinë?” Ibn El-Musejib RahimehUllah tha: “Ska problem sepse qellimi është për mirë. Nga ajo e cila ka dobi, është në rregull.” [El-Buhari (Ibn El-Musejib RahimehUllah ka për qëllim nje lloj të En-Nushrah e cila ska magji)]
Imam El-Hasan El-Basri RahimehUllah ka thënë: “Vetëm një magjistar mundet të prish magjinë e një magjistari tjetër.”
Ibn El-Kajim RahimehUllah ka thënë: “En-Nushrah është të largosh efektet e magjisë nga ai që është i prekur, dhe është dy llojesh:
1. Përdorimi i magjisë për të larguar efektet e magjisë tjetër dhe që është nje vepër e shejtanit e cila lidhet me komentin e Imam El-Hasan El-Basri RahimehUllah. P.sh. Ai i cili përdor magjinë dhe pacienti, të dy afrohen me shejtanin me atë që ai do (magjinë). Shejtani atëherë ia largon magjinë atij që është prekur.
2. Efektet e magjisë mund të largohen me këndimin e ajeteve të Kuranit; dukë bërë Rukje të ligjëruar dhe po ashtu duke përdorur ilaçe. Ky lloj i ‘En-Nushrah’ është i lejuar.
Kapitulli njëzet e tetë: Çfarë thuhet në lidhje me besimin në shenja (ogur) (Et-Tataijur).
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Allahu ishte Ai që ua ndillte fatin e zi, ndonëse shumica e tyre nuk e dinin!” (El-Araf 7:131)
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Ata (të Dërguarit) thanë: Shenjat tuaja ogurzeza qofshin me ju! (E quani ogur të keq) Pse u këshilluat? Jo, por në të vërtetë ju jeni një popull Musrifun (që kalon çdo kufi në të gjitha krimet e gjynahet dhe duke mos i besuar e duke mos iu nënshtruar Allahut).” (Jasin 36:19)
Transmeton Ebu hurejre radijAllahu ‘anhu se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Nuk ka ‘Adua (sëmundje ngjitëse që prek pa lejen e Allahut), as nuk ka Et-Tijarah (ndonjë shenjë të keqe nga zogjt), as nuk ka Hamah (shenje ogurzezë nga zogu i natës, p.sh. bufi), as nuk ka (ndonjë shenjë ogurzezë në muajin) Sefer.” Te Sahih Muslim janë të shtuara dhe këto fjalë: “…dhe ska Nau’* (yllësi) dhe ska Ghoul* (fantazma etj.)”
(*Nau’: Yllësi në rrugën e Hënës apo një ndarje të kohës lidhur me fazat e Hënës. *Ghoul: Përbindesh fiktivë shpesh thirret për të trembur fëmijët, si p.sh. fantazma etj.) [El-Buhari (5757) dhe Muslimi (2220) (106)]
Enesi radijAllahu ‘anhu transmeton se e ka dëgjuar Profetin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem të thotë: “As Adua (sëmundje ngjitëse) as Tijarah (ogur i zi) por El-Fa’l më kënaq mua.” Atëhërë ata e pyetën: “Çfarë është El-Fa’l?” Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Ajo është fjala e mirë.” [El-Buhari (5756) dhe Muslimi (2224)]
Ebu Daudi tranmseton me zinxhir të saktë transmetimi, se Ukbe bin Amir radijAllahu ‘anhu ka thënë: “Et-Tijarah (ogur i zi) u përmdend një herë në prani të të Dërguarit të Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe ai tha: “Forma e saj më e mirë është El-Fa’l (optimizmi apo parandjenja që një ngjarje do të ndodhi me lejen e Allahut). Nuk e ndalon Muslimanin nga objektivi i tij. Kurdo që ndonjëri sheh ndonjë gjë të papëlqyeshme ai duhet të lutet: “O Zoti im, askush perveç Teje nuk e sjell të mirën! Askush perveç Teje nuk e ndalon të keqen! Nuk ka fuqi e as force perveç se në Ty.” [Ebu Daudi (3719)]
Transmetohet nga Ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu në një hadith Marfu’: “Et-Tijarah është shirk, Et-Tirajah është shirk. Nuk ka asnjë në mesin tonë që nuk ka në zemrën e tij një ndjesi për Et-Tijarah. Por Allahu më i Larti, nga besimi i madh në Të, ia largon atë.” Dhe thuhet se pjesa e fundit e hadithit ështe thënë nga Ibn Mesudi. [Ebu Daudi (3910) dhe Et-Tirmidhi (1614) ka thënë është hasen sahih.
Ahmedi transmeton nga Ibn Amr radijAllahu ‘anhu: “Kushdo qe kthehet prapa nga Et-Tijarah (ogur i zi) ka bërë shirk.” Ata e pyetën: “Çfarë duhet thënë për të shlyer një gjynah të tillë?” Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem u përgjigj: “Të thuhet: ‘O Zoti im, nuk ka të mirë perveç të mirës që sjell Ti. Nuk ka të keqe perveç të keqes që cakton Ti. Dhe ska Zot të vërtetë perveç Teje.’” [Ahmedi (2/220)]
Fadl bin Abas radijAllahu ‘anhu ka thënë: “Et-Tijarah është ajo që shkakton të dalësh jashtë për të bërë diçka apo të kthehesh mbrapa (nga një mision).” [Ahmedi (1/213)]
Kapitulli njëzet e nëntë: Çfarë thuhet në lidhje me astrologjinë (Et-Tanxhim)
Imam El-Buhari transmeton në Sahihun e tij nga Katade RahimehUllah se ka thënë: “Allahu i ka krijuar yjet per tre arsye:
1. Si zbukurim per qiejt.
2. Si gjuajtës (raketa) kundër shejtanëve.
3. Si pika referimi për udhëtarët.
Kushdo që i interpreton ndryshe ka gabuar. Një personi të tillë do t’i humbë shperblimi (në Diten e Ringjalljes), dhe do ta ngarkojë veten me atë që është jashtë dijes së tij. [Transmetohet nga El-Buhari si hadith mu’allak (i ndërprerë) në kapitullin e titulluar Fillimi i Krijimit, pjesa e trupave qiellorë (fq.614), i botuar nga Bejtul-Afkar Ed-Daulijah (Shtëpia e mendimeve ndërkombëtare)]
Harbi RahimehUllah transmeton: “Mësimi i fazave të hënës është lejuar nga Ahmedi RahimehUllah dhe Is’haku RahimehUllah, eshtë dekurajuar nga Katade RahimehUllah dhe është ndaluar nga ‘Unejne RahimehUllah.”
Ebu Musa radijAllahu ‘anhu transeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Tre (lloje njerëzish) nuk do të hynë në Xhennet:
1. Ai që i është bërë zakon pirja alkolit (pijaneci).
2. Ai që i ndërpret lidhjet farefisnore.
3. Ai që beson në magji (dhe astrologjia bën pjesë në të).” [Ahmedi në El-Musned (4/339) dhe Ibn Hibani në Mauarid Ez-Zaman (1380, 1381)]
Kapitulli tridhjetë: Kërkimi i shiut nëpërmjet fazave të hënës (yjeve).
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Dhe në vend (të falënderimit të Allahut) për Rizkun (mirësitë e furnizimin) që Ai u jep juve, përkundrazi ju e mohoni Atë (me mosbesim, duke thënë që ra shi nga kjo e kjo faze e hënës dhe nga ky e ai yll)!” (El-Uaki’a 56:82)
Ebu Malik El-Esh’ari radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Umeti im nuk do t’i braktisë katër çështje të padëshirueshme nga periudha e injorancës (kohë para Islamit).” Ata janë:
1. Krenaria e tepruar me paraardhësit.
2. Shpifja për prejardhjen e ndonjërit.
3. Kërkimi i shiut nga yjet, p.sh. duke besuar se yjet që bien sjellin shiun në tokë.
4. Ankimi dhe vajtimi i grave për të vdekurin.
Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem më tej tha: “Në qoftë se gruaja vajtuese nuk pendohet para vdekjes, ajo do të ngrihet në Ditën e Ringjalljes e veshur me një fustan nga katrani i lëngët, dhe një mantel zgjebe.” [Muslimi]
Transmeton Zejd bin Khalid El-Xhuhani radijAllahu ‘anhu: I Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, na priu në namaz në Hudejbije pas një nate me shi. Pasi u krye namazi, ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem u kthye nga njerëzit dhe tha: “A e dini çfarë tha Zoti juaj (shpalli)?” Njerëzit u përgjigjën: “Allahu dhe Dërguari i Tij e dinë më mirë.” Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Allahu tha: ‘Në këtë mëngjes disa nga robët e Mi qëndruan besimtarë të vërtetë dhe disa të tjerë u bënë mosbesimtarë. Kushdo që tha se shiu erdhi si bekim dhe mëshirë nga Allahu është një nga ata që më beson Mua dhe nuk i beson yjeve, dhe kushdo që tha se ra shi nga një yll i veçantë, më ka mohuar Mua dhe ka besuar yllin.’” [El-Buhari dhe Muslimi]
El-Buhari dhe Muslimi kanë dhe një hadith tjetër të ngjashëm nga Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu, ku thuhet se Allahu i Plotfuqishëm i shpalli ajetet në vijim, kur disa thanë se ra shi nga ky e ai yll: “Kështu pra, Unë betohem për perëndimin e yjeve! Dhe vërtet që është një betim i madh, veç sikur ta dinit. Se ky është një Kur’an i nderuar. Në një Libër të ruajtur mirë (tek Allahu mbi qiej në El-Leuh el-Mahfudh). Të cilin askush nuk mund ta prekë veçse të pastërtit e të dëlirët (melekët). (Ky Kur’an) Shpallje nga Zoti i Aleminit (Zoti i gjithë botëve, i gjithësisë dhe i gjithçkaje që gjindet në të, Zoti i njerëzve dhe i xhindeve). A është fjalë e tillë sa që ju (mosbesimtarë) ta mohoni? Dhe në vend (të falënderimit të Allahut) për Rizkun (mirësitë e furnizimin) që Ai u jep juve, përkundrazi ju e mohoni Atë (me mosbesim, duke thënë që ra shi nga kjo e kjo fazë e hënës dhe nga ky e ai yll)!” (El-Uaki’a 56:75-82)
Kapitulli tridhjetë e një: Dashuria për Allahun.
Allahu më i Lartësuari thotë: “E megjithatë, disa njerëz zgjedhin (për të adhuruar) në vend të Allahut (zota) të tjerë, (duke i konsideruar) si të barabartë me Atë dhe duke i dashur siç duhet Allahu. Por ata që besojnë, e duan shumë më tepër Allahun (se sa ç’i duan idhujtarët idhujt e tyre). Sikur keqbërësit të shihnin që tani çastin kur të përballen me ndëshkimin, do ta kuptonin se e tërë fuqia i përket Allahut dhe se dënimi i Tij është fort i ashpër.” (El-Bekare 2:165)
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Thuaj: “Nëse etërit tuaj, bijtë tuaj, vëllezërit tuaj, gratë tuaja, farefisi juaj, pasuria juaj që e keni fituar, tregtia për të cilën keni frikë se nuk do të shkojë mirë dhe shtëpitë ku e ndieni veten rehat, janë më të dashura për ju sesa Allahu, i Dërguari i Tij dhe lufta në rrugën e Tij, atëherë pritni deri sa Allahu të sjellë vendimin (dënimin) e Tij. Allahu nuk e udhëzon në rrugën e drejtë popullin e pabindur.” (Et-Teube 9:24)
Enesi radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Askush nga ju nuk ka besuar derisa të më dojë mua më shumë se babanë e tij, dhe fëmijët e tij dhe gjithë njerëzimin.” (El-Buhari dhe Muslimi)
Enesi radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kushdo që i ka kto të treja (cilësi), do të këtë ëmbëlsinë e besimit: Ai i cili, Allahu dhe Dërguari i tij (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) janë më të dashur për të se gjithçka tjetër. Ai i cili do dikë tjetër vetëm për hir të Allahut. Ai i cili e urren të kthehet në mosbesim pasi që Allahu e ka ruajtur nga ajo gjë, ashtu siç e urren të hidhet në zjarr.” Në një transmetim tjetër hadithi fillon me fjalët: “Askush sdo të ndjejë ëmbëlsine e Imanit (besimit) deri dhe nëse…” [El-Buhari (16) dhe Muslimi (43)]
Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu ka thënë: “Kushdo që do për hir të Allahut, dhe urren për hir të Allahut, dhe bën shoqëri për hir të Allahut dhe shfaq armiqësi për hir të Allahut, do të arrijë miqësinë e Allahut. Duke mos e bërë këtë, asnjëri nuk do të arrijë të shijojë embëlsinë e Imanit (besimit) edhe pse ai mund të falet rregullisht dhe të agjërojë shpesh. Sot njerëzit i mbajnë lidhjet, dhe duan për gjëra të kësaj bote por kjo nuk do t’i sjellë asnjë dobi atyre (në Ditën e Gjykimit).” [Ibnul-Mubarak në librin e tij Ez-Zuhd (353)]
Duke interpretuar ajetin: “Midis tyre do të këputet çdo lidhje.” (El-Bekare 2:166)
Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu ka thënë: “Nënkupton dashurinë.” [El-Hakimi në El-Mustedrek (2/272) e klasifikon sahih dhe Edh-Dhehibiu është dakord.
Kapitulli tridhjetë e dy: Frika vetëm ndaj Allahut.
Allahu më i Lartësuari thotë: “Vetëm Shejtani jua shtie në mendje frikën e Eulijave të tij (të shokëve, pasuesve të tij si mosbesimtarët, paganët, mohuesit etj), kështu që mos iu frikësoni atyre aspak, por m’u frikësoni vetëm Mua, nëse jeni besimtarë të vërtetë.” (Al-Imran 3:175)
Allahu i plotfuqishëm thotë: “Faltoret e Allahut i vizitojnë dhe i mirëmbajnë vetëm ata që besojnë Allahun dhe Ditën e Fundit, që falin namazin dhe japin zekatin e që nuk i frikësohen askujt, përveç Allahut. Sigurisht që këta janë në rrugë të drejtë.” (Et-Teube 9:18)
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Ka disa njerëz, që thonë: “Ne besojmë Allahun”. Por, kur vuajnë për çështjen e Allahut, e quajnë pëndjekjen prej njeriut njësoj si dënimin e Allahut. Ndërsa, kur u vjen fitorja prej Zotit tënd, ata, me siguri - do të thonë: “Ne kemi qenë me ju”. Vallë! A nuk e di Allahu më së miri se ç’ka në zemrat e çdokujt?” (El-Ankebut 29:10)
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “…Atij që i frikësohet Allahut, Ai do t’i gjejë rrugëdalje (nga çdo vështirësi).” (Et-Talak 65:2)
Ebu Seid radijAllahu ‘anhu transmeton në një hadith Marfu’: “Është dobësi (e besimit të plotë) të kënaqësh të tjerët duke hidhëruar Allahun dhe të lavdërosh të tjerët për jetesën që të ka siguruar Allahu dhe të fajësosh të tjerët për atë që s’ta ka dhënë Allahu. As personi më i pasur ndër më të pasurit nuk mund të sjellë rriskun e Allahut, dhe askush që i vihet kundër smund ta ndalojë atë.” [Ebu Nuajm në koleksionin e tij El-Hiljah (5/108), (10, 41) dhe El-Bejheki në Shu’an El-Iman (203). Et-Taberani e transmeton të njëjtin hadith nga Abdullah ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu e ky nga Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem El-Muxham El-Kabir (10/215 – 216 Nr. 10514). Sidoqoftë, El-Hajthami ka thënë në Maxhma Ez-Zauaid (4/71): “Khalid ibn Jazid El-Umari, i cili akuzohet si shpikës hadithesh, është njëri nga transmetuesit.”
Aishja radijAllahu anha transmeton nga i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem: “Kushdo që kërkon kënaqësinë e Allahut duke shkaktuar pakënaqësinë e njerëzve, do të arrijë kënaqësinë e Allahut dhe Allahu do t’i bëjë njerëzit të jenë të kënaqur prej tij. Kushdo që kërkon të kënaqë njerëzit duke shkaktuar pakënaqësinë e Allahut, do të arrijë pakënaqësinë e Allahut, dhe Allahut do t’i bëjë njerëzit të jenë të pakënaqur prej tij.” [Ibn Hibani në Mauarid Ez-Zaman (1541, 1542) dhe Et-Tirmidhi (2416)]
Kapitulli tridhjetë e tre: Mbështetja tek Allahu.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Në qoftë se jeni besimtarë, atëherë mbështetuni tek Allahu!” (El-Ma’ide 5:23)
Ai i Plotfuqishmi thotë: “O Profet! Allahu të mjafton ty dhe besimtarëve që të pasojnë.” (El-Enfal 8:64)
Ai më i Lartësuari thotë: “Allahu i mjafton kujtdo që mbështetet tek Ai.” (Et-Talak 65:3)
Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu transmeton: “Allahu (vetëm) është i mjaftuëshëm për ne, dhe Ai ështe Rregulluesi më i Mirë i çështjeve (per ne),” kjo është thënë nga Ibrahimi alejhi selam kur e hodhën në zjarr dhe është thënë nga Muhamedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem kur ata (hipokritët) thanë: “Me të vërtetë njerëzit (paganët) janë mbledhur kundër jush (një ushtri e madhe), kështu, frikësohuni atyre, por kjo, vetëm ua shoti atyre besimin.” [El-Buhari (4563 dhe 4564) En-Nesai]
Kapitulli tridhjetë e katër: Të ndjehesh i sigurtë ndaj Planit të Allahut kundërshton Teuhidin.
Allahu më i Lartësuari thotë: “A mos e ndjenë veten të sigurt kundër Planit të Allahut? Askush nuk është i sigurt ndaj Planit të Allahut, përveç popullit të humbur (të dënuar me shkatërrim).” (El-Araf 7:99)
Ai i Plotfuqishmi thotë: “E kush mund ta humbë shpresën nga mëshira e Zotit të vet, përveç atyre që janë të humbur”?! (El-Hixhr 15:56)
Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu transmeton: “I Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem është pyetur në lidhje me gjynahet e mëdha atëherë ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha:
1. T’i bësh ortak Allahut.
2. Të humbësh shpresën nga lehtësimi i Allahut.
3. Të ndjehesh i sigurtë nga Plani i Allahut.”
Abdur-Rezak transmeton nga Ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu se Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Nga gjynahet e mëdha më i madhi është Shirku – t’i bësh të barabartë Allahut, të ndjehesh i sigurtë ndaj Planit të Allahut, të humbësh shpresën në Mëshirën e Allahut, dhe të humbësh shpresën nga lehtësimi i Allahut.”
Kapitulli tridhjetë e pesë: Një pjesë e Imanit (besimit) në Allahun është vetëpërmbajtja në atë që ka caktuar Allahu.
Allahu i Plotufiqishëm thotë: “Asnjë fatkeqësi nuk bie, por veçse me Lejen e Allahut dhe kushdo që beson Allahun, Ai e udhëzon zemrën e tij (drejt Besimit të vërtetë dhe çfarë ka ndodhur tashmë për të është nga Kaderi (caktimi) i Allahut) dhe Allahu është i Gjithëditur për çdo gjë.” (Et-Tagabun 64:11)
Alkameh RahimehUllah ka thënë: “Ai (personi i përmendur në ajetin e mësipërm) është njeriu i cili, kur goditet nga një e keqe, e di se ajo është prej Allahut, e pranon atë dhe i nënshtrohet Atij.”
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Dy çështje në mesin e njerëzve arrijnë në mosbesim: sulmimi ose shpifja ndaj dikujt për prejardhjen e tij, dhe mbajtja zi për të vdekurit.” [Muslimi (67)]
Ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Ai i cili godet faqet, tërheq rrobat dhe thërret ose ndjek mënyrat dhe traditat e ditëve të injorancës, nuk është prej nesh.” [El-Buhari (1294) dhe Muslimi (103)]
Enesi radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Sa herë që Allahu ia do të mirën robit të Tij, Ai e shpejton ta dënojë atë në këtë jetë, dhe kur ai dëshiron të keqen robit të Tij, Ai e mban ndëshkimin për mëkatet e tij, derisa ai të vijë para Tij në Ditën e Gjykimit.” [Et-Tirmidhi (2398) Ahmedi (4/87), dhe El-Hakimi (1/349)]
Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Madhështia e shpërblimit është e lidhur me madhështinë e provës. Kur Allahu e do një popull, Ai e vë ata në provë. Kushdo që është pranues i saj do të ketë pranimin e Allahut dhe kushdo që është i pakënaqur dhe nuk e pranon atë do të fitojë pakënaqësinë e Allahut.” [Et-Tirmidhi (2398) dhe Ibn Maxhe (4021). Et-Tirmidhi e klasifikon Hasen]
Kapitulli tridhjetë e gjashtë: Ndalimi për t’u dukur.
Allahu më i Lartësuari thotë: “Thuaj (O Muhammed): “Unë jam vetëm një vdekatar si ju, që më është shpallur se Zoti juaj është një Zot i Vetëm. Kështu, kush shpreson takimin me Zotin e vet, le të bëjë vepra të mira dhe të mos i shoqërojë askënd në adhurim Zotit të vet!” (El-Kehf 18:110)
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu transmeton se Allahu i Plotfuqishëm ka thënë: “Unë Jam më i Pavaruri dhe i Lirë nga nevoja për të pasur bashkëpunëtorë. Kushdo që kryen një vepër duke më shoqëruar Mua partnerë, Unë do ta lë atë me ato që ai më shoqëron Mua (Shirk).” [Muslimi (2985), Ahmedi (2/301, 435), Ibn Maxhe (4202) dhe Ibn Khuzejmeh (938)]
Ahmedi RahimehUllah transmeton hadithin në vijim (Marfu’) nga Ebu Seid El-Khudri radijAllahu ‘anhu se Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “A mos t’ju tregoj se çfarë më frikëson më shumë për ju se Dexhalli?” Sahabet radijAllahu ‘anhum i thanë: “Patjetër o i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.” Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Shirku i fshehtë, një person e zbukuron namazin e tij kur e di se të tjerët po e shohin.” [Ibn Maxhe (4204) dhe Ahmedi në El-Musned (3/30)]
Kapitulli tridhjetë e shtatë: Është formë Shirku të bësh një vepër (të drejtë) për qëllim të kësaj bote.
Allahu më i Lartësuari thotë: “Atyre që duan jetën e kësaj bote dhe bukuritë e saj, Ne do t’ua shpërblejmë krejtësisht punët e tyre dhe në të nuk do t’u lihet gjë mangët. Këta janë ata për të cilët në botën tjetër nuk do të ketë kurrgjë, përveç zjarrit. Do t’u shembet çdo gjë që kanë bërë në këtë jetë dhe do t’u zhvlerësohet ajo që kanë punuar.” (Hud 11:15-16)
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Lëre shërbëtorin e Dinarit dhe Dirhemit, dhe Khamisa (dmth para dhe rroba luksoze) të humbasë pasi ai është i kënaqur në qoftë se këto gjëra i janë dhënë atij, dhe nëse jo, ai është i pakënaqur. Le një person i tillë të vdesë dhe të rikthehet, dhe në qoftë se ai theret me një gjemb, le të mos gjejë askënd për t’ia hequr atë. Tuba (të gjitha llojet e lumturisë, ose një pemë në Xhennet) eshtë për atë që i mban frenat e kalit të tij dhe lufton në rrugën e Allahut, me flokët e tij të çrregullt dhe këmbët e mbuluar me pluhur; në qoftë se ai është i emëruar në pararojë, ai është krejtësisht i kënaqur me postin e tij të Ruajtjes, dhe nëse ai është i emëruar në praparojë, ai e pranon postin e tij me kënaqësi; (ai është kaq i thjeshtë dhe jo ambicioz), sa që po të kërkojë leje (para një sundimtari), atij nuk i pranohet, dhe nëse ai ndërmjetëson, ndërmjetësimi i tij nuk pranohet (për shkak të thjeshtësisë së tij).” [El-Buhari (2887)]
Kapitulli tridhjetë e tetë: Kush i bindet dijetarëve dhe sunduesve, që ndalojnë atë që Allahu e ka bërë të lejueshme dhe lejojnë atë që Ai e ka ndaluar, sigurisht i ka marrë ato si Zota (pos Allahut).
Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu ka thënë: “(Mund të ndodhë që) Së shpejti mund të bien gurë nga qielli mbi ju! Unë ju them: ‘I Dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë…’ dhe ju më thoni: ‘Ebu Bekri dhe Omeri radijAllahu ‘anhum kanë thënë!?”
Ahmed Ibn Hanbeli RahimehUllah ka thënë: Jam i habitur me disa njerëz që e dinë zinxhirin e transmetimit (të një hadithi) dhe autenticitetin e tij por megjithatë ndjekin mendimin e Sufjanit (Eth-Theuri), ndërsa Allahu më i Larti thotë: “Dhe le të kenë mendjen ata të cilët nuk pajtohen me urdhërin e të Dërguarit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem - Sunetin e tij, me rrugën e tij, zbatimin në jetë të Urdhërave të Allahut, të Islamit), që të mos bjerë mbi ta ndonjë Fitneh (mosbesim, sprovë, vështirësi, ose fatkeqësi, tërmet, vrasje, nënshtrim nga tiranë etj), ose t’u jepet një ndëshkim i dhimbshëm.” (En-Nur 24:63)
A e dini se çfarë është Fitne? El-Fitne është Shirk. Mund të jetë refuzimi i disa prej fjalëve të tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) që shkaktojnë dyshim dhe devijim në zemrën e dikujt dhe në këtë mënyrë të shkatërrohet.
Imam Ahmedi RahimehUllah i ka thënë këto fjalë kur i thanë se disa njerëz e braktisin hadithin e Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe pranojnë mendimin e Sufjanit (RahimehUllah) apo Fakihëve të tjerë (Dijetarë të jurisprudencës Islame).
Transmetohet nga Adij bin Hatim radijAllahu ‘anhu: E kam dëgjuar Profetin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem të lexojë ajetin: “Ata (jehuditë dhe të krishterët) morën rabinët dhe murgjit e tyre si perëndi të tyre në vend të Allahut (duke iu bindur atyre në gjërat që i bënë ata vetë të ligjshme ose të paligjshme sipas dëshirave të tyre pa u urdhëruar nga Allahu dhe në kundërshtim me Ligjet e Allahut), (morën për Zot të tyre) edhe Mesihun, birin e Merjemes, ndërkohë që ata (jehuditë dhe të krishterët) qenë urdhëruar (në Teurat dhe Inxhil) të mos adhurojnë kënd tjetër por vetëm Një Ilah (një të adhuruar të vetëm - Allahun), La ilahe il-la Huve (Askush nuk meriton, nuk ka të drejtë e nuk duhet të adhurohet përveç Atij) Lavdi e Madhështi i qoftë Atij. (I Lartë është Ai) nga të pasurit shokë ato që ata ia mveshin Atij!” (Et-Teube 9:31)
Kështu që unë i thashë atij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem: “Në të vërtetë ne nuk i adhurojmë ata,” për të cilën ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem mu përgjig: “A nuk e bënë ata Haram atë çfarë e ka bërë Allahu Hallall kështu që ju pastaj e bëtë atë Haram, dhe (a nuk) e bënë ata Hallall atë çfarë Allahu e ka bërë Haram dhe ju pastaj e bëtë atë Hallall?” I thashë: “Po”. Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Kjo është ti adhurosh ata.” [Et-Tirmidhi (3104), Ibn Kethiri në komentimin e Kuranit të Lavdishëm (2/458) ia atribuon Imam Ahmedit, Et-Tirmidhi, dhe Ibn Xheririt. Et-Tirmidhi e klasifikon gharib dhe hasen.]
Kapitulli tridhjetë e nëntë: Të kërkosh gjykim nga dikush tjetër përveç Allahut dhe të Dërguarit të Tij sal-Allahu alejhi ue sel-lem është hipokrizi.
Allahu më i Lartësuari thotë: “A nuk i ke parë ti (o Muhamed!) ata (hipokritë) që pohojnë se kanë besuar në atë që të është shpallur ty dhe profetëve të tjerë para teje? Ata kërkojnë gjykimin e zotave të rremë, ndërkohë që janë urdhëruar t’i mohojnë ato. Djalli dëshiron që t’i nxjerrë ata krejtësisht nga udha e drejtë. Po kur u thuhet atyre: “Ejani tek ajo që ka shpallur Allahu dhe tek i Dërguari”, i sheh hipokritët se si largohen prej teje me neveri. Si do të jetë gjendja e tyre kur t’i godasë fatkeqësia, për shkak të asaj që vetë kanë punuar e të vijnë te ti, duke u betuar në Allahun e duke thënë: “Ne kemi dashur vetëm të bëjmë mirësi dhe pajtim”?! (En-Nisa 4:60-62)
Ai i Plotfuqishmi thotë: “Kur u thuhet: “Mos bëni çrregullime në tokë!” - ata thonë: “Ne bëjmë vetëm përmirësime në tokë!” (El-Bekare 2:11)
Allahu më i Lartësuari thotë: “Dhe mos bëni çrregullime në Tokë, pasi është vënë rregulli, ndërsa Atij lutjuni me frikë dhe shpresë. Vërtet, mëshira e Allahut është afër punëmirëve.” (El-A‘raf 7:56)
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “A mos kërkojnë ata gjykimin (me ligjin) e (kohës së) injorancës (paganizmit paraislamik)?! E kush është gjykatës më i mirë se Allahu për njerëzit që besojnë bindshëm?” (El-Ma’ide 5:50)
Abdullah bin Amr bin El-Aas radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Askush nga ju nuk ka besuar në të vërtetë për derisa dëshirat e tij të mos jenë në përputhje me atë që më është shpallur mua.”
En-Neveviu RahimehUllah ka thënë: “Ky është hadith Sahih i regjistruar në Kitab El-Huxhah me një zinxhir transmetimi të saktë.” [Shiko El-Arba’un En-Neueuijeh (Dyzet Hadithet e përmbledhuar nga En-Neveviu) fq.48.]
Sha’bi RahimehUllah ka thënë: “Një çifut dhe një munafik (hipokrit) patën një mosmarrveshje.” Çifuti tha: “Le të na gjykojë Muhamedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem; pasi ai e dinte se ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem nuk pranonte rryshfet.” Hipokriti tha: “Le të na gjykojnë çifutët”, sepse ai e dinte se ata marrin rryshfet. Kështu, ata ranë dakord ta gjykojnë çështjen e tyre tek një falltor në Xhuhejneh. Për këtë rast u shpall ajeti gjashtëdhjetë (60) i sures En-Nisa: “A nuk i ke parë ti (o Muhamed!) ata (hipokritë) që pohojnë se kanë besuar në atë që të është shpallur ty dhe profetëve të tjerë para teje? Ata kërkojnë gjykimin e zotave të rremë, ndërkohë që janë urdhëruar t’i mohojnë ato. Djalli dëshiron që t’i nxjerrë ata krejtësisht nga udha e drejtë.”
Gjithashtu thuhet se ajeti i mësipërm është shpallur kur dy burra nuk ranë dakord mbi një çështje; dhe njëri nga ata tha: “Le të shkojmë të na gjykojë Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem” por tjetri i tha: “Le të shkojmë te Ka’b bin El-Ashraf.” Pastaj të dy shkuan te Omeri radijAllahu ‘anhu. Njëri nga ata i tregoi çfarë kishtë ndodhur kështu që ai pyeti tjetrin i cili nuk ishtë i kënaqur të shkonte te Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem: “A është kështu (çfare tha tjetri)?” Ai tha: “Po.” Pastaj ai (Omeri radijAllahu ‘anhu) e goditi atë me shpatën e tij dhe e vrau.
Kapitulli dyzetë: Cilido që mohon ndonjë Emër apo Cilësi të Allahut.
Allahu me i Lartësuari thotë: “...ndërkohë që ata nuk besojnë të Gjithëmëshirshmin (Allahun). Thuaju: “Ai është Zoti im! La ilahe il-la Huve (askush nuk ka të drejtë, nuk meriton e nuk duhet të adhurohet përveç Tij)! Tek Ai unë jam mbështetur dhe tek Ai do të jetë kthimi im me pendim.” (Er-Ra‘d 13:30)
Transmeton Aliu radijAllahu ‘anhu: “Ju duhet t’i flisni njerëzve në një mënyrë që ata ta kenë të lehtë të kuptojnë. A do donit ju që Allahu dhe i Dërguari i Tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem të mohohen?” [El-Buhari (127)]
Abdur-Rezak transmeton nga Ma’mari nga Ibn Tavus nga babai i tij se Ibn Abasi radijAllahu ka treguar: Ai (Ibn Abas) shikoi një njeri duke e goditur këmbën e tij në menyrë kundërshtuese kur ai dëgjoi një hadith të Profetit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem në lidhje me Cilësitë e Allahut. Pastaj ai (Ibn Abasi) tha: “Çfare lloj frike kane këta njerëz!? Ata e gjejnë në ajete krejtesisht të qarta atë çfarë kanë frikë dhe shkojnë drejt shkatërrimit nga ajete që sjane krejtësisht të qarta (në të cilat kërkojnë interpretime devijuese).”
Kur Kurejshët e dëgjuan të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem të përmend Er-Rahman, ata e mohuan këtë Cilësi. Ishtë në këtë rast që Allahu i Plotfuqishëm zbriti ajetin: “Ata nuk besojnë të Gjithëmëshirshmin (Allahun).” (Er-Ra‘d 13:30)
Kapitulli dyzetë e një: Të njohësh Mirësitë e Allahut dhe ti mohosh ato është mosbesim.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Ata e shohin dhe e dallojnë qartë Mirësinë e Allahut, por prapëseprapë ata nuk e pranojnë atë dhe shumica e tyre janë mohues e mosbesimtarë.” (En-Nahl 16:83)
Muxhahidi RahimehUllah ka thënë: Sikur thënia e një burri që: “Pasuria është e imja. E kam trashëguar nga të parët e mi.”
Aun bin Abdullah RahimehUllah ka thënë: Ata thonë: “Në qoftë se kjo dhe kjo sdo të ishte, kjo dhe kjo sdo të kishte ndodhur.”
Ibn Kutejbeh RahimehUllah ka thënë: “Ata thonë se mirësitë i kanë si rezultat i ndermjetësve të tyre.”
Sipas Hadithit të Zejd bin Khalid radijAllahu ‘anhu (në kapitullin 30), në të cilin Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Në këtë mëngjes disa nga robët e Mi qëndruan besimtarë të vërtetë dhe disa të tjerë u bënë mosbesimtarë.”
Duke komentuar në hadithin Kudsi të transmetuar nga Zejd bin Khalid radijAllahu ‘anhu (në kapitullin 30), në të cilin Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Në këtë mëngjes disa nga robët e Mi qëndruan besimtarë të vërtetë dhe disa të tjerë u bënë mosbesimtarë.”
Ebul-Abas (Ibn Tejmije) RahimehUllah ka thënë: Të tilla urdhëra gjenden shpesh në Kuran dhe Sunet. Allahu i dënon ata të cilët i atribuojnë Mirësitë dhe Mëshirën e Tij të tjerëve që i bashkangjisin Atij. Disa dijetarë më të hershëm japin shembull sikur - “Era po fryente e favorshme” dhe “Marinari (kapiteni) ishte i mençur dhe me eksperiencë.” Të ngjashme me këto janë shumica e thënieve të njerëzve.”
Kapitulli dyzetë e dy: Mos i vini shokë Allahut (në adhurim).
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Atëherë pra, mos i vini shokë (El-Andad) Allahut (në adhurim) kur ju e dini (se vetëm Ai ka të drejtë të adhurohet e askush tjetër).” (El-Bekare 2:22)
Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu, duke iu referuar Ajetit më sipër ka thënë: “El-Andad do të thotë Shirk. Është aq i padukshëm sa një milingonë e zezë që ecë mbi një gur të zi në pjesën më të errët të natës. Është të betohesh: ‘Pasha Allahun dhe pasha jetën tënde’ dhe ‘pasha jetën time’. Gjithashtu është të thuash: ‘Sikur mos të ishte qeni i vogël ose rosa në shtëpi, hajdutët do të kishin hyrë.’ Ose, sikur thënia e një burri ndaj shokëve të tij: ‘Në qoftë se dëshiron Allahu dhe ju...’ ose ‘Po të mos ishte Allahu dhe kjo e kjo’, etj. Mos përmend askënd me Allahun pasi është Shirk.” (Përcillet nga Ibn Ebi Hatim)
Omer bin El-Khattab radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kushdo që betohet në diçka tjetër perveç Allahut ka mohuar ose ka bërë Shirk.” [Et-Tirmidhi (1535), Ebu Daudi (3251) dhe El-Hakim (4/297)]
Ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu ka thënë: “Të bëtohem në Allahun ndërsa them një gënsheshtër është me e dashur për mua se sa të betohem në diçka tjetër perveç Tij duke thënë të vërtetën.” [El-Hajthemi ka thënë në Maxhma‘ Ez-Zaua’id (4/177): “Ky hadith percillet nga Et-Taberani në El-Mu’xham El-Kebir dhe transmetuesit e hadithit janë ndër transmetuesit e El-Buharit në Sahihun e tij.”]
Hudhejfe radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Mos thuaj: ‘Në dashtë Allahu dhe në dashtë filani’ por thuaj ‘Në dashtë Allahu dhe pastaj në dashtë filani.’” [Ebu Daudi (4980) dhe Ahmedi në El-Musned (5/384)]
Ibrahim Nakh’i RahimehUllah ka thënë: Është e urryer që dikush të thotë: “Kërkoj mbrojtje nga Allahu dhe nga ti,” por është e lejueshme të thuhet: “Kërkoj mbrojte tek Allahu së pari dhe pastaj tek ti.” Ai tha, “Thuaj: ‘Në qoftë se nuk do Allahu dhe pastaj filani’ dhe mos thuaj ‘Në qoftë se nuk do Allahu dhe filani.’”
Gjithsesi, Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem lejon të shoqërohet krijesa me Krijuesin nga lidhja ‘pastaj‘ që paraqet vazhdimsinë. Ajo që u tha më sipër nga En-Nakh’i RahimehUllah ka të njëjtin kuptim si hadithi.
Ligjërisht, të kërkohet mbrojtje ndaj krijesës është e kufizuar vetëm për të gjallin që mund të ndihmojë, jo për të vdekurin që nuk mund të bëjë asgjë. Kështu që është e palejueshme (e ndaluar) të thirret apo lutet i vdekuri për të përfituar apo bërë diçka.
Kapitulli dyzetë e tre: Ҫfarë thuhet për atë që nuk mjaftohet me betimin për Allahun.
Ibn Omeri radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Mos u betoni në etërit tuaj. Kushdo që betohet për Allahun, le të thotë të vërtetën. Dhe ai të cilit dikush i betohet për Allahun, duhet të jetë i kënaqur (të mjaftohet) me të dhe kushdo që nuk është i kënaqur, nuk është nga robërit e Allahut.” [Ibn Maxhe (2101)]
Kapitulli dyzetë e katër: Si është të thuash “Çfarë të dojë Allahu dhe çfarë të dojë i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.”
Kutejleh radijAllahu ‘anhu transmeton: Erdhi një çifut te Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe tha: “Njerëzit tuaj bëjnë Shirk kur thonë: ‘Në dashtë Allahu dhe (gjithashtu) po deshe ti’, dhe thonë: ‘Pasha Qaben.’” Pas kësaj, Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem i urdhëroi (Sahabet radijAllahu ‘anhum) të betohen dukë thënë: “Pasha Zotin e Qabes dhe “Në dashtë Allahu dhe pastaj ti.” [En-Nesai (7/6) Nr. (3773), Ahmedi (6/371 – 372), El-Bejhekiu (3/216), El-Hakimi (4/297) e cilëson atë sahih po ashtu dhe Edh-Dhehebiu.]
Abdullah ibn Abas radijAllahu ‘anhu transmeton: Një herë një njeri erdhi te Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe i tha: “Në dashtë Allahu dhe (gjithashtu) po deshe ti”, ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem i tha: “A më bëre mua të barabartë me Allahun? Më saktë është: ‘Çfarë të dojë Allahu i vetëm.’” [En-Nesai në Amal El-Jaum Uel-Lejlah (Lutje të ditës dhe natës) (988) dhe Ahmedi në El-Musned (1/214, 283, 347)]
Tufejli radijAllahu ‘anhu, vëllai i nënës së Aishes radijAllahu anha, transmeton: Pashë një ëndërr në të cilën shkova te një grup çifutësh dhe i thashë: “Ju me të vërtetë jeni njerëz të mirë sikur mos ta kishit quajtur Uzejrin i biri Allahut.” Atëherë ata thanë: “Edhe ju jeni të mirë sikur të mos thoni: Çfarë të dojë Allahu dhe çfarë të dojë Muhamedi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem).” Pas kësaj, shkova te një grup i krishterë dhe i thashe atyre: “Ju me të vertetë jeni njerëz të mirë sikur mos ta quanit Krishtin, i biri Allahut,” pastaj ata më thanë: “Ju gjithashtu jeni të mirë sikur të mos thoni: Çfarë të dojë Allahu dhe çfarë të dojë Muhamedi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem).” Pastaj në mëngjes, i tregova disave për çfarë kisha parë, dhe shkova te Profeti sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe ja përsërita gjithë ngjarjen. Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem më pyeti: “A ja ke treguar kujt tjetër këtë?” I thashë, “po”. Pastaj ai sal-lAllahu ajehi ue sel-lem u ngjit në minber dhe pasi e lavdëroi Allahun tha: “Tufejli ka parë një ëndërr të cilën disave jua ka treguar, Ju keni thënë një fjali për të cilën kam hezituar t’ju ndaloj (ngaqë Allahu nuk kishte shpalluar në lidhje me të). Tani e tutje, nuk do të thoni: ‘Çfarë të dojë Allahu dhe çfarë të dojë Muhamedi’, por thoni: ‘Çfarë të dojë Allahu i vetëm.’” [Ibn Maxhe (2118) dhe Ahmedi (5/393)]
Kapitulli dyzetë e pesë: Kush e mallkon Kohën i ka bërë padrejtësi Allahut.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Dhe thonë: “Nuk ka tjetër veçse jeta e kësaj bote, vdesim dhe jetojmë dhe asgjë nuk na shkatërron ne veçse Ed-Dahr (koha). Dhe ata nuk kanë asnjë dije për të veçse hamendje.” (El-Xhathije 45:24)
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Ka thënë Allahu: ‘Biri i Ademit më bëri padrejtësi Mua, sepse ai mallkon Ed-Dahr (Kohën), edhe pse Unë jam Ed-Dahr (Koha), në duart e Mia janë të gjitha gjërat, dhe bëj ndërrimin e ditës dhe natës.” Në një transmetim tjetër thuhet: “Mos abuzoni me Ed-Dahr (Kohën), pasi Allahu është Ed-Dahr.” [El-Buhari (4826) dhe Muslimi (2246)]
Kapitulli dyzetë e gjashtë: Të emërohesh “Gjyqtar i gjyqtarëve” dhe ngjashëm.
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Emri më i pabesë (i shëmtuar/i ulët) te Allahu është i një burri i cili e quan veten Malik El-Amlak (mbret i mbretërve). Në fakt, nuk ka mbret përveç Allahut.”
Sufjani RahimehUllah ka thënë: “Një shembull tjetër është titulli Shahinshah.”
Në një version tjetër: “Allahu do të jetë më i mërzitur Ditën e Gjykimit, dhe më i pabesi (do të jetë një burrë që i ka vënë vetes titullin ‘mbret i mbretërve’).”
Dhe fjala Akhna ‘( أخنع ) do të thotë “i ndyrë (vulgar), i ulët (i lig),” Auda ( أوضع ) [El-Buhari (6205,6206) dhe Muslimi (2143)]
Kapitulli dyzetë e shtatë: Respektimi i Emrave të Allahut dhe nderrimi i emrit të dikujt për atë qëllim.
Transmetohet nga Ebu Shurejh radijAllahu ‘anhu:
Kunja (pseudonimi) e tij ishte Ebul-Hakim. Kështu që Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem një herë i tha: “Allahu është El-Hakim (Gjyqtari) dhe gjykimi i Tij do të mbizotërojë.” Pas kësaj Ebu Shurejh tha: “Populli im vjen tek unë për të gjykuar mosmarrëveshjet e tyre dhe kur unë gjykoj mes tyre, të dyja palët janë të kënaqura me gjykimin tim.” Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Sa i shkëlqyer është ky! A ke ndonjë fëmijë?” Unë i thashë: “Po, Shurejhin, Muslimin dhe Abdullahin.” Pastaj Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem e pyeti: “Kush është më i madhi?” Unë i thashë: “Shurejhi”, atëherë Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Tani e tutje ti do të quhesh Ebu Shurejh.”
[Ebu Daudi (4955), El-Bejhekiu (10/145) dhe El-Hakimi në El-Mustedrek (4/279)]
Kapitulli dyzetë e tetë: Kush bën shaka me çdo gjë ku përmendet Allahu apo Kur’ani apo i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka bërë Kufr' (ka mohuar).
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Nëse i pyet, ata do të të përgjigjen: “Ne vetëm po bënim shaka dhe po luanim”. Thuaj: “A mos vallë me Allahun, shpalljet dhe të Dërguarin e Tij po talleni?” (Et-Teube 9:65)
Ibn Omeri radijAllahu ‘anhu, Muhammed bin Ka’b RahimehUllah, Zejd bin Aslam RahimehUllah dhe Katadeh RahimehUllah transmetojnë hadithin: Në rrjedhën e fushatës së betejës së Tebukut, një ditë një njeri erdhi dhe deklaroi: “Ne nuk kemi parë njerëz me më shumë oreks, më gënjeshtar dhe më shumë frikacakë në betejë sesa ata njerëz,” ai kishte për qëllim të Dërguarin e Allahut sal-lAllahun alejhi ue sel-lem dhe recituesit e Kur'anit Fisnik në mesin e shokëve të tij radijAllahu ‘anhum. Auf bin Malik radijAllahu ‘anhu u ngrit dhe tha: “Në të vërtetë, ti je gënjeshtar dhe një hipokrit (Munafik) dhe unë do të informoj të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem në lidhje me fjalët e tua”. Kështu ai shkoi te i Dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, por ndërkohë ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ishte informuar nëpërmjet shpalljes. Ndërkohë, hipokriti gjithashtu iu afrua të Dërguarit të Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem kur ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem po nisej për udhëtim dhe ishte mbi devenë e tij. Ai iu lut: “O i Dërguari i All-llahut ne ishim vetëm duke bërë shaka dhe duke u përpjekur për të kaluar kohën, ndërsa udhëtonim.” Ibn Umeri radijAllahu ‘anhu, ka thënë: “E kam parasysh atë se si ishte kapur për rripin e shalës së devesë të Dërguarit të Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ndërsa ecte dhe këmbët e tij hidheshin nga toka e ashpër dhe madje edhe atëherë ai vazhdonte duke u lutur (dmth ne kemi qenë vetëm duke bërë shaka).” I Dërguari i Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “A me All-llahun dhe Ajetet e Tij (dëshmitë, ajetet, shenjat, shpalljet, mesimet etj) dhe të dërguarin e Tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem po talleni? Mos u arsyeto; ti ke mohuar pasi ke besuar.” (9:65, 66)* Ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem nuk shikoi më në drejtim të tij dhe as nuk shtoi më gjë tjetër.
*[Nëse i pyet, ata do të të përgjigjen: “Ne vetëm po bënim shaka dhe po luanim”. Thuaj: “A mos vallë me Allahun, shpalljet dhe të Dërguarin e Tij po talleni?” Mos u shfajësoni! Ju e mohuat fenë, pasi patët besuar. Nëse Ne i falim disa prej jush (për shkak se u penduan), do t’i ndëshkojmë të tjerët, ngase janë fajtorë (nuk u penduan për talljen që bënë).] (Et-Teube 9:65, 66)
Kapitulli dyzetë e nëntë: Të thuash: “Kjo pasuri është si rezultat i punës dhe dijes sime” është kundër Teuhidit.
All-llahu i Plotfuqishëm thotë: “Nëse pas fatkeqësisë, Ne i japim atij që të shijojë nga mirësitë Tona, ai me siguri, do të thotë: “Këtë e meritoj! Unë nuk besoj se do të vijë Ora (e Kiametit), por, edhe nëse kthehem te Zoti im, sigurisht që Ai do të më japë shpërblimin më të mirë.” Në të vërtetë, Ne do t’i njoftojmë mohuesit për atë që kanë bërë dhe do t’i bëjmë të shijojnë një dënim të ashpër.” (Fussilet 41:50)
Muxhahidi RahimehUllah e komenton ajetin: “(Fjalët ‘Hedhe li’ kanë kuptim) kjo është si rezultat i punës time dhe unë e meritoj atë.”
Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu ka thënë: “(që do të thotë) ajo që është me mua.”
Dhe Fjala e All-llahut, më të Lartit: Ai (Karuni) tha: “Kjo më është dhënë vetëm prej diturisë sime.” (El-Kasas 28:78)
Katade RahimehUllah ka thënë (në lidhje me ajetin): “Kjo pasuri më është dhënë mua për shkak të meritës sime dhe përvojës në fitim.”
Të tjerët (Dijetarët) kanë thënë: “Për shkak të njohurive nga All-llahu që unë veçanërisht i kam merituar prej Tij.”
Dhe ky është kuptimi i thënies së Muxhahidit: “Kjo më është dhuruar mua për shkak të rangut të lartë.”
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu transmeton se e ka dëgjuar të Dërguarin e All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem duke thënë: “All-llahu deshi të provojë tre Izraelitë të cilët ishin: një lebroz, një i verbër dhe një tullac.” Kështu, Ai i dërgoi atyre një engjëll, i cili erdhi së pari tek njeriu lebroz dhe i tha: “Çfarë dëshiron më shumë?” Ai u përgjigj: “Ngjyrë të mirë dhe lëkurë të bukur, sepse njerëzit kanë neveri nga unë.” Engjëlli e preku dhe sëmundja e tij u shërua, dhe atij iu dha një ngjyrë e mirë dhe lëkurë e bukur. Engjëlli i tha: “Çfarë lloj pasurie të pëlqen më shumë?” Ai u përgjigj: “Deve ose lopë” - Is’haku transmetuesi nuk është i sigurtë. Kështu që atij (dmth të lebrosurit) iu dha një deve me barrë, dhe engjëlli i tha (atij): “All-llahu të begatoftë në të.” Engjëlli pastaj shkoi tek njeriu tullac dhe i tha: “Çfarë gjëje të pëlqen më shumë?” Ai i tha: “Mua më pëlqejnë floket e bukur dhe shpresoj të shërohem nga kjo sëmundje pasi njerëzit ndjejnë neveri nga unë.” Engjëlli e preku dhe sëmundja e tij u shërua, dhe atij iu dhanë flokë të bukur. Engjëlli e pyeti: “Çfarë lloj pasurie të pëlqen më shumë?” Ai u përgjigj: “Lopë ose deve.” Engjëlli i dha atij një lopë me barrë dhe i tha: “All-llahu të begatoftë në të.” Ëngjelli shkoi tek i verbri dhe i tha: “Çfarë gjëje të pëlqen më shumë?” Ai i tha: “(Më pëlqen) që All-llahu të ma rikthejë shikimin që të shoh njerëzit.” Engjëlli ia preku sytë dhe All-llahu ia dha atij shikimin përsëri. Engjëlli i tha: “Çfarë lloj pasurie të pëlqen më shumë?” Ai u përgjigj: “Dele.” Kështu që ai i dha atij një dele me barrë. Më pas, të gjitha tre kafshët lindën të vegjëlit e tyre, dhe u shumëzuan e u shtuan aq shumë sa që një prej (tre) burrave kishte një tufë devesh që mbushnin një luginë, dhe tjetri kishte një tufë lopësh që mbushnin një luginë, dhe tjetri kishte një kope dhensh qe mbushnin një luginë. Pastaj engjëlli, i maskuar në formën dhe pamjen e një të lebrosuri, shkoi te i lebrosuri dhe i tha: “Unë jam një njeri i varfër, që ka humbur të gjitha mjetet e jetesës, ndërsa jam në një udhëtim. Pra, askush nuk mund të kënaqë nevojat e mia, përveç All-llahut, dhe pastaj ju. Në emër të Atij që ju ka dhënë ngjyrë kaq të bukur dhe lëkurë të bukur, dhe shumë prona, unë kërkoj nga ju që të më jepni një deve në mënyrë që unë mund të arrijë destinacionin tim.” Njeriu u përgjigj: “Unë kam shumë obligime (kështu që unë nuk mund të ju jap).” Dhe engjëlli i tha: “Unë mendoj se ju njoh ju. A ishit ju një lebroz për cilin njerëzit kishin neveri? A nuk ishit një njeri i varfër, dhe pastaj All-llahu ju dha (gjithë këtë pronë).” Ai u përgjigj: “(Kjo është e gjitha e gabuar). Këto prona i kam trashëgimi nga të parët e mi.” Dhe engjëlli i tha: “Nëse ju jeni duke thënë një gënjeshtër, atëherë All-llahu ju bëftë si keni qenë më parë”. Pastaj engjëlli, i maskuar në formën dhe pamjen e një njeriu tullac, shkoi tek njeriu tullac dhe i tha njëjtë si i tha atij më parë, dhe ai gjithashtu u përgjigj njëjtë siç bëri i pari. Dhe engjëlli i tha: “Nëse ju jeni duke thënë një gënjeshtër, atëherë All-llahu ju bëftë siç keni qenë më parë.” Engjëlli, i maskuar në formën e një njeriu të verbër, shkoi tek njeriu i verbër dhe i tha: “Unë jam një njeri i varfër, që ka humbur të gjitha mjetet e jetesës, ndërsa jam në një udhëtim. Pra, askush nuk mund të kënaqë nevojat e mia, përveç All-llahut, dhe pastaj ju. Në emër të Atij që ju ka dhënë përsëri shikimin, unë kërkoj nga ju që të më jepni një dele në mënyrë që të mund ta përfundoj udhëtimin.” Njeriu i tha: “Pa dyshim, unë isha i verbër dhe All-llahu më dha përsëri shikimin. (Unë kam qenë i varfër dhe All-llahu më bëri të pasur); kështu që merrni çfarë do gjëjë që ju dëshironi nga prona ime. Pasha All-llahun, unë nuk do t'ju ndalojë për të marrë ndonjë gjë (që ju duhet) prej pasurisë sime, të cilat ju mund ti merrni për hir të All-llahut.” Dhe engjëlli i tha: “Mbaje pasurinë tënde. Ju (dmth tre burra) keni qënë duke u sprovuar nga All-llahu dhe All-llahu është i kënaqur me ty dhe i zemëruar me dy shokët tuaj.” [El-Buhari (3464) dhe Muslimi (2964)]
Kapitulli pesëdhjetë: Çdo emër që çon në shërbim të dikujt tjetër përveç All-llahut është i ndaluar.
All-llahu i Plotfuqishëm thotë: “Por kur Ai u dhuroi atyre një fëmijë Salih (të mirë në të gjitha drejtimet), ata i përshkruan shokë Atij (Allahut) në atë që Ai ua dhuroi. Por Allahu është i Lartë, i Madhëruar mbi çdo gjë që ia mveshin Atij si shokë.” (El-A’raf 7:190)
Ibn Hazmi RahimehUllah ka thënë: “Muslimanët janë pajtuar unanimisht mbi ndalimin e çdo emri që do të thotë, shërbim i dikujt tjetër përveç All-llahut, të tilla si Abd-‘Umar (rob i 'Umerit), Abd-El-Ka’bah (robi i Qabes), dhe të ngjashme, përveç Abdul-Muttalibit.”
Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu e ka komentuar ajetin e mësipërm: Kur Ademi kreu marrëdhënie me Havanë, ajo mbeti shtatzënë. Në atë kohë Iblisi (Shejtani) erdhi tek ata dhe i tha: “Unë jam ai që shkaktoi dëbimin tuaj nga Xhenneti. Mu bindni mua, përndryshe do të bëj që fëmijës tuaj ti rriten dy brirë si të drerit me të cilat do ta shpojë barkun kur të dalë jashtë! Unë do ta bëj atë! Unë do të bëj atë!” Shejtani i frikësoi ata (Ademin dhe Havanë) dhe i tha t’ia vënë emrin djalit “Abdul-Harith”; (rob i kultivuesit të tokës). Ata (Ademi dhe Havaja) nuk iu binden atij (Shejtanit) dhe atyre i lindi një fëmijë i vdekur. Kur Havaja u ngjiz për herë të dytë, Shejtani përsëri iu afrua atyre duke përsëritur të njëjtën kërkesë, por përsëri ato nuk ju bindën. Po ashtu fëmija i dytë i lindi i vdekur. Ajo (Havaja) ngeli shtatzënë për herë të tretë, Shejtani përsëri erdhi tek ata dhe i bëri të njëjtën kërkesë duke i përmendur çfarë kishte ndodhur më parë. Ademi dhe Havaja u mposhtën nga dashuria për fëmijën dhe e quajtën djalin “Abdul-Harith (rob i kultivuesit të tokës)”. Dhe kjo është çfarë All-llahu thotë (në vargun): “Ata i përshkruan shokë Atij (Allahut) në atë që Ai ua dhuroi atyre.” [Et-Tirmidhi (3077) dhe El-Hakimi (2/545) e cilëson atë Sahih.]
Ai (Ibn Ebi Hatimi) gjithashtu trasnmeton më një zinxhir të saktë transmetimi nga Katade RahimehUllah në lidhje me ajetin: “Ata i bënë partner All-llahut në bindje por jo në adhurim.” [Ibn Kethiri e cilëson te dobët këtë hadith. Shejkh Albani e cilëson të dobët “Da’if” (Botuesi).]
Ai (Ibn Ebi Hatimi) gjithashtu trasnmeton më një zinxhir të saktë transmetimi nga Muxhahidi RahimehUllah në lidhje me ajetin: “Në qoftë se Ti na dhuron neve një fëmijë Salih (të mirë në të gjitha drejtimet)…” (El-A’raf 7:189)
Ata dy (Ademi dhe Havaja) ishin të frikësuar se mos fëmija nuk ishte njeri.
Një kuptim i ngjashëm përmendet nga Hasani, Sa’idi dhe të tjerë.
Kapitulli pesëdhjetë e një: Emrat më të bukur i përkasin All-llahut.
All-llahu më i Lartësuari thotë: “Allahut i përkasin emrat më të bukur, andaj thirreni Atë (lutjuni Atij) me to dhe largohuni nga ata që i shtrembërojnë emrat e Tij. Ata do të ndëshkohen për çfarë kanë vepruar.” (El-A’raf 7:180)
Ibn Ebi Hatimi transmeton se Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu ka thënë: “Ata që përgënjeshtrojnë apo mohojnë Emrat e Tij, kanë bërë Shirk.”
Gjithashtu transmetohet nga ai (Ibn Abasi): “Ata e nxjerrën Al-Lat nga All-llah dhe Al-‘Uza nga El-Aziz.”
El-A’mash RahimehUllah ka thënë: “Ata përfshinë (në Emrat e Allahut) të tilla (emra) të cilët nuk i përkasin Atij.”
Kapitulli pesëdhjetë e dy: Mos thuaj Es-Selam (paqja dhe siguria) qoftë mbi All-llahun.
Ibn Mes’udi radijAllahu ‘anhu transmeton: “Sa herë që falnim namaz pas Pejgamberit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, ishim mësuar të thonim (ulur në teshehud) “Es-Selam (paqja) qoftë mbi All-llahun nga robërit e Tij. Es-Selam (paqja) qoftë mbi filan dhe filan njerëz.” Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem na udhëzoi duke thënë: “Mos thoni Es-Selam ‘ala All-llah (paqja qoftë mbi Allahun), pasi Vetë All-llahu është Es-Selam (Paqe).” [El-Buhari (835) dhe Muslimi (402)]
Kapitulli pesëdhjetë e tre: Thënia: “O All-llah, më fal mua në qoftë se do Ti.”
Transmetohet në Sahihun e El-Buharit nga Ebu hurejre radijAllahu ‘anhu se i Dërguari All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Asnjëri nga ju nuk duhet të thotë: ‘O All-llah më fal mua në qoftë se do Ti, O All-llah tregohu i Mëshirshëm me mua në qoftë se do Ti. Por gjithmonë luteni All-llahun me vendosmëri, sepse askush nuk mund ta detyrojë All-llahun të bëjë diçka kundër vullnetit të Tij.”
Muslimi transmeton: “Njeriu duhet të lutet me vendosmëri ta patunduar pasi asgjë nuk është shumë për All-llahun, apo përtej Tij.” [El-Buhari (6339) dhe Muslimi (2679)]
Kapitulli pesëdhjetë e katër: Nuk duhet thënë: “Robi im (mashkull apo femër)”.
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Asnjëri nga ju nuk duhet të thotë: ‘Ushqeje zotin tënd (Rabeke), ndihmoje zotin tënd të marrë abdes, por duhet thënë: ‘Zotëria im (p.sh. Ushqeje zotërinë në vend të zotit, etj.)’ Ose ‘Kujdestari im’ (Maulai), dhe nuk duhet thënë: ‘Robi im (‘Abdi)’, apo ‘robëresha ime (‘Amati)’, por duhet thënë ‘Djaloshi im (Fatai)’, ‘Vajza ime (Fatati) dhe ‘Djali im (Ghulami)’.” [El-Buhari (2552) dhe Muslimi (2249)]
Kapitulli pesëdhjetë e pesë: Kushdo që kërkon me Emrin e Allahut nuk duhet të refuzohet.
Ibn Omeri radijAl-llahu anhu transmeton se i Dërguari All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Në qoftë se ndonjëri kerkon diçka me Emrin e Allahut, jepini atij. Në qoftë se dikush kërkon mbrojtje me Emrin e Allahut, jepini mbrojte atij. Në qoftë se dikush ju bën ftesë, pranone atë dhe në qoftë se dikush ju bën një të mirë, shpërblene atë. Por në qoftë se nuk i keni mundësitë ta shpërbleni, lutuni për të derisa ta ndjeni se e keni kompensuar.” [Ebu Daudi (1672, 5109), Abd ibn Humejd (806) dhe En-Nesa’i (5/82)]
Kapitulli pesëdhjetë e gjashtë: Asgjë perveç se Xhennetit nuk duhet të kërkohet me Fytyrën e All-llahut.
Xhabiri radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Asgjë perveç se Xhennetit nuk duhet të kërkohet me Fytyrën e All-llahut.” [Ebu Daudi (1671)]
Kapitulli pesëdhjetë e shtatë: Thënia: “Sikur kjo dhe kjo…”
All-llahu më i Lartësuari thotë: “Ata thoshin: “Sikur të pyeteshim ne për këtë gjë, nuk do të vriteshim këtu”. Thuaju: “Edhe sikur të kishit qenë nëpër shtëpitë tuaja, prapëseprapë atyre që u është shkruar të vriten, do të dilnin në vendin e vrasjes.” Allahu e bëri këtë për të provuar atë që keni në kraharorët tuaj dhe për t’ju pastruar atë që keni në zemrat tuaja. Vërtet, Allahu e di mirë se ç’keni në zemër.” (Al-‘Imran 3:154)
All-llahu i Plotfuqishëm thotë: “Atyre që nuk luftuan dhe thanë për vëllezërit e vet: “Sikur të na kishin dëgjuar ne, nuk do të ishin vrarë”, thuaju: “Prapësojeni vdekjen nga vetja, nëse flisni të vërtetën!” (Al-‘Imran 3:168)
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kërkoni me kujdes atë që ju bën dobi (në botën tjetër) dhe kërkoni ndihmë vetëm nga All-llahu dhe mos i humbni zemrat tuaja. Në qoftë se ju ndodh ndonjë fatkeqësi mos thoni: ‘Sikur të kisha vepruar në këtë apo atë mënyrë, do të kishte ndodhur kështu apo ashtu’ por thoni: ‘All-llahu e ka caktuar këtë dhe ç’farë do Ai bëhet.’ Me të vërtetë ‘në qoftë se apo sikur’ i hap rrugën punës së shejtanit.” [Muslimi (2664) dhe Ahmedi (2/366, 370)]
Kapitulli pesëdhjetë e tetë: Ndalimi i mallkimit të Erës.
Transmetohet nga Ubej bin Ka’b radijAllahu ‘anhu se i Dërguari All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: Mos e mallkoni Erën. Nëse shikoni atë që nuk ju pëlqen atëherë thoni: “O Allah, kërkojmë nga Ti të mirën e kësaj ere dhe të mirën e asaj që është në të dhe të mirën që është urdhëruar të sjellë me vete. Kërkojmë mbrojtjen Tënde, nga e keqja e kësaj ere dhe të keqen e asaj që është në të dhe të keqen që është urdhëruar të sjellë me vete.” [Et-Tirmidhi (2253) dhe Ahmedi (5/123)]
Kapitulli pesëdhjetë e nëntë: Ndalimi i mendimeve të këqija për All-llahun.
All-llahu i Plotfuqishëm thotë: “Pastaj, pas dëshpërimit tuaj, (Allahu) ju dërgoi qetësinë – një gjumë, që kaploi një grup prej jush. Kurse grupi tjetër (hipokritët) kujdesej vetëm për veten, duke menduar për Allahun të pavërtetën, ashtu si mendonin paganët. Ata thoshin: “Ku është fitorja që na ishte premtuar?” Thuaju (o Muhamed!): “Të gjitha janë në dorë të Allahut!” Ata fshehin në vete atë që nuk duan të ta shfaqin ty. Ata thoshin: “Sikur të pyeteshim ne për këtë gjë, nuk do të vriteshim këtu”. Thuaju: “Edhe sikur të kishit qenë nëpër shtëpitë tuaja, prapëseprapë atyre që u është shkruar të vriten, do të dilnin në vendin e vrasjes.” Allahu e bëri këtë për të provuar atë që keni në kraharorët tuaj dhe për t’ju pastruar atë që keni në zemrat tuaja. Vërtet, Allahu e di mirë se ç’keni në zemër.” (Al ‘Imran 3:153)
All-llahu më i Lartësuari thotë: “Gjithashtu, (Ai e bëri këtë) për t’i ndëshkuar hipokritët dhe hipokritet, idhujtarët e idhujtaret, që mendojnë keq për Allahun. Radha e fatkeqësisë le t’i godasë ata! Allahu është zemëruar me ata, i ka mallkuar dhe u ka përgatitur Xhehenemin; eh, sa vend i shëmtuar që është ai!” (El-Fet’h 48:60)
Ibn El-Kajim RahimehUllah ka thënë në lidhje me ajetin e parë: “Mendimi i injorancës shpjegohet si kuptim që All-llahu nuk do t’i ndihmojë të Dërguarit të Tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe misioni i tij shumë shpejt do të zhduket. Gjithashtu shpjegohet si kuptim se vuajtjet qe ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) pësoi nuk ishin si Paracaktim i All-llahut dhe Urtësisë së Tij. Prandaj shpjegohet si mohimi i Urtësisë dhe Paracaktimit dhe mohim i shpalljes së të Dërguarit të Tij sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, që do të kompletohej dhe do të mbizotëronte mbi fetë tjera. Kto ishin mendimet e këqija në mendjet e Munafikëve (hipokriteve) dhe Mushrikëve (politeistëve) të cilët përmenden në suren E-Fet’h si Su’-uz-Zan (mëndime të mbrapshta). Su’-uz-Zan (mendimet e mbrapshta) janë kundër asaj qe i ka hije Më të Përsosurit. As nuk i kanë hije Urtësisë së Tij as Lavdërimit dhe as Premtimit të Tij të vërtetë. Ç’do person që mendon se gënjeshtra (shejtani, politeizmi etj.) do të mbizotërojnë mbi të vertetën (Monoteizmin Islam) vazhdimisht dhe do të shkaktojë që e verteta të zhduket; apo kush mohon se gjërat ndodhin nga Vendimi i All-llahut dhe Paracaktimi i Tij; apo kush mohon një Urtësi mbizotëruese pas Vendimit të Tij që meriton të lavdërohet dhe mendon se ajo është shkak i një dëshire arbitrare pa qëllim; kto jane mendimet e atyrë që nuk besuan. Mjerë për ata që nuk besojnë dënimin e Xhehnemit.
Shumë njerëz mendojnë më të keqen për All-llahun në lidhje me atë ç’farë i ndodh atyre ne veçanti dhe ç’farë bën Ai me të tjerët. Askush nuk është i ruajtur nga kjo, perveç atyre që me të vërtetë e njohin All-llahun dhe Emrat e Tij dhe Cilësitë e Tij, dhe domosdoshmërinë e Urtësisë dhe Lavdërimit të Tij.
Inteligjenti, pranuesi i këshillës së mirë le të shikojë me kujdes veten e tij për këtë çështje dhe le të pendohet tek All-llahu dhe t’i përgjërohet për Mëshirën e Tij pasi ka ushqyer mendimin më të keq për Zotin e Tij. Në qoftë se do t’i vereni me kujdes (këta individë), ju do të shikoni tek ata stres dhe mërzitje për atë që All-llahu i ka caktuar, duke fajesuar dhe duke gjetur gabime në të, përndryshë do të ishtë më mirë kështu e ashtu. Në këtë mendim, disa janë në një masë më të vogël e disa në një masë më të madhe. Shqyrtoni veten tuaj: A jeni të lirë nga këto mendime? Në qoftë se jeni ruajtur nga kjo, ju keni shpëtuar nga një fatkeqësi e madhe. Por në qoftë se jo, unë nuk mund t'ju konsideroj të shpëtuar.”
Kapitulli gjashtëdhjetë: Ai i cili mohon Kaderin (Caktimin Hyjnor)
Ibn Omeri radijAllahu ‘anhu ka thënë: “Pasha Atë (All-llahun) në dorën e të Cilit është shpirti i Ibn Omerit, në qoftë se dikush posedon sasi floriri sa mali i Uhudit dhe e shpenzon në rrugë të All-llahut, All-llahu nuk do t’ia pranojë për derisa nuk beson në Kader (Caktimi Hyjnor).” Pastaj ai përmendi fjalët e Pejgamberit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem:
“Imani (besimi) është të besosh në:
1 - All-llahun;
2 - Engjëjt e Tij;
3 - Librat e Tij;
4 - Pejgamberët e Tij;
5 - Ditën e ringjalljes dhe El-Kader (Caktimin Hyjnor), si për të mirën dhe për të keqen.” [Muslimi (8), Ebu Daudi (4695), Et-Tirmidhi (2613) dhe Ibn Maxhe (63)]
Ubadeh bin Es-Samit radijAllahu ‘anhu percjell se i ka thënë të birit (RahimehUllah): “O biri im, nuk do të shijosh kurrë besimin derisa dhe po të mos kuptosh se ajo ç’farë të ka goditur nuk do të të shmangte dhe ajo që të ka shmangur nuk ka pasur për të goditur. E kam dëgjuar të Dërguarin e All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem duke thënë: ‘Gjëja e parë që ka krijuar All-llahu është pena (lapsi). Ai e urdhëroi atë të shkruantë. Pena (lapsi) tha: Zoti im ç’farë të shkruaj? Ai i tha: Shkruaj kismetin (fatin) e të gjitha gjërave derisa të vijë Ora (Dita e Fundit)’. O biri im, e kam dëgjuar të Dërguarin e All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem duke thënë: ‘Kush vdes duke besuar diçka tjetër ndryshe nga kjo, nuk më përket mua.’” [Ebu Daudi]
Në një transmetim tjetër nga Ahmedi RahimehUllah: “Gjëja e parë që krijoi All-llahu ishte pena. Ai i tha: ‘Shkruaj’ dhe po në atë orë (u shkrua) ç’do gjë që do të ndodhte deri në Ditën e Ringjalljes.”
Në një transmetim tjetër nga Ibn Uahb RahimehUllah, Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kushdo që nuk beson në Kader (Caktimin Hyjnor), qoftë për mirë apo për keq, do të digjet nga All-llahu në zjermin e Xhehenemit.”
Transmetohet në Musnedin e Ahmedit dhe Sunenin e Ebu Daudit nga Ibn Dejlemi RahimehUllah se ka thënë: Shkova te Ubej bin Ka’b radijAllahu ‘anhu dhe i thashë: “Ka diçka brenda meje (dyshim) në lidhje me El-Kader. Te lutem më trego diçka që nëpërmjet saj All-llahu të ma largojë atë (dyshimin) nga zemra ime.” Ai tha: “Edhe nëse shpenzon sasi floriri sa mali i Uhudit, All-llahu nuk do ta pranojë atë për derisa nuk beson në Kader (Caktimi Hyjnor). Dhe dije se ajo ç’farë të ka goditur nuk do të të shmangte dhe ajo që të ka shmangur nuk ka pasur për të goditur dhe në qoftë se vdes duke besuar diçka tjetër ndryshe nga kjo, atëherë ti je nga njerëzit e zjarrit të Xhehenemit.” Unë pastaj shkova te Abdullah bin Mes’ud, dhe Hudhejfeh bin El-Jeman dhe Zejd bin Thabit radij-Allahu ‘anhum dhe të gjithë më treguan diçka të ngjashme nga Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem. [Ebu Daudi (4699), Ibn Maxhe (77), Ahmedi në El-Musned (5/182, 183, 185, 189), dhe Ibn Hibani në Mauarid Ez-Zam’an (Burime për të eturit) (1817)]
Kapitulli gjashtëdhjetë e një: Ç'farë dënimi ka për ata që bëjnë piktura (pyrfytyrime, tablo, fotografi, foto etj.)
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “All-llahu tha: ‘Kush mund të jetë me i padrejtë se ai që mundohet të krijojë të ngjashmen e krijesave të mia? Le të krijojnë ata një atom, ose le të krijojnë ata një grimcë, ose le të krijojnë ata një kokërr elbi.’” [El-Buhari (5953) dhe Muslimi (2111)]
Aishja radijAll-llahu anha transmeton se i Dërguari All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Njerëzit që do të marrin dënimin më të rëndë në Ditën e Ringjalljes do të jenë ata të cilët u përpoqën të bënin të ngjashmen e krijesave të All-llahut.” [El-Buhari (2479) dhe Muslimi (2107)]
Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu ka thënë: “E kam dëgjuar të Dërguarin e All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem duke thënë: Të gjithë ata që bëjnë piktura (përfytyrime, foto etj.) do të jenë në zjarrin e Xhehnnemit. Një shpirt do t’i fryhet ç’do pikture që ka bërë dhe do ta dënojë atë në Xhehnnem.” [El-Buhari (2225) dhe Muslimi (2110)]
Në një transmetim tjetër në praninë e Ibn Abasit radijAllahu ‘anhu, Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kushdo që bën një pikturë (përfytyrim, foto etj.) në këtë botë do të ngarkohet t’i japë shpirt (jetë) dhe ai nuk do të jetë kurrë në gjëndje ta bëjë atë.” [El-Buhari (5963) dhe Muslimi (2110, 100)]
Ebu Hajaxh El-Esadi RahimehUllah transmeton se Ali’u radijAllahu ‘anhu i ka thënë: “A mos të të delegoj në një mision që unë jam dërguar nga i Dërguari All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem? Zhduki të gjitha pikturat (pyrfytyrimet, fotot etj.) të cilat i gjen dhe shembi varret e larta deri në nivelin e tokës.” [Muslimi (969), Ebu Daudi (3218), Et-Tirmidhi (1040) dhe Ahmedi (1/96, 129)]
Kapitulli gjashtëdhjetë e dy: Ndalimi i betimit të shpeshtë
Allahu më i Lartësuari thotë: “Dhe ruani betë tuaja (mos u betoni shumë).” (El Ma’ide 5:89)
Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu transmeton: “E kam dëgjuar të Dërguarin e All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem duke thënë: Duke u betuar (shitësi) mund ta bindë blerësin të blejë të mirën materiale por do të privohet nga bereqeti i All-llahut.” [El-Buhari (2087) dhe Muslimi (1606)]
Selmani radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Janë tre lloje njerëzish të cilëve All-llahu nuk do t’i flasë dhe as që do ti bekojë dhe për ta do të ketë dënim të ashpër. Ata janë: “(i) Një kurorëshkelës i thinjur; (ii) Një i varfër mendjemadh; (iii) Ai i cili e ka bërë All-llahun si mallin e tij, ai nuk blen pa u betuar (Pasha All-llahun) dhe as nuk shet pa u betuar (Pasha All-llahun).” [Et-Taberani, me zinxhir transmetimi Sahih]
Imran bin Husejn radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Më të mirët e Umetit tim janë brezi im, pastaj ata që vinë (menjëherë) pas tyre, pastaj ata që vinë (menjëherë) pas tyre.” Imrani tha: “Nuk e di a përmendi pas brezit të tij dy breza apo tre.” “Pastaj do të vijë një brez që do të jetë i gatshëm të dëshmojë pa ju kërkuar që ta bëjë dhe do të jenë tradhëtarë dhe të pabesë. Ata do të betohen duke u Zotuar por nuk do t’i përmbushin kurrë ato (betimet), dhe dhjamosja do të vërehet tek ata.” (p.sh. për shkak se preokupohen për lehtësirat e kësaj bote.) [El-Buhari (2651) dhe Muslimi (2535)]
Ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari All-llahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Më të mirët e njerëzimit janë brezi im pastaj ata që vinë (menjëherë) pas tyre, pastaj ata që vinë pas tyre. Pas kësaj do të vinë njerëz që dëshmia e tyre do t’i paraprijë betimit të tyre dhe betimi i tyre do t’i paraprijë dëshmisë së tyre.” [El-Buhari (2652) dhe Muslimi (2533)]
Ibrahim Nakh’i RahimehUllah ka thënë: “Gjatë fëmijërisë tonë, të mëdhënjtë na rrihnin që të qëndronim të vendosur në dëshmi dhe në besëlidhje.”
Kapitulli gjashtëdhjetë e tre: Mbrojtja e besëlidhjes së Allahut dhe besëlidhjes së Profetit të Tij.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Zbatoni besëlidhjen e Allahut, kur ta merrni mbi vete dhe mos e thyeni betimin, pasi ta keni bërë atë, sepse Allahun e keni bërë dorë-zënësin tuaj; vërtet, Allahu e di se çfarë bëni ju.” (En-Nahl 16:91)
Burejdeh ibnul-Husejb radijAllahu ‘anhu transmeton: “Sa herë që i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem caktonte ndonjërin si udhëheqës të një ushtrie apo ekspedite, ai e këshillonte të kishte frikë Allahun, dhe të tregohej i mirë me Mulsimanët që kishte me vete. Ai i thonte: “Filloni luftën me emrin e Allahut, për çëshjten e Allahut, dhe luftoni ata që mohojnë Allahun. Luftoni dhe mos merrni padrejtësisht nga plaçka e luftës, as mos thyeni marrëveshjet, as mos i gjymtoni trupat e të vdekurve, as mos vrisni fëmijë. Kur të takoni armikun, që janë politeistët, ftoji ata në tre alternativa. Në qoftë se i përgjigjën ndonjërës pozitivisht, pranoje atë nga fjalët e tyre dhe mos e vazhdo më tej luftën. Ftoji ata të pranojnë Islamin. Në qoftë se bien dakord të pranojnë Islamin, kërkoji atyre t’i braktisin shtëpitë e tyre dhe të shpërngulen në tokat e Muhaxhirëve. Thuaju atyre se pas shpërnguljes do t’u jepen të gjitha të drejtat dhe obligimet e Muhaxhirëve. Në qoftë se refuzojnë të migrojnë atëherë bëja të qartë se ata do të kenë pozitën e beduinëve Musliman dhe do ti nënshtrohen urdhërave të Allahut sikur Muslimanët tjerë por nuk do të marrin pjesë nga plaçka e luftës apo kthimet e luftës perveç në qoftë se marrin pjesë në luftë ne krah të Muslimanëve. Në qoftë se nuk pranojnë Islamin, imponoju Xhizjen (një taksë që i merret jo muslimanëve nga Shteti Islam për mbrojtjen e tyre) dhe në qoftë se binden, atëherë frenoji duart prej tyre. Por në qoftë se refuzojnë (të paguajnë Xhizjen) atëherë kërko ndihmë nga Allahu dhe luftoji ata. Kur të rrethosh një fortesë dhe të rrethuarit të luten për mbrojtje në Emër të Allahut dhe të Dërguarit të Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), mos i jep atyre siguri nga Allahu dhe i Dërguari i Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) por jepi atyre siguri në emër tënd dhe në emër të shokëve të tu. Sepse është gjynah më i vogël të shpërfillet siguria e dhënë nga ti dhe shokët tuaj se sa siguria e dhënë në Emër të Allahut dhe të Dërguarit të Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem). Kur të rrethoni një fortesë dhe të rrethuarit duan t’i lësh të dalin jashtë në përputhje me urdhërin e Allahut, mos i lër ata të dalin me urdhërin e Tij, por bëje këtë me urdhërin tënd, pasi ti nuk e di a do jesh në gjëndje ta zbatosh urdhërin e Allahut në lidhje me ta.” [Muslimi (1731), Ebu Daudi (2612, 2613), Et-Tirmidhi (1617), Ibn Maxhe (4858) dhe Ahmedi në El-Musned (5/352, 358)]
Kapitulli gjashtëdhjetë e katër: Betimi dhe Zotimi (detyrues) mbi Allahun.
Xhundub bin Abdullah radijAllahu ‘anhu transmeton se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: Një burrë tha: “Pasha Allahun! Allahu nuk do ta fal filanin!’ Pas kësaj Allahu i Lartësuar dhe i Madhëruar tha: “Kush është ai që betohet për Mua se Unë nuk do ta fal filanin? Unë e kam falur atë (filanin) dhe i kam fshirë veprat tuaja (atij që betohej).” [Muslimi (2621)]
Në një Hadith tjetër nga Ebu Hurejre radijAllahu ‘anhu, “Burri që e tha këtë ishte një besimtar i devotshëm.” [Ebu Daudi (4901)]
Ebu Hurerje radijAllahu ‘anhu ka thënë: “Kjo deklaratë e tij i shkatërroi jetën e kësaj bote dhe të botës tjetër.” [Et-Tirmidhi (2320)]
Kapitulli gjashtëdhjetë e pesë: Nuk kërkohet ndërmjetësimi i Allahut për tek krijesat e Tij.
Xhubejr bin Mut’im radijAllahu ‘anhu ka thënë: Një Beduin erdhi tek Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe tha: “O i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem, njerëzit po shkatërrohen, fëmijët janë të uritur, pasuria është zhdukur (prodhimi po thahet dhe kafshët po humbasin). Kështu që lute Zotin tënd të na dërgojë shi sepse ne kërkojmë ndërmjetësimin e Allahut tek ti dhe ndërmjetësimin tënd tek Allahu.” Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “SubhanAllah! SubhanAllah!” dhe vazhdoi ta bënte këtë derisa efekti i saj ishte i dukshëm në fytyrat e shokëve të tij. Ai pastaj tha: “Mjerë për ty! A e di ti kush është Allahu? Madhështia e Allahut është më e madhe se aq! Nuk ka ndërmjetësim nga Allahu për askënd!” [Ebu Daudi (4726)]
Kapitulli gjashtëdhjetë e gjashtë: Mbrojtja e Teuhudit nga Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe mbyllja e ç’do rruge drejt Shirkut.
Abullah bin Esh-Shikhkhir radijAllahu ‘anhu transmeton: Unë shkova me një delegacion nga Beni Amirët tek i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe ne (delegacioni) thamë: “Ti je zoti ynë.” Për këtë ai u pergjigj: “Zoti është Allahu, i Bekuar dhe i Lartësuar.” Atëherë ne thamë: “Ju jeni më i përsosuri nga ne dhe me superiori.” Për këtë ai u përgjigj: “Thoni atë ç’farë keni për të thënë, apo një pjesë të asaj që keni për të thënë dhe mos e lejoni shejtanin t’ju udhëheqë ne rrugën e tij.” [Ebu Daudi (4806) dhe Ahmedi (4/25)]
Enesi radijAllahu ‘anhu transmeton: Disa njerëz thanë: “O i Dërguari Allahut, o më i miri prej nesh dhe djali i më të mirit prej nesh, ju jeni zoteria ynë dhe djali i zoterisë tonë.” Kështu që (Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) tha: “O njerëz, thoni atë ç’farë keni për të thënë, mos e lejoni shejtanin t’ju magjepsë. Unë jam Muhammedi, rob i Allahut dhe i Dërguari Tij. Nuk më pëlqen të më ngrini më lart në status se sa më ka ngritur Allahu, më Fisniku dhe më Madhështori.” [En Nesa’i në librin e tij Emel El-Jaum Uel-Lejlah (Lutje të natës dhe ditës) (248, 249) dhe Ahmedi ne El-Musned (3/153, 241)]
Kapitulli gjashtëdhjetë e shtatë: Ata nuk i bënë vlerësim të drejtë Allahut.
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Ata nuk i bënë vlerësim të drejtë Allahut siç duhet e siç i takon Atij. Dhe Ditën e Kijametit gjithë toka do të jetë e mbështjellë në Dorën e Tij të Djathtë. I Lavdëruar dhe i Lartë është Ai mbi gjithçka që ata ia mveshin Atij si të barabartë!” (Ez-Zumer 39:67)
Abdullah ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu transmeton: Një rabin (çifut) erdhi tek i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem dhe tha: “O Muhammed! Ne mësojme se Allahu do t’i vendosë gjithë qiejt në një gisht, dhe tokën në një gisht, dhe pemët në një gisht, dhe ujin dhe Taran (pluhurin në një gisht), dhe të gjitha krijesat tjera në një gisht. Pastaj Ai do të thotë: ‘Unë jam Mbreti.’” Atëhere Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem buzeqeshi në mënyrë që iu dalluan paradhëmballët, dhe kjo ishte konfirmim për rabinin. Pastaj Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem përsëriti: “Ata nuk i bënë vlerësim të drejtë Allahut siç duhet e siç i takon Atij. Dhe Ditën e Kijametit gjithë toka do të jetë e mbështjellë në Dorën e Tij të Djathtë.” (Ez-Zumer 39:67)
Në një transmetim tjetër tek Muslimi: “Dhe malet e pemët në një gisht. Pastaj Ai do t’i dridhë ata ndërsa thotë: ‘Unë jam Mbreti, Unë jam Allahu.’”
Në një transmetin tjetër te El-Buhari: “Allahu do të vendosë qiejt në një gisht, ujin dhe pluhurin në një gisht, dhe pjesën tjetër të krijimit në një gisht.” [El-Buhari (4811) dhe Muslimi (2786)]
Në përcjelljen e Muslimit, Ibn Omeri radijAllahu ‘anhu në një hadith Marfu’ transmeton: “Allahu do të palosë qiejt në Ditën e Kijametit dhe do t’i marrë në doren e Tij të djathtë dhe Ai do të thotë: ‘Unë jam Mbreti; ku janë tiranët dhe ku janë arrogantët (sot)?’ Ai pastaj do të palosë shtatë tokat dhe do t’i marrë në dorën e Tij të majtë dhe thotë: ‘Unë jam Mbreti, ku janë tiranët dhe arrogantët (sot)?’” [Muslimi (2788)]
Transmetohet nga Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu se ka thënë: “Shtatë qiejt dhe shtatë tokat do të jenë aq të vogla në dorën e Allahut sa ç’është një kokërr farë ne njërën nga duart tuaja.”
Ibn Xheriri ka thënë: Më ka treguar Junusi: Na ka informuar Ibn Uahb: Ibn Zejdi ka thën babai im më ka thënë se i Dërguari Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “Shtatë qiejt janë aq të vogla sa shtatë dirhem që formohen në mburojën e një luftëtari në krahasim me Kursinë e Allahut.”
Dhe ai (Ibn Xheriri) ka thënë: Ebu Dherr El-Ghifarri ka thënë se e ka dëgjuar të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem duke thënë: “Kursija e Allahut (Stoli i këmbëve të Allahut) në krahasim me Fronin (Arshin) nuk është gjë tjetër veçse si një unazë hekuri e hedhur në një fushë të gjerë.”
Transmetohet se Abdullah ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu ka thënë: “Largësia midis qiellit të parë dhe të dytë është 500 vjet, dhe midis ç’do qielli nga shtatë qiejt është 500 vjet, dhe largësia midis shtatë qiejve dhe Kursisë është gjithashtu 500 vjet, dhe largësia midis Kursisë dhe ujit është 500 vjet. Froni (Arshi) është mbi ujë dhe Allahu i Plotfuqishëm është mbi Fron. Dhe asgjë nuk është e fshehtë tek Allahu nga veprat tuaja.” [Transmetohet nga Ibn Mehdiu nga Hamad bin Selemeh nga Asimi nga Ziu nga Abdullah ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu] Ngjashëm transmetohet nga El-Mesudi nga Asimi nga Ebu Uaili nga Abdullah ibn Mesudi radijAllahu ‘anhu. El-Hafidh Edh-Dhehebi ka thënë: “Hadithi i mësipërm është transmetuar gjithashtu nga të tjerë.”
Transmetohet nga Abas bin Abdul-Muttalib radijAllahu ‘anhu se Pejgamberi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem ka thënë: “A e dini sa është largësia midis qiellit dhe tokës?” Ne thamë: “Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më mirë.” Pastaj ai sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem tha: “Largësia midis tyre është 500 vjet, dhe largësia midis një qielli dhe tjetri është 500 vjet, dhe hapësira e secilit qiell është 500 vjet udhëtim, dhe ka një det në mes qiellit të shtatë dhe Fronit (Arshit) që pjesa më e ulët e tij me pjesën më të lartë janë larg sa largësia midis qiejve dhe tokës (500 vjet). Dhe Allahu më i Larti është mbi atë dhe asgjë nuk është e fshehtë për Të nga veprat e Beni Ademit (njerëzimit).” [Ebu Daudi (4723), Et-Tirmidhi (3317), Ibn Maxhe (193), dhe Ahmedi në El-Musned (1/206, 207)]
FUND.